มา...ม๊ะ มารักกัน มาเฟียที่รัก

"นี้พี่ฟางว่าเสียงมาจากไหน" เฟย์ถามฟาง

"เดี๋ยวฉันว่ามันมาจากห้องนู่น" แก้วพูดพลางชี้ไปที่กำแพงห้องฝังห้องหนุ่ม

"แอบไปดูมั้ย" เฟย์กับขนมจีนพูดพลางทำหน้าเจ้าเลห์

"ไปสิ" แก้วตอบเหมือนเด็กได้ของเล่น

ส่วนฟางกับจินนี่ได้เพียงทำตามไม่มีสิทธิ์ออกความคิดเห็น

หน้าห้องหนุ่ม

แก้วลองบิดลูกบิด

"ไม่ได้ล๊อคอ่ะ"

"งั้นลุย" เฟย์ขนมจีนแก้วทำท่าตะโกนเบาๆ

"เฮ้ย~"ฟางจินนี่ก้อได้แต่ถอนหายใจ

เมื่อเดินไปสักพักก้อเจอต้นเสียง ซึ่งมันเป็นห้องนอนห้องที่หกซึ่งไม่น่าจะมีคนอยู่แต่กับได้ยินเสียงเพลงและเสียงของคนเล่นดนตรี

และเมื่อพลักประตูเข้าไป

"เห้ย!!" หนุ่มๆร้องเสียงหลง

"เห้ย!! มาเฟียร้องเพลง/เล่นดนตรี"สาวๆต่างร้องออกมาแบบประสานเสียงกัน

ส่วนหนุ่มหน้าแดงเพราะความอายเนื่องจากไม่มีใครรู้ว่าพวกเค้าเล่นดนตรีกับร้องเพลง

"ทำไม มาเฟียร้องเพลงกับเล่นดนตรีไม่ได้รึไง" เคนตะพูดขึ้นเมื่อเริ่มได้สติ ส่วนหนุ่มๆคนอื่นก้อเริ่มได้สติและได้ช่วยเสริม

"ใช่"

"เปล่า แค่คิดไม่ถึง ฮ่าๆๆๆ" แก้วตอบคำถาม และข่ำแบบไม่อายใคร สาวๆคนอื่นก้อเริ่มข่ำตาม

"รู้ยังงี้ทำห้องเก็บเสียงดีกว่า" โทโมะพูดกับตัวเองเบา

"อ่ะๆ ไม่หัวเราะแล้วก้อได้ แต่วันหลังอย่าลืมชวนน่ะไปล่ะ"ฟางพูดและเดินออกไปนอนที่ห้อง

ส่วนคนอื่นๆก้อเริ่มกับห้องตามฟาง