My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ

9.6

เขียนโดย ruktomokaew

วันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 16.08 น.

  25 บท
  209 วิจารณ์
  43.36K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 ธันวาคม พ.ศ. 2556 14.04 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

25)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เรื่อง My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ

 

 

 

 

 

 

 

 

     "พี่รู้ว่าพี่คงเป็นคนไม่ดีในสายตาของแก้ว แต่ที่พี่ทำไปทั้งหมดเพราะว่าพี่'รัก'แก้วนะครับและพี่ก็จะสัญญาว่าพี่จะรักเราคนเดียวตลอดไป...รักไม่น้อยกว่าที่พ่อแม่หรือยัยกิ่งเน่านั่นรักแก้วเลยนะครับ...พี่รักเรานะแก้ว..." พูดจบโทโมะก็สวมกอดแก้ว ส่วนแก้วอย่างร้องไห้แต่ร้องไห้เพราะความตื้นตันใจต่างหากที่ผ่านมาเธอไม่รู้รับรู้ความรู้สึกข้างในใจของเค้าเลยและเธอก็ไม่เคยยอมรับความรู้สึกของตนเองที่มีต่อเค้าเลย...

 

 

     "ฮึกๆ ตาบ้า!! มาทำซึ้งอะไรเนี่ย"

 

 

     "แล้ว'รัก'มั้ยล่ะ..."

 

 

     "...'รัก'ก็ได้><"

 

 

 

---------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

 

     "พอแล้ว...แค่นี้สำหรับชีวิตพี่...แค่มีเราก็พอแล้ว"

 

 

     "ค่ะ...แก้วขอแค่มีพี่อยู่ข้างๆแก้วก็พร้อมจะก้าวไปต่อค่ะ"

 

 

     "พี่จะอยู่ข้างๆเรา...ตลอดไป ฟอด~"

 

 

     โทโมะสวมกอดแก้วเบาๆ แก้วเองก็สวมกอดเค้าเช่นกันก่อนที่จะซบใบหน้าสวยลงกับบ่าแกร่งของโทโมะ

 

 

     ทั้งคู่ต่างก็ให้สัญญาแก่กันและว่าต่อไปนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรทั้งคู่ก็พร้อมที่จะจับมือแล้วพากันก้าวข้ามผ่านอุปสรรคทั้งหลายไปได้ กว่าจะมีวันนี้...กว่าจะมีคนมาเข้าใจ...

 

 

 

+

 

+

 

+

 

 

 

1ปีต่อมา

 

 

     "แกแน่ใจแล้วหรอเฟย์..." ฟางเอ่ยถามน้องสาวตนเองที่เดินลากระเป๋าออกมา

 

 

     "ค่ะ...เอาไว้พี่ฟางคลอดเมื่อไรแล้วเฟย์จะรีบกลับมาเยี่ยมหลานนะคะ" เฟย์ลูบหน้าท้องป่องๆของพี่สาว

 

 

     "ดูแลตัวเองด้วยแล้วกัน...พี่เป็นห่วง" ฟางลูบหัวน้องสาวตัวเองอย่างเอ็นดู

 

 

     "พี่ก็เหมือนกัน...พี่ป็อปเฟย์ฝากพี่สาวคนนี้ของเฟย์ด้วยนะคะ อ้อ! ไม่ต้องไปส่งเฟย์นะคะเฟย์เรียกรถจากสนามบินมารับแล้ว"

 

 

     "พี่รักแกนะเฟย์" ฟางสวมกอดเฟย์เบาๆก่อนจะผละออก

 

 

     "พี่ด้วย..." ป็อปปี้พูด

 

 

     "ค่าๆรักพวกพี่เหมือนกัน...ไปก่อนนะคะ" เฟย์บอกแล้วเดินลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ของตนออกมา

 

 

     ที่เฟย์ต้องเดินทางไปต่างประเทศก็เพราะเธอยังทำใจไม่ได้เรื่องเขื่อนเลยเลือกที่จะย้ายไปใช้ชีวิตคนเดียวเผื่อมันจะดีขึ้น เฟย์ก้มลงมองดูรูปถ่ายในมือซึ่งมันคือรูปของเธอกับเขื่อนที่ถ่ายด้วยเมื่อตอนครบรอบ1ปี ก่อนจะยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่กำลังไหล...ต่อไปนี้ก็ขอให้เค้าเจอคนที่ดีกว่าเธอ...ไม่สิ! เพราะเธอไม่ใช่คนดี...

 

 

     "เราจะได้เจออีกมั้ยนะเขื่อน..." เฟย์เก็บรูปนั้นก่อนจะเหม่อมองออกไปยังท้องถนน

 

 

ติ๊ด~ ติ๊ด~~

 

 

     "ว่าไงจ๊ะแก้ว..."

 

 

     (พี่เฟย์...เดี๋ยวแก้วจะเข้าไปหานะคะพี่จะเอาอะไรรึเปล่า)

 

 

     "เอ่อ...พี่ไม่อยู่บ้านน่ะจ้ะ"

 

 

     (อ้าว! แล้วพี่ไปไหนอ่ะค่ะแก้วกะว่าจะพามาโกะไปหาซะหน่อย)

 

 

     'มาโกะ' ลูกสาวของแก้วกับโทโมะเพิ่งจะอายุได้4เดือนเศษๆ แก้วชอบพามาโกะมาเล่นกับเธออยู่บ่อยๆจนกลายเป็นสนิทกันยิ่งกว่าญาติเสียอีก

 

 

     "อ่า...คือพี่...กำลังจะไปต่างประเทศน่ะ"

 

 

     (อะไรนะคะ!) แก้วโวยวาย

 

 

     "..."

 

 

     (แล้วทำไมพี่ไม่บอกแก้วก่อน)

 

 

     "พี่กะว่าจะหายไปเงียบๆน่ะ...ไม่อยากให้เป็นเรื่อง"

 

 

     (พี่เฟย์...แล้วพี่บอก...เอ่อ...พี่เขื่อนรึยังคะ)

 

 

     "พี่จะไปบอกเค้าทำไม...อีกอย่างเค้าคงไม่อยากรู้หรอก"

 

 

     (แต่แก้วว่า...)

 

 

     "แก้วแค่นี้ก่อนนะพอดีพี่ถึงสนามบินแล้ว"

 

 

     (อ้าวพี่เฟย์เดี๋ยวก่อนค่ะ...พี่เฟย์!) เฟย์รีบตัดสายทิ้งก่อนจะกดปิดเครื่องทันที

 

 

     เมื่อถึงสนามบินเฟย์เดินมานั่งรอเวลาไฟท์เที่ยวบินอีกประมาณครึ่งชั่วโมง เธอหยิบรูปของเธอที่ถ่ายคู่กับเขื่อนเมื่อตอนครบรอบ1ปีออกมานั่งกอดไว้อยู่อย่างนั้นจนเวลาผ่านไป...

 

 

     เมื่อได้ยินเสียงประกาศจากทางสนามบินแล้วเฟย์จึงลุกขึ้นคว้ากระเป๋าเกินทางของตนเองก่อนจะรีบเก็บรูปใบนั้นเข้ากระเป๋าแล้วเดินขึ้นเครื่องไปทันที

 

 

 

+

 

+

 

+

 

 

 

     "มีอะไรหรอแก้ว..." โทโมะอุ้มมาโกะเดินเข้ามาหาแก้วที่เดินวนไปวนมาภายในห้องนั่งเล่น

 

 

     "ก็พี่เฟย์น่ะสิคะไปต่างประเทศไม่บอกกันสักคำ ฮึย!" แก้วบ่นก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟา

 

 

     "อ้าว! เฟย์ไปต่างประเทศหรอ...เอาน่าเค้าคงไม่อยากให้ใครรู้ล่ะมั้ง" โทโมะหย่อนตัวลงนั่งข้างๆภรรยาสาวของตัวเองก่อนจะยื่นมาโกะมาให้แก้วอุ้ม

 

 

     "แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะนี่ถ้าแก้วไม่โทร.ไปถามแก้วก็คงจะไม่รู้...โอ๋ๆไงคะมาโกะ" แก้วบ่นกับโทโมะก่อนจะหันไปเล่นกับลูกแทน

 

 

     "พี่ก็ได้แต่สงสารไอ้เขื่อนมันนะ..." โทโมะพูดก่อนจะนึกไปถึงไอ้เพื่อนตัวแสบของเค้า นี่ถ้ามันรู้เรื่องล่ะก็...ไม่อยากจะนึกภาพตาม

 

 

     "ไม่ใช่แค่พี่เขื่อนคนเดียวหรอกค่ะ...พี่เฟย์ก็ด้วย...เฮ้ย~ แก้วล่ะเหนื่อยใจแทน รักกันแท้ๆแต่ต่างก็ปิดกลั้นตัวเอง" แก้วถอนหายใจก่อนจะขยับให้มาโกะมานอนในอ้อมแขนตัวเอง

 

 

     "นี่แหนะ! ว่าแต่คู่เค้ากว่าเราจะมีวันนี้ก็ไม่ใช่ง่ายๆเหมือนกันนะ" โทโมะอดหมันไส้ร่างบางตรงหน้าไม่ได้จึงเอื้อมมือบีบจมูกแก้วเบาๆ

 

 

     "อื้อ! เล่นอะไรไม่รู้เรื่อง! แก้วพามาโกะไปนอนดีกว่า..."

 

 

     "พี่ไปด้วยสิ..." โทโมะรีบลุกตามภรรยาสาวสวยตรงหน้าไปทันที

 

 

     หลังจากที่กล่อมมาโกะจนหลับปุ๋ยเป็นที่เรียบร้อยแล้วโทโมะก็ลากแก้วมายังสวนหลังบ้านซึ่งบรรกาศร่มเย็นและไร้ซึ่งคนก่อกวน

 

 

     "พี่ลากแก้วมาทำไมคะ"

 

 

     "อยากสวีท^^ ฟอด~" ว่าแล้วโทโมะก็ฉวยโอกาสตอนแก้วเผลอเข้าจู่โจมกับแก้มนุ่มนิ่มนั่นทันที

 

 

     "อ๊ะ! เล่นทีเผลอนี่หน่า..."

 

 

     "ฮ่ะๆ ฟอด~ นี่ไงไม่เผลอแล้วเล่นได้"

 

 

     "แหนะ!..."

 

 

     "..."

 

 

     "..."

 

 

     ทั้งคู่ตกอยู่ในความเงียบโทโมะค่อยๆขยับตัวมาสวมกอดร่างบางข้างกายไว้อย่างอบอุ่น แก้วเองก็ค่อยๆเอนตัวลงพิงกับอกแกร่งของโทโมะด้วยเช่นกัน

 

 

     "นึกถึงเมื่อก่อนจัง...ตอนที่เรายังไม่ได้...รักกัน"

 

 

     "อ๊ะ! ทำไม...แก่แล้วรึไงถึงได้ชอบย้อนอดีต" แก้วพูด

 

 

     "ถ้าพี่แก่เราก็ต้องแก่ด้วยนะ..."

 

 

     "พี่โมะ!!" ร่างบางดันตัวขึ้นจากอกแกร่งของสามีหนุ่มตนเองก่อนจะหันไปแวดใส่

 

 

     "ฮ่ะๆแต่ถึงจะแก่อย่างไงพี่ก็'รัก'นะครับ...เด็กดื้อเอ้ย!"

 

 

     ">////<"

 

 

     "แต่พี่แค่กำลังนึกว่าสุดท้ายแล้วเรามาบรรจบลงเอยกันได้อย่างไง..."

 

 

     "อ่า...เรื่องนั้นมัน..."

 

 

     "นี่ถ้าเราไม่ท้องขึ้นมา...พี่ก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าเราจะเป็นอย่างไงต่อไป"

 

 

     "แก้วว่าแก้วก็คง...หมั้นแล้วก็แต่งงานกับพี่เขื่อน อื้อ~" โทโมะรีบคว้าใบหน้าสวยของแก้วเข้ามาลงโทษด้วยจูบซะให้เข็ด!

 

 

     "ห้ามพูดถึงเรื่องที่จะแต่งงานกับไอ้เขื่อนอีกนะ! อย่างไงพี่ก็ไม่มีวันยอม!"

 

 

     "ฮ่ะๆ โอ๋ๆไม่หึงนะ...แต่ถ้าเกิดแก้วดัน'รัก'พี่เขือนขึ้นมาจริงๆจะทำไงน๊า~"

 

 

     "หยุดพูดเลยนะ!"

 

 

     "ทำไมอ่ะตอนนั้นพี่เขื่อนเองก็ชอบทำเหมือนจะมีใจให้แก้วด้วยนะ" 

 

 

     "พี่ก็จะบอกแค่ประโยคเดียว...คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ" โทโมะบอกก่อนจะดึงแก้วเข้าไปกดจูบทันที

 

 

     ความรัก...ไม่เป็นต้องบอกอะไรกันมากแค่มีใจที่ตรงกันก็พอแล้ว บางคู่คบกันมานานแต่สุดท้ายก็ไปกันไม่รอดแต่บางคู่เพิ่งคบแต่สามารถพากันไปตลอดรอดฝั่ง 'เวลา'...ไม่ใช่เครื่องพิสูจน์ความรัก แต่'หัวใจ'ต่างหากที่จะเป็นตัวบอกทุกอย่าง... แล้วคุณล่ะถาม'หัวใจ'ของตัวเองแล้วรึยังว่าต้องอะไร...

 

 

 

 

 

 

 

THE END

 

 

 

 

 

 

 

 

 

...ruktomokaew...

 

 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------  55555+ จบล่ะ!!! หมันไส้มานานสำหรับเรื่องนี้เลยขอจบไม่ดีสำหรับคู่รองแล้วกัน5555 #ยิ้มชั่ว เอาไว้เจอกันใหม่ในเรื่องหน้า รับรอง ลุคใหม่ๆ(ที่เหมือนเก่า) ขอเปลี่ยนเป็นแนวชั่วร้ายบ้างนะคะแอ็บคนดีมานานนนนน5555 บ๊ายบ่าย~

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา