My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ

9.6

เขียนโดย ruktomokaew

วันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 16.08 น.

  25 บท
  209 วิจารณ์
  42.81K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 ธันวาคม พ.ศ. 2556 14.04 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

13)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เรื่อง My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ

 

 

 

 

 

     "เฮ้ๆ...อย่าปล่อยให้พี่พูดคนเดียวดิT^T ถ้าไม่ตื่นพี่จะปล้ำแล้วนะ!"

 

     "อะไรของนายนักหนาเนี่ย ฉันจะนอนก็ไม่ให้นอนแต่พอฉันไม่นอนนายก็จะให้นอน!"

 

     "มาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน...ผู้หญิงที่ไหนใครบอกเรา"

 

     "ฉันเห็นเต็มสองตาเนี่ยแหละ พอใจยัง?"

 

     "เห็น?อย่าบอกนะว่าเมื่อตอนกลางวันน่ะ"

 

     "....นั่นแหละๆ"

 

     "นั่นมันพี่สาวของพี่นะ^^ แหนะๆหึงล่ะเส่~"

 

     "หลงตัวเองชะมัด!" ถึงปากจะบอกไปแบบนั้นแต่ทว่าใจฉันมันกลับรู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก...ไม่นะยัยแก้วแกห้ามหวั่นไหวไปกลับนายโทโมะเด็ดขาด!

 

     "อ้าวๆง่วงไม่ใช่หรอนอนสิ...เดี๋ยวพี่กอดเองฮ่ะๆ" ว่าแล้วนายโทโมะก็ล้มตัวลงนอนกอดจะสวมกอดฉันทันที

 

     "นี่นาย....!!" ดูเหมือนทุกอย่างจะสายไป...T^T

 

 

 

 

--------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

 

 

     แสงแดดยามเช้าส่องมากระทบกับสองร่างที่ยังคงนอนกอดกันเหมือนเดิม แต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะตื่นมาแล้วแต่ไม่ยอมลุกซะมากกว่า ส่วนอีกคนก็ยังคงนอนหลับสบายใจเหมือนเดิม...

 

     "ตอนหลับนี่น่ารักชะมัดเลยแห๊ะ หึๆ" โทโมะหัวเราะในลำคอก่อนจะแอบหอมแก้มแก้วไปเบาๆ

 

     "นี่นาย!!" ทันทีที่โทโมะเอาจมูกออกจากแก้มของแก้วก็ย่อมมีเสียงประท้วงของแก้วตามออกมา

 

     "บอกให้เรียกพี่-*-" โทโมะทำหน้าตึงๆก่อนจะลุกออกไปทันทีทิ้งให้แก้วนอนงงอยู่เดียว

 

     "อะไรของเค้าว่ะ" แก้วเกาตัวเองเบาๆ

 

     แก้วรอจนโทโมะอาบน้ำเสร็จแล้วจึงอาบต่อพร้อมแต่งตัวในห้องน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้วค่อยออกมาหาอะไรรองท้อง แต่ก็พบกับโทโมะที่นั่งตักข้าวต้มเข้าปากอย่างสบายใจ

 

     "มาทานด้วยกันสิ :) " โทโมะส่งยิ้มสดใสให้กับแก้ว แก้วเองก็รู้สึกว่าใจสั่นอยู่เหมือนกันแต่ก็ไม่ได้แสดงอาการใดๆออกมา

 

     "อืม..."

 

ติ๊ด~ ติ๊ด~~

 

     "สวัสดีค่ะพี่เขื่อน..." แก้วมองดูรายชื่อผู้ที่โทร.เข้ามาก่อนจะกดรับ

 

     (น้องแก้วอยู่บ้านรึเปล่าครับ)

 

     "อยู่ค่ะ...ทำไมหรอค่ะ" แก้วเดินไปนั่งตรงข้ามกับโทโมะก่อนจะคุยโทรศัพท์ต่อ

 

     (งั้นเดี๋ยวพี่ไปรับนะครับ)

 

     "รับไปไหนหรอคะ?"

 

     (ไม่บอกครับแก้วแต่งตัวสวยๆไว้ก็พอ)

 

     "ก็ได้ค่ะ..." แก้วบอกก่อนจะกดวางสายไป

 

     "ไอ้เขื่อนมันจะมารับไปไหน" โทโมะถามแก้วทันทีที่วางสาย

 

     "ฉันไม่รู้" แก้วตอบก่อนจะตักเข้าต้มขึ้นมาทาน

 

     "อร่อยมั้ยล่ะ" โทโมะเอ่ยถามแก้วที่เอาแต่นั่งเคี้ยวข้าวต้มโดยไม่สนใจใครเลย

 

     "ก็..."

 

     "น้องแก้วครับ :) "

 

     "พี่เขื่อน..." แก้วหันไปเอ่ยทักบุคคลที่เพิ่งเดินเข้ามาใหม่

 

     "อ้าวไอ้แกก็อยู่นี่ด้วยหรอว่ะ" เขื่อนเดินเข้ามาน้องข้างๆแก้วก่อนเอ่ยทักเพื่อนสนิทของตนเอง

 

     "ฉันนึกว่าแกจะไม่เห็นฉันซะอีก" โทโมะพยักหน้าก่อนจะประชดเขื่อนไปนิดหน่อย

 

     "ฮ่ะๆแกก็พูดไป ฉันไม่ได้ตั้งใจโว๊ย"

 

     "งั้นเดี๋ยวแก้วขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะคะ" แก้วลุกขึ้นเอาถ้วยข้าวต้มของตัวเองไปเก็บก่อนจะเดินขึ้นไปยังห้องของตัวเอง

 

     "นี่ไอ้โมะแกมาตั้งแต่เมื่อไรว่ะ" 

 

     "ก็..."

 

 

+

 

+

 

+

 

 

     "พี่เขื่อนคะ...พี่เขื่อน...พี่เขื่อนคะ!"

 

     "ครับ!..." เขื่อนสะดุ้งนิดหน่อยแต่คนที่งงน่าจะเป็นแก้วเสียมากกว่าจู่ๆก็เงียบไปซะงั้น

 

     "พี่เขื่อนเป็นอะไรรึเปล่าคะ"

 

     "เปล่าหรอกครับพี่แค่...กำลังคิดอะไรเพลินๆน่ะครับ" เขื่อนตอบก่อนจะหันไปมองข้างทางแวบนึง

 

     อะไรกันพี่เขื่อนเป็นอะไรกันแน่ตั้งแต่ขึ้นรถแล้วทำไมจู่ๆก็เงียบไปซะงั้น แถบยังไม่โปรยยิ้มเหมือนเมื่อตอนเช้าเลยนี่หน่า ตั้งแต่ตอนที่ฉันขึ้นมาเปลี่ยนชุดพี่เขื่อนก็นั่งอยู่กับ...นายโทโมะ!! รึว่านายโทโมะไปฟ้องอะไรพี่เขื่อน0.0!!

 

     "แล้วนี่เรากำลังจะไปไหนกันหรอคะ"

 

     "ไปดูชุดหมั้นของเราไงครับ" ชะ...ชุดหมั้นงั้นหรอ!!!

 

     "..."

 

     "น้องแก้วมีปัญหาอะไรรึเปล่าครับ"

 

     "ปะ...เปล่าหรอกค่ะแต่ว่าพี่เขื่อนล่ะคะ"

 

     "พี่?ทำไมหรอครับ" เขื่อนหันมามองหน้าแก้วแวบนึงก่อนจะหันกลับไปมองถนนต่อ

 

     "ก็เรื่องของพี่เฟย์..."

 

     "พี่บอกแล้งไงว่าเค้าจะไม่มาวุ่นวายกับแก้วอีก"  

 

     "ทำไมล่ะคะ" พี่เขื่อนจอดรถริมๆข้างทางก่อนจะหันมามองหน้าฉัน

 

     "แก้ว...ถ้าพี่เลิกกับเค้า แก้วจะให้โอกาสพี่ได้ดูแลเราได้มั้ย"

 

     "พี่เขื่อน..." ฉันถึงกับอึ้งไม่คิดว่าพี่เขื่อนจะพูดแบบนี้กับฉัน0.0!!

 

     "แก้วยังไม่ต้องรีบตอบพี่ก็ได้" ว่าจบพี่เขื่อนก็ออกรถทันที

 

     หลังจากนั้นฉันกับพี่เขื่อนก็ไม่มีใครพูดอะไรออกอีกเลย ต่างคนก็ต่างเงียบ เงียบซะจนฉันแอบกังวลไม่น้อยพี่เขื่อนเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ แล้วฉันจะให้คำตอบกับพี่เค้าว่าอะไรดีล่ะฉันคิดกับพี่เขื่อนเพียงแค่พี่ชายคนนึงเท่านั้น...แต่ถ้าในอนาคตเราก็ต้องหมั้นและสุดท้ายก็ต้องแต่งงานกันอยู่ดี ไม่แน่นี่อาจจะเป้นโอกาสที่ดีที่จะเปลี่ยนหัวใจตัวเองก็ได้นะยัยแก้ว...

 

     "สวัสดีค่ะ...อ้าวเขื่อนฉันกำลังรอแกอยู่พอดี" แก้วกับเขื่อนเดินเข้าในร้านเวดดิ้งเล็กๆก่อนที่จะมีหญิงสาวคนนึงเดินเข้ามาทักเขื่อน

 

     "แกเตรียมชุดไว้ให้ฉันแล้วใช่มั้ย" เขื่อนถามกลับเพื่อนสาว

 

     "เรีบบยร้อยแล้วมีแต่สวยๆทั้งนั้น><"

 

     "นี่น้องแก้วคู่หมั้นฉันเอง" พี่เขื่อนหลบทางให้เพื่อนตนเองได้เห้นหน้าฉันเต็มๆ

 

     "อ้าว...ฉันนึกว่าเป็นยัยเฟย์ซะอีก" ประโยคนี้ทำเอาแก้วหน้าซีดทันที นี่เธอกำลังเป็นตัวแทนของใครอยู่รึเปล่า...?

 

 

+

 

+

 

+

 

 

อีกมุมหนึ่งของข้างๆร้านเวดดิ้ง

 

 

     "ฉันไม่ยอมให้แกมาแย่งเขื่อนของฉันไปได้หรอก!" เฟย์แสระยิ้มมุมปากของตัวเองนิดๆเมื่อมองไปเห็น'หมากตัวสำคัญ'ของตัวเอง

 

     "อ้าว!โทโมะมาทำอะไรที่นี่หรอ" เฟย์เดินเข้าไปทักโทโมะทียืนแอบมองบุคคลภายในร้านเวดดิ้ง

 

     "เอ่อ...เรามาแวะซื้อของนิดหน่อยนะ"

 

     "ซื้อของที่ร้านเวดดิ้งเนี่ยนะฮ่ะๆฟังไม่ขึ้นสักนิดเลยนะ" เฟย์ส่งยิ้มน่ากลัวๆไปให้โทโมะ โทโมะเองก็พอจะรู้ตัวว่าตนกำลังเผชิญหน้ากับใคร...เพราะฉะนั้นเค้าจะประมาทไม่ได้เด็ดขาด

 

     "เปล่าหรอก...เรากำลังจะไปซื้อของจริงๆแต่บังเอิญเห็นไอ้เขื่อนกับน้องแก้วก่อนน่ะก็เลยแอบดูนิดหน่อย...ว่าแต่เฟย์ล่ะ" โทโมะล่ะอยากจะรู้นักว่าเฟย์จะตอบเค้าว่าอะไรไม่ใช่เฟย์คนเดียวหรอกนะที่จะจับโกหกเก่ง โทโมะก็เหมือนกันแหละ

 

     "ฉัน...มาแอบดูสองคนนั้น" คำตอบนี้ทำให้โทโมะอึ้งเล็กน้อย เค้าคิดไม่ถึงว่าเฟย์จะตอบออกมาตรงๆ

 

     "ทำไม?"

 

     "ไม่เห็นจะแปลกฉันก็แค่มาดู'แฟน'ตัวเองมาลองชุดแบบไทยๆกับคนอื่นก็เท่านั้น"

 

     "นี่เธอกำลังหลอกตัวเองรึเปล่า...เห็นๆกันอยู่ว่าเค้ากำลังจะหมั้นกันอยู่แล้ว"

 

     "ฮ่ะๆก็แค่'กำลังจะ'ไม่ใช่รึไง" เฟย์สบสายตาเข้ากับดวงตาเหยี่ยวของโทโมะ

 

     "เฟย์...เธอคิดจะทำอะไรกันแน่"

 

     "ฮ่ะๆนายนี่ก็ฉลาดไม่เบาเลยนะ" 

 

     "แต่ก็คงน้อยกว่าเธอ...เฟย์"

 

     "เอาไว้สักวันฉันจะบอกนายแล้วกันนะโทโมะ แต่นายไม่ต้องห่วงเพราะเรื่องนี้มันจะมีประโยชน์ต่อฉันกับนายมากเลยทีเดียวล่ะฮ่ะๆ ฉันไปก่อนนะ" พูดจบเฟย์ก็ค่อยเดินกรีดกายพร้อมแสรยิ้มอย่างผู้ชนะออกไปทันที ทีนี่แหละแกเสร็จฉันแน่ยัยแก้ว!

 

 

 

 

 

 

...ruktomokaew...

 

 

 

--------------------------------------------------------------------------------------------------ก่อนแรกประการใดเราต้องก้มกราบงามๆสัก50ครั้งที่บังอาจดองเรื่องนี้ไว้ซะนานจนหนอนแทบจะขึ้น(ไม่ใช่ปลาร้า-*-) แต่ในที่สุดเราก็กลั้นขี้เลื่อยออกมาได้(ไม่กล้าใช้คำว่าสมองเพราะงว่าไม่ค่อยจะมีT^T)อย่างไงก็คงต้องอ้อนวอนฝากเมนต์กันด้วยเอาแบบเยอะๆเลยนะคะ

 

**ป.ล. ตอนนี้ขอเมนต์ให้ถึง150เลยนะคะบ๊ายบ่าย~~~~

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา