ความรักงั้นหรอ..ตลกสิ้นดี!!

8.7

เขียนโดย LoveFanFic

วันที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.24 น.

  28
  37 วิจารณ์
  37.78K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 18.25 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

24) Chapter 22 เกลียดชัง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 นิโคลและกยูริจ้ำอ้าวเข้ามายังโรงพยาบาลแห่งหนึ่งซึ่งเธอสองคนรู้มาว่ายูริพักรักษาตัวอยู่ที่นี่ และแจจุงก็มักจะมา

เยี่ยมเธอบ่อยๆ นั้นทำให้นิโคลที่ได้ฟังถึงกับเลือดขึ้นหน้าเลยทีเดียว ทั้งสองคนขึ้นลิฟท์ไปด้วยท่าทีรีบร้อนและรีบ

ออกจากลิฟท์ทีนทีเมื่อมาถึงชั้นที่ยูริพักอยู่ และเมื่อมาหยุดยืนอยู่หน้าห้องของเธอคนนั้น นิโคลก็ไม่รอช้าและเปิด

ประตูเข้าไปอย่างเร็ว ตามด้วยกยูริที่เดินเข้ามา

"ยัยยูริ!!" ร่างบางที่นั่งทานส้มอยู่บนเตียงหันมามองทั้งคู่ด้วยสีหน้างุนงงก่อนที่จะแสยะยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าใครที่

เรียกชื่อของเธอ นิโคลเดินมาหยุดอยู่ข้างๆเตียงด้วยอารมณ์ที่เต็มไปด้วยความโมโห

"อ้าววว! อุตส่าห์มาเยี่ยมกันเลยหรอเนี่ย ^-^" ยูริแกล้งพูดประชดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แต่ไม่ทันไรฝ่ามือของนิโคล

ก็ปะทะเข้าที่แก้มของเธออย่างจัง ใบหน้าเรียวหันไปตามแรงตบอย่างไว ยูริตวัดสายตามามองนิโคลด้วยใบหน้าที่

เปลี่ยนไปจากเมื่อกี้ แต่มันก็ไม่ได้ทำให้คนอย่างนิโคลกลัวเลยซักนิดเดียว

"แกมันแรด! ยัยยูริ!!" ร่างบางถึงกับเลือดขึ้นหน้าเมื่อถูกคู่อริด่าแบบนี้ เธอดึงคอเสื้อนิโคลให้เข้ามาหาเธอก่อนจะ

จ้องไปยังดวงตาของผู้หญิงคนนี้ด้วยความน่ากลัว

"ก็แกอยากแรดก่อนทำไมล่ะ อ้ออออ ไม่สิ! อย่างแกไม่เหมาะกับคำนี้หรอกนะ ต้องพูดว่า..ร่านสินะ" ยูริตอกกลับ

นิโคลก่อนจะผลักเธอออกไปและหันไปดูทีวีตรงหน้าต่ออย่างไม่ใส่ใจ นิโคลที่ตอนนี้กำลังเดือดไปทั้งตัวเดินกลับ

มาและลากตัวยูริลงจากเตียง กยูริเองก็วิ่งมาช่วยจับตัวยูริด้วยเช่นกันและเนื่องจากแขนขวาของยูริยังใช้การไม่ได้

เธอจึงไม่มีทางที่จะสู้แรงของสองคนนี้ได้เลย

"แขนเดี้ยงแล้วยังจะมาทำปากเก่งอีกนะแก!!"

"แน่ล่ะ! ขอบคุณที่ชม"

"เพี๊ยะะะ!" ฝ่ามือนิโคลตวัดไปที่แก้มของยูริหนึ่งครั้งด้วยความแรง

"นี่สำหรับที่แกปากเก่ง!"

"เพี๊ยะะะ!"

"นี่สำหรับที่แกดึงคอเสื้อชั้น!!"

"เพี๊ยะะะ!! เพี๊ยะะ!!"

 "ส่วนนี่! สำหรับที่แกมาอ่อยแจจุง!!!" นิโคลตะโกนออกมาอย่างเหลืออด ตอนนี้ใบหน้าของยูริเต็มไปด้วยรอยฝ่า

มือของนิโคลแลือดสีสดติดอยู่ที่มุมปากแต่ทว่าเจ้าตัวกลับดูไม่มีสีหน้าแสดงความเจ็บเลยซักนิดเดียว

"ยูริ!!" เสียงทุ้มต่ำของใครบางคนดังขึ้นทำเอาทั้งสามสาวต้องหันไปมองอย่างไว

"ทะทง..เฮ" ยูริเรียกชื่อชายหนุ่มด้วยเสียงที่เบาเอามากๆ ทงเฮวิ่งมาดึงตัวเธอออกมาจากการพันฒนาการของกยูริ

ก่อนจะมองนิโคลด้วยสีหน้าที่โมโหอย่างเห็นได้ชัด

"นี่มันอะไรกัน!! พวกคุณมาทำร้ายคนเจ็บแบบนี้ได้ยังไง"

"มันไม่เจ็บจริงๆหรอก! ก็แค่สำออยเรียกคะแนนสงสารกับแจจุงเท่านั้นแหละ!"

"หุบปากของคุณไปซะ!! และออกไปจากที่นี่ด้วย" ทงเฮพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น กยูริก็สะกิดเพื่อนตัวเอง

เพื่อเป็นสัญญาณบอกให้ยอมออกจากที่นี่เพราะทงเฮดูน่ากลัวมากๆเลยทีเดียว

"ชั้นก็ไม่อยากจะอยู่มากนักหรอกไอที่น่าขยะแขยงแบบนี้น่ะ!" นิโคลพูดจบก็เดินออกไปด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์

กยูริมองทงเฮนิดๆก่อนจะวิ่งตามเพื่อนของเธอออกไป ทงเฮหันกลับมาสนใจคนข้างๆด้วยสายตาที่เป็นห่วงต่างจาก

เมื่อกี้อย่างลิบลับ

"เธอไม่เป็นไรนะยัยคุณหนู?"

"ไม่หรอกน่า! โดนตบแค่นี้มันยังน้อย กระโดดออกจากรถชั้นยังทำมาแล้วเลย ฮ่าๆๆ" ยูริระเบิดหัวเราะออกมาอย่าง

สนุกสนานเมื่อนึกถึงเรื่องที่เธอได้กระโดดออกมาจากรถแข่งของตัวเอง ทงเฮถอนหายใจออกมาอย่างระอากับเธอ

และค่อยๆพยุงเธอไปยังเตียงนอนด้วยความระมัดระวัง

"แล้วยัยเหม่งกับยัยเจสล่ะ?" ยูริหันมาถามทงเฮเมื่อไม่เห็นสองสาวซึ่งเป็นเพื่อนสนิทเธอตามหลังมาด้วย

"เห็นว่าจะไปเที่ยวกันน่ะ"

"หืมมม..ไปเที่ยวเนี่ยนะ?"

 


 

เจสสิก้าและยุนอาเดินช็อปปิ้งกันอย่างสนุกสนาน สองมือถือถุงเยอะแยะไปหมดเพราะมาจากการซื้อของตรงนู้นที

ตรงนี้ที ถึงแม้ว่าจะเสียเงินไปมากแต่ทั้งคู่ก็มีความสุขกับการได้มาเดินเล่นแบบนี้ ยุนอาลอบมองเจสสิก้าอยู่ตลอด

เวลาที่เธอเดินซื้อของมาด้วยกัน จริงๆที่เธอชวนเจสสิก้ามาช็อปปิ้งน่ะ เป็นเพราะเธอมีเหตุผลบางอย่างต่างหากล่ะ

"เจสสสสส! ยุนหิวอล้วอะ เราไปหาอะไรกินกันเหอะ"

"อื้ม! แล้วแต่ยุนเลย ^_^" เจสสิก้าที่รู้เท่าไม่ถึงการกับความคิดของยุนอาก็ตอบตกลงไป ทำให้เจ้าตัวรีบพาเธอ

มายังร้านอาหารอิตตาลี่แห่งหนึ่งโดยไม่มีการลังเลเลยซักนิดเดียว

"ทำไมถึงอยากกินอาหารอิตตาลี่ขึ้นมาล่ะ" เจสสิก้าถามเสียงเรียบมองไปยังรอบๆร้านอย่างคุ้นตา ก็ร้านนี้เป็นร้านที่

เธอกับจุนซูมักจะมาด้วยกันเมื่อตอนที่ยังคบกันอยู่ เพราะจุนซูชอบทานอาหารอิตตาลี่เอามากๆ และเจสสิก้าเองก็ดี

พอที่จะตามใจคนที่เธอรัก เค้าและเธอจึงมักจะมาที่ร้านนี้บ่อยๆ

"เพื่อนชั้นแนะนำมาน่ะสิ ชั้นก็เลยอยากลองกินดู คิคิ"

"^^" เจสสิก้ายิ้มให้ยุนอานิดๆก่อนจะจิบน้ำเล็กน้อย ยุนอามองเธออย่างจับผิดก่อนจะยิ้มออกมา สายตาไล่กวาด

ไปตามร้านอาหารแห่งนี้ก็พบกับเพื่อนของเธอกำลังยืนมองเจสสิก้าอยู่

"เอ๊ะ! นั่นมันจุนซูนี่นา" เมื่อเจสสิก้าได้ยินดังนั้นก็รีบลุกพรวดหันกลับไปมองยังที่ที่ยุนอาชี้อย่างไว

"อะอุปป้า!!"

 


 

กริ๊ดดดดดดด! จบไปอีกตอน 555555

นิโคลบังอาจมากที่มาตบหน้ายูริของชั้น แงๆๆๆๆๆๆ (เดี๋ยวจะได้ตบไรท์ด้วยอีกคน - -* : นิโคล)

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา