ความรัก.... แรงแค้น

          “ฟาง.....ฟาง ตื่นได้แล้วนะ”

          คนตัวเล็กลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงียก่อนจะขยี้ตา เหมือนที่จ้าตัวชอบทำ จนอีกคนต้องดึงมือเอาไว้เพราะกลัวมันจะช้ำซะก่อน

          “ไปอาบน้ำแต่งตัวซะนะฟาง พี่จะไปทำอาหารรอนะ” ป๊อปปี้เอ่ยขึ้นเบาๆ ก่อนจะส่งยิ้มอ่อนโยนไปให้

          ตาหวานเหลือบมองใบหน้าคมเข้มก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปโดยไม่พูดไม่จาซักคำ

           ปัง!!!

          คนตัวโตหุบยิ้มฉับ เมื่อคนที่เค้าส่งยิ้มให้ปิดประตูห้องน้ำไปแล้ว ก่อนจะค่อยๆหันหลัง และเดินออกจากห้องไปช้าๆ

          .

          .

          .

           “อ้าวฟาง... เสร็จแล้วหรอ? มานั่งทานข้าวมา วันนี้พี่ต้มโจ๊กไก่ให้” ป๊อปปี้ส่งยิ้มกว้างให้คนที่เพิ่งเดินลงมาจากบนบ้าน เพราะต้องไปเรียน ตอนเช้าเค้าจึงเลือกที่จะทำอาหารอ่อนๆให้คนน่ารักทาน

          “ฟางไม่ชอบกินไก่” ปากบางขยับบอกคนตรงหน้านิ่งๆ ก่อนจะเม้มปากแน่น เมื่อเห็นอีกคนหน้าถอดสี แม้คนตัวสูงจะส่งยิ้มให้แต่เธอก็รู้ว่ามันฝืนเต็มทน เผลออีกแล้ว.... เค้าเผลอพูดจาทำร้ายอีกคนไปแล้ว

          “เอ่อ... งั้นฟางจะเอาอะไร พี่จะทำให้” ป๊อปปี้กดไหล่บางให้นั่งลงบนเก้าอี้ พร้อมกับถามอย่างเอาใจใส่

          “ฟางอยากกินนมอุ่น”

          “งั้นรอแป๊ปนึงนะ พี่จะไปอุ่นนมมาให้” ฟางพยักหน้ารับเบาๆ ก่อนที่ป๊อปปี้จะเดินไปจัดการอุ่นนมให้ ตามที่ร่างเล็กต้องการ

         คนตัวสูงได้แต่ถอนหายใจเบาๆ ระหว่างที่อุ่นนม ไม่ใช่ว่าเค้าเบื่อที่จะดูแลฟาง เพียงแต่เค้าแค่เบื่อตัวเอง ที่ไม่รู้อะไรเลย รู้อะไรซักอย่าง ไม่รู้ว่าฟางชอบอะไร หรือไม่ชอบอะไร เพราะเวลาที่เค้าถาม ฟางก็เอาแต่ทำเฉยชาใส่เค้า

          เค้ารู้ว่าฟางโกรธเค้าเรื่องนั้นมาก เค้ายอมรับผิดทุกอย่าง ขอแค่ให้คนตัวเล็กได้ระบายแม้ซักนิดก็ยังดี เค้าไม่ต้องการให้ฟางต้องแบกรับเรื่องน่าเจ็บปวดนั้นไว้เพียงลำพัง ถ้าเป็นไปได้เค้าอยากจะรับทุกอย่างมาไว้ที่ตัวเองด้วยซ้ำไป

___________________________

กับตอนที่ 2 มันอึนๆ หรือยังไงไม่สามารถทราบได้ 555 แต่ เฟิร์น ว่าบรรยายมันแปลกๆนะ