เถื่อนรักนายมาเฟีย NC

ห้องนอนของป๊อปปี้ 

  ริมฝีปากหนาประกบลงควานหาความหวานจากริมฝีปากบางอีกครั้งลิ้นเล็กจูบตอบชายหนุ่มอย่างห้ามความรู้สึกไม่อยู่ มือของชายหนุ่มเคล้งคลึงอกสวยของฟางอย่างบ้าคลั่ง พร้อมทำรอยรักฝากไว้ทุกส่วนของร่างกาย ก่อนจะสอดใส่แกนกลางเข้าไปในกลีบกุหลายของหญิงสาวอย่างป่าเถื่อน 

ฟาง // : อ๊ะ ... อือ ... อ๊าห์ ( แอ่นอกรับสัมผัสที่ดูดเม้มของป๊อปปี้)

ป๊อปปี้  // : อ๊าห์ ... น้องฟางหวาน ...พี่รักฟางนะครับ 

( กระซิบข้างหูหญิงสาวและสอดแกนกลางเข้าไป )

ฟาง // : อ๊ะ ... เจ็บคะ ... ที่รัก ( เธอเผลอพูดออกไปโดยไม่รู้ตัว )

ป๊อปปี้ // : เมื่อกี้ฟางเรียกพี่ว่าที่รักใช้ไหม ( แอบดีใจ )

ฟาง // :  อือ ... อ๊ะ ... ฟะ ... ฟางเผลอเรียก ... อ๊ะ

ป๊อปปี้ // : เผลอหรือเธอรักพี่จริง ๆ กันแน่

( กระแทรกแกนกลางลงไป จนฟางน้ำตาคลอ )

ฟาง // : ( ... ) ไม่ตอบ 

ป๊อปปี้ // : ไม่ตอบก็ไม่ต้องนอนมันเลยแล้วกัน 

  ฟางค่อย ๆ เอื้อมมือไปทางหมอน ก่อนจะหยิบมีดพกขึ้นมา หลังจากที่ชายหนุ่มและเธอถึงสวรรค์คาลัย เขาก็ปล่อยลำธารสีขาวขุ่นลงสู่ตัวหญิงสาวจนหมด ก่อนจะถอนแกนกายแล้วกอดเอวหญิงสาวหลับไป

~ ฟางเปิดมีดพก ~

ฟาง // : พี่ป๊อปคะ ฟางก็คงมีค่ากับพี่แค่เรื่องบนเตียง โดยที่พี่ไม่เคย

คิดถึงหัวใจฟางเลยว่าตอนนี้มันบอบชำแค่ไหน ฟางขอเลือกทางนี้

แล้วกันนะคะ

( จึกเอามีดแทงท้องสวยแล้วล้มลงที่อกของชายหนุ่มโดยเลือดอาบทั่วตัวป๊อปปี้ )

~ ป๊อปปี้ตืนขึ้นมา เห็นฟางหน้าซีดเผือกพร้อมหัวใจเต้นอ่อน ~

ป๊อปปี้ // : เขื่อน จองเบ เอารถออก ฉันจะพาเมียไปโรงพยาบาล

เขื่อน - จองเบ // : ครับ นาย

โรงพยาบาลเดียวกับแก้ว 

ป๊อปปี้ // : ฟางเธอต้องไม่เป็นไรนะ ( กุมมือฟางแน่น )

พยาบาล // : ญาติเข้าไม่ได้นะคะ เชิญรอด้านนอกคะ 

~ โทโมะเดินผ่านมาพอดี ~

~ ป๊าบ ต่อยหน้าป๊อปปี้จนบวม ~

โทโมะ // : เนี่ยนะหรอความรักที่แกมีให้กับฟาง ความรักแบบการบีบ

บังคับหัวใจ และทำให้คนที่รักของแก ตายไปต่อหน้าแกใช่ไหม แกมัน

คิดถึงแต่ตัวเอง

(คร่อมร่างป๊อปไว้และต่อยไม่หยั้งจนต้องห้ามส่งห้องฉุกเฉินอีกคน )

____________________________________________

ตอนหน้ามาดูอาการของฟางกับป๊อป กันคะ และก็ จุดเริ่มต้นความรัก

ของแก้วโมะ