คนนั้นที่ฉันตามหา??

 

"ว่าไงครับคุณภาณุ อ่ะอ่ะอย่าเพิ่งโมโหน่ะครับ เดี๋ยวคุณจะอดเห็นอะไรดีดี " พอเปิดคลิบมาก็ก็พบกลับเสียงที่ทุกคนต่างจำได้ดีว่าเป็นเสียงของใคร 

 

" อย่าน่ะ อย่าทำปังปอนด์น่ะ เพี๊ยะ ฟาง!! " คลิบวิดีโอดำเนินไปเรื่อยๆๆ โดยที่ฉายเข้ามาคือทั้งฟาง แก้ว เฟย์ จะโดนลูกน้องของเสี่ยชิตทั้งลูบไล้ ทำร้ายร่างกายบ้างเวลาขัดขืน ส่วนเด็กน้อยก็จะโดนทำร้ายอยู่บ่อยๆๆเนื่องจากร้องไห้จนรำคาญเสียง

 

 

 

" ว่าไงครับคุณภาณุ อืมจะว่าน้องสาวเมิงนี่ก็สวยกว่าในรูปอีกน่ะ อกเป็นอกเอวเป็นเอว หึ น่าฟัดทั้ง3คนเลยว่ะ5555"  "ปะป๊าา ช่วยปังปอนด์ด้วยหือออ ม๊าาปอนด์เจ็บครับ ฮืออ " "ว้าว้าวว ใครกันน้าที่เป็นพ่อของเด็กน้อยคนนี้เหอะถ้าให้ฉันเดา ลูกของแกใช่ไหม ตายแล้วถ้าเป็นอย่างนี้สาวสาวในสต๊อกไม่ร้องไห้น้ำตาตกเลยหรือไงกันครับ 55แต่ก็อย่างว่าน่ะ มีแม่ของลูกทั้งสวยทั้งหวานนขนาดนี้ แบ่งๆๆกันหน่อยละกันน่ะ555 " " อย่าน่ะปล่อยฉัน อย่ามาจับตัวฉัน ไอ้บ้ากาม " "เหอะทำเป็นพูดดีแกมีสิทธิต่อรองฉันด้วยหรอห้ะนังนี่ เพี๊ยะ " " ฟางง เป็นไรมากไหม " " โอ๊ะโอคนนี้ก็น่าจับกด คนนั้นก็น่านอนกอด อีกคนก็น่าฟัดสะ 555 ฉันเลือกไม่ถูกเลยว่ะว่าจะเอาใครก่อนดี อืมมม...เมีย หรือน้องเมิงดีละ 555 " "ถ้าเมิงอยากได้นังพวกนี้กลับไปก็เอาของที่กูต้องการมาอ๋อ หวังว่าเมิงจะไม่เล่นตุกตอกกับกูน่ะ "

 

 

          สิ้งสุดคลิบของเสี่ยชิดที่ส่งมาให้ป๊อปปี้เล่นเอาสามหนุ่มแถบจะวิ่งกระโจนออกไป ดีที่กวิน เคนตะ จองเบทีเจ ช่วยห้ามเอาไว้ก่อน 

 

 

" เอางี้เมิงไปกับไอ้โมะเอาโฉนดไปให้มัน ส่วนเมิงไอ้เขื่อนไปกับกูแล้วก็ไอ้เบ อ้อมไปทางด้านหลังมัน ส่วนพวกเมิงก็จัดการเกี่ยวกับตำรวจหน่อยละกัน " เคนตะเอ่ยกับเพื่อนทั้งหมดเพราะตอนนี้ป๊อปปี้ที่เมื่อก่อนจะเป็นคนนที่วางแผนทุกอย่างเอง กลับกลายตอนนี้เขาไม่มีสติมากพอที่จะวางแผนได้ 

 

 

"อืม ไป.." ป๊อปปี้พูโจบก็คว้าปืนจากลิ้นชักในโต๊ะทำงานเดินออกไปโดยมีเขื่อนและโทดมะตามไปโดยม่ไฟังคำตอบก่อน

 

 

"จะรอดไหมว้ะเนี่ย " จองเบพูดเคนตะ ทีเจ กวิน ส่ายหน้าพร้อมเดินมาตบบ่าจองเบแล้วเดินตามพวกป๊อปปี้ออกไป

 

 

 

 

 

 

ปังปัง ปัง 

 

"มาเร้วดีนี " เสี่ยชิตเอ่ยเมื่อเดินออกมาพร้อมกับลูกน้อง ที่ลากสาวๆๆแล้วก็เด็กน้อยออกมาด้วย 

 

 

"นี่พวกเมิง " ป๊อปปี้เอ่ยออกมาอย่างแค้นใจเมื่อเห็นสภาพของทั้ง4คน ที่ตอนนี้ดูไม่ได้

 

 

"55นิดหน่อยว่ะ อย่ามามัวช้าส่งของมา " เสี่ยชิตเอ่ย

 

 

" เอาตัวผู้หญิงกับเด็กมาก่อนแล้วพวกฉันจะส่งไปให้" โทโมะพูดพร้อมยกกระเป๋าให้ดู

 

 

 

" แล้วฉันจะเชื่อพวกแกได้ไง " เสี่ยชิดเริ่มไม่ไว้วางใจ 

 

 

 

" ฉันคงไม่โง่เอาโฉนดแค่นี้มาแลกกับคนที่ฉันรักหรอกน่ะเสี่ยชิต " ป๊อปปี้เอ่ยอย่างเรียบ

 

 

 

" หึได้ เฮ้ย ส่งมันไป แต่เอาเด็กมานี่ " ลูกน้องเดินนำพาเอาสาวๆๆไปส่งให้สามหนุ่มแต่เด็กน้อยกลับถูกเสี่ยชิตล๊อกตัวเอาไว้

 

 

" ส่งเด็กมาให้กูไม่งั้นเมิงก็ไม่ได้ โฉนดไป "ป๊อปปี้เอ่ยออกมาทั้งๆๆที่ยังกอดฟางแน่น 

 

 

 

"เหอะ ส่งโฉนดมาก่อนแล้วกูจะปล่อยไอ้เด็กนี่ไป " เสี่ยฉิตพุด

 

 

" ได้  " ป๊อปปี้ผละออกจากฟางแล้วเดินถือกระเป๋าเค้าไปหาเสี่ยชิตที่เลงปืนใส่เด็กน้อยอยู่แต่แล้ว 

 

 

ปังปัง  ปัง 

 

 

" เฮ้ย !! อย่าอยู่เลยมึง  " เสียงปืนดังมาทางด้านหลังของเสี่ยเมื่อเขาหันกลับไปดูก็พบกับลูกน้องที่นอนจมกองเลือดเกือบเหมด เด็กน้อยใช่จังหวะนั้น พลั่กออกจากเสี่ยชิตแล้ววิ่งกลับมากอดป๊อปปี้แน่น  

 

 

" อย่าา ปัง " เสียงผู้หญิงคนหนึ่งที่มาจากไหนไม่รู้วิ่งออกมาจากที่ซ่อนตัวแล้วมารับกระสุนแทน ป๊อปปี้ที่พอรับกอดจากลูกชายกก็หมุนตัวให้เป็นกำบังเด็กน้อยแทน แต่เค้ากหลับไม่ได้โดนกระสุนเลย

 

 

" แพร..." เสี่ยชิตร้องเรียกชื่อผู้หญิงคนนั้นแล้ววิ่งเข้าไปกอดร่างที่นอนจมกองเลือดพร้อมปล่อยน้ำตาออกมา

 

 

" แพร เธอหายไปไหนมาแล้วทำไมต้องไปรับกระสุนแทนมันด้วย แพร เธออย่าเป็นอะไรน่ะฉันขอโทษ ฉันขอโทษที่ไล่เธอกับลูกไป กลับมาน่ะกลับมาอยู่ด้วยกันน่ะแพร " เสี่ยชิตพูดพร้อมกอดร่างภรยาสาวไว้แน่น

 

 

" ฉันไม่โกรธคุณเลยคะ อย่าร้องไห้สิคะ ลูก ลูกแม่ " แพรเอ่ยพร้อมน้ำตาเธอรู้ตัวดีว่าเธอไม่ไหวแล้ว ตอนนี้เธออยาากกอดลูกของเธอเหลือเกิน 

 

 

"ปอนด์ครับ ไม่หาแม่เราสิ " ปีอปปี้พูดกับปังปอนด์ที่กอดป๊อปปี้แน่น โดยที่ฟาง เขื่อนโทโมะ จองเบ เคนตะ ทีเจ กวิน เฟย์แก้ว เดิมาอยู่ข้างง

 

 

" หมายความว่าไงคะพี่ป๊อป" ฟางที่ไม่เข้าใจ ก็ถามป๊อปปี้ ป๊อปปี้ไม่ตอบแต่ยิ้มบางๆๆให้ ส่วนหนุ่มๆๆก็ยิ้มเช่นกัน ป๊อปปี้อุ้มปังปอนด์เดินไปหาแพรที่นอนอยู่ในอ้อมกอดของเสี่ยชิต 

 

 

 

" หมายความไงกันแพร ไอ้เด็กนี่ " เสี่ยชิตถามแพร

 

 

" ฮือ ลูก นี่ไงคะลูกขอเรา ตอนนั้นแพร อะอึก... แพรเลี้ยงลูกไม่ไหวเลยพาลูกมาไว้ที่หน้าบริษัทธิ์ นีระสิงห์ ฮืออ แต่แพรคอยตามล฿กตลอดเวลา จนได้รู้ว่าพวกคุณรักและดูแลแกดีมากขอบคุณมากน่ะคะ ขอบคุณที่รักน้องปอนด์จนเหมือนปอนด์เป็นลูกของคุณ อึก... มะ แม่ขอกอดหน่อยได้ไหมลุก" ปังปอนด์เมื่อได้ฟังเรื่องทั้งหมดก็รีบเดินเข้าไปโอบกอดแพร ทันที

 

 

 

" มะ แม่ครับ ฮืออ แม่อย่าทิ้งปอนด์ไปอีกได้ไหม ปอนด์ไม่เหลือใครแล้วฮืออ " ปังปอนด์ร้องออกมาอย่างหาที่พึ่ง

 

 

 

" แม่ไม่ไหวแล้วลูก แม่อยู่กับหนูเสมอน่ะครับ แม่รักหนู กับพ่อของหนูมากน่ะ แม่ขอโทษที่ทำแบบั้นกัยเราน่ะลูก " มือของสาววัยกลางคนข้าวหนึ่งจับแก้มลูกชายที่ไม่ได้สัมผัสมานานนับปี ส่วนอกีข้าวก็จับแก้มสามี ที่เธอรักหมดหัวใจ

 

 

 

" แพร อยู่กับฉันน่ะ ฉันขอร้อง "เสี่ยชิตเอ่ยทั้งน้ำตาจับมือภรรยาสาวแน่น แต่แล้ว ภรรยาสาวของเธอก็ค่อยๆๆหลับตาลงอย่างเหนื่อยออ่อน จนทุกอย่างดับลงไป

 

 

 

" ไม่น่ะแม่ แม่อยู่กับปอนด์ก่อน แม่ ฮืออ ม๊าาาา " ปังปอนด์เขย่าตัวแพร แล้วไร้การตอบกลับก็ร้องไห้ออกมา แล้ววิ่งกลับมากอดฟางแน่น ฟางก็กอดปลอบเด็กน้อยอย่างสงสารเขายังเด็กไม่น่ามาเจอเรื่องแบบนี้

 

 

 

" แพร ผมรักคุณน่ะ รอผมน่ะผนจะไปหาคุณ  พ่อรักหนูน่ะลูก คุณป๊อปปี้ผมฝากลูกชายผมด้วย  "

 

 

 

" อย่าน่ะเสี่ย บ้าไปแล้วหรือไง " เขื่อนเอ่ยออกมา พร้อมกับจะเดินเข้าไปหาเสี่ยแต่แล้ว ปัง!!!

 

 

 

" พ่ออออ! " ปอน์ดวิ่งไปกอดร่างไร้วิญญาณของคนเป็นพ่อพร้อมปล่อยโฮ ออกมาอย่างไม่อาย

 

 

 

" ปอนด์พอเถอะลูก กลับบ้านเรากันน่ะครับ " เวลาผ่านไปหลายนาที จนตอนนี้ตำรวจเก็บศพลูกน้องของเสี่ยชิตออกไปหมดแล้วจนตอนนี้เหลือเพียงแค่ศพของเสี่ยชิตกับแพรเท่านั้น

 

 

 

" ไม่ฮืออ ปปอนด์ไม่ใช่ลุกของคุณ ไม่ ใช่ " ปอนด์ร้องไห้ออกมาพร้อมกอดร่างของแพรนิ่ง

 

 

 

" ปังปอนด์นี่ม๊าไงลูก ไปอยู่กับม๊าน่ะ ม๊ารักหนูน่ะลูก " ฟางที่เดินเข้าไปย่อตัวให้เท่ากับปังปอนด์ แล้วร้องไห้พูดออกมาทั้งน้ำตา

 

 

 

" ฮืออ ไม่ ไม่ " ปังปอนด์ยังไงไม่ยอม

 

 

 

" แล้วป๊าละ เราไม่รักม๊ากับป๊าแล้วใช่ไหม  " ป๊อปปี้ที่เดินเข้ามาหาฟางแล้วพูด ปังปอนด์เงยหน้ามองป๊อปปี้แล้วส่าบหน้า 

 

 

 

" ไม่ ฮืออ ปอนด์รักป๊ากับม๊าแต่ฮืออ ปอนด์ไม่ใช่ลูกของป๊ากับม๊า ฮืออ ไม่ใช่ " ปังปอนด์ส่ายหน้า ฟางรีบเข้าไปกอดลุกชายอย่างสงสาร 

 

 

 

" ไม่น่ะลูกเราคือลูกของป๊ากับมีาน่ะครับ ป๊ากับม๊ารักเรามากน่ะลูก กลับบ้านเรากันน่ะ "ฟางพูด

 

 

 

" ฮือออ " ไร้การตอบกลับมีเพียงเสียงร้องไห้ของเด็กน้อย 

 

 

 

" ไอ้แสบฟังป๊าน่ะ เราคือลูกของป๊า เราชื่อธาณิน จิระคุณ หรือปังปอนด์ลูกชายของนายภาณุ  จิระคุณ " ป๊อปปี้ย่อตัวลงแล้วบอก

 

 

 

" ฮืออ ขอบคุณครับป๊าม๊า อย่าทิ้งปอนด์ไปอีกน่ะปอนด์กลัว ไม่เอาน่ะอย่าทิ้งปอนด์เหมือนพ่อกับแม่น่ะ " 

 

 

 

"ฮืออ ครับ ม๊าไม่มีวันทิ้งเราแน่นอนน่ะลูก กลับบ้านเรากันน่ะ "ฟางพูดพร้อมคลายกอด เด็กน้อยพยักหน้า แล้วทั้งหมดก็เดินออกไป เวลาผ่านไปจัดการ เผาศพของทั้งเสี่ยชิตและแพรเรียบร้อย ปังปอนด์ก็กลับมาอยู่กับป๊อปปี้และฟางเหมือนเดิมจะมีก็แต่ เด็กน้อยในเมื่อก่อนที่เป็นหนุ่มขี้เล่นขี้แกล้ง กลับกลายเป็นหนุ่มขรึม ชอบช่วยงานป๊อปปี้ ทุกอย่างจนเขาเองก็ไม่รุ้จะภูมิใจกับเจ้าตัวแสบที่อยากช่วยงานเขาหรือจะกลุ้มใจที่เด็กน้อยแสบสนคนเดิมหายไปก็ไม่รู้ 

 

 

 

 

          เวลาผ่านไป 7 เดือน วันนี้เป็นวันแต่งงานของป๊อปปี้กับฟาง เพราะทั้งเฟย์และแก้วต่างก็แต่งงานกันไปหมดแล้ว 

 

 

" ไงว้ะเต้าบ่าววันนี้ดูตื่นเต้นว่ะ "เขื่อนทักเพื่อนชาย ที่นั่งไม่ติดเอาแต่เดินวนไปวนมาในห้อง 

 

 

" ใช่ฮ้ะอาเขื่อนป๊าเอาแต่เดินจนปอนด์เวียนหัวหมดแล้วอ่ะ " ปอนด์พูดพร้อมยืนกอดอก 

 

 

" เดี๋ยวเหอะเรา " ป๊อปปี้เดินเข้าไปเคาะหัวของเด็กน้อยอย่างหมันไส้ 

 

 

" ไปเหอะว่ะได้เวลาละ "โทโมะพูดพร้อมเดินนำออกไปกับเจ้าตัวแสบ 

 

 

" สงสัยกูต้องแยกไอ้โมะออกจากลูกกูบ้างละ นับวันยิ่งเอาความขรึมมาใส่ให้ลุกกูดูดิเมิงแม่งขรึมเหมือนกันจริง ไอ้หน้านี่อีก เก๊กสะ "ป๊อปปี้พูดกับเขื่อนระหว่างทางเดินออกมาเล่นเอาเขื่อนหัวเราะท้องแข็ง 

 

 

" 555 แล้วที่เเพื่อนปีอปพูดมาเนี่ยเมิงไม่มีเลยว่างั้น 55 กูว่าปังปอนด์คงอยากจะตามรอยมึงวะดูดิแถบจะทุกระเบียบนิ้วเลย ทั้งการแต่งตัว การวางตัว นี่ได้ข่าวเพิ่งไปอ้อนว่าที่เมียเมิงมานี่ว่าอยากเรียนเวคบรอดอ่ะ " เขื่อนพูโ

 

 

 

" เออ ตอนแรกฟางก็ไม่ยอมหรอกบอกว่าเด็กไป แต่ไอ้แสบมาอ้อนกุอ่ะดิ เล่นเอาสะกูต้องทำทุกทางเลย กว่าฟางจะยอมเหอะเหอะ เหงื่อตกเลยเมิง " ป๊อปปี้พูดอย่างอารมณ์ดี 

 

 

" 55 กูว่าลุกไม่ได้อ้อนเมิงว่ะเค้าเรียกว่าบังคับดีกว่าอย่ารู้น่ะเว้ยว่ากูไม่รู้อ่ะ55 " เขื่อนหัวเราะชอบใจ ที่เพื่อนรักเขาต้องตามใจเด็กน้องก็เพราะเด็กน้อยรู้ความลับของเขา และแน่นอนความลับนี้ไม่ใช่เรื่องดีสำหรับตัวเขาและเพื่อนเองเลย 

 

 

" 555 ไม่ต้องาทำขำเลยเมิงความลับนี่ถ้ากูปล่อยพวกเมิงก็โดนเหมือนกูเนี่ยแหละ " ป๊อปปี้พูด

 

 

" เออ เลิกพูดเหอะว่ะไปไปน้องฟางรอเก้อแล้วัมั้ง " หลังจากนั้นพิธีการก็จบลง ทุกอย่างดำเนินการไปได้เรียบร้อยหวานชื่น จนมีแต่คนอิจฉา เพราะทั้งเจ้าบ่าวแล้วก็เจ้าสาวต่างสวยหล่อทั้ง2 คน จนมาถึง พิธีส่งตัวเข้าหอ ....

 

 

 

 

 

 

ไม่สนุกเลอะ เรารีบแต่งให้จบอ่ะ ตอนหหน้าจบแล้วหน้าาา.....