sorry sorry ขอโทษทีนางร้ายคนนี้ขอเป็นนางเอง

 “ใครน่ะตาโมะหนูแก้ว” คุณหญิงของบ้านยกมือทาบอกด้วยความตกใจ “ยัยแก้ว นั่นหนูหวายนี่ใช่ไหมยัยกิ่ง” คุณหญิงอีกคนหันมาถามกับลูกสาวทั้งสอง “ค่ะคุณแม่ น้องหวาย” กิ่งเกาะแขนมารดาไว้

“หวาย เธอมาทำอะไรที่นี่” แก้วถามอดีตเพื่อนสาว “เหอะ มาทำไมหรอชั้นก็มาหาพี่โมะน่ะสิ” หวายเดินมาคล้องแขนโทโมะอย่างถือวิสาสะ “หวาย พี่ว่าเราคุยกันเรียบร้อยแล้วนะ” โทโมะดึงแขนหวายที่เหมือนปลิงนั่นออก “ทำไมคะพี่โทโมะ พี่ได้หวายแล้วไม่รับผิดชอบหรอคะ หวายไม่ยอมนะ” หวายยังเกาะแขนล่ำไว้แน่นแต่คำพูดของเธอทำให้มารดาของชายหนุ่มเป็นลมล้มพับไปแล้ว “มันอะไรกันเจ้าโทโมะ” ผู้เป็นพ่อรีบเข้ามาประคองภรรยา “เฮ้ยหวาย พี่กับเรายังไม่ได้” “จุ๊ๆพี่โมะคะ จะพูดตรงนี้เลยหรอ ไม่เอานะหวายอายอ่ะค่ะ” “พี่กิ่ง พาคุณแม่ออกไปก่อน คุณลุงคะ ช่วยพาคุณหญิงแม่ออกไปก่อนนะคะ” แก้วหันไปบอกพี่สาวและบิดาของชายหนุ่มให้พามารดาของเขาและของเธอออกไปก่อน “เบาๆนะแก” กิ่งกระซิบกับน้องสาวก่อนจะประคองมารดาเดินออกไปแล้วปิดประตูห้องรับแขกเรียบร้อย

“ว่าไงจ๊ะเพื่อนรัก ไม่ได้เจอกันนาน ได้ข่าวว่าจะแต่งงานกับสามีเพื่อนหรอคะ” หวายยิ้มเหยียดๆให้แก้วแต่ยังเกาะแขนชายหนุ่มไว้แน่นขนาดที่โทโมะดันแล้วดึงแล้วยังไม่ออก (มือหรือตัวดูด--) หญิงสาวมองหวายด้วยสายตาเหยียดหยามไล่ตั้งแต่หัวจรดเท้า “สามีของเธอหรอหวาย ขอโทษนะทั้งๆที่ผู้ชายปฏิเสธแล้ว ก็ยังหน้านาเน๊อะคนอะไร ยางอายน่ะมีไหมคะ” แก้วเดินไปกระชากแขนอวบของหวายออกพร้อมกับออกแรงจิกจนเลือดซิบ “อ๊าย นังแก้ว แกทำชั้นเลือดออกหรอแก” หวายถลาเข้ามาตบแก้วจนหน้าหัน “เฮ้ยหวาย” โทโมะดึงหวายให้ออกจากแก้วแล้วผลักจนล้มลงบนโซฟาสีขาว หวายทำท่าจะเขามาอีกแต่โทโมะกันไว้ “ถ้าคุณเข้าไกล้แก้วแม้แต่นิดเดียว ผมไม่ปล่อยคุณไว้แน่” โทโมะชี้หน้าหวาย “ชั้นไปก็ได้ แต่อย่าหวังว่าแกจะได้ผู้ชายคนนี้ไป”

หวายหยิบปราด้าของตัวเองสะพายออกไป แต่แก้วกลับกระชากผมยาวนั่นให้หันกลับมาแล้วคร่อมตบด้วยปราด้าของหวายเอง “อ๊าย นังแก้วออกไปนะ” โทโมะจะเข้ามาห้ามเหมือนกันแต่ “ถ้าพี่ก้าวเข้ามาโดนลูกหลงแก้วไม่รู้ด้วย” หญิงสาวขว้างปราด้านั่นไปโดนหัวของชายหนุ่มก่อนจะหันมาตบหวายอีกทีแล้วเดินไปหยิบชาแนลรุ่นลิมิเต็ดของเธออกมา

พึ่บ! แก้วเขียนเช็คลงที่สมุดเช็คในมือก่อนจะปาใส่หน้าหวาย “ชั้นเอาคืนที่เธอตบชั้น แล้วนี่เอาไปเสริมยางอายบนหน้าให้มันหนาขึ้นก่อนจะมาขโมยสามีคนอื่น แล้วก็นี่เผื่อเสียโฉม” แก้วร่อนเช็คสองใบใส่หน้าหวาย “อ๊ายยย นังแก้ว แก แกได้เห็นดีกับชั้นแน่ อ๊ายยยยย” “พี่คะให้ยามมาลากตัวเค้าออกไปด้วย” แก้วที่โมโหของขึ้นสุดขีดหันไปบอกโทโมะแล้วเปิดประตูเดินออกไป “ยัยแก้ว เป็นไง” พี่สาวเดินมาถามแล้วจับหน้นน้องสาวหันไปมา “แกโดนตบหรอ” แก้วพยักหน้าให้พี่กิ่ง เธอไม่รอให้แก้วได้พูดอะไรมากกว่านี้ก็เดินเข้าไปหาหวายที่นั่งกรี๊ดๆในห้องแล้วปลดแอร์เมสสีเทาที่เพิ่งถอยมาจากไหล่ตบเข้าจังๆที่หน้าของหญิงสาวซ้ำกับรอยเดิมที่แก้วทำไว้ “นี่สำหรับที่เธอทำกับน้องสาวของชั้น” กิ่งพูดแล้วจะเดินออกไปแต่ชะงักไว้ “โทโมะ พี่ขอให้เราไปเคลียคนของเราให้หมดนะ ไม่งั้นพี่จะกล่อมคุณหญิงแม่ไม่ยกแก้วให้เรา เธอก็รู้นี่ว่าพี่ทำได้ ไปยัยแก้ว” กิ่งลากแขนน้องสาวออกไป “หวาย ออกไป” “พี่โทโมะ” “ออกไป” โทโมะมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยสายตาดุดันก่อนที่หวายจะรีบเก็บปราด้าแล้ววิ่งออกไป

“ว๊ยยยย อะไรนักหนาวะเนี่ย จะได้มีเมียไหมไอ้โทโมะเอ๊ยยยยย”

________________________________________________________________________________

นั่นสิ จะได้มีไหมเมียน่ะ == มารเยอะเหลือเกิน 55555555555555

วันนี้จะอัพจนกว่าจะไม่มีคนอ่าน พรุ่งนี้วันเกิดไรท์เตอร์ค่าาา :D เพราะฉะนั้นอัพกระหน่ำซัมเมอร์เซลล์~ เจอกันตอนหน้านะค <3

#คอมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์ด้วยนะคะ :D