My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ

9.6

เขียนโดย ruktomokaew

วันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 16.08 น.

  25 บท
  209 วิจารณ์
  42.81K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 ธันวาคม พ.ศ. 2556 14.04 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

6)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เรื่อง My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ    

 

 

 

 

 

 

       "แต่มันมีแฟนแล้วนะครับ ผมดีกว่าโสดแถมเอาใจเก่ง^O^" ไม่ต้องมาโปรโหมดตัวเองหรอกย่ะฉันไม่สน!

 

        "ขอโทษนะคะพอดีว่าฉันไม่ชอบคนเอาใจเก่งน่ะค่ะ" ขอแขวะต่ออีกหน่อยแล้วกันน๊าาาาาาาาาา "พี่เขื่อนคะมีอะไรให้แก้วช่วยมั้ยคะ"

 

        ฉันเดินเข้าไปหาพี่เขื่อนที่นั่งอ่านเอกสารอยุ๋ ขอร้องล่ะช่วยบอกว่ามีเยอะแยะ มีมมากมาย อะไรทำนองนี้ก็ได้ฉันจะได้ไม่ต้องนั่งคุยกับอีตานั่นกันแบบสองต่อสอง

 

        "ก็มีนะพอดีว่าเพื่อนพี่มันชอบอู้น่ะครับ อย่างเช่นอันนี้น้องแก้วทำได้รึเปล่า" พี่เขื่อนกระแทกเสียงพอให้รู้ว่าหมายถึงใครก่อนยื่นแฟ้มในมือมใมาให้ฉันดู ส่วนตัวฉันเองก็ก้มลงไปดูเอ่อ...ก้ยากนะแต่ก็พอทำได้ คงต้องอธิบายนิดๆก็น่าจะได้แล้วล่ะ

 

         หลายๆคนอาจจะยังสงสัยว่าทำไมฉันถึงได้ดูเปลี่ยนไปจากเดิม ไม่ต้องสงสัยหรอก็เพราะพี่เขื่อนอย่างไงล่ะ พี่เขื่อนแนะนำว่าการที่ฉํนจะเศร้าเพราะเรื่องความรักหรือเรื่องในอดีตมันก็คงไม่มีประโยชน์หรอก พี่เขื่อนอยากให้ฉันเดินหน้าต่อไปแล้วฉันจะเจอกับสิ่งที่ขาดหายไปหลายปีที่รออยู่...แต่อย่าเพิ่งเข้าใจฉํนผิดนะ ฉันไม่ได้คิดอะไรกับพี่เขื่อนเลยสักนิดแค่พี่น้องกันเฉยๆ ฉันไม่ชอบแย่งของของใคร

 

       "กรี๊ดดด!!แกมายุ่งอะไรกับเขื่อนของฉัน!!"

  

 

       

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 

 

 

 

       "เฟย์!!มันไม่ใช่อย่างที่เฟยืคิดนะคือ..." พี่เขื่อนเอ่ยถึงบุคคลที่เข้ามาใหม่เธอดูเปรี้วจี๊ดเข็ดฟันเลยทีเดียว...คนนี้หรอพี่เฟย์แฟนของพี่เขื่อน

 

       "ไม่ต้องมาแก้ตัวเลยนะ...เขื่อนทำอย่างนี้กับเฟย์ได้อย่างไง!!" พี่เฟย์ตรงเข้ามาทุบตีพี่เขื่อนที่นั่งอยู่ที่เดิม ฉันเลยต้องรีบหลบออกมาก่อนที่จะโดนลูกหลงไปด้วยแล้วจะซวยT^T

 

       "เฟย์ฟังเขื่อนก่อนสิ!" พี่เขื่อนพูดขึ้นในขณะที่มือยังคงพยายามปัดป้องมือของพี่เฟย์ไปด้วย...น่าสงสารT^T

 

       "ยังต้องฟังอะไรอีกเห็นๆกันอยู่...ไม่รู้แหละเฟย์ไม่ทนแล้ว...'เราเลิกกัน'ฮึย!!" พี่เฟย์ทุบตีพี่เขื่อนจนพอใจ?ก่อนจะบอกเลิกพี่เขื่อนเอาซะนิ่งๆแล้วเดินออกไปโดยไม่หันหลังกลับมาสนใจพี่เขื่อนอีกเลย

