"Just break ห่างกันซักพัก"

8.9

เขียนโดย Sunshiney_PF

วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 21.04 น.

  43 chapter
  607 วิจารณ์
  84.66K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 24 กันยายน พ.ศ. 2557 21.05 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

18) "พรุ่งนี้ไม่มีจริง Tomorrow"

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

~แปะๆๆๆๆๆ~

"เก่งมากเลยฟาง"

เสียงตบมือและเสียงชื่นชมของเหล่าทีมงาน ผู้กำกับ และนักแสดงด้วยกันดังไปทั่ว เมื่อฟางถ่ายฉากร้องไห้เสร็จ

เจ้าตัวที่ตอนนี้น้ำตาเต็มหน้าเอ่ยขอบคุณทีมงานโดยที่ยังสะอื้นไม่หยุด ก็เธอเพิ่งจะถ่ายซีนร้องไห้เสร็จ ซีนที่เธอจะต้องร้องไห้ ร้องไห้ไม่หยุด ร้องหนักๆ ซึ่ง...มันเป็นสิ่งที่เธอกำลังอยากทำมันมากที่สุดในตอนนี้

'ป๊อปปี้'

นัยต์ตาหวานมีน้ำตาเอ่อคลอขึ้นมาเตรียมหล่นลงมาอีกครั้ง เต้ยเห็นจึงเอามือไปเช็ดน้ำตาให้ฟางอย่างอ่อนโยน

"ไม่เป็นไรนะฟาง โอ๋ๆๆๆ"

เต้ยดึงฟางมากอดแน่น พร้อมเอ่ยหยอกเย้าคนตัวเล็กด้วยความคิดที่ว่าเธอยังอารมณ์ค้างอยู่กับอารมณ์ที่บิวท์ขึ้นในฉาก ฟางกอดตอบเต้ยแน่นพร้อมปล่อยโฮออกมาอย่างเสียใจ โชคดีเหลือเกิน ที่มีฉากร้องไห้ตอนที่เธอกำลัง...อกหัก

ตอนแรกก็เหมือนว่าเค้านั้นแหละที่โดนเธอหักอก แต่ความจริงแล้ว เค้านี่ล่ะที่หักอกเธอ หักดังเป๊าะเลย...

'เจ็บชะมัด'

ฟางคิดเศร้าๆ แต่ถ้าคิดไปถึงสิ่งที่เธอทำไว้กับเค้าแล้วล่ะก้ มันคงจะน้อยนิดมากๆ

เค้า.... ก็เจ็บไม่แพ้กับเธอ เจ็บมากกว่าเธอเสียด้วยซ้ำ เจ็บมานานกว่าเธอเสียอีก เธอคงเจ็บไม่ได้ครึ่งหนึ่งของป๊อปปี้เลยด้วยซ้ำ แค่นี้... มันยังน้อยไป สำหรับคนที่ทำร้ายป๊อปปี้มาตลอด ทำร้ายคนที่รักเธอสุดหัวใจมาโดยตลอด

จนวันนี้.... การกระทำนั้นได้ส่งกลับมาย้อนคืนแก่เธอ เรียบร้อยแล้ว

.....

....

...

..

.

'ฟาง'

เสียงนุ่มๆของป๊อปปี้ดังขึ้นพร้อมกับแขนยาวๆของเจ้าตัวที่พาดโอบไหล่บาง ดึงให้ร่างเล็กๆของเธอแนบอยู่กับแผงอกแข็งแกร่งของเค้า สายตาหวานละจากวิวสวยๆของประเทศสเปนมามองใบหน้าหล่อของคนตัวสูง

'สวยเนอะ'

นิ้วเรียวของป๊อปปี้ชี้ให้ฟางดูวิวอีกทาง หากแต่สายตาหวานกลับไม่ได้มองตามไปแม้แต่นิด มันสะดุดอยู่กับใบหน้าหล่อเหลาของคนข้างๆกายแทน

นัยต์ตาสีนิลทอดลงมองวิวด้านล่าง นัยต์ตาคู่นั้นมีเสน่ห์มากมายเหลือจะกล่าว มันดูเรียบนิ่ง ลึกลับ น่าค้นหา หากแต่กลับมีความอบอุ่นและอ่อนโยนชวนให้หลงใหลอยู่ในดวงตาคู่นั้น จมูกโด่งเป็นสันได้รูปสวยรับกับริมฝีปากเรียว มันอ่อนนุ่ม อ่อนโยน และรู้สึกดีแค่ไหนยามมันสัมผัสถูกผิวของเธอ เธอรู้ดี... คางบึกบึนรับกับโครงหน้าหล่อเหลาที่ดูยังไงก็หล่อ ยามที่เค้าทำหน้านิ่งๆก็ดูเย็นชา หล่อแบบนิ่งๆ แต่กลับกระชากหัวใจเธอให้ลงไปละลายอยู่แทบเท้าเค้าได้อย่างง่ายดายราวกับ๊อปปี้คือซาตานตัวร้ายที่คอยขโมยหัวใจทุกคน แต่ยามใดที่มีรอยยิ้มแต่งแต้มอยู่บนใบหน้าหล่อนั่นแล้วล่ะก็ ไม่ต้องมีคำบรรยายกันเลยทีเดียว มันเป็นอะไรที่หล่อ น่ารัก น่าหลงใหล และมีเสน่ห์อย่างประหลาด มันขโมยหัวใจเธอไปโดยไม่ทันตั้งตัวเลยทีเดียว เมื่อรวมกับร่างสูงๆเกือบหนึ่งร้อยแปดสิบเซนติเมตร และกล้ามเนื้อแข็งแกร่ง ซิกซ์แพคที่เป็นลอนสวยจากการฟิตออกกำลังกายและซ้อมเต้นอย่างหนักเป็นประจำทำให้เค้าดูแมนขึ้นไปอีกเป็นกอง ไหนจะนิสัยที่เป็น 'ป๊อปปี้' ของเค้าอีก เมื่อทุกอย่างที่เป็นผู้ชายคนนี้แล้ว คำว่า 'เฟอร์เฟกต์' คงจะเป็นคำเดียวที่อธิบายตัวเค้าได้อย่างไม่มีผิด เธอต้องยอมรับเลยว่า เธอไม่สามารถละสายตาไปจากป๊อปปี้ได้เลยจริงๆ

'หล่อ...'

เสียงหวานครางออกมาเบาๆ

'อะไรนะฟาง'

ป๊อปปี้เอียงหูมาใกล้ๆเธอ

'ป... เปล่านี่ ไม่มีอะไร'

ฟางฉีกยิ้มหวานกลบเกลื่อน

'แต่ป๊อปว่าป๊อปได้ยินนะว่าฟางพูดว่าอะไร'

สายตาคมมองใบหน้าหวานที่ขึ้นสีจัดด้วยรอยยิ้มกรุ่มกริ่ม ให้ตายเถอะ เธอลืมไปได้ยังไงกัน นักร้องหูดีกันทั้งนั้นแหละ ต้องโทษการฝึกสอนของค่ายที่ดีเกินไปสินะ

'ได้ยินแล้วจะถามทำไมเล่า'

ฟางบ่นอุบอิบ ป๊อปปี้ยิ้มขำก่อนจะโน้มตัวลงไปกระซิบข้างใบหูบอบบาง

'หล่อแล้วรักป้ะล้ะ'

'บ้า!!!'

ร่างเล็กดันตัวเองออกจากอ้อมกอดของคนตัวสูงทันที

'โห่ ป๊อปอยากได้ยินมากเลยรู้มั้ย'

'...'

'ใช่เธอป้ะล้ะ'

ป๊อปปี้ยอมเปลี่ยนไปใช่คำที่เบาลง เอาเหอะ ขอแค่นี้ก็ได้

'ไม่รู้'

ฟางวิ่งหนีไปอีกทาง ก่อนที่ป๊อปปี้จะวิ่งตามมา ทั้งสองเดินเล่นกันอย่างสนุกสนาน โดยที่ฟางไม่รู้เลยว่าสีหน้าของปีอปปี้ตอนที่เธอวิ่งหนีเค้าไปนั้นเศร้าแค่ไหน...

"ฮึก..." มือบางปาดน้ำตาทิ้งเมื่อนึกถึงเรื่องราวเก่าๆระหว่างเค้าและเธอซึ่งตอนนี้เป็นแค่เพียงอดีต หัวใจดวงน้อยเจ็บไปทั้งดวงราวกับจะถูกบีบให้แหลกละเอียดไป มือบางกำเข้าหากันแน่น เล็บสวยจิกไปที่เนื้อขาวๆของตัวเองเป็นขึ้นเป็นรอยแดง ร่างเล็กๆที่นอนคดคู้ตัวสู้กับความหนาวเหน็บของสภาพอากาศที่ทรมาณร่างกายและหัวใจสั่นสะท้านไม่หยุด ในหัวเอาแต่นึกไปถึงเรื่องที่เกิดขึ้น...

ถ้าเธอบอกรักเค้าไปตั้งแต่แรก ตั้งแต่วันนั้น

วันนี้... เรื่องแบบนี้คงจะไม่เกิดขึ้น

จะพอจะมาพูดมันอีกที จะทำทุกอย่างอีกครั้ง

มันก็สายเกินไปเสียแล้ว...

##############################################

มาอัพแล้วน้า ตอนนี้พี่ฟางน่าสงสารเนอะ เฮียป๊อปหล่อมากอ่ะจริงๆ 555 เอาใจช่วยคู่นี้ต่อไปนะ เรายังมีหวังเสมอ

#เห็นข่าวพี่แก้วแล้วเกลียดป้องมากกกกกกกกกกกกกกก เลิกไปเหอะ ป้องมันเบื่อแล้วล่ะมั้ง หลอกเด็กไปงั้นล่ะ

โทโมะก็ยังอยู่ แฟนๆยังรักพี่อยู่นะ อย่าไปเสียน้ำตาให้ลุงเลย

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา