เพลิงแค้นพิศวาสรัก

วันต่อมา  ฟางมาเที่ยวกับป๊อปปี้ตามที่ตกลงไว้  เขาพาเธอมาเที่ยวสวนดอกไม้

ที่อากาศแสนจะดีและสุดแสนจะโรแมนติค

"สวยจังเลย"ฟางชอบมันเอาซะมากๆ

"ฟาง   ฉันให้"ป๊อปปี้เด็ดดอกหญ้าที่อยู่แถวนั้นให้ ฟางรับมา

"ขอบใจนะ"ฟางยิ้ม  ถึงมันจะไม่สวยเท่าไหร่  แต่มันก็ทำให้เธอรู้สึกดี

"ชอบที่นี่ไหม  "ป๊อปปี้ถาม

"นายพาฉันมาคนแรกใช่รึเปล่า"ฟางถามอย่างไม่แน่ใจ

"ฟาง   ถ้าเธอยอมเชื่อใจฉัน และยอมทำตามหัวใจตัวเอง ฉันสัญญาว่า

จะไม่ทิ้งเธอไปไหน"  ป๊อปปี้ดึงมือหญิงสาวมากุมไว้

"ฉัน...."ฟางยังคงลังเล

"นะ.... ฟางให้โอกาสฉันนะ"ป๊อปปี้พูด

"..... ก็ได้"ฟางยอมใจอ่อนให้กับเขา

"ขอบคุณที่เธอยอมให้โอกาสฉัน"ป๊อปปี้กอดเธออย่างอบอุ่น ฟางยิ้ม

"ฟางขอไปถ่ายรูปตรงนั้นนะ"ฟางวิ่งนำหน้าไป  ป๊อปปี้มองตามก่อนจะยิ้มร้าย

"หึ....ยัยเด็กโง่   คิดว่าฉันจะรักเธอจริงๆรึไง  อยากมาหลอกฉันดีนัก 

ฉันจะหลอกเธอกลับบ้าง  เธอจะได้รู้สึก" 

"ไปไหนมา ตาป๊อป แกรู้ไหมว่าพ่อล้มป่วยไม่สบาย"แก้วพี่สาวของเขา

เดินมาว่าป๊อปปี้ทันที ที่เขากลับมาถึงบ้าน

"พ่อเป็นอะไรอีกล่ะ"ป๊อปปี้เซ็ง

"แกเป็นคนทำ ป๊อป พ่อป่วยก็เพราะแก"แก้วพูด

"เขาเคยแคร์ป๊อปด้วยเหรอ พี่แก้ว"ป๊อปปี้เอ่ยอย่างน้อยใจ

"ป๊อปปี้  นั่นพ่อแกนะ"แก้วว่า ป๊อปปี้เบะปากอย่างเบื่อๆก่อนจะเดินขึ้นข้าง

บนไป แก้วมองตามน้องชายตัวดีอย่างเหนื่อยใจ

"นี่ แกจะไม่ให้อภัยพ่อจริงๆเหรอ ตาป๊อป"แก้วนึกย้อนไปในอดีต สมัยที่

ป๊อปปี้กับตัวเองยังเด็ก

"พ่ออย่าไปเลยนะครับ ฮือ..."ป๊อปปี้ร้องไห้จะเป็นจะตาย ที่พ่อจะทิ้งตัวเอง

ไปอยู่กับเมียคนใหม่

"ปล่อยพ่อนะ ตาป๊อป "พ่อสบัดมือเด็กชายทิ้งอย่างไม่ใยดีก่อนจะก้าวเท้า

เดินออกไป แล้วไม่กลับมาอีกเลยจนกระทั่งหลายปีผ่านไปพ่อก็กลับมา

แต่คราวนี้ป๊อปปี้ไม่ใช่คนเดิมอีกแล้ว เขากลายเป็นหนุ่มเจ้าคิดเจ้าแค้น

ไม่ให้อภัยใครง่ายๆ  หลายครั้งที่พ่อขอเขาให้อภัย  แต่ป๊อปปี้ก็ไม่ให้อภัย

แถมยังทำตัวก้าวร้าว ผิดกับแก้วที่เข้าใจพ่อ และยอมให้อภัยพ่อทุกอย่าง

"ฉันก็ได้แต่หวังว่าแกจะเปลี่ยนไปนะ ตาป๊อป "แก้วถอนหายใจ

สักวัน  ....  ป๊อปปี้  จะต้องกลับมาเป็นคนเดิม

ป๊อปปี้หลอกฟาง  พระเอกเรื่องนี้เริ่มจะเลวล่ะ ฮือๆๆๆๆ

ใครสงสารพระเอก หรือสงสารนางเอก โหวตและเม้นได้เลยจร้า