MIT สืบร้าย เจอรัก

9.3

เขียนโดย Lovekoticalway

วันที่ 14 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 22.48 น.

  16 ตอน
  19 วิจารณ์
  23.01K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 22.53 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

15) เฟย์เย่ถึงคราวซวย(ตอนจบ)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"อื้อ..." เสียงร่างเพรียวที่นอนอยู่บนเตียงส่งเสียงร้อง เมื่อตื่นขึ้นมาพบกับมึน

 

"อ่าวตื่นแล้วหรอครับน้องเฟย์" นาวาที่เดินมาจากโซฟาถาม

 

"แกพาฉันมาที่นี่ทำไม"

 

"แหมน้องเฟย์ ไม่เรียกพี่ว่าพี่นาวาแล้วหรอ" นาวาถามเสียงเรียบ

 

"เหอะ แกมันเลว" เฟย์พูดแล้วจ้องหน้า

 

"ถึงจะเลว แต่คนเลวคนนี้กำลังเป็นผัวมึง" นาวาตหวาดเสียงดังก่อนจะกดตัวเฟย์ลงกับเตียง

 

"ปล่อยฉันนะไอ้เลว!" เฟย์ทั้งข่วน ต่อย ทุบ ถีบ แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่มีผลกับนาวาเลย

 

"ฮื่อๆ...ปล่อยฉัน พี่ฟาง เขื่อน ช่วยเฟย์ด้วยยยย!!" 

 

ปัง

 

"มึงจะทำอะไรเฟย์ ไอ่นาวา!!" เขื่อนที่พังประตูเข้ามาคว้าคอเสื้อของนาวาไปต่อยจนล้มลงกับพื้น

 

"มาเร็วดีแหะ" นาวาลุกขึ้นปาดเลือดที่มุมปาก พร้อมกับระบายยิ้มแสนชั่วร้าย

 

"กูถามว่ามึงทำอะไรเฟย์" เขื่อนที่ตอนนี้เริ่มโมโหกดเสียงต่ำถาม

 

"กูก็จัดการตามคำสั่งนายท่านไง" นาวาพูดอย่างอารมณ์ดี

 

"นายท่าน" เขื่อนทวนชื่อ แต่ตอนนั้นเขื่อนเผลอเลยทำให้นาวาต่อยเขื่อนล้มลงกับพื้น

 

"เขื่อน!!" เฟย์เรียกชื่อเขื่อนลั่น พยายามลุกมาหาเขื่อน

 

  แต่...ด้วยฤทธิ์ของยาสลบยังอยู่ทำให้เฟย์ล้มไปกับพื้นอีกคน

 

"รักกันจริงนะ MIT" นาวาพูดพร้อมกับหยิบปืนที่เขาซ่อนไว้ก่อนจะเล็งหัวเขื่อน

 

"ลาก่อนหนึ่งในM-I-T" 

 

ปัง 

 

"ไอ่เขื่อนมึงไม่เป็นไรใช่มั้ย"

 

   แต่คนที่ถูกยิงกลับเป็นนาวาทีถูกครูโฟร์ยิงที่มือเพราะไม่อยากให้ตายก่อนได้ความ  นาวาที่

 

ถูกยิงนอนกุมมืออยู่บนพื้น

 

"เราต้องคุยกันหน่อยแล้วล่ะ นาวา" ครูโฟร์พูด ก่อนจะหยิบกุญแจมือล็อคตัวนาวาแล้วพา

 

ออกไปด้านนอก

 

"รีบตามครูมาล่ะ" ครูโฟร์พูดก่อนจะเดินออกไป

 

"เฟย์เป็นไงบ้าง" เขื่อนรีบเข้าไปหาเฟย์

 

"เฟย์ไม่เป็นไร" เฟย์ตอยเสียงสั่นในใจก็ตกใจเรื่องที่เกิดขึ้นไม่น้อย แต่ความรู้สึกผิดที่มีต่อ

 

เขื่อนมันมากกว่า เขื่อนเขาเป็นคนช่วยชีวิตเธอไว้แท้ๆ

 

"เขื่อนเฟย์ขอโทษที่เมื่อกลางวันว่าเขื่อน" เฟย์ขอโทษพร้อมกับร้องไห้ออกมา

 

"ไม่เป็นไรหรอกเฟย์ เขื่อนไม่โกรธเฟย์หรอก" เขื่อนฉีกยิ้มกว้างให้เฟย์

 

"อื้ม ขอบใจนะ" เฟย์พูดแล้วกอดเขื่อนไว้แน่น

 

"แหมมมมมมมม  พวกฉันก็อยู่นะเว้ย อุตส่ารีบช่วยแต่ดันโดนลืมกลืนหายไปกับความหวาน"

เคนตะแซว

 

"เออๆ ขอบใจนะเว้ยที่มาช่วย พวกเธอด้วย"เขื่อนหันไปขอบคุณทุก

 

