LOVE PAIN.. รักนี้โหดร้าย
เขียนโดย 
yingyoy
วันที่ 21 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.10 น.
แก้ไขเมื่อ 14 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 22.43 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
20)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนนี้ก็ปิดเทอมแล้ว ฉันนั่งอยู่ในรถของป๊อปปี้ที่ตอนนี้เขาเอาแต่ขับรถ และเปิดเพลงเสียงดัง ผิวปากอย่าง
สบายใจเฉิบ นี่เขาคงเพี้ยนไปแล้ว เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย อยู่ๆก็ปลุกฉัน แล้วบอกว่าอยากไปบ้านพักตากอากาศ ตอน
แรกฉันก็บอกเขาไปแล้วว่าฉันไม่ไป แต่มีหรือเขาจะยอม เฮ้ออออ
“นี่ ทำไมป๊อปต้องพาฟางไปด้วยเนี่ย”
“ก็ฟางต้องชดใช้ไง ไม่รู้หล่ะป๊อปจะพาฟางไปด้วย”
“แล้วป๊อปจะพาฟางไปที่นั่นนานเท่าไหร่”
“นานเท่าที่ป๊อปจะพอใจ”
“ทำไม ฟางมีที่ๆอยากไปหรอ”
“ก็ปิดเทอม ฟางอยากกลับบ้าน”
“ไว้ได้กลับแน่ ไม่ต้องห่วง”
“ป๊อปจะปล่อยฟางไปแล้วจริงๆหรอ” ฟางถามชายหนุ่มด้วยท่าทางดีใจ แต่ไม่มีเสียงตอบรับจากป๊อปปี้ เขา
เอาแต่ยิ้ม และมองเบื้องหน้าอย่างเดียว
‘ชิ คงจะหลอกให้เราดีใจหล่ะสิ หน้าตาท่าทางแบบนี้คงไม่คิดเรื่องดีๆแน่ เขาคิดจะทำอะไรอีกนะ’
เมื่อรถของชายหนุ่มแล่นมาถึงที่หมาย ทั้งสองลงจากรถต่างก็แบกกระเป๋าเข้าไปในบ้านพักของร่างสูงทันที
“ชอบมั้ยหล่ะที่นี่หน่ะ” ชายหนุ่มที่นอนเล่นอยู่บนเตียงเอ่ยถามร่างบางที่จัดเรียงเสื้อผ้าใส่ตู้
“ก็ไม่นี่” ที่นี่หน่ะ มีแค่สระว่ายน้ำส่วนตัว มีสวนให้วิ่งเล่น มีทะเลอยู่หน้าบ้านเลย บรรยากาศอย่างนี้ ไม่ชอบ
เล้ยยยยย(ประชด) มันจะดีกว่านี้ถ้าที่นี่ไม่ได้เป็นที่ๆเรามาโดนทรมานในฐานะเชลยของเค้า
ชายหนุมลุกขึ้นมาอมยิ้มเล็กๆ พร้อมกับเดินเข้ามาหา ร่างบางที่นั่งเหม่ออยู่อย่างไม่รู้ตัว
“หรออ ขนาดไม่ชอบยังยิ้มไม่หุบขนาดนี้” ป๊อปปี้เลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้เธอเรื่อยๆ ใบหน้าหวานมีสีระเรื่อขึ้น
ทันที แล้วผลักอกร่างสูงออกไป
“ยะ อย่ามาพูดบ้าๆน่า ฟางไม่ได้ชอบซะหน่อย”
“แล้วป๊อปพาฟางมาด้วยทำไม ป๊อปคิดจะทำอะไรกันแน่” ป๊อปปี้ที่ได้ยินคำถามมองมาที่เธอ ก่อนจะยิ้มและ
เดินออกไป
‘อะไรของเค้านะ ผีเข้ารึไง’
ขายาวเดินเลียบชายหาดรับลมอยู่เพียงลำพังก่อนจะทิ้งตัวลงนั่ง และทอดตัวบนผืนทรายสายตามองไปยัง
ท้องฟ้า
‘สิ่งที่เราคิดจะทำมาโดยตลอดมันกำลังขัดแย้งกับอะไรบางอย่างในตัวเรา ข้างในตัวเรามันตะโกนบอกให้เราหยุด
กับสิ่งที่ทำกับเธอ พ่อ…แม่… ป๊อปขอโทษที่ป๊อปอ่อนแอจนเกินไป’
หญิงสาวมองดูชายหนุ่มที่นอนแผ่หลาอยู่บนหาดทรายก่อนจะเดินไปที่ๆเค้านอนอยู่ เมื่อมาถึงเธอนั่งลงและก้ม
ลงมองชายหนุ่มที่หลับตาพริ้ม ใบหน้าคมยังคงไม่ขยับหรือลืมตาขึ้นมา ปล่อยให้ฟางจ้องเขาอยู่เนิ่นาน
‘ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนั ที่เรารูสึกว่าเขาเริ่มจะกลับมาเป็นป๊อปปี้คนเดิมแล้ว หรือบางทีเราอาจจะคิดไปเอง เค้ายัง
แค้นครอบครัวเราอยู่นี่’
ฟางที่กำลังจะลุกออกไป แต่โดนชายหนุ่มรั้งเอาไว้ก่อน
“มาแอบมองแล้วไปได้ไง จ่ายมาซะดีๆ”
“จ่าย!! จ่ายอะไร” นี่เค้าจะแก้แค้นโดยการไถเงินหรอเนี่ยย ให้ตายเถอะ
“แบบนี้ไง”ป๊อปปี้ดึงฟางมาอยู่บนตัวเขา ใบหน้าคมยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ร่างเล็กพยายามแกะมือของเขาออกแต่ก็ไม่
เป็นผล
“ป๊อปจะทำอะไรนะ ปล่อยฟางนะ”
“ก็จะคิดค่าเสียหายที่โดนแอบมองไง”
“ใครกัน ฟาวไม่ได้แอบมองซะหน่อยย”
“โกหกอีกแล้ว งั้นต้องโดนทำโทษ” พูดเสร็จก็ประทับลงบนริมฝีปากเล็กทันที ฟางที่ตกใจยังไม่ทันได้ตั้งตัว
ก็ถูกลุกล้ำด้วยลิ้นอุ่นๆจากชายหนุ่มที่สอดแทรกเข้าไปหาความหวานจากเธอ มือใหญ่โอบกอดร่างเล็กแน่นขึ้น
ฟางที่เผลอเคลิ้มก็จูบตอบ
“แฮกๆ พอได้แล้ว”
“อะไรกัน ร่างกายฟางไม่เห็นจะห้ามเหมือนที่พูดเลย” ป๊อปปี้พูดพร้อมหอมเบาๆที่หน้าผากของร่างบาง แล้ว
ค่อยๆเลื่อมมาหอมแก้มขาวเบาๆ แล้วดึงร่างของฟางมากอดไว้อย่างอ่อนโยน
“เมื่อคืนรู้มั้ย ที่รู้ว่าฟางทั้งเกลียด และกลัวป๊อปขนาดนั้น ป๊อปเสียใจมากนะฟาง ป๊อปไม่อยากให้ฟางรู้สึกกับ
ป๊อปแบบนั้น ไม่อยาก ไม่อยากเลยจริงๆ”
“ป๊อปเคยใส่ใจคำพูดของฟางด้วยหรอ”
“ขอโทษที่เอาแต่ทำร้ายฟางนะ…เมื่อคืนป๊อปคิดมาตลอดว่าจะทำลายคนตรงหน้านี้ดีรึเปล่า ป๊อปไม่อยาก
ทำร้ายฟางอีกแล้ว ป๊อปไม่อยากถูกฟางเกลียด ไม่อยากให้ฟางเกลียดป๊อปเลยจริงๆ แต่มาพูดเอาตอนนี้คงจะ
สายไปแล้วฟางคงจะเกลียดป๊อปมากสินะ…” ป๊อปปี้ผละออกจากร่างเล็ก ก่อนจะจ้องมองร่างบางด้วยแววตา
จริงจัง
“ฟางมาอยู่ข้างป๊อปเถอะ…”
“มะ หมายความว่าไง”
“มาอยู่เคียงข้างป๊อปนะ”
“แล้วเรื่องพ่อฟางป๊อปจะเลิกแค้นได้มั้ย”
“……”
“ป๊อป ฟางขอร้องเถอะนะ เลิกคิดเลิกแค้นซะที ความแค้นมันไม่ทำให้อะไรมันดีขึ้นหรอกนะ เชื่อฟางเถอะ”
“แต่พ่อฟางฆ่าครอบครัวป๊อป ฟางไม่มีวันเข้าใจหรอก ฝันร้ายที่ตามหลอกหลอนป๊อปมาตลอดหลายปี การที่
ต้องอยู่คนเดียวมันเหงา และเจ็บปวดแค่ไหน”
“ป๊อปจะทำอะไรกันแน่ แค้นพ่อฟางอยู่แต่จะให้ฟางไปอยู่ข้างป๊อป”
“ฟางเลิกสนใจเรื่องความแค้นของป๊อปกับพ่อฟางซะทีเถอะ ฟางฟังป๊อปนะ ป๊อปอยากจะบอกกับฟางว่า
ป๊อปรัก…..” มือเล็กเลื่อนขึ้นมาแตะที่ริมฝีปากชายหนุ่มเบาๆ
“อย่าพูดถ้ายังไม่รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ ฟางอยากได้ยินจากคนที่รู้สึกเท่านั้น ป๊อปคิดจะหลอกล่อฟางใช่มั้ย” เรา
ไม่มีทางจะได้ความรักจากเค้าหรอก มันเป็นไปไม่ได้ เค้าคิดจะทำอะไรอยู่สินะ
“ฟาง ทำไม….”
“ป๊อปได้ร่างกายฟางไปแล้ว แต่อย่าคิดว่าจะมาครอบครองหัวใจฟาง ถ้าป๊อปลองมาเป็นฟาง ป๊อปจะรู้ว่ามัน
ไม่ง่ายหรอกนะที่จะเชื่อใจคนที่ครั้งหนึ่งเค้าเคยทำลายเรา”
“ฟาง!! รู้มั้ยว่าพูดอะไรออกมา ฟางกำลังล้อเล่นกับความรู้สึกของป๊อป”
“ฟางรับได้นะ ถ้าป๊อปจะพาฟางมาชดใช้ที่นี่ ทำไรฟางก็จะยอมทำ แต่ถ้าป๊อปจะมาหว่านล่อมจิตใจให้ฟาง
เกลียดพ่อตัวเอง ป๊อปเลิกคิดเหอะ”
หญิงสาวพูดแล้วสลัดออกจากอ้อมกอดของคนตรงหน้าทันที ขาเล็กวิ่งกลับเข้ามาในตัวบ้านก่อนจะทรุดนั่งลง
กองกับพื้น
‘เราเกือบจะเชื่อเขาไปแล้ว ไม่ได้นะยัยางเลิกทำตัวเป็นคนโง่ซะทีเถอะ ต่อไปนี้เราจะไม่หวั่นไหวกับเค้าอีก
และจะไม่ชดใช้ให้คนๆนี้อีกแล้ว พอแล้วกับการเป็นเครื่องมือแก้แค้นที่แสนเจ็บปวดนี้ เราจะหนี!!!’
===========================================================
อิอิ มาอัพเเล้วน้าาาาา ยังไม่ลืมกันใช่มั้ย เม้น+ โหวตให้กันด้วยน้าาาาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
