Wind of the love.เมื่อสายลมพัดผ่าน

9.5

เขียนโดย LoverPF

วันที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 10.16 น.

  6 บท
  43 วิจารณ์
  10.99K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2556 11.10 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3) สายลมที่เคยรักกันในวันวาน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ฉันลืมตาขึ้นมาในตอนเช้าพบกับความว่างเปล่าด้านข้างของฉัน พี่ป๊อป...พี่ป๊อปไปไหนกันนะ?

นั่นคือสิ่งที่ฉันคิดตั้งเเต่เเรกตอนที่ฉันตื่นขึ้นมาตอนเช้านี้ ฉันเดินไปยังห้องน้ำ...ไร้วี่เเววคนตัวโตที่ฉัน

รักเฝ้าคนึงหาเขาจนได้เเต่งงานเเละเขาเป็นว่าที่ 'สามี' 

 

ทำไมพี่ป๊อปทำกับฟางเเบบนี้?...

เเค่คิดน้ำตาที่เคยสะกัดกลั้นเอาไว้ก็ค่อยไหลออกมาตรงเเก้มที่ตอนนี้ตาของฉันยังคงบวมเพราะสาเหตุเมื่อคืนที่พี่ป๊อปไม่เคยเห็นค่าของฉันเลย

         

        ฉันเดินลงมายังชั้นเเรกเเละลงดิ่งไปยังห้องครัวภาพที่ฉันคิดคือพี่ป๊อปอาจจะทำเซอร์ไพส์ทำอาหารเช้าให้ฉันเป็นการง้อฉันก็เป็นได้ เเต่สิ่งที่ฉันคิดกลับเป็นเพียงเเค่ฝัน...

         ไร้วี่เเววเเละน้ำเสียงของคนอันเป็นที่รัก...

         'ไม่เคยรักฟางเลยใช่ไหมคะ" ฟางเอ่ยกับตัวเองเพราะคนที่เธอกล่าวถึงคงไม่ได้ยินในสิ่งที่เธอพูดหรอกถึงได้ยิน...ก็ไม่มีทางที่จะเหลียวมามอง

         

          เธอเดินไปที่ตู้เย็นพร้อมหยิบนมกับขนมปังมาทานไว้เเก้หิว...ความจริงเธอคงต้องทานมันไม่ลงเสียด้วยซ้ำเเต่เธอคงยังต้องอยู่เพื่อเขา เเม้ไม่มีท่าทีว่าจะสนใจเธอเลยเเม้ก็ตาม

          ถ้าฟางไม่อยู่เเล้วพี่ป๊อปคงดีใจนะค่ะ...

          ฟางเดินมาหยุดอยู่ตรงที่เปียโนเพื่อนเล่นที่อยู่กับเธอมาตั้งเเต่สมัยเด็กๆ เปียโนสีขาวหรือที่เธอเรียกมันว่า เมโลดี้ เธอนำมือวางบนคีย์พร้อมที่จะเล่นมันได้ทุกเมื่อเเต่เเล้ว...

          ความจำวัยเด็กของเธอก็ผุดขึ้น

       

          'พี่ป๊อปอยากฟังเพลงไหม เดี๋ยวฟางเล่นให้ฟัง'สาวน้อยฟางอายุสิบขวบพูดเสียงใส

 

          'เอาสิพี่ก็อยากฟังน้องสาวที่รักของพี่เหมือนกันว่าจะเล่นเพราะเเค่ไหน' ป๊อปในวัยสิบสองขวบพูดยิ้มหวานพลางขยี้ศีรษะของฟางอย่างหมั่นเขี้ยว

 

          'เเน่นอนอยู่เเล้วฟางหน่ะเก่งที่สุดเลย'ฟางพูดจบสาวน้อยวัยใสก็ลงมือเล่นเพลงอย่างไพเราะทำเอาคนฟังเคลิ้ม

 

           เมื่อหนูน้อยเล่นจบ...เสียงปรบมือไม่ใกล้ไม่ไกลก็ดังอย่างรัว พร้อมกับรอยยิ้ม

                           รอยยิ้มที่เธอชอบมากเป็นประจำ...

           

           'เล่นเก่งอย่างนี้อยากเอาของรางวัลเป็นอะไรดีครับคนเก่ง' 

 

          'อืม..'สาวน้อยตรงหน้าครุ่นคิด 'ขอให้พี่ป๊อปเป็นพี่ชายที่เเสนดีของฟางเเละรักฟางไม่ทิ้งฟางไปไหน ทำได้ไหมคะ?'สาวน้อยตรงหน้ายิ้มหวาน

 

          'ได้สิคนเก่ง'ป๊อปยิ้มหวานพร้อมหอมเเก้มฟางพลางเป็นรางวัล 'งั้นเรามาเกี่ยวก้อยสัญญากัน'ป๊อปชูนิ้วก้อยของตนเองขึ้นมา

 

           'ค่ะ เกี่่ยวก้อยสัญญากัน'ฟางเกี่ยวก้อยสัญญากับพี่ชายของเธอ ที่รักที่สุด

 

           ความทรงจำที่ไม่มีวันจะหายไป...

 

           ''พี่ป๊อปยังจำสัญญาของเราได้ไหมคะ...ฮึก...พี่ยังจำคำสัญญาของเราได้ใช่ไหม ฮือ...''

 

           รอยยิ้มที่เธอเคยชอบในวันวาน

                ความทรงจำที่ไม่เคยหล่นหาย

           รอยจูบตรงเเก้มที่เธอไม่เคยลืม

                เเละยังรักคนเดิมทุกลมหายใจ.

 

 ________________________________________________________

 

                สวัสดีปีใหม่ค่า >3< ไรท์เตอร์หายไปนานเลยใช่ไหม? (รีดเดอร์:ใช่นะสิ -.-!) เเหม...ไรเตอร์เรียนหนักนี่นาใกล้สอบเเล้ว อิอิ 55555    ความจริงไรเตอร์ว่าจะเอาเรื่องนี้ดองเเล้วนะ  (เฮือก!หลบสายตาเรด้ารัดเดอร์)เเต่ไรเตอร์มาอัพให้เเล้วน๊า ตัวเอง ;) ไรเตอร์จะพยายามอาอัพให้จบนะค่า  นิยายเรื่องนี้มีเเปดตอนค่ะตามที่พลอตไว้เมื่อนานมาเเล้ว5555 ไรเตอร์จะเอาให้น้ำตาก๊อกเเตกไปเลยค่า โฮ่ๆ รู้สึกสงสารเจ้ฟาง โฮ... 

ปล.ขอบคุณรีดเดอร์ทุกคนที่ติดตามนะค่ะ :) รักจากใจไรเตอร์ค่ะ 

                              

                                    

                    

                           

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา