รักครั้งนี้ถูกเลือกให้เป็นเธอสินะ

เลวมาก

 

 

 

 

Tomooo>>

 

 

 

 

ผมเดินออกมาเพื่อจะมาเข้าห้องน้ำ ก็แก้ว ฟาง และก็บอสกำลังงทะเลากันเรื่องเครื่องดื่มอยู่น่ะสิ หวัง

 

 

ว่าแก้วคงไม่กินหรอกนะ ถ้ากินแล้วจะเป็นเรื่อง ผมเดินมาหยุดที่หน้าห้องน้ำพอดี ผมเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง

 

 

สงสัยคงเมามาก เทอเดินเกาะกำแพงมาเรื่อย ๆ กำลังจะล้ม ผมเลยรีบไปพยุงตัวเทอให้ขึ้นมา แต่ว่ามัน

 

 

มีอุบัติเหตุนิดหน่อย ก็เทออ่ะล้มทับมาอยู่ที่ตัวของผม ปากของเราแตะกัน ผมรีบดันตัวเทอให้ออกไป

 

 

เรียกให้เทอตื่นเพราะเทอเมามาก ไม่ตื่นสักที เพื่อนเทอมาพอดี แล้วก็ช่วยกันพยุงเทอไป

 

 

 

 

“ขอบคุณมากนะคะ ที่ช่วยเพื่อนชัล”

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรครับ” จากนั้นผมก็เดินไปเข้าห้องน้ำ ถ้าผมไม่ได้ตาฟาดนะ ผมเห็นแก้วเดินมาด้วย แล้วก็หาย

 

 

ไปไหนไม่รู้แล้ว ผมเข้าห้องน้ำเสร็จเดินออกมา ก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งน่าจะหลอกให้ผู้หญิงคนนั้นดื่มอะไร

 

 

ก็ไม่รู้ ผมเห็นแล้วน่าสงสาร ต้องโดนหลอกแน่ ๆ แต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร กลับมาที่โต๊ะเหมือนเดิม

 

 

 

 

“โทโมะ นายไปไหนมา” บอสถามผมทำไมนะ

 

 

 

 

"ไปเข้าห้องน้ำมา”

 

 

 

 

“แก้วก็ไปเข้าห้องน้ำตั้งนานแล้ว โทโมะเห็นแก้วมั้ยฟางเป็นห่วงอ่ะ” แก้วไปเข้าห้องน้ำงั้นเหรอ แสดง

 

 

ว่าผมก็ตาไม่ฟาดหรอกนะ

 

 

 

 

“ป๊อบว่าฟางใจเย็น ๆ ก่อนก็ได้นะ เดี่ยวแก้วก็มา” แก้วหายไปงั้นนเหรอ แล้วหายไปไหนอ่ะ

 

 

 

 

“แต่ฟางมีลางสังหรณ์นะป๊อบ”

 

 

 

 

“งั้นก็แยกย้ายกันตามหาเหอะ” จองเบนายเป็นคนที่แก้ปัญหาตอนสุดท้ายตลอด ทุกคนตอนนี้ต่างก็ตาม

 

 

หาแก้วด้วย รวมทั้งผมด้วย ผมเดินไปก็เห็น ผู้ชายคนนั้นน่าจะกำลังโอบเอวของแก้วอยู่ แต่มันไกลนะดู

 

 

ไม่ค่อยถนัด  ผมเลยรีบเดินเข้าไปดูใกล้ ๆ และก็เป็นแก้วจริง ๆ ด้วย แต่ทำไมแก้วถึงยอมให้มันจับตัว

 

 

ได้หล่ะ เห้ย! ผมตกใจมาก ไอ่ผู้ชายคนนั้นกำลังจะจูบแก้วแล้ว ผมรีบวิ่งแล้วผลักมัน จนมันตกลงไป

 

 

 

 

“ไอ่เลวแกทำอะไรแก้ววะ” ผมด่ามัน แก้วคงตกใจอยู่เหมือนกัน

 

 

 

 

“แกเป็นใคร ยุ่งอะไรกับผู้หญิงของชัล” ไอ่เลวนั่นมันบอกผู้หญิงของชัลงั้นเหรอ แก้วเทอเป็นอะไรกับ

 

 

มันนะ

 

 

 

 

“ชัลไม่ได้เป็นผู้หญิงของนายสักหน่อย อย่ามามั่ว” นึกว่าเทอจะเป็นอะไรกับมันซะอีก ดีละบังอาจมายุ่ง

 

 

กับแก้ว

 

 

 

 

“แกยุ่งกับเพื่อนของพวกชัล ตายแน่” เขื่อนมันตะโกนออกมา จากนั้นก็ต่อยเข้าที่หน้าของไอ่เลวนั้น

 

 

 

 

“พอเหอะ เขื่อน ฟางว่าพาแก้วกลับบ้านก่อนนะ” จริงด้วย ผมเห็นแก้วยืนดูไอ่เลวนั้น แล้วก็ร้องไห้ออก

 

 

มา

 

 

 

 

“แก้วไม่เป็นไรนะ พวกเราอยู่นี่” ดีนะที่เฟย์มาปลอบ แต่มันทำให้แก้วร้องไห้ มันตายแน่ ผมจะเข้าจะ

 

 

เดินเข้าไปต่อยมันอีกรอบ

 

 

 

 

“หยุดนะโทโมะ ปล่อยไปเหอะชัลไม่เป็นไรแล้ว” แก้วทำไมเทอถึงห้ามชัล ชัลจะแก้แค้นให้เทอนะ

 

 

 

 

“โทโมะ ชัลว่านะแกพาแก้วกลับเหอะ เดี่ยวที่เหลือพวกเราจัดการเอง” ใช่ ทำไมถึงไม่ห่วงแก้วนะ

 

 

แทนที่จะรีบพาแก้วกลับบ้าน ขอบคุณบอสที่ช่วยคิด

 

 

 

 

“โทโมะ แกไม่ต้องห่วงชัลจัดการแทนเอง” ไอ่เคนตะมันรู้ว่าผมแค้นมาก ก็มันเพื่อนสนิทผมมาตั้งนาน

 

 

แล้ว ตั้งแต่ญี่ปุ่น ผมพยักหน้าให้มันเสร็จก็รีบพาแก้วมาที่รถเพื่อที่จะกลับไปส่งที่บ้าน แก้วขึ้นรถผมมา

 

 

โดยที่ไม่พูดอะไรเลย

 

 

 

 

“แก้วเทอเป็นอะไรมั้ย” ที่ถามก็เพราะเป็นห่วง

 

 

 

“ไม่เป็นไร นายรีบพาชัลกลับบ้านเหอะ” ถ้าถึงบ้านเทอก็คงต้องอยู่คนเดียวสินะ ยิ่งเจอเหตุการณ์เมื่อกี้

 

 

อีก

 

 

 

 

“ชัลจะอยู่กับเทอจนกว่าที่พี่เทอจะกลับมา”

 

 

__________________________________________________________________

 

เกือบไปแล้วมั้ยละแก้วใจจ ขอโทษที่หายไปนานน๊าาา มาอัพให้แล้ว เดี่ยวอาจมีดึก ๆ อีกจ๊าา

เม้น + โหวตค๊า