Play Boy ตัวร้ายพิฆาตหัวใจคุณ!

8.6

เขียนโดย พั้นซ์

วันที่ 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 เวลา 19.56 น.

  17 chapter
  81 วิจารณ์
  28.39K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 7 เมษายน พ.ศ. 2556 15.05 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

12) ฉันไม่ตายง่ายๆหรอก

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

@โรงพยาบาลหรูแห่งหนึ่ง

   ตอนนี้ัฉันแล้วก็เพื่อนของโทโมะอยู่หน้าห้องผ่าตัด ฉันแอบส่องเห็นว่าตอนนี้คุณหมอกำลังผ่าตัดเอากระสุนออกจากตัวโทโมะ ขอร้องล่ะโทโมะนายอย่าเป็นอะไรไปนะขอร้อง... ตอนนี้ฉันนั่งไม่ติดเลยจริงๆได้แต่เดินวนไปวนมาอยู่ที่หน้าห้องผ่าตัด

"นี่เธอหยุดเดินซักทีเถอะ ฉันเวียนหัวจะตายแล้ว"ผู้ชายหน้าทะเล้นที่เป็นเพื่อนกับโทโมะพูดพลางดึงฉันให้ทรุดตัวลงนั่งบนเก้่าอี้ข้างๆเขา

"นี่นายไม่เป็นห่วงเพื่อนนายเลยรึยังไงฮะ! เพื่อนนายอยู่ในห้องผ่าตัดนะ"

"นี่เธอห่วงมันก็ห่วงหรอกนะ แต่ไอโมะน่ะมันไม่ได้โดนยิงจุดสำคัญอะไรไม่ตายหรอกน่า เธอน่ะคิดมากเกินไปแล้วยัยบ๊องตื้น"นายนั่นพูดจบก็เอามือมาขยี้หัวฉันเหมือนเด็กๆ-3-

"นี่!นายหัวฉันยุ่งหมดแล้วนะ>o<"

"ฮ่าๆ"

"แก้ว!!!"ฉันหันไปตามเสียงเรียก เสียงนี้มันคุ้นมากๆ เพราะคือเสียงเพื่อนรักฉันฟาง เพียงไม่กี่วินาทียัยฟางก็วิ่งปรี่ตรงเข้ามากอดฉัน ตามด้วยยัยเฟย์"แก้วแกรู้มั้ยฉันคิดว่าฉันจะไม่ได้เจอแกอีกแล้วนะTT"

"ใช่ๆ ฉันนึกว่าจะเสียแกไปแล้วนะ ฮือๆ กวินนะกวินทำไมทำกันได้คนเคยรักกันแท้ๆ แล้วคนผิดก็ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นมันเองต่างหาก แล้วไหงมาลงทำแก้วล่ะ ฮือๆ ว่าแต่แกไม่เป็นไรใช่ป่ะ มันทำไรแกรึป่าว"ยัยเฟย์ร่ายยาวจยตอบไม่ทัน"แก้วทำไมไม่ตอบล่ะ ฮึก หรือมันทำอะไรแกแล้วแกช๊อคค้าง แก้วแกทำใจดีๆนะ แกอึ๊บ!นะแล้วค่อยพูด"ฉันก็อยากจะพูดนะยัยเฟย์แต่แกกอดฉันแน่นขนาดนี้ฉันจะพูดยังไง>o<

"นี่เธอ! เธอกอดยัยนี่แน่นขนาดนี้จะพูดได้ยังไงล่ะ พูดได้ก็เมพมาก- -"ขอบใจนะเขื่อนที่เข้าใจ~

"อ้าวเหรอ!"หลังจากนั้นยัยเฟย์คลายฉันออกจากอ้อมกอด รู้สึกดีและหายใจสะดวกขึ้นเยอะ-0-

"แคกๆ แกกอดฉันซะไม่มีอากาศจะหายใจแล้วนะยะ- - ฉันอ่ะสบายดีไม่มีอะไร มีแค่แผลพกช้ำนิดหน่อย แต่โทโมะน่ะสิเขามาช่วยฉันจนถูกยิงอยู่ในห้องผ่าตัดนั่นน่ะ ไม่รู้ว่าเขาจะเป็นยังไงบ้าง จะเจ็บมากรึป่าวก็ไม่รู้TT"

"แก้วดูแกจะห่วงใยนายนี่เอามากๆเลยะนะ"

"ใช่ๆพี่ฟางพูดถูก หรือว่าแกจะ....อุ้บ!"

"หุบปากไปเลยนะแกสองคนอ่ะ ฉันก็แค่เป็นห่วงเพราะว่าเขาอ่ะเสี่ยงชีวิตมาช่วยฉันไงเล่า-///-"

"เหรอยะ!!!"

"เออ!! หมอออกมาแล้ว"หลังจากที่หมอกก้าวออกมาฉันก็วิ่งตรงไปหาหมอพร้อมยิงคำถามใส่หมอปั๊ป"หมอคะโทโมะเป็นยังไงบ้างคะ ปลอดภัยดีมั้ย ต้องพักรักษาตัวอีกกี่วันคะ"

"คุณวิศวปลอดภัยดีแล้วครับ พักรักษาตัวอีกซัก4-5วันก็กลับบ้านได้แล้วครับ"

"ออขอบคุณค่ะ"หลังจากนั้นฉันก็วิ่งตามรถที่เข็นโทโมะไปที่ห้องไปติดๆ ตอนนี้ฉันดีใจมากๆที่โทโมะปลอดภัยดี พอนั่งลงในห้องได้ซักพักยัยเฟย์กับฟางก็ขอตัวกลับก่อน ก็เลยเหลือเค่ฉัน เขื่อน โทโมะสามคน 

"นี่เธอ!ฉันจะลงไปซื้ออะไรกิน เอาไรป่าว"

"ไม่อ่ะขอบคุณ"

"ลืมไปว่าเธอเห็นโทโมะเธอก็อิ่มแล้วนี่ ฮ่าๆ"ฉันยังไม่ทันโต้ตอบอะไรนายเขื่อนก็วิ่งปรู๊ดออกนอกประตูไปแล้ว ไวเหมือนลิงเลยแฮะ - -*

"หิวน้ำฉันหิวน้ำ"อยู่ๆโทโมะก็พึมพำขึ้นมา ฉันจึงรีบไปรินน้ำใส่แก้วให้โทโมะ แล้วป้อนเขา(ใช้หลอดน่ะนะ^^)

"เวลานายหลับนี่ก็น่ารักดีนะ"ฉันพำพัมกับตัวเองเบาๆ พลางลูบผมเขาไปมา

"นี่เธอคิดจะรักหลับฉันเหรอแก้ว '^^"

"เห้ย!"อยู่ๆคนที่ฉันกำลังลูบผมอยู่นั้นลืมตาขึ้นมา พลางส่งสายตาที่กวนประสาทแฝงด้วยความน่ารักเอาไว้มาให้ แต่คำถามที่พูดมาเท่านั้นแหละทำฉันจุกเลย"นี่จะบ้าเหรอ ใครจะไปรักหลับนายไม่ทราบ"

"ก็เธอไงแก้ว ^^"

"ไม่ใช่ซักหน่อย>o< ว่าแต่นายเป็นไงบ้างเจ็บตรงไหนรึป่าว"ฉันพลางเอามือไปจับบริเวณแขนของเขาที่โดนยิงอย่างเบามือที่สุด

"ไม่เจ็บมากแล้วล่ะ อย่างฉันน่ะไม่ตายง่ายๆหรอก"โทโมะพูดพลางยักคอ้วอย่างยียวน"ว่าแต่เธอเป็นห่วงฉันเหรอ^o^"

"ใช่น่ะสิ"เห้ยพูดไรออกไป-///-

"คิดไรกับเค้าป่ะเนี่ย><"อย่ามาทำหน้าตาแบบนั้น หน้าตากวนบาทาแบบนั้น

"ก็นายไปช่วยฉัน ฉันก็ต้องเป็นห่วงคนที่ช่วยฉันเป็นธรรมดาน่ะสิ>///<"

"ปากแข็ง :D"

"บ้าฉันปากนิ่มจะตายนะยะจะบอกให้ ลิปกรอสยี่ห้อนี้ทำให้ปากนุ่มนิ่ม"ฉันเอามือไปเตะปากพลางเอ่ยว่า"เห็นมั้ยนิ่มจะตะ..อุ้บ!"อยู่นายโทโมะก็ลุกขึ้นโน้มหน้ามาประกบปากฉัน อย่างยาวนานและดูดดื่ม เมื่อเวลาผ่านไปราว5นาทีโทโมะก็ค่อยๆถ่อนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง....

"จริงด้วย ปากเธอนิ่มมากจริงๆด้วย^_^"

"บ้า!!>///<"

"แฮะแฮ่ม! หวานกันไม่แคร์สื่อเลยนะ เกรงใจกันบ้างก็ได้หรอก- -*"

"อ้าวไหนบอกไปซื้อของไง"

"กลับมาตั้งแต่พวกเธอจูบกันแล้วล่ะ :)"

"นี่หุบปากไปเลยนะ!!!"

"ว่าแต่เธอปากนิ่มจริงรึป่าว ขอพิสูจน์หน่อยสิ^3^"

"กวนตีนละไอเขื่อน"

"หึงๆๆ เบื่อคนรักกันว่ะ ไปดีกว่า"

"ไปไหนวะ?"

"ผับจ่ะ บายจุ้บๆนะทั้งคู่ อดทนหน่อยละกันนะไอโมะยังไม่สบายอยู่อย่าพึ่งคึก ฮ่าๆๆๆ"

"อีตาบ้า!!รีบไปเลยไป ชิ่ว!"หลังจากเขื่อนออกไปฉันก็บอกให้โทโมะรีบๆนอนเพราะเดี๋ยวจไม่ไหวพอเขาหลับได้ซักพักฉันก็เคลิ้มตามไปทั้งๆที่มือยังกุมมือโทโมะอยู่.....♥

~♥ขอโทษนะจ๊ะที่ไม่ได้อัพนานเลย แต่กลับมาอัพให้แล้วนะอย่าลืมติดตามกันนะจ๊ะ ถ้ารักกันเม้น+โหวตด้วยนะ จุ้บ!♥~

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา