ยัยปากร้ายกับนายจอมเหวี่ยง

      หญิงสาวเรียกผู้ชายอีกคนที่หลบอยู่หลังต้นไม้ออกมา เขาจึงรับคำแล้วรีบวิ่งออกมา

    "  เฮ้ย! เอากุญแจมาเว้ย!! " ชายหนุ่มปริศนากระชากกุญแจรถจากหญิงสาวเพื่อที่จะขโมย หญิงสาวกับชายหนุ่มรีบวิ่งเพื่อหนี แต่ท๊อปเริ่มได้สติจึงรู้ว่ากำลังโดนขโมยรถเขาจึงไม่รอช้ารับแย่งกลับคืนมาได้ แต่ก็โดนซ้อมจนไม่เหลือท่า หนุ่มปริศนาจึงพยายามจะเอากุญแจรถคืนแต่ก็ไม่สำเร็จโดนท๊อปชกท้องเข้าให้ที่นึง ท๊อปจึงขว้างกุญแจรถเข้าใต้รถก่อนที่จะต่อสู้กับหนุ่มคนนั้นต่อ

      วาววาและอายส์มาที่ผับพอดีกำลังจะเดินเข้าผับ

    " เฮ้อ!! ในที่สุดก้ได้มาเที่ยวกับเขาสักทีเรารีบไปกันเถอะยัยวา"

    " เฮ้ย!! เดี๋ยวดิพอดีฉันลืมโทรศัพท์ในรถแกเข้าไปก่อนก็ได้ เดี๋ยวฉันไปเอาโทรศัพท์ก่อน"

    " แกนี่ขี้ลืมจิงๆ เออๆเดี๋ยวฉันเข้าไปก่อนแล้วกันไปแระ รีบๆกลับมาละ"

    " เออ รู้แล้วน่า"

            ในระหว่างทางที่วาววากลับมาเอาโทรศัพท์ก็ได้ยินเสียงบางอย่าง " โอ้ย!  อ๊าก!" วาววาตกใจจึงรีบไปดูสิ่งที่เธอเห็นคือมีคนกำลังถูกซ้อมเธอจึงรีบไปช่วยทันที

    " ตำรวจๆ ตำรวจมา!! "  หญิงสาวและชายหนุ่มปริศนาเมืื่อได้ยินแบบนั้นจึงรีบวิ่งหนีทันที วาววาตกใจรีบเข้าไปคนที่บาดเจ็บ

    " คุณเป็นอะไรรึเปล่า เฮ้ย! นายท๊อป ทำไมโดนซ้อมแบบนี้ว่ะเนี่ย โถ่เอ้ย! "

            วาววารีบพาท๊อปส่งโรงพยาบาลทันที

 ในโรงพยาบาล

    " เป็นไงบ้างค่ะหมอ" วาววาถาม

    " คนเจ็บปลอดภัยแล้วนะครับแต่กระดูกข้อท้าวร้าวก็ต้องใส่เฝือกก่อนนะครับ งั้นหมอขอตัวก่อนครับ"  วาววาขอบใจหมอที่ช่วยท๊อปไว้เธอจึงเดินเข้าไปดูคนป่วย

    " สงสัยจะโดนผู้หญิงหลอก หึ สมโดนกับเขาซะบ้างจะได้หลาบ" วาววามองหน้าท๊อปก่อนที่เธอจะเช็ดตัวให้เขาและเฝ้าเขาทั้งวันวาววาคิดไปคิดมาก็น่าสงสารเจ้านายจอมกวนของเขาเหมือนกัน

        แล้วจู่ๆท๊อปก็เริ่มรู้สึกตัว

  " ผ..ผม...หิว  น้ำ"

      วาววาได้ยินก็ตกใจจึงรีบนำน้ำมาป้อนให้กินเมื่อกินเสร็จวาววาจึงวางแก้วลง ท๊อปค่อยๆลืมตาขึ้นเห็นหน้าผู้หญิงคนนึงจึงพูดชื่อเขาออกมา

  " คุณ..."

  " เอ้า! ก็ฉั..." วาววากำลังจะตอบแต่ก็ต้องชะงัก

  "น้ำหนึ่ง" ชื่อนั้นทำให้วาววาถึงกับทำสีหน้าไม่ถูกหัวใจเธอรู้สึกเจ็บปวดเป็นอาการที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อน

  " น้ำหนึ่งงั้นหรอ แหม! คงจะคิดถึงเขามากละสิละเมอถึงกันด้วย ชิทำอย่างกับฉันไม่รู้ว่าคุณมีแฟน นายจะชอบใครรักใครก็ไม่เห็นเกี่ยวกับฉันสักหน่อย" วาววาพูดด้วยสีหน้าเศร้าก่อนที่ท๊อปจะค่อยๆหลับตาลงอย่างช้าๆ วาววารู้สึกไม่ดีเท่าไหร่จึงรีบเดินออกจากห้องไปทันที