Don't know รักไม่รู้ตัว

   ห้องสมุด

ธามไท//พี่โทโมะครับ

โทโมะ//ห๊า 

ธามไท//ผมอยากให้เพื่อนผมรู้จัง ว่าผมแอบชอบเขาคนนั้นมานานแล้ว

โทโมะ//ก็บอกเขาคนนั้นไปสิ

ธามไท//มันจะไม่สายเกินไปแล้วเหรอครับ

โทโมะ//ทุกสิ่งไม่มีคำว่าสายไป

โทโมะคิด//ทุกอย่างไม่มีคำว่าสายไป ไม่มีคำว่าสายไป[มันดังขึ้นมาในหัวผม]ไม่มีคำวาสายไป ใช่ไม่มีคำว่าสายไป

ธามไท//ขอบคุณครับพี่

โทโมะ//พี่ไปก่อน[วิ่งหาหวายทั่วมหาวิทยาลัยจนเหลือแต่บริเวณระว่ายน้ำ]

   บริเวณสระว่ายน้ำ

เคนตะ//จินนี่เดี๋ยววันนี้เราพาไปเลี้ยงน้ำแต่ไม่เอา

จินนี่//ชาเขียว

เคนตะ//น่ารักจัง รู้ด้วย

โทโมะคิด//จินนี่กับไอเคนมันกลับมาคืนดีตั้งแต่เมื่อไรว่ะ

แก้ว//โทโมะไปกินน้ำชานมกันมั้ย ไอเคนเลี้ยง[แก้วตะโกนบอกคนที่ยืนตรงประทางเข้า]

โทโมะ//ฉันไปได้ด้วยเหรอ

มีน//ไปได้สิ ทำไมจะไปไม่ได้พี่ติดเงินคนขายน้ำเหรอ

โทโมะ//เปล่าครับ

หวาย//ไปในฐานะเพื่อนกันก็ได้คะ ถึงพี่กับหวายจะเลิกเป็นแฟนกันแล้ว

เคนตะ//ไปเปล่า ไม่ไปฉันไม่เปลือง

โทโมะ//งก

เคนตะ//ว่าอะไรนะ

โทโมะ//ไปด้วยก็ได้

   ร้านน้ำชานมไขมุก

หวาย//พี่แก้วไม่กินอะไรเลยเหรอคะ

แก้ว//ไม่หรอกคะ น้องหวาย

เคนตะ//ลดค่าใช่จ่ายไปอีก

จินนี่//เคนตะพูดงี้ได้ไงเนี่ย พี่แก้วเขาช่วยให้เราคืนดีกันนะ

เคนตะ//แกช่วยเหรอ

มีน หวาย//ใช่คะ

แก้ว//ไปแล้วนะ นั่งแล้วไม่มีอะไรทำนะ[รีบเดินออกจากร้าน โทโมะก็ลุกเดินตามไป]

   หน้าน้ำหญิง

โทโมะ//เดี๋ยว แก้ว

แก้ว//มีอะไรอ่ะ

โทโมะ//ลอง...กันมั้ย

แก้ว//....[เงียบเพราะอึ้ง]

อัพแล้วนะ สนุกป่ะละ สนุกก็เม้นนะ