Back Togeter

8.7

เขียนโดย katem

วันที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2554 เวลา 15.30 น.

  59 ตอน
  628 วิจารณ์
  100.78K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

46)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

-------------------------

“พี่วันนี้ไปตัดผมเถอะ ดูสิผมยาวแล้ว” มือเรียวค่อยๆเสยผม ที่หลุดจากการมัดเมื่อเช้า

“ไม่ต้องตัดหรอก แค่ตัวเล็กมัดให้ใหม่ก็พอ” ถ้าแล้วก็หันหลัง ก่อนจะพิงแผ่นหลังทับหน้าอกหยุ่นของแฟนสาว

“พี่ ... แก้วหนักนะ” ทั้งตี ทั้งดันแต่ทำอย่างไงร่างสูงที่ทับก็ไม่สะเทือน กับแกล้งทิ้งน้ำหนักลงมาทั้งตัวอีกต่างหาก แต่ก็ทำได้แค่นั้นเพราะไม่โกรธอะไรมาก ปล่อยให้แฟนหนุ่มนั่งตามใจ ขยับเป็นท่านั่งยกเข่าเพื่อให้คนเอาแต่ใจนั่งสบายขึ้น

“ตีพี่ พี่เจ็บนะ ขอนั่งพักก่อนวันนี้เหนื่อยครับ” บอกเสียงและสายตาเจ้าเล่ห์ ดูก็รู้ว่าอยากอยู่ท่านี้มากกว่า พิงหัวกับไหล่เล็ก ยกแขนวางพาดบนหัวเข่า ไอ้นั่งสบายก็ส่วนหนึ่ง แต่จุดประสงค์จริงๆของผม ก็แค่แสดงความเป็นเจ้าของ ก็เท่านั้น

“โทโมะ ซ้อยังนั่งอยู่นะลูก ทำอย่างนี้โทโมะไม่อายแต่ซ้ออายนะ ซ้อว่าซ้อไปดีกว่าไม่อยากอยู่นานเดี๋ยวมดจะกัด” แซวเจ้าลูกชาย ก่อนจะพยักหน้าให้คนที่อยู่ในห้องเดินตามออกไป

“พี่อ่ะ พี่ไม่อายแต่แก้วอายนะ”

“อายทำไมครับ” บอกเสียงทะเล้นก่อนจะขโมยหอมแก้มนุ่มนิ่ม

“กลับบ้างยัง” ถามเสียงหวาน มือเรียวเล่นผมคนที่นั่งทับ

“อยากกลับแล้วเหรอตัวเล็กพี่ยังนั่งสบายอยู่เลย”

“อยากกลับแล้ว”

“งั้นกลับไปต่อกันที่บ้านดีกว่า อยู่ที่นี่พี่ทำอะไรไม่ถนัด” ชิงขโมยหอมก่อนจะลุกแล้วค่อยๆดึงแฟนสาวลุกขึ้นตาม คว้ากระเป๋ามาสะพายก่อนจะล้วงไปในกระเป๋ากางเกงหยิบกุญแจรถส่งให้

“ตัวเล็กขับนะพี่ง่วง” บอกแฟนสาวพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์ เห็นแล้วก็อดหมั่นไส้ไม่ได้

“ค่ะ” ยิ้มหวาน ก่อนจะหยิกเอวเจ้าตัวแสบ ส่ายหน้าในความเจ้าคิดของแฟนหนุ่ม คงนะนอนตักอีกแน่ๆ

--------------------------------------------------------

ขึ้นรถได้ก็ล้มตัวนอนตัก ปล่อยให้แฟนสาวพากลับบ้าน คงเหนื่อยจริงๆ ขึ้นรถได้นอนเล่นสักพักก็หลับเลย คนขับมองหน้าหล่อบนตัก เวลาหลับหน้าไร้พิษภัย แต่พอตื่นสิทั้งดื้อ ทั้งขี้โมโห ต่างกันอย่างกับคนละคน

คิดอะไรเพลินๆ ก็ต้องสะดุ้งเมื่ออยู่ๆได้ยินเสียงของคนเอาแต่ใจ

“วันนี้นอนคอนโดนะครับ”

“เบื่อบ้านรึไง ที่ห้องไม่มีเสื้อผ้าแล้วนะ พี่เอาไปไว้บ้านหมดแล้วนี่”

“งั้นไปเอาเสื้อผ้าที่บ้านมานอนที่คอนโดนะครับ”

“รถเติมน้ำเหรอคะ ขับไปขับมา หึ อยู่ๆก็คิดขึ้นมาได้”

“ก็อยากอยู่กับตัวเล็กแค่สองคนอ่ะ ได้รึป่าว”

“ได้คะ แต่แก้วขี้เกียจขับไปขับกลับนะ รถติดด้วยดูสิ”

“ก็พี่ง่วงอ่ะครับ” บอกเสียงเอาแต่ใจ มันน่าตีให้ตาย

“ง่วงก็นอนที่บ้านคะ”

“ไม่เอา พี่จะนอนคอนโดกับตัวเล็ก งั้นจอดข้างทางหน่อยนะครับ”

“จะทำอะไรคะ คุณตัวดี” ถามพร้อมกับชะลอรถข้างทาง อยากรู้เหมือนกันว่าจะทำอะไร

“ว้าย พี่เล่นอะไร” ร้องเสียงหลงเมื่ออยู่ก็โดนอุ้มตัวลอยมานั่งตักของคนอีกฝั่ง โดนหอมแก้มซ้ายขวา จนช้ำไปหมด

“ก็แค่ขอรางวัลเพราะเดี๋ยวพี่ขับให้ครับ” หอมซ้ำๆ จนพอใจก่อนจะข้ามไปนั่งฝั่งคนขับ เจออย่างนี้เล่นเอาคนสวยนั่งหน้ามุ่ย พี่นี่ก็เล่นอะไรก็ไม่รู้

--------------------------------

แต่สุดท้ายทางกลับบ้านก็เปลี่ยนเป็นห้างสรรพสินค้า คงเมื่อยเหมือนกันเหนื่อยมาทั้งวันแล้วต้องขับรถกลับไปกลับมา

“พี่จะซื้ออะไรเหรอ”

“แล้วแต่ตัวเล็กไปครับ”

“แก้วไม่ได้จะซื้ออะไรสักหน่อยนะ” ร้องบอกก่อนจะโดนดึงลงจากรถ ได้เป็นข่าวกันแน่งานนี้ โทโมะเคโอติกเดินโอบเอวโชว์หวาน ควงสาวนิรนามไม่สนสายตาแฟนคลับ

-------------------------------------

ว่าจะไม่เดินก็ต้องเดินจนได้ กะจะไม่ซื้ออะไรแต่ก็ได้ของมาไม่น้อยเลย แต่ก็ไม่แปลกในเมื่อคุณชายบอกว่าจะอยู่คอนโดจนกว่าคอนเสริต์จะจบ ทั้งขนมนมเนย เล่นซื้อมาหมด หยิบๆส่งเลือกหรือป่าวก็ไม่รู้ สุดท้ายก็ต้องเอาไปคืน ซื้อของไม่เคยดูวันหมดอายุมันน่านัก กว่าจะได้ต้องทั้งดุทั้งตี เพิ่งรู้ว่าแก้วมีแฟนเป็นเด็กก็วันนี้

------------------------------------

เห็นเป็นคนง่ายๆสบายๆ แต่พอถึงเวลาซื้อของตัวเล็กของผมเปลี่ยนเป็นคนละคน ละเอียดทุกเรื่อง จะซื้อขนมปังก็ต้องเปลี่ยน บอกให้ดูวันหมดอายุด้วย ถ้าเป็นเมื่อก่อนถ้าหมดอายุแล้วผมไม่ได้กินก็แค่โยนทิ้งครับ แต่นี่ต้องคุ้มค่า จะซื้อเสื้อผ้า ผมก็เหมือนผู้ชายทั่วๆไปชอบตัวไหนก็หยิบตัวนั้น แต่ตัวเล็กนี่สิ พลิกดูตะเข็บแล้วดูตะเข็บอีก ดูรอยเปลื้อนอีกต่างหาก ถ้าเป็นผมถ้ามีตำหนิซื้อมาผมก็แค่ไม่ใส่ สรุป ห้างสรรพสินค้าคงยากที่จะได้กินเงินผมฟรีๆ แน่ครับ ทำไงได้ผมมีเมียละเอียดพิถีพิถันครับ ภูมิใจจัง

--------------------------------------

“ตัวเล็กพี่ว่าไปซื้อของทางนู้นอีกดีกว่า” เป็นครั้งแรกที่ผมเดินห้างนานๆ แล้วผมไม่บ่นออกจะมีความสุขด้วย เดินไปกอดคอ โอบเอวตัวเล็กไป อย่างนี้ต้องชวนมาบ่อยๆ

“พี่ไม่เมื่อยเหรอคะ ของใช้พี่แก้วว่าครบแล้วนะ คงไม่ขาดอะไรแล้ว หรือพี่จะเอาเพิ่มอะไรอีกรึป่าว” ตอบเสียงหวาน สายตาคู่สวยจับจ้องของให้ตระกร้าตรงหน้า

“เอาแก้ว” ตอบกลับเสียงเรียบ แต่ดูจากสายตาแล้วไม่ได้คิดอะไรเรียบๆ เหมือนเสียงแน่ๆ

“พี่จะซื้อแก้วไปทำไมคะ ที่ห้องมีเยอะแล้วนะ”

“พี่บอกว่าเอาแก้วไม่ได้บอกว่าจะซื้อแก้วครับ”

------------------------------------

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา