เรื่องวุ่น...กลายรัก

9.7

เขียนโดย yingyoy

วันที่ 9 เมษายน พ.ศ. 2556 เวลา 17.45 น.

  19 ตอน
  49 วิจารณ์
  30.00K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 11.53 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

////keaw part////

ขอบอกเลยว่า เเม่ยัยฟางเด็ดมากก ไม่อยากจะเชื่อว่าจะคุมยัยฟางอยู่ ใครๆก็รู้ว่ายัยฟางหน่ะเเสบเเค่ไหน เอาจน

 

ชั้นกับยัยเฟย์อึ้งไปเลย เฮ้ออ เเล้วทีนี้ชั้นก็ต้องไปเที่ยวกับยัยเฟย์เเค่สองคนเเล้วอ่ะดิ เเล้วชั้นกับยัยเฟย์กำลัง

 

เดินออกจากบ้านยัยฟาง เฮ้อโชคดีนะเเก ชั้นเอาใจช่วยเเกเสมอยัยฟางง เเต่ชั้นสังเกตเห็นตั้งเเต่เดินเข้ามาเเล้ว

 

ว่าไอ้รถสองคันที่จอดอยู่หน้าบ้าน คันหนึ่งมันคุ้นๆนะเเต่นึกไม่ออก ชั่งเหอะ เเล้วชั้นก็เปิดประตูรถของชั้นเพื่อ

 

กลับบ้านเเต่ก็ต้องตกใจเพราะมีคนนั่งอยู่ข้างใน

 

 

"เฮ้ยย!!! ขึ้นไปบนรถของชั้นได้ไงไอ่า ลงมาเดี๋ยวนี้นะไอบ้า!!!" ชั้นพูดเเล้วก็ลากเค้าลงมา

 

 

"อ้าวโทโมะ นายขึ้นไปบนรถของยัยเเก้วทำไม"ยัยเฟย์พูด เอ๊ะ ยัยเฟย์รู้จักกะนายนี่ด้วยหรอ

 

 

"เฟย์!! เเกรู้จักไอตุ๊ดนี่ด้วยหรอ"

 

 

"อ๋อ รู้จักดิ ก็โทโมะเค้าเป็นเพื่อนกะเขื่อนหน่ะ" เพื่อนไอกบหรอเนี่ย ไอกบไม่น่าคบเพื่อนเเบบนี้เลย

 

 

"ที่ชั้นมานั่งบนรถเนี่ย ชั้นจะมาหาเฟย์ เธอนี่คิดไปซะ" ไอตุ๊ดพูด เเล้วก็เดินไปกระซิบไรก็ไม่รู้กะยัยเฟย์

 

 

"อาทิตย์หน้าหรอ?? ขอบใจนะโมะ" ยัยเฟย์พูดเสร็จ โทโมะก็เดินออกไป

 

 

"ยัยเฟย์ มีอะไรหรอ??"

 

 

"บอกไม่ได้อ่า ชั้นเขิน อิอิ เดี๋ยวอาทิตย์หน้าเเกก็รู้" เขินเหรอ พอเดาออกล่ะ

 

 

////Fang Talk/////

 

 

เห้อ!!! เเม่นะเเม่ ทำกะหนูได้ เเล้วจะมีเวลาไปเที่ยวมั้ยเนี่ย เเล้วไอ้พี่เลี้ยงบ้านั่นตั่งเเต่มันเดินเข้าบ้านชั้นไม่

 

เห็นจะพูดสักคำ ไม่มีปากหรอไง เอ๊ะ อย่าบอกนะว่าเเม่หาคนใบ้มาเป็นพี่เลี้ยงชั้นหน่ะ โธ่ ยัยฟางชีวิตเเกช่าง

 

รันทด...

 

 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก 

 

 

สงสัยไอบ้าพี่เลี้ยงนั่นจะมาเเล้ว

 

 

"เข้ามา"เเล้วไอพี่เลี้ยงบ้านั่นก็เดินเข้ามา

 

 

"นายชื่อป๊อปปี้หรอ"เค้าไม่ตอบเเต่พยักหน้า

 

 

"เเม่ชั้นพูดยังไงเนี่ย นายถึงโง่มาเป็นพี่เลี้ยงชั้น"เค้าไม่ตอบ เเต่มานั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามชั้นเเทน ไอบ้านี่ขี้เก๊ก

 

ชะมัด ทำเป็นหยิ่ง ฮึ่ยยย

 

 

"นี่ถามจริงไม่มีปากหรอ หรือจะเป็นใบ้นะ ถึงพูดไม่ได้หน่ะ" ไม่มีสัญญาณตอบรับบเหมือนเคย

 

 

"ไอหมีบ้า ชั้นว่านายไม่น่าเกิดมาเลยจริงๆ สงสารนะเนี่ย" หึ ไม่ตอบใช่มั้ยย

 

 

 

"นี่ ชั้นว่าเธอต่างหากที่น่าจะเกิดมาไม่มีปาก มีเเล้วก็คอยโวยวาย ว่าคนอื่นไปเรืื่อย" ไอบ้าาา กล้าว่าชั้นหรอ

 

 

"นี่พูดได้ ก็มีหมาออกจากปากเลยนะ"

 

 

"ถ้าชั้นมีหมา เธอก็คงมีหนอนออกจากปากอ่าเเหละ"

 

 

"ชิ ไอบ้า"ชั้นพูดเเล้วก็เชิดใส่เค้า

 

 

"นี่ชั้นไม่ง้อเธอหรอนะ เเล้วเธออ่อ่นเรื่องไหนล่ะ??ชั้นจะได้สอน"

 

 

"ทุกอย่าง"ชั้นพูดเเต่ก็ยังเชิดใส่เค้าอยู่

 

 

"เเสดงว่าเธอโง่ตามที่เเม่เธอบอกจริงๆ"เค้าพูดเเล้วขำนิดๆ

 

 

"ขำไรย่ะ"ชั้นตวาดออกไป

 

 

"ป่าวๆ มาเรียนๆ"ป๊อปปี้เหมือนจะฝีนหยุดขำ เเล้วก็มาสอนชั้น

 

 

เห้อ!! ชั้นไม่ได้ตั้งใจฟังในสิ่งที่เค้าสอนเลย ชั้นได้เเต่มองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นนกบินไปมาบนท้องฟ้า

 

เฮ้อออ ชั้นอยากเป็นอิสระเหมือนนกจัง เเต่เดี๋ยวนะ หน้าต่าง!!!

 

 

"นี่!!!ชั้นหิวอ่า นายไปหยิบคุ้กกี้กะน้ำส้มในห้องครัวมาให้ชั้นหน่อยสิ"ชั้นพยายามอ้อนเค้า ถึงเมื่อกี้จะนั่งเถียงกัน

 

ก็เถอะ เเต่ยังไงผู้ชายก็เเพผูหญิงขี้อ้อนอยู่ดี

 

 

"เธอเนี่ยนะ!! เออรู้เเล้ว เเปบนะ"ป๊อปปี้พูดเเล้วก็เดินออกไป  เย้!เสร็จชั้นล่ะ เเล้วชั้นก็เก็บของใส่กระเป๋า เเล้ว

 

ปีนลงหน้าต่างออกมา ดีนะห้องชั้นไม่อยู่สูงมากหน่ะ ฮี่ๆ ไปหายัยเเก้วกะยัยเฟย์ดีกว่า

 

 

"เฮ้ยย!!!ยัยตัวเเสบ เเสบอย่างที่เค้าพูดจริงๆ"

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา