เจอแบบนี้... ฟินเลย!

          @ Inter highs school

          ฉันนั่งเท้าค้างทำหน้ามุ้ยเป็นหมาขี้เรื้อนอยู่บนห้องเรียนซึ่งเต็มไปด้วยเสียงตะโกนเจี้ยวจ้าวของเหล่าบรรดาพ้องเพื่อนทั้งหลาย วุ้ย! จะเสียงดังอะไรนักหนาวะ ทำอย่างกับว่าไม่ได้เจอกันมาเป็นปีอย่างงั้นแหละ ฉันนึกอย่างหัวเสียงก่อนจะหันหลังกลับไปเพื่อด่าไอ้พวกปากไม่มีหูรูด แต่... สายตาฉันดันไปสบตากับยัยมีนพอดีเป๊ะ! ฉันจึงหันกลับมาตามเดิม ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเพื่อนสนิทตั้งแต่เล็กจนโตของฉันจะเป็นคนแบบนี้ไปได้ ยัยนั่นแอบไปนอนกับผู้ชายผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเพื่อนตัวเอง!! น่ารังเกียจชะมัด ไม่ใช่ว่าฉันไม่มีเหตุผลนะ แต่เพราะยัยมีนเป็นคนเลือกเองต่างหากว่าจะทำให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ ฉันก็สนองให้...

          "แก้วจายยยยยย" น้ำเสียงทุ้มต่ำดังขึ้นข้างๆหูฉันเรียกสายตาให้หันไปมอง 

          "โทโมะ -_-?" 

          "วันนี้เป็นอะไรไปอีกล่ะฮะ ทำหน้าซะ..."

          "นายจำเรื่องเมื่อวานได้มั้ย ที่นายติดต่อเขื่อนไม่ได้น่ะ" ฉันฉุดโทโมะเข้าประเด็นทันที

          "ได้สิ ทำไมเหรอหรือเธอรู้ว่ามันหายไปไหน"

          "รู้สิ... แต่ช่างมันเถอะ ฉันขี้เกียจเล่า ว่าแต่วันนี้ยัยเฟย์ไม่มาโรงเรียนเหรอ ฉันไม่ยักจะเห็น" ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องเมื่อเห็นเขื่อนเดินตรงเข้ามาหาพวกเรา เขายังคงเรียกเสียงกรี๊ดของสาวๆได้เหมือนเดิม แต่สำหรับฉันแล้วหมอนี่มันน่าขยะแขยงมากที่สุด! ให้ตายสิ! ยังนึกยิ่งโมโห เพราะเมื่อวานทั้งยัยมีนและเขื่อนไม่มีใครปริปากพูดอธิบายให้ฉันฟังสักคำว่าเรื่องมันเกิดขึ้นได้ยังไง สงสัยจะตัณหากลับทั้งสองคน!!!

          "อ่าว -0- มีเรื่องนี้ซะงั้น... มาสิ เฟย์ยังยืนบ๊ายบายให้ฉันอยู่เลย -_-*" โทโมะบอกแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ วุ้ย! ยัยเฟย์นี่ก็ไม่เลิกไม่ลาเลยจริงๆ คนเขามีแฟนอยู่แล้วก็ยังจะยุ่งอยู่ได้ คนสมัยนี้มันเป็นโรคประสาทกันไปหมดแล้วหรือยังไงกัน .\ /.

          "เหอะ" ฉันสถบอย่างเซ็งๆแล้วปรายตามองเขื่อนที่ยืนอยู่บ้างโทโมะ

          และแล้ว... บทสนธนาก็เริ่มขึ้น อยากรู้จริงๆว่าเขื่อนจะตอแหลไปได้มากแค่ไหนเชียว

          "เมื่อวานหายไปไหนมาวะไอ้เขื่อน ฉันรอแกแทบแย่!!" โทโมะ 

          "พอดีฉันติดงานนิดหน่อยวะ" เขื่อน

          "งานบ้าอะไรของแก! ไหนบอกว่างทั้งคืนไง" โทโมะ

          "เออน่า... เอาเป็นว่าเดี๋ยวฉันเลี้ยงข้าวแกเป็นการแก้มือก็แล้วกัน" เขื่อน

          "เออๆ ก็ได้ แต่ทีหลังถ้าแกผิดนัดฉันอีกทีนะ... บ้านแกไฟไหม้แน่" โทโมะ

          "ฮะๆๆๆ ได้เลยเพื่อน" เขื่อน

          จบการสนธนา... เขื่อนแอบมองหน้าฉันเล็กน้อยแล้วก็ต้องหลบสายตาไปทางอื่นเพราะฉันกำลังจ้องเขาชนิดที่ว่าเมดูซ่ายังกลายเป็นหินเลยก็ว่าได้ -_____-!!

          @ โรงอาหาร / พักเที่ยง  (เฟย์ : Say)

          ฉันนั่งเขี่ยข้าวในจานไปมาอย่างไม่มีอารมณ์จะกิน สายตายังคงมองจ้องไปที่ประตูทางเข้าโรงอาหารไม่ว่างตา จนยัยฟางเพื่อนสนิทของฉันต้องหันมาถามด้วยความแปลกใจ

          "แกมองหาอะไรอยู่น่ะ"

          "เรื่องของฉัน!"

          "เชอะ... ไม่ยุ่งก็ได้" ยัยฟางบ่นอุบอิบแล้วก้มหน้าลงกินข้าวต่อ ก็แหงล่ะ... เพื่อนๆในกลุ่มของฉันไม่มีใครกล้าต่อปากด่าคำกับฉันสักคนเพราะไม่อยากเจ็บตัว!! เชื่อมั้ยว่าใบหน้าใสๆขาวๆของพวกเธอน่ะ ฉันตบมาหมดแล้ว ( ร้ายได้อีกนะ )

          อ๊ะ! เขามาแล้ว 'โทโมะ' เขาเดินเข้ามาในโรงอาหารพร้อมกับเขื่อนยัยมีนแล้วก็ 'ยัยแก้ว!!' ยิ่งคิดยิ่งแค้น รอยฝ่ามือบนใบหน้าของฉันมันยังไม่จางหายไปเลยสักนิด มันยังคงความแดงไว้อย่างนั้นเหมือนเป็นตราประทับว่าฉันแพ้ยัยแก้ว!! ให้ตายยังไงฉันก็ต้องเอาคืน คอยดูเถอะ! 

          ผ่านไป 10 นาที... ฉันสบัดหน้าไล่ความคิดทั้งหมดออกก่อนจะยกจานข้าวพร้อมกับแก้วน้ำตรงไปที่โต๊ะของพวกเขาซึ่งกำลังนั่งกินข้าวกันอยู่ ฉันวางจานข้าวลงข้างๆโทโมะแล้วนั่งลงข้างๆเขาทันที ฉันไม่สนหรอกนะว่าคนอื่นจะมองฉันยังไง แต่ที่แน่ๆคือฉันถือคติ 'ด้านได้อายอด!!'

          "เฟย์ O.o?" โทโมะมองหน้าฉันงงๆ แต่ฉันก็ส่งยิ้มกลับไปให้พลางเหล่ตามองยัยแก้วที่กำลังมองหน้าฉันอยู่ด้วยสายตาอาฆาตสุดๆ หึ! ให้มันรู้ไป ใครมันจะแน่กว่ากัน

          "ฉันขอนั่งกินข้าวด้วยคนนะ" พูดด้วยน้ำเสียงน่ารักสุดๆ

          "ไม่อนุญาติ! ถ้าสมองยังพอคิดได้ว่าสมควรอยู่หรือสมควรไป แสดงว่าเธอยังมีความเป็นคนอยู่ในตัว แต่ถ้าคิดไม่ได้... ฉันจะถือซะว่าสมองเธอปัญญาอ่อนก็แล้วกัน"

          กรอดดดดดด!! ฉันนั่งกัดฟันอย่างเดือดพล่านเมื่อยัยแก้วพูดจบ ไม่ได้ๆ แกจะระเบิดตอนนี้ไม่ได้นะเฟย์ หน้าที่ของแกคือต้องแย่งโทโมะมาจากยัยแก้ว เพราะฉะนั้นแล้วแกไม่จำเป็นต้องสนใจคำพูดของคนอื่นเลยสักนิด

          "ว่าไงโทโมะ... ฉันขออนุญาตินาย คนอื่นอย่าเสร่อ!!!" ฉันตอบกลับแล้วฉีกยิ้มงามๆให้ยัยแก้ว ทำเอายัยนั่นแทบจะกระโจนเข้ามาหาฉันเลยล่ะ แต่โชคดีที่โทโมะกันเอาไว้ทัน

          "อย่ามีเรื่องกันเลยน่า เฟย์ฉันว่าเธอไปกินข้าวกับเพื่อนๆเธอเถอะ พวกนั้นคงจะงงน่าดูแล้วว่าเธอหายไปไหน ^_^!" โทโมะพูดอย่างใจเย็นแล้วส่งยิ้มกลับมา อ๊ายยยยยย >///< แค่เห็ยรอยยิ้มของเขามันก็ทำให้ฉันเหมือนขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ดเลยล่ะ ผู้ชายบ้าอะไร หล่อได้เกินลิมิตจริงๆ

          "ช่างสิ ฉันไม่สนหรอก"

          "หน้าด้าน" แก้ว

          "ก็ดีกว่ากินเพื่อนตัวเอง!!" ฉัน

          เคร้งงงง!! ทันทีที่ฉันพูดจบ ช้อนในมือของเขื่อนและยัยมีนก็หล่นลงมาพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย เอ๊ะ? ฉันพูดอะไรผิดไป เขื่อนมองหน้าฉันด้วยสีหน้าที่ค้าดเดาอารมณ์ได้อยากเป็นนที่สุด แต่ยัยมีนนี่สิ หน้าซีดเผือกจนจะเป็นผีจูออนอยู่ล่ะ 

          "ฉะ... ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" ยัยมีนบอกแล้วรับวิ่งออกไปจากโรงอาหารทันที 

          Rrrrrrrrrrrrrr!!!!  (เสียงโทรศัพท์ของเขื่อน)

          "ว่าไงฮันนี่... ตอนนี้เลยเหรอ?... ได้สิ เธออยู่ไหนล่ะ... ห้องพยาบาลเนี้ยนะ... ตามใจแต่ฉันไม่ได้พกถุงยางมานะ... โอเคครับเดี๋ยวผมจะรีบไป♥~"

          พรวดดดดด!!! น้ำในปากของยัยแก้วพุ่งพรวดออกมาเมื่อได้ยินบทสนธนาของเขื่อนกับยัยฮันนี่ ความจริงฉันก็แทบจะอ้วกออกมาเหมือนกันแหละ แต่อยู่หน้าโทโมะต้องเก๊กไว้ก่อน พูดออกมาได้ยังไง! ไม่ได้พกถุงยางมานะ นี่พวกเขาสองคนจะมีอะไรกันในเขตโรงเรียน? แถมยังมีในห้องพยาบาล? มิหนำซ้ำฝ่ายผู้หญิงยังเป็นฝ่ายเชิญชวนอีกต่างหาก ให้ตายเถอะ!! อุบาทว์จริงๆเลย!! 

          แต่... จะว่าไปแล้ว เหมือนฉันกำลังจะมีเรื่องสนุกๆให้ทำซะแล้วสิ หึ! ในเมื่อฉันจัดการเธอไม่ได้ ฉันจะจัดการเพื่อนของเธอแทนก็แล้วกันยัยแก้ว!! 

           to be continued 

        เอ่อ... เริ่มมาแนวดราม่าแล้วนะคะ 55555555