 

       "เดี๋ยวสิเฟย์!!...เฟย์ เฟย์! เฟย์!!โถ่โว๊ย!!!" พี่เขื่อนทุบโต๊ะทีนึงก่อนจะรีบวิ่งตามพี่เฟย์ออกไปทิ้งฉันกับนาย..โทโมะอยู่ในห้องเพียงสองคนเท่านั้นย้ำ!!สองคนเท่านั้น

 

       ฉันเดินไปนั่งอีกมุมของห้องซึ่งมันจะตรงข้ามกับฝั่งนายโทโมะนั่น ตอนนี้ฉันขอเวลาประมวลผลกับเหตุการณ์เมื่อกี้นี่ก่อนนะมันเกิดขึ้นเร็วไม่สิเร็วมากซะด้วยซ้ำ ฉันยังไม่ทันที่จะได้พูดอะไรพี่เฟย์ก็ฉะๆๆๆพี่เขื่อนไปเสียแล้ว...แล้วอีกนี่ฉันจะมีส่วนผิดด้วยมั้ยT^T

 

       อย่างน้อยตอนนี้...ฉันก็ขอนั่งนิ่งๆเงียบๆคนเดียวไปก่อนแล้วกันรอให้พี่เขื่อนกับพี่เฟย์ไปเคลียกันซะให้เรียบร้อยก่อนดีกว่าแล้วค่อยหาทางไปบอกความจริงพี่เฟย์ทีหลัง หวังว่าระหว่างที่ฉันนั่งหลับอย่างใช้ความคิดนายโทโมะคงจะไม่มายุ่งกับชีวิตฉันนะ คนยิ่งเครียดๆอยู่

 

       "หึ...ไงล่ะตัวต้นเหตุเงียบไปเลยรึไงครับฮ่ะๆ" ว่าแล้วว่านายโทโมะนี่คงจะไม่ยอมปล่อยให้ได้อยู่อย่างสงบสุขสักหนึ่งนาทีได้หรอก...วุ่นวายอะไรกับฉันนักหนา

 

       "อะไร...นายอย่ามาว่าฉันนะฉันไม่เกี่ยว"

 

       "จะไม่เกี่ยวได้ไงเธอน่ะเกี่ยวโดยตรงเลยแหละฮ่ะๆ" ยังจะยหัวเราะอยู่ได้ฉันชักจะหมดความอดทนแล้วนะ โอเคฉันยอมรับก็ได้ว่าฉันผิดผิดอยุ่คนเดียวฉันผิดเองฉันเป็นต้นเหตุที่ทำให้พี่เขื่อนกับพี่เฟย์ต้องเลิกกันแล้วอย่างไง!!

 

       "ฝากบอกพี่เขื่อนด้วยนะว่าฉันขอกลับก่อน..." ฉันไม่ได้เถียงอะไรนายโทโมะสักนิดเพียงแต่ตัดบทสั้นๆก่อนจะเดินหนีออกมาจากห้องนั่น

 

       "เดี๋ยวสิ...คิดจะหนีปัญหางั้นหรอมันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอกนะ" นายโทโมะก็ยังไม่วายวิ่งมาตัดหน้าฉันทำให้ฉันต้องหยุดเดินตามไปด้วย-*-

 

       "นายจะอะไรกับฉันนักหนา..." ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเซ็งๆก่อนจะเบียนหน้าหนีแล้วเม้นริมฝีปากล่างอย่างแน่น

 

       "ก็ไม่นะ...ผมก็แค่อยากจะกวนประสาทคุณก็เท่านั้น^^" นั่นมันเป็นคำตอบที่ดีมาก-*- ฉันว่านายโทโมะคงจะเป็นพวกโรคจิตแล้วล่ะนะ

 

       "งั้นก็ช่วยหลีกทางให้ฉันด้วยนะคะ...ขอตัว!" ฉันเดินเลี่ยงนายโทโมะออกมาอีกรอบแต่นายนั่นก็ยังจะมาจับข้อมือฉันไว้อีก-*-

