Friends มิตรภาพร้าย ผูกหัวใจให้มีปม

        เรื่องทุกอย่างจบลงแล้ว...

        ตอนนี้ฉันกับโมะคบหากันอย่างเปิดเผยและมีความสุข แม้จะมีนักข่าวที่งงและต้องการรู้ว่าฉันกับโมะคบกันได้ไงทั้งที่ก่อนหน้านั้นพิมกับบโมะคบกัน ตอนแรกฉันก็กังวลเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน แต่พิมก็จัดการไปเรื่องทุกอย่างให้

        'แล้วน้องพิมกับน้องโมะเลิกกันได้ยังไง แล้วทำไมน้องฟางถึงมาคบกับน้องโมะละค่ะ แล้วความสัมพันธ์ของพวกคุณตอนนี้เป็นยังไงค่ะ'

        'ที่จริงเรื่องไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ พิมกับโมะที่จริงไม่ได้คบกันหรอกค่ะ แต่ฟางกับโมะเนี่ยคบกันแต่ฟางอายนะค่ะ ก็เลยให้พิมคบกับโมะออกสื่อนะค่ะเพื่อที่เวลาเธอไปไหนกับโมะจะได้ไม่เป็นข่าว'

        'แล้วทำไมตอนนี้ถึงยอมออกสื่อแล้วล่ะค่ะ'

        'ฟางคงเลิกอายแล้วมั้งค่ะ มีแฟนที่หล่ออย่างโมะใครจะไปอายกันละค่ะ'

        'แล้วในงานเลี้ยงของทางมหาวิทยาลัยที่เกิดขึ้นละค่ะ ที่ป๊อปปี้บอกว่ากำลังคบอยู่กับฟางแล้วพิมก็ยังไปบอกว่าฟางแย่งแฟนด้วยนะค่ะ'

        'ที่จริงไม่มีเรื่องอะไรหรอกค่ะ แค่พวกเราอยากให้ทุกคนเชื่อจริงๆเลยแสดงละครนิดหน่อยเท่านั้นเองค่ะ'

        'แสดงว่าตอนนี้ความสัมพันธ์ของพวกคุณยังคงเหมือนเดิม ไม่ได้มีการเลิกคบกันแต่อย่างใด'

        'ใช่สิค่ะ เพื่อนอย่างฟางป๊อปโมะเนี่ย พิมคงหาที่ไหนไม่ได้แล้วล่ะค่ะ'

        นี่คือสิ่งที่พิมพูดกับนักข่าวออกไปจนเรื่องทุกอย่างผ่านไปและไม่มีอะไรติดขัด

        ตอนนี้พิมตั้งหน้าตั้งตาเรียนและรับงานอย่างบ้าคลั่ง ตอนนี้เธอฮอตมาก มีงานหลายชิ้นที่ปรากฎอยู่หน้าจอโทรทัศน์ไม่ขาด แต่ถึงจะยุ่ง พิมก็มีเวลามาเที่ยวและเล่นกับพวกเราทั้งสามคนเสมอ

        ส่วนป๊อป...ป๊อปก็ยังคงเป็นเพื่อนที่ดีของฉันอยู่ ป๊อปตัดใจจากฉันได้แล้ว(มั้ง) ฉันเห็นช่วงนี้เค้ากับพิมตัวติดกันแถมยังชอบเล่นด้วยกันอีกต่างหากจนฉันแอบคิดว่าอีกไม่นานต้องเป็นแฟนกันแน่ๆ (ฉันแอบจิ้น 555 ) ป๊อปเป็นคนที่คอยดูแลและไปรับไปส่งฉันเวลาที่โมะไม่ว่าง และเค้าก็ชอบแกล้งทำให้โมะหึงบ่อยๆซะด้วยสิ แล้วพอโมะหึงทีไรก็ชอบมาลงที่ฉันทุกที ทั้งหอมบ้าง จูบบ้างล่ะ แถมยังฝากรอยแดงๆเอาไว้ด้วย เค้าบอกว่าถ้ามีรอยแดงไว้ป๊อปจะได้รู้ว่าฉันเป็นของเค้า เค้านี่บ้าที่สุดเลย ><

        "อ๊ะ!" ฉันร้องขึ้นเมื่อโมะอ้อมมากอดฉันจากด้านหลัง พร้อมกับหอมแก้มฉันฟอดใหญ่แล้ววางหัวของเค้าไว้ที่ไหล่ของฉัน 

        "ตัวฟางหอมจัง" โมะพูดแล้วหอมแก้มฉันอีกครั้ง นั่นมันทำให้หน้าฉันแดงไปหมดเลยล่ะ

        "เล่นไรเนี่ย ออกไปเลยนะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า"

        "ทำไมในเมื่อเราเป็นแฟนกัน หรือเธอกลัวป๊อปมันมาเห็นเข้าล่ะ"

        "ถ้าใช่แล้วจะทำไมล่ะ" ฉันแกล้งพูดยั่วเพื่อให้เค้าหึง แล้วมันก็ได้ผลมากเลยล่ะ หน้าเค้าโกรธจัดเลยซะด้วย ฉันชอบเค้าเวลาหึงนะ น่ารักดี เหมือนหมาบ้า ><

        "ทำไมนะเหรอ ก็จะทำโทษไง" โมะใช้มือจับตัวฉันให้หันหน้าไปหาเค้าและหอมแก้มซ้ายขวาฉันสลับกัน แก้มฉันจะช้ำอยู่แล้วนะเนี่ย

         "ปล่อยเลยนะโมะ"

         "ทำไมกลัวมันมาเห็นรึไง"

         "เปล่า... ฟางรักโมะจะกลัวป๊อปเห็นทำไมล่ะ"

         "พูดแล้วนะ รักแล้วรักเลย แล้วให้ใจเค้าไว้แล้วให้เลย ห้ามทวง!"

         "ค่าาาาา ไม่มีทางทวงคืนหรอกน่า" ฉันบอกแล้วเขย่งไปเท่าไปหอมแก้มคนร่างสูง แก้มคนร่างสูงขึ้นสีแดงระเรื่อเลยล่ะ น่ารักจัง >< จากนั้นเราก็ยืนยิ้มให้กันอย่างมีความสุข ฉันรักเค้าจัง... ขอบคุณจริงๆที่ฉันได้เจอและรักเค้า แม้ฉันจะต้องผ่านเรื่องเจ็บปวดมากมายเพราะรักเค้า

หากเรามองย้อนไปถึงเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนที่เราจะรักกันได้ มันก็ทำให้เรารักและเข้าใจกันมากขึ้นนะ...

____________________________________________________________________

แล้วสุดท้ายเรื่องราวความรักของเพื่อนก็ปิดฉากลงแล้ว...

ขอบคุณบ้านขีดเขียนที่ทำให้มีโอกาสได้แต่งนิยายตามที่ตัวเองชอบ

ขอบคุณเพื่อนๆทุกคนที่เข้ามาอ่าน โหวตและเม้น และตามทวงกันในเฟส 555

นี่เป็นนิยายเรื่องแรกในชีวิตฝ้ายที่แต่งจบ 555 และเป็นเรื่องที่จริงจังที่สุด

ฝีมือการเขียนอาจจะยังไม่เพียงพอแต่ก็เต็มที่ที่สุด หากมีตรงไหนควรปรับปรุงก็เม้นติกันได้เลยน้า

ยังไงก็ฝากติดตามเรื่องต่อๆๆไปของฝ้ายด้วยนะค่ะ

ถึงเรื่องนี้จะจบแล้ว แต่ก็ยังสามารถเม้นและโหวตกันได้น้า