"ขอบคุณนะคะพี่ฟาง ขอบคุณนะคะคุณพี่เขย ขอบใจนะพวกแก" เฟย์พูดพร้อมฉีกยิ้มหวาน

 

"เฟย์อ่ะ >///<" ฟางเขิน

 

"ฮ่าๆ จบซะที งั้นเรารีบออกไปกันเถอะเดี๋ยวครูโฟร์รอนาน"แก้วพูดก่อนเดินออกไปพร้อมกับโทโมะ

 

"ไปเฟย์พี่ประคอง ส่วนนายเขื่อนไปนู่น" ฟางเดินเข้าไปประคองเฟย์พร้อมกับขนมจีน

 

ส่วนเขื่อนเพื่อนๆที่เหลือก็เดินมาตบบ่าและประคองเขื่อนไป

 

"ทำใจหน่อยนะเพื่อน แฟนฉันหวงน้องสาวว่ะ" ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม

 

"เออ" 

.

.

.

.

.

.

.

.

"เฮ้อ...จบซะที" เฟย์พูดพร้อมกับเงยวหน้ามองท้องฟ้าสดใส

 

    หลังจากที่เรื่องทุกอย่างจบ นาวาทุกจับตัวเข้าคุก ส่วนที่ได้เพิ่มเติมจากครั้งก่อนก็คือ 

 

นาวาถูกส่งตัวมากำจัด MIT แต่ทัไม่สำเร็จโดนจับเข้าคุกไป

 

"มานั่งทำอะไรตรงนี้" เขื่อนที่เดินมาหยุดตรงหน้าเฟย์ถาม

 

"อ่าวเขื่อน นั่งก่อนสิ" เฟย์ทัก 

 

"อื้ม" เขื่อนยิ้มก่อนจะนั่งลงข้างเฟย์

 

"เฟย์มานั่งคล้ายเครียดน่ะ สวนหย่อมที่โรงเรียนสวยอากาศก็ดี ผ่อนคลายน่ะ" เฟย์ตอบ

 

"อ๋ออออ"

 

"เอ่อ เขื่อนเฟย์ขอโทษและขอบคุณทุกอย่างมากๆเลยนะ" เฟย์หันหน้ามองเขื่อนและบอก

 

"เขื่อนไม่โกรธหรอก" เขื่อนยิ้มกว้าง

 

"ขอบใจนะ" เฟย์ยิ้มตอบ

 

"เฟย์  เขื่อนชอบเฟย์เป็นแฟนกันนะ" เขื่อนรวบรวมความกล้าและขอเฟย์

 

"อืม...ไม่..." 

 

"อืมไม่เป็นไรเขื่อนไปก่อนนะ"

 

พึบ  เขื่อนจะลุกแต่ถูกเฟย์รั้งไว้ก่อน

 

"ที่บอกว่าไม่ คือไม่ปฏิเสธ"เฟย์พูดแล้วยิ้มร่า

 

"จริงนะ เย้"เขื่อนพูดแล้วกระโดดกอดเฟย์

 

"ไอ่เขื่อน" เสียงฟางที่โผล่มาจากหลังต้นไม้เรียกเขื่อนเสียงดัง

 

"พี่ฟาง..."

 

"แก...."

 

"ฟางฉันชอบน้องเธอจริงๆนะ"

 

"แกห้ามทิ้งน้องฉันเด็ดขาด" ฟางที่ตีหน้าโหด ค่อยๆยิ้ม

 

"คร้าบบบ คุณพี่แฟน" เขื่อนตอบอย่างหนักแน่น

"แหม เด็กๆแอบมาอยู่นี่ไม่บอกครูเลยนะ"ครูโฟร์ที่เดินมาทีหลังพูด

 

"ครูโฟร์ครับมีคู่รักเพิ่มอีกคู้แล้วครับ"เคนตะบอก

 

"ช่ายคร้าบบ ไอ่เถื่อนกับเฟย์" จงเบพูดบ้าง

 

"ว้าว ดีใจด้วยนะจ๊ะ"ครูโฟร์พูดพร้อมระบายยิ้ม

 

"ครับ/ค่ะ"เฟย์เขื่อนตอบพร้อมกัน

 

   แล้วทุกคนก็นั่งเล่นอยู่ในส่วนหย่อมจนออดเลิกเรียนดัง เพราะบ่ายพวกเขาไม่มีเรียนและไม่

 

มีสอนเลยนั่งเล่นกันอย่างสนุกๆสนานมีความสุขท่ามกลางดอกไม้ต่างๆในสวน

 

.

.

.

.

อีกด้านของสวนหย่อม

 

"รอดได้อีกครั้ง แต่ต่อไปไม่รอดแน่ MIT" เสียงหนึ่งพูด ก่อนจะค่อยๆก้าวเท้าเดินออกไป 

 

และหายไปกับความสงบร่มเย็นของสวน

 

 

........................................................................................................

เย่วัยยนี้บิวว่างเลยมาอัพ อย่าลืมเม้นเป็นกำลังใจให้บิวนะคร้าบบบ

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา