เคยรักกันบ้างไหม?? Do you love me??
เขียนโดย 
Namsaisai_loveu
วันที่ 9 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 19.56 น.
แก้ไขเมื่อ 8 เมษายน พ.ศ. 2556 14.07 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
2) เข้าใจ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
... บ้านจิระคุณ ...
.. หลังจากที่ทุกๆคน ได้รับประทานอาหารกันเสร็จแล้ว คุณแม่ทั้ง 2 ก็เดินแยกกันไปนั่งคุยกัน 2 คน จึงเหลือแต่
ป๊อปปี้ โทโมะ และพิม ..
" เอ่อ พี่ว่าป๊อปไปหาน้องฟางมั่งดีกว่านะ " โทโมะเปิดประเด็น
" ครับ " ป๊อปปี้เตรียมที่จะลุกขึ้น แต่โดนพิมยื้อแขนไว้ก่อน
" ป๊อป! " พิมทำหน้าเศร้า
" อ๋อ พิมไม่มีคนพากลับใช่มะำ เอ่อ พอดีพี่ว่างอ่ะนะ พี่ไปส่งได้ " โทโมะพูดพร้อมส่งยิ้มให้พิม
" ไม่เป็นไรค่ะ พิมกลับเองได้ ว่าแต่ ป๊อปไปส่งพิมแค่หน้าบ้านแค่นี้ได้มั๊ย " พิมทำหน้าอ้อนวอนป๊อปปี้
" ได้ๆ ป่ะ เดี๋ยวจะมืด ป๊อปจะโทรให้ลุง รปภ. เรียกรถแท็กซี่มาให้ " ป๊อปปี้จูงมือพิมออกมาจากในบ้านและ
ได้เดินผ่านห้องรับแขกที่คุณหญิงทั้ง 2 นั่งอยู่
" จะกลับแล้วเหรอ " คุณหญิงภานินีเอ่ยถามพิม ด้วยหางตา
" เออ เอ๊ย!! ค่ะ " พิมตอบ
้
" อื้ม อ๊อ ตาป๊อป เดี๋ยวไปเรียกน้องฟางมาหาแม่นะ ลูกก็มาด้วย " มารดาของเขาเอ่ยบอก
" ครับ ป๊อปขอไปส่งพิมก่อน " ป๊อปปี้ตอบยิ้มๆ ก่อนจะพาพิมไปนอกบ้าน
..........................................
" พิมกลับแล้วนะคะ จุ๊บค่ะ " พิมเงยหน้าขึ้นหอมแก้มป๊อปปี้
" ครับ บาย " ป๊อปปี้ส่งยิ้มบางๆให้พิม ก่อนจะเดินเข้าบ้าน แต่เขาสังเกตเห็นเงาของใครคนนึงที่ยืนอยู่หลัง
ต้นไม้
" นั่นใคร?? " ป๊อปปี้ค่อยๆเดินเข้าไปใกล้
" เอ่อ ฟางเองค่ะ " ฟางเดินออกมาจากกอต้นไม้
" ไปยืนทำอะไรตรงนั้นเนี่ย " ป๊อปปี้ลูบหัวฟางเบาๆ
" ฟางเดินมาเรื่อยๆแล้วเห็นเงาคน ฟางนึกว่าโจร ฟางเลยมาแอบอยู่ตรงนี้ ที่ไหนได้ คุณพิมกับพี่ป๊อป " ฟาง
แก้ตัวน้ำขุ่น เพราะเธอแอบมาฟังป๊อปปี้กับพิมพูดกัน
" เอ๊า นี่จะว่าพี่หน้าเหมือนโจรเหรอ มันต้องโดนทำโทษ " ป๊อปปี้ทำท่าจะตีก้นฟาง ทั้ง 2 คนจึงวิ่งเล่นกันใน
สนามหญ้าที่บ้านป๊อปปี้
" อ๊าย!!! พี่ป๊อป ฟางไม่เล่นนนน พี่ป๊อป มันเจ็บ!!! ไม่อ๊าววว " ฟางร้องเสียงหลง
" ฮ่าๆๆๆ มานี่เลยนะ " ป๊อปปี้ใช้มือรวบแขนฟางที่ตีหน้าอกของป๊อปปี้อย่างไม่ยั้ง
" พี่ป๊อป!!! พอแล้ว ฟางเหนื่อย " ฟางยิ้มแห้งๆให้ป๊อปปี้
" อ๊อ พี่ลืมไป คุณแม่เรียกฟงกับพี่ให้ไปหา ป่ะ เดี๋ยวท่านรอนาน " ป๊อปปี้จูงมือฟางไปในบ้านอีกครั้ง
" เอ๊า 2 คนนั้น มาเร็ว แม่มีเรื่องจะคุยด้วย " คุณหญิงภานินีเรียกป๊อปปี้และฟาง
" คุณป้ามีธุระอะไรเหรอคะ " ฟางเอ่ยถาม
" ก็ เรื่องหมั้นไงจ๊ะ นี่ แม่ทั้ง 2 ปรึกษากันแล้วนะ ฟางจบเมื่อไหร่ หมั้นเลย " คุณหญิงภานินีพูดยิ้มๆ
" แต่ พี่ป๊อปกำลัง เอ่อ คบกับ คุณพิมนะคะ ฟางว่า ฟางกับพี่ป๊อป เป็นพี่น้องกันก็มีความสุขแล้วนะคะ"
ฟางพูดออกไปทั้งๆที่ใจของเธอก็รักป๊อปปี้อยู่เต็มหัวใจ แต่เธอไม่สามารถแย่งของของใครมาได้หน้าด้านๆหรอก
" เจ้าป๊อป แกเลิกกับยัยเด็กนั่นได้รึเปล่า " คุณหญิงภานินีเอ่ยถามป๊อปปี้
" แม่ครับ " ป๊อปปี้ส่งสายตาที่เต็มไปด้วยความเศร้า ความโกรธ และความเกรงใจ
" เอ่อ คุณพี่อย่าไปพูดแบบนั้นกับป๊อปปี้เลยนะคะ น้องว่า ค่อยๆพูดกันดีกว่า วันนี้ทุกคนคงเหนื่อยกันมาก
น้องก็กะว่าจะกลับบ้านเหมือนกัน " คุณหญิงอมรฉัตรพยายามเอาน้ำเข้าลูบ
" ไม่ค่ะ น้องได้เตือนตาป๊อปตั้งแต่คบกับแม่พิมใหม่ๆแล้ว ว่าตาป๊อปต้องแต่งงานกับหนูฟาง แล้วตาป๊อป
ก็บอกน้องว่า จะคบกับพิมแค่เพื่อนสนิทเท่านั้น แต่พอเวลาผ่านมา ทั้ง 2 คนก็สนิทกันเรื่อยๆ จนกลายเป็นคนรัก
จริงๆ น้องไม่อยากยุ่งกับเรื่องนี้หรอกค่ะ แต่สัญญาที่คุณพี่(พ่อป๊อปปี้)และคุณนพพล(พ่อฟาง) จะต้องไม่ยกเลิก"
คุณหญิงภานินีพูดอย่างจริงจัง ก่อนจะหันไปถามป๊อปปี้อีกครั้ง ว่า
" ว่าไง?? จะเลิกไม่เลิก "
" เอ่อ ป๊อป...
ห้ะๆๆๆ ป๊อปปี้จะตอบว่าไงน๊า ยุ่งล่ะสิ จะเลิกกับพิมก็ตัดใจยาาก จะไม่เลิกก็กลัวจะผิดสัญญา
หนักใจแทน - -" ... เพิ่งสอบวันเเรก โครตมหายากกกกก ...
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
