ไร่ป่วนรักพิทักษ์นายจอมหยิ่ง

พิช - แก้ว ไม่แกล้งต่อแล้วหรอ

แก้ว - หึ  แกล้งต่อซิ สนุกดีออก  พี่โมะจะได้รับรู้ถึงรสชาติ ความทรมานบ้าง

พิช - แล้วจะเอาไงต่ออ่ะ

แก้ว - ก็เหมือนเดิมนั้นแหละ

เขื่อน - สนุกกันใหญ่เลยน่ะ  บอกกันมั่งดิ

แก้ว - ไม่บอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ตอนเย็น

แก้ว - พิชจ๋าาาาาา  ทานข้าวววน่ะค่ะ

พิช - จ๊ะ แก้วววว

กราฟ - พิช มาเมื่อไหร่ 

พิช - เมื่อตอนกลางวันครับ

กราฟ - อื้มมม เอ้าไอ้โมะมากินข้าวดิว่ะ  ยืนอยู่ทำไมว่ะ

โทโมะ - เออ

แก้ว - พิชจ๋าาาา  ลองกินนี่ซิ อร่อยมากๆเลยน่ะ  มาแก้วป้อน

พิช - จ้าาาา  อ่ำๆๆ  อร่อยจังเลยจ๊ะแก้วจ๋าาาาาา

แก้ว - พิช ป้อนแก้วหน่อยดิ  

พิช - ได้จ๊ะๆ  

แก้ว - อ่ำ อร่อยมากเลยจ๊ะ

โทโมะ - โถ่เว้ย

พิช - เอ่ออ  เป็นไรหรอครับพี่โทโมะ

กราฟ - (กระซิบ) ไอ้โมะใจเย็นเว้ย

แก้ว - พิช กินต่อซิค่ะ  มาเดี๋ยวแก้วตักให้น่ะ 

โทโมะ - ขอตัวน่ะ  กินไม่ลง

กราฟ - ยัยแก้ว  ทำอะไรเนี่ยห๊ะ 

แก้ว - ป๊าววว    เอ้านี่ไอ้พิช กินๆๆเข้าไปเร็วๆ

กราฟ - เปลี่ยนสรรพนามทันทีเลยน่ะ

แก้ว - แล้วไงล่ะค่ะ

บนห้องโทโมะ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

โทโมะ - เข้ามา

แก้ว - ไม่หิวหรอ

โทโมะ - ......

แก้ว - ถามไม่ตอบหรอ  อุส่าทำบะหมี่มาให้  ไม่ตอบแสดงว่าไม่หิวงั้นเทให้หมากินก็ได้

โทโมะ - .......

แก้ว - เป็นอะไรค่ะ  อย่าเงียบซิ

โทโมะ - ไม่ไปสวีทกันต่อหรอ

แก้ว - อยากให้ไปหรอ

โทโมะ - ไม่อยากให้ไป

แก้ว - งั้นก็ไม่ไป

โทโมะ - แก้วครับ  พี่รักแก้ว  แก้วไม่รักพี่บ้างหรอครับ  ทำไมถึงทำกับพี่แบบนั้น พี่จะเป็นบ้าตายอยู่แล้ว

แก้ว - รักแก้วขนาดนั้นเลยหรอค่ะ คนดี

โทโมะ - แก้วครับ เมื่อไหร่จะใจอ่อน  หรือต้องให้พี่ตายก่อนแก้วถึงจะใจอ่อน

แก้ว - แก้ว แค่อยากแน่ใจ  ว่าพี่จะไม่ทำให้แก้วเสียใจอีก  

โทโมะ - พี่รักแก้วมากน่ะครับ   พี่สัญญาว่าจะไม่ทำให้ คนดีของพี่เสียใจอีก

แก้ว - งั้น ก็ได้  แก้วให้อภัยพี่   พี่ห้ามทำให้แก้วเสียใจอีกน่ะ  ไม่งั้น พี่ตายแน่

โทโมะ - ครับ พี่สัญญา  

แก้ว - อื้มม งั้นก็ กินซะ แก้วไม่อยากให้ตายก่อน

โทโมะ - ป้อนหน่อยซิ

แก้ว - ป้อนเองไม่เป็นหรอ

โทโมะ - ทีกับไอ้นั้นแก้วยังป้อนให้มันได้เลย

แก้ว - อะๆ ก็ได้ค่ะ

จากนั้นแก้วก็ป้อนให้โทโมะแล้วก็กลับไปนอนห้องตัวเอง)

---------------------------------------------------------------------------------------------