 

       "ผมยังไม่ได้บอกว่าจะให้คุณไปได้เลยนิ^^" กรี๊ดดดดดดด!!ไอ้โรคจิต 

 

       "นายนี่มัน...จะเอาไง" ฉันหันกลับมามองหน้านายโทโมะนิ่งๆก่อนจะเอ่ยถามในสิ่งที่ตานั่นพยายามตื้อฉันมาตลอด

 

       "เป็นแฟนกับผมสิ^^" ตลกเหอะ!!นายโทโมะเป็นบ้าอะไรอีกล่ะเนี่ยทั้งๆที่รู้ว่าฉันเป็นคู่หมั้นพี่เขื่อนน่ะหรอ...ตลกสิ้นดี มันจะกลายเป็นรักหลายเศร้าแล้วนะเนี่ย-0-

 

       "ฉันมีคู่หมั้นแล้ว..." ถึงแค่ในนามก็เหอะแต่อย่างน้อยการที่ฉันอ้างชื่อพี่เขื่อนขึ้นมามัอาจจะทำให้นายโทโมะนี่เลิกยุงกับฉันไปเลยก็...ถ้ายังมีสำนึกน่ะนะ-*-

 

       "ฮ่ะๆใครจะสน...อีกอย่างคุณก็เห็นแล้วนิว่าไอ้เขื่อนมันรักเฟย์ขนาดไหน" นายโทโมะส่งรอยที่ต้องการจะสื่อว่าฉันกำลังเป็นต่อเค้าอยู่ แต่มันก็จริงฉันเองไม่อยากให้เรื่องมันบานปลายไปมากกว่านี้

 

       "ฉันขอเวลาคิดแล้วกัน" ฉันเอ่ยแบบคนละคลึ่งทางฉันไม่ปฏิเสธแต่ก็ไม่ได้ยอมรับ พูดง่ายๆก็ขายผ้าเอาหน้ารอดนั่นแหละเพราะถ้าฉันหลุดออกไปได้แล้วฉันจะปฏิเสธนายโทโมะทันทีฮ่าๆๆเป็นไงล่ะแผนการฉัน

 

       "ได้...แต่ผมให้เวลาคุณแค่วนเดียวเท่านั้น" นายโทโมะเปลี่ยนมาส่งรอยยิ้มที่แสนจะละลายมาให้แต่ฉันกลับมองว่ามันคือรอยยิ้มที่แสนจะน่ารังเกียจเสียมากกว่า

 

       "..." ฉันไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่หันหลังแล้วเดินออกมาแต่ใช่ว่านายโทโมะจะปล่อยฉันไปนะแต่เค้าก็ไม่ได้นั้งฉันไว้เพียงแค่เดินตามฉันมาเฉยๆ

 

       "หวังว่าผมคงจะได้ยินคำตอบที่พึงพอใจ^^"

 

       ตอนนี้ฉันกับนายโทโมะเดินมาถึงลานจอดรถเป็นที่เรียบร้อยแล้วนายโทโมะก็อาสา?ทำหน้าที่เปิดประตูให้ฉันเข้าไปนั่ง(ฝั่งคนขับเพราะมันเป็นรถฉัน-*-)ส่วนตัวเองก็ยืนพูดเพ้อเจ้อพล่ามเพ้อพรรณนาอย่างกับคนบ้าไปแล้วอยู่ข้างนอกรถ

 

       ฉันไม่รู้ว่าจะไปไหนดีเลยกลับมาที่วัดอีกครั้งแต่ครั้งนี้ฉันไม่ได้ซ้อดอกไม้หรืออะไรมาเลยกะว่าจะมาเยี่ยมพี่กราฟนิดๆหน่อยๆแล้วค่อยกลับบ้าน ไม่รู้ว่าป่านนี้พี่กราฟจะไปอยู่ที่ไหนจะเป็นอย่างไงบ้างนะ...คิดถึงจัง...

 

       "แก้วคิดถึงพี่นะ..." ฉันพูดกับรูปของพี่กราฟพร้อมกับกลั้นมานาน บอกตรงๆนะฉันอยากจะย้อนเวลาได้จังอย่างน้อยมันก็คงจะช่วยให้ฉันได้พูดอะไรออกมากับพี่กราฟซะหน่อยก่อนที่พี่กราฟจะ...

 

       ฉันว่าฉันก็คงจะบ้าตามนายโทโมะไปแล้วล่ะถึงได้มานั่งพูดกับลมฟ้าอากาศได้ขนาดนี้ แต่อย่างน้อยถ้าสิ่งที่ฉันพูดไปแล้วมันจะทำให้พี่กราฟได้ยินฉันก็ยอมเป็นบ้าที่จะมานั่งพูดอยุ่คนเดียว..

 

       "ถ้าพี่ยังอยู่ก็คงจะดี..."

 

       "อย่างน้อยก็อยู่ให้แก้ว...รัก..."

 

       "ฮ่ะๆนึกแล้วว่าจะต้องมาที่นี่" เสียงที่แสนจะ(ไม่อยาก)คุ้นเคยเอ่ยขึ้นทำให้ฉันต้องหันกลับมองคนๆนั้น

 

       "โทโมะ...นายมาที่นี่ได้ไง" ฉันลุกขึ้นพรวดทันที่ที่เห็นหน้าบุคคลที่มาใหม่...จะตามจองร้างจองผลานฉันไปถึงไหนห๊ะ!!

 

       "มันไม่สำคัญหรอกนะ...อืมขอดูหน้าหน่อยสิหล่อดีนิแต่สู้ผมไม่ได้ฮ่ะๆ" นายโทโมะชะโงกหน้ามาดูรูปของพี่กราฟก่อนจะพิจารณาแล้วร่าออกมา...พูดออกมาได้ไงย่ะ!!

 

       "นิ!!พี่กราฟเค้าดีกว่านายเยอะ!!" ฉันผลักนายโทโมะให้ออกไปไกลๆก่อนจะรีบเอาตัวเองมาปิดรูปพี่กราฟเอาไว้

 

        "รู้มั้ยล่ะสิ่งที่ผมมีแล้วคนนั้นเค้าไม่มีคืออะไร..." คนนั้น??นายโทโมะคงจะหมายถึงพี่กราฟใช่มั้ยถ้าฉันเดาไม่ผิดนะ

 

        "...??" 

 

        "ลมหายใจและร่างกายอย่างไงล่ะ...ฟอด~ฮ่ะๆ" โทโมะก้มลงมากระซิบที่หูของฉันอย่างแผ่วเบาก่อนจะขโมยหอมแก้มฉันไปหนึ่งที-////-

 

        "นะ...นี่นาย!!" ฉันชี้หน้าโทโมะอย่างเอาเรื่องหลังจากที่ได้สติกลับคืนมาแล้ว...

 

        "ฮ่ะๆแก้มคุณหอมชะมัด"

 

        "ไปไหนก็ไปเลยนะไอ้บ้า!!><" ยังจะมาบอกฉันอีกไอ้บ้านี่จะรู้มั้ยนะว่าฉัน....เขินนนนนนนนนนนน

 

        "ขอหอมอย่างนี้ทุกวันได้ป่ะ^^"      

 

 

        

 

 

      

 

...ruktomokaew...

 

 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------อัพแล้วสำหรับเรื่องนี้5555+ขอโทษที่ดองไว้นานเนื่องจากเราไม่ค่อยจะมีเวลาเท่าไร(เหตุผลเดิมๆT^T) แต่เราสังเกตเห็นนะว่าเม้นมันจะน้อยลงไปทุกวันๆจนตอนนี้แทบจะไม่มีเลยสักเรื่องT^Tน่าน้อยใจจุงเบยยยยยยยยยยย

 

 

#ฟิคทุกเรื่องออกมาจากใจเราทั้งหมดนะ เราแต่งด้วยใจและความฟิน><เพราะฉะนั้นเราขอเม้นเป็นการตอบแทนบ้างได้มั้ยอย่าให้เราต้องเสียกำลังใจไปมากกว่านี้เลย แล้วเราไม่รู้ว่ามันจะสั้นไปรึเปล่าแต่เราก็มีปัญญา+เวลามาอัพได้เท่านี้แหละ บายยยยยยย...

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา