รักหมดใจยัยตัวร้าย!!!

        ฉันรีบวิ่งเข้าห้องมาแล้วล้มทรุดตัวนั่งพิงประตู ความเจ็บปวดเอ่อล้นขึ้นมา ฉันไม่พร้อมเริ่มต้นใหม่กับใครจริงๆ ฉันไม่พร้อมที่จะมีใครทั้งนั้นพิช ฉันรักป๊อป...ฉันรักเค้าได้เพียงแค่คนเดียวจริงๆ

        พลันสายตาฉันก็ไปสะดุดุกับสิ่งๆหนึ่งที่หล่นอยู่ใต้เตียง ฉันเดินไปหยิบมันขึ้นมาและสวมที่นิ้วนางข้างซ้ายของตัวเอง เค้าจะยังเก็บมันไว้เหมือนที่ฉันยังคงเก็บวันไว้ไหมนะ...

1 เดือนต่อมา...

        เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ทำให้หญิงสาวสวยที่มีรูปร่างสุดแสนจะเพอร์เฟค เอื้อมมือที่มีนิ้วเรียวยาวหยิบไอโฟนรุ่นล่าสุดของตัวเองขึ้นมาและกดรับสายเมื่อรู้ว่าเป็นเบอร์ของใคร

        "ได้ที่อยู่ของฟางแล้วเหรอ"

        (...)

        "ดีมาก...เอาเป็นว่าถ้าฉันกลับจากเจอยัยนั่นเมื่อไหร่ ฉันจะกลับมาจ่ายเงินให้แกตามที่ตกลงไว้ งั้นแค่นี้แหละ" หญิงสาวกดตัดสายไป

แกหนีฉันไม่พ้นหรอกนังฟาง ฉันจะทำให้แกเจ็บจนไม่อยากอยู่บนโลกต่อไปแน่!

        หญิงสาวแสยะยิ้มเมื่อนึกถึงผู้หญิงอีกคนที่มีใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด ขนาดแค่คิดแล้วยังรู้สึกสะใจขนาดนี้และถ้าทำจริงจะขนาดไหนกันล่ะ หึ! หญิงสาวเลยไม่รอช้ารีบหยิบกุญแจรถตรงไปที่...จังหวัดภูเก็ตทันที!

        @เกาะโหลน

        "สวัสดีค่ะพี่ฟาง" เสียงแหลมใสทักหญิงสาวอีกคนที่กำลังเดินเล่นอยู่ที่ริมชายหาด เสียงนั้นทำให้เธอถึงกับสะดุ้ง จึงหันไปมองเจ้าของเสียงก่อนที่ดวงตาสวยจะลุกโพรงขึ้นด้วยความตกใจ ผู้หญิงคนนี้รู้ได้ไงว่าเธออยู่ที่นี่

        "แจม!"

        "ไม่เจอกันนานนึกว่าจะจำแจมไม่ได้แล้วซะอีก" หญิงสาวพูดก่อนจะเดินเข้าไปหาหญิงสาวตัวเล็กจนห่างกันแค่หนึ่งช่วงแขนเท่านั้น

        "เธอมาที่นี่ทำไม! ต้องการอะไร!"

        "ก็...แค่มาอัพเดทข่าวคราวให้พี่ฟางฟังน่ะค่ะ"

        "เรื่องอะไร"

        "อืม...ก็เรื่องแจมกับพี่ป๊อปน่ะสิค่ะ พี่ฟางยังจำแหวนวงนี้ได้ไหมค่ะ" แจมโชว์แหวนที่อยู่ที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอมาโชว์ให้ฟางดู ซึ่งพอเธอได้เห็นแหวนนั่นความรู้สึกหวงและโกรธก็ลุกขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้

        "เอาแหวนฉันคืนมาน่ะ!" เธอรีบคว้าแหวนในมือของหญิงสาวกะจะถอดมันออกมาแต่ก็ไม่ทันอีกคนที่เร็วกว่ารีบเอามือหลบ

        "จุ๊ๆ มันไม่ใช่ของพี่อีกต่อไปแล้วค่ะ พี่ป๊อปเค้ายกแหวนวงนี้ให้แจมพร้อมกับบอกรักแจม มันเหมือนฝันเลยละค่ะพี่ฟาง" หญิงสาวพูดและยิ้มเยาะให้กับคนตัวเล็ก และรอยยิ้มนั่นยิ่งทำให้ความโกรธควบคุมทั้งสติและร่างกายของเธอ คนตัวเล็กตรงไปจิกหัวแจมทันทีและ...

        เพี๊ยะ!

        "ไม่จริง! ปีอปรักฉันคนเดียว แกโกหก!"

        เพี๊ยะ!

        "ฉันไม่ได้โกหก พี่ป๊อปเค้าไม่ใจให้เธอแล้ว!" หญิงสาวแกะมือคนตัวเล็กก่อนจะผลักคนตัวเล็กจนล้มลงไปนั่งกับพื้น "เธอก็แค่ขยะและฝุ่นละอองที่เค้าเคยผ่าน ฉันคือตัวจริง! และคนปัจจุบันของเค้า!" หญิงสาวพูดออกมาตอกย้ำคนตัวเล็กที่ตอนนี้เจ็บปวดเป็นอย่างมาก แต่ไม่ใช่เพราะเจ็บที่ถูกผลักจนล้ม แต่มันเป็นการเจ็บปวดที่หัวใจที่เหมือนกำลังถูกบับรัดอย่างแรง เธอจะไม่เชื่อเลยว่าป๊อปไม่รักเธอแล้ว...ถ้าไม่มีแหวนวงนั้น เค้าหมดรักเธอแล้วจริงๆ

        "ฟาง!/พี่ฟาง!" ชายหนุ่มและหญิงสาวแฟนของเค้ารีบวิ่งเข้ามาในเหตุการณ์เมื่อเห็นคนตัวเล็กคนหนึ่งนังจมน้ำตาอยู่กับพื้น

        "เธอเป็นใคร! ทำอะไรพี่ฟาง!" มายด์ที่วิ่งมาพร้อมกับพิช และรีบเอาตัวไปบังฟางไม่ให้ผู้หญิงอีกคนทำร้ายฟางไปมากกว่านี้ ส่วนพิชก็รีบเข้าไปดูฟางว่าเป็นยังไงบ้าง

        "ไม่น่าเชื่อว่าจะไม่มีคนรู้จักฉันแฮะ ฉันชื่อแจมจ้ะสาวน้อย และฉันก็ไม่ได้ทำไรฟางทั้งนั้นแหละ ยัยนั่นล้มลงไปเองช่วยไม่ได้ ว่าแต่...เธอเป็นใครกันล่ะ"

        "มายด์เป็นแฟนของฉัน! อย่าแตะต้องเธอ!!!" พิชรีบพูดเสียงเข้มใส่แจมเมื่อเห็นว่าเธอทำท่าทางจะยุ่งกับมายด์

        "ตายล่ะ! ผู้กำกับมีแฟนแล้วเหรอค่ะเนี่ย ดีใจด้วยนะค่ะ ว่าแต่เธอน่ะ..."

        "จะพูดอะไรก็พูดมาสิ!" มายด์ตอบกลับไปอย่างไม่กลัวเกรงแจมสักนิด

        "ไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอ... แฟนเธอพาผู้หญิงคนอื่นมาอยู่ด้วย แถมยัง...ปกป้องผู้หญิงคนนั้นแล้วปล่อยให้เธอมาเผชิญหน้ากับฉันอย่างไม่ใยดี แน่ใจเหรอว่าเค้ารักเธอน่ะ" แจมพูดแล้วมองเข้ามาในดวงตาของมายด์ ทำให้เธอรู้สึกเหมือนกัน...พิชเป็นห่วงแต่ฟางไม่ได้ห่วงเธอเลย มายด์รีบก้มหน้าและหลบสายตาของแจม นั่นยิ่งทำให้แจมเผยรอยยิ้มผู้ชนะออกมามากขึ้น

        "หุบปาก! แล้วออกไปจากที่นี่ซะแจม ก่อนที่ฉันจะทนไม่ไหวแล้วทำร้ายผู้หญิง!"

        "หึ! ฉันไปแน่ แต่ก่อนไป... พี่ฟางค่ะ...พี่ป๊อปเค้าไม่รักพี่แล้ว เค้าลืมพี่ไปหมดแล้ว พี่มันก็แค่'ขยะ'ที่เค้าทิ้งแล้วก็เท่านั้นล่ะค่ะ"

        "ออกไปจากที่นี่ไงแจม!"

        "หึ!" แจมก้มลงมาดูฟางอีกครั้งที่ตอนนี้น้ำตาแห่งความเจ็บปวดไหลออกมาไม่ขาดสาย นั่นทำให้เธอสะใจและยิ้มออกมาก่อนจะขึ้นเรือกลับไป...

        ฉันนั่งร้องไห้คนเดียวในห้องอย่างไม่สนใจใคร ความเจ็บปวดทับถมและเกาะกินทุกพื้นที่ตารางนิ้วของหัวใจ ก่อนจะตัดสินใจเช็ดมันออกไปและเปิดเครื่องไอโฟนที่ฉันปิดมันไว้นานนับเดือน จำนวนมิสคอลยิ่งทำให้ฉันเจ็บปวด เจ็ดร้อยเก้าสิบสองมิสคอลจากป๊อปแล้วก็มีข้อความเสียงที่ฝากไว้ด้วยและฉันก็เปิดมันฟัง...

        'ฟางคุณอยู่ที่ไหน ผมคิดถึงคุณ ผมรักคุณมากนะฟาง'

        "ฉันก็รักคุณ...ป๊อป ฮือๆๆๆ" ฉันพูดกับตัวเองแล้วก้มหน้าร้องไห้จนตัวโยน การหอบสะอื้นเหมือนทำให้ฉันจะขาดใจ

        ครืนนนน ครืนนนนน

        ไอโฟนที่อยู่ในมือสั่นเมื่อมีบุคคลโทรเข้ามา ฉันปาดน้ำตาออกแล้วก้มลงมองเบอร์ ฉันรีบกลืนก้อนสะอื้นลงและพยายามทำเสียงให้เป็นปกติก่อนจะกดรับสาย

        "..."

        (ฟาง! คุณอยู่ที่ไหน รู้ไหมผมหาคุณไปทั่วเลย)

        "ฉันคิดถึงคุณนะป๊อป"

        (คุณอยู่ที่ไหน ผมจะไปรับคุณนะฟาง คุณบอกผมมาสิ)

        "ป๊อป...แหวนของเรา...มันยังอยู่ที่คุณใช่ไหม" ฉันตัดสินใจถาม ฉันอยากรู้ว่าเค้าจะกล้าบอกและอธิบายฉันหรือเปล่า... หรือเลือกที่จะโกหกและทรยศฉัน...

        (...ฟางถามทำไม)

        "ฟางก็แค่อยากรู้น่ะ ป๊อปบอกฟางมาสิ"

        (อยู่สิ...ป๊อปเก็บมันไว้อย่างดีเลยน้า ก็มันป็นตัวแทนของฟางนี่นา...แต่ไม่อยากได้แค่ตัวแทนของ...)

        "ป๊อป! ฟางมีธุระด่วน...แค่นี้ก่อนนะ" ฉันรีบกดตัดสายเพราะกลัวว่าจะกลั้นเสียงสะอื้นไม่ไหว ป๊อปโกหกและทรยศฉัน ทรยศฉันไปหานังแจม! และ...เค้าโกหกฉัน!

        ความเจ็บปวดที่เคยมีเริ่มแทนที่ด้วยความแค้นที่มี... ฉันกำไอโฟนในมือแน่น ถ้ามันไม่แข็งแรงพอมันคงจะแตกละเอียดเหมือนกับใจของฉันไปแล้วล่ะ!

        "ป๊อป...คุณทรยศฉัน!"

คุณจะต้องเจ็บปวดเหมือนที่ฉันเป็น! ส่วนแก...ฉันจะทำลายมกให้เหมือนกับที่แกทำกับฉัน นังแจม!!!

       "ฟางจะไปจริงเหรอ" พิชถามฉันที่ตอนนี้เก็บของที่ตัวเองเอามาด้วยจากกรุงเทพฯที่แทบจะไม่มีด้วยซ้ำใส่กระเป๋า

       "ไม่เอาน่าพิช ทำเหมือนฉันไม่เคยอยู่กรุงเทพฯไปน่า" ฉันพูดและรูดซิปกระเป๋าที่เก็บเรียบร้อยแล้ว

       "ถ้าพี่ฟางไปเพราะกลัวมายด์เข้าใจผิด มายด์ไม่ได้คิดอะไรเลยนะค่ะ"

       "มันไม่เกี่ยวกับมายด์หรอก พี่มีเรื่องต้องไปจัดการน่ะ"

       "หรือว่า... ถ้าฟางกลับไปมันมีแต่เสียกับเสียนะ" 

       "ฟางก็แค่คิดถึงวงการมายาเท่านั้นแหละค่ะ อยากจะไปเจอแสงสีบ้าง เอาเป็นว่า...พรุ่งนี้ไปส่งฟางที่กรุงเทพฯด้วยแล้วกันนะค่ะ" ฉันพูดแล้วหันไปส่งยิ้มหวานให้ทั้งคู่ก่อนจะไล่ทั้งสองคนออกจากห้องไป

คุณต้องเจ็บมากกว่าที่ฉันเจ็บ! และแกจะต้องไม่เหลืออะไรเลยเหมือนที่ฉันเคยเป็น!

เอาล่ะสิ ฟางจะรีเทิร์น! กลับกรุงเทพฯแล้ว 

ฟางจะทำอะไรกับป๊อปและแจมกันนะ?

โปรดติดตาม!!!

เม้น โหวต เป็นกำลังใจให้กันบ้างนะ U.U