Our secret รักนี้มีความลับ

8.7

เขียนโดย ทอแสงดาว

วันที่ 12 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 21.55 น.

6 ตอน

5 วิจารณ์

9,633 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2556 16.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

4) 10%นายต้องชดใช้!!!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"แชะๆๆ..." เสียงกดชัตเตอร์ดังขึ้นหลายช็อตด้วยฝีมือของสาวห้าวเหมือนฝัน...
"นี่คุณ..ทำไมเวลาคุณถ่ายรูปเนี่ยคุณต้องยื่นก้นมาหาผมด้วยเนี่ยจะยั่วผมเหรอ.." นพรัตน์พูดแบบนี้ทำให้
เหมือนฝันต้องหันหน้าไปโต้กลับ
"หืม!!!แล้วทีนายล่ะ!!หึ!คงจะไปรบหรือไม่ก็ไปบุกป่าลุยไฟมาเยอะน่ะสิถึงได้ตัว..ดำ!!!ซะขนาดนี้เนี่ย!!"
เหมือนฝันพูดแล้วแบะปากออกและเธอก็บ่นพึมพำกับตนเองว่า
"ไอ้บ้านี่มันปากหมาไรขนาดนี้วะ!!!" แต่หูของนพรัตน์กลับดีเกิ๊น!!เขาจึงแกล้งทำเป็นบ่นพึพำกับตนเองบ้าง
"ผู้หญิงอะไรเนี่ยไม่เป็นกุลตรีเอาซะเลยเฮ้อ...สงสัยจะเป็นทอม!!!" นพรัตน์เน้นที่คำว่า'ทอม'จนเหมือนฝัน
ต้องหันมาโต้กลับ
"โอ้โห!!!พูดอย่างนี้นี่มันหาเรื่องกันนี่หว่าเอ่า มาสิ..มาเล๊ย!!!ใครว่าฉันกลัว!!!" เหมือนฝันพูดแล้ว
ถกแขนเสื้อขึ้น
"เห้ย!!!คุณเดี๋ยวร้านผมก็ได้พังหรอกนั่นเพื่อนคุณนะทำไมคุณไม่ไปห้ามปรามเขาบ้างเลยล่ะ!!!"
สิงหาพูดแล้วทำหน้าตาเย้ายวนประสาท
"อ่าว..แล้วในนั้นมันไม่มีเพื่อนคุณเลยเหรอคะคุณผีสิงแล้วเนี่ย..คุณมัวแต่ยืนยิ้มอยู่นี่นี่มันมีประโยชน์ต่อสังคม
ม๊าก!!มากเลยนะคะคุณผีสิง!!!!" รุ้งกัลยาที่กำลังโพสต์ท่าถ่ายแบบอยู่หันมาโต้สิงหากลับ
"โห!!!นี่คุณมันชักจะแรงเกินไปแล้วนะ!!!"
"หึ!!แล้วที่คุณพูดกับดิฉันนี่มันไม่ค่อยจะแรงเลยนะคะ!!!" รุ้งกัลยาพูดในเสียงที่กวนประสาท
"พี่รุ้งคะ!!กระโปรงพี่รุ้งค่ะ!!!" เสียงใสของประกายฝันดังขึ้นแล้วชี้ไปที่กระโปรงถ่ายแบบของรุ้งกัลยาที่ขาดลุ่ย
"ไอ้บ้าเอ๊ยยยยยยนี่นายทำกระโปรงตัวโปรดของฉันพังเหรอเนี่ย!!!" รุ้งกัลยาตะโกนใส่หน้าของสิงหา
แล้วมองไปที่กระโปรงตัวโปรดของเธอและทำหน้าตาเสียดาย สิงหาได้แต่อ้าปากค้างแล้วพูดด้วยเสียงรู้สึกผิดว่า
"เอ่อ...คุณ..ผม..ขอโทษ..."
รุ้งกัลยาหันมามองหน้าสิงหาแล้วพูดว่า
"ไม่เป็นไรหรอก...แต่...นายต้องให้ค่าจ้างพวกเราเพิ่มอีก10%นะ!!!"
"เหอะ!!!ก็ได้ๆผมจะเพิ่มให้พวกคุณอีก10%ก็ได้"
"อืม...ดีมาก!!!"
เหมือนฝันกับประกายฝันได้แต่มองหน้าแล้วหัวเราะกันเบาๆเพราะพวกเธอรู้นิสัยของเพื่อนพวกเธอดี