แสบรัก แสบร้าย ของคุณชายจอมป่วน
เขียนโดย 
yeewa
วันที่ 26 กันยายน พ.ศ. 2556 เวลา 21.09 น.
แก้ไขเมื่อ 11 ตุลาคม พ.ศ. 2556 16.05 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1) ขอทาน -*-
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ" ขอเงินคร๊าบบ ขอเงินเล็กๆน้อยๆๆ"
เสียงขอทาน เนื้อตัวสกปรกสวมหมวกฟาง ยิ้มแหยๆให้ผู้คนที่ผ่านไปมา
"อี้ สกปรก ไปใกลๆนะไอขอทาน ชั้นต่ำ!" ขอทานเงยหน้ามองผู้หญิงที่ทำตัวรังเกียจเขาก่อน
เอาสมุดโน๊ตขึ้นมาจดรายงานเล็กๆ
..............................................................
soo'
ผมกลับมาจากบ้าน ด้วยสภาพขอทาน วันนี้ผมเห็นและ ว่าที่คู่หมั่นผมคนล่าสุด
เธอเป็นคนดูคนที่ภายนอกจริงๆ...
"คุณแม่ครับ คู่หมั้นคนล่าสุดเนี่ยผมไม่หมั้นแล้วนะ"
"อ่าว ทำไมหล่ะลูก"คุณแม่วางคุกกี้ลงบนโต๊ะ ก่อนยื่นผ้าขุนหนูให้ผมเช็ดหน้า
เช็ดตา
"เธอเป็นคนมองคนจากภายนอก ผมไม่ชอบ"ผมพูดพลางเช็ดหน้า
"โซ่..." แม่มองผม ก่อนที่จะนั่งลงข้างๆผม
"ครับ"
"แม่ไม่ว่าอะไรนะ ถ้าลูกอยากจะพิสูจน์ใคร แต่แม่ขอเถอะเลิกทำเป็นขอทานหรือ
อะไรที่มันดูไม่ดีได้ไหมลูก T^T"
"โถ่.. แม่อยากจะพิสูจน์ใจใคร ก็ต้องทำแบบนี้แหละ ผมไปนอนก่อนนะ"
"จ่ะ ฝันดีลูก"
"แม่อย่าลืมโทรยกเลิก คู่หมั้นคนล่าสุดผมด้วยนะ"ผมหันไปบอกแม่แล้ว
ขึ้นบรรไดที่คดเคี้ยวเลี้ยวรถ (แบบฉบับบ้านคนรวย) ขึ้นไปนอนอย่างสบายใจ..
......................................................
เช้าวันรุ่งขึ้น..
ผมกำลังนั่งอ่านหนังสือพิมอยู่ข้างล่าง
"โซ่ เดี๋ยวพี่ก่อนนะ ฝากบอกแม่ด้วย"
ผมเงยหน้าเล็กน้อยมองพี่ชายหน้ายาว ที่กำลังแต่งตัวเป็นนักร้องลูกทุ่ง
คล้องผ้าสามสีเต็มไปหมด
"พี่เขื่อนครับ แต่งตัวมาซะเต็มยศเลยนะ" ผมแซวพี่ชายเบาๆ
"ก็ยังดีกว่า ขอทานแบบนายละกันน่าา ฮ่าๆ"
"แล้วนี่พี่จะไปลองใจ ใครอีกหล่ะ"
"ความลับ ไอน้องชาย ฮ่าๆ พี่ไปหล่ะอย่าลืมบอกแม่ด้วย" พี่เขื่อนตบหัวผมเบาๆก่อนเดินออกจากนอกประตูบ้านไป..
"คิดได้ยังไงพี่ชายเรา" ผมมองพี่ชาย ยิ้มน้อยๆก่อนกลับมาอ่านหนังสือพิมพ์ต่อ
ผมหันไปมองนาฬิกา 9.00 น
ได้เวลาเเล้วว
ผมวางหนังสือพิมพ์แล้วรีบวิ่งไปห้องแต่งตัวอย่างด่วนน!!
ตอนนี้ ผมอยู่ในสภาพขอทานเต็มตัว สนุกอีกล่ะวันนี้ ฮ่าๆ
"แม่ผมไปก่อนนะ" ผมรีบยัดขนมปังเข้าปาก โบกมือให้แม่
"จ้า เดินดีๆนะ ระวังตกหลุมรักใครเข้า" แม่ขยับแว่น เงยหน้าจากโน๊ตบุ๊คแล้วมองผม
ขนมปังที่ผมเคี้ยวๆอยู่ แทบบ้วนออกมา แหม่.. คุณแม่ผม
"คร๊าบบ ลูกชายคนนี้ไม่ตกหลุมรักใครง่ายๆหรอก ไปล่ะครับแม่"
ผมโบกมือครั้งสุดท้าย ให้แม่หิ้วเป้ใบเก่า แล้วออกเดินทางไปยังข้างถนนทันที..
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
