"Just break ห่างกันซักพัก"
เขียนโดย 
Sunshiney_PF
วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 21.04 น.
แก้ไขเมื่อ 24 กันยายน พ.ศ. 2557 21.05 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
20) "ถามไม่คิด Silly Question"
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"เฮ้อ..."
เสียงถอนหายใจจากร่างเล็กที่นั่งซึมไปด้วยความไม่มีอะไรทำ ใช่ ภาพยนตร์เรื่องแรกในชีวิตของเธอถ่ายทำเสร็จไปเรียบร้อยแล้ว เหลือแค่รอวันเข้าฉายเท่านั้น...
'ป๊อปให้เวลาฟางไปเคลียร์ทุกอย่างให้เรียบร้อย ไปถ่ายหนังเรื่องนั้นให้เสร็จ แล้วเราค่อยมาคุยกันอีกทีนะ'
คำพูดที่ใครคนนึงเคยเอ่ยไว้กับเธอดังขึ้นมาจากความทรงจำอีกครั้ง ฟางหลับตาลงอย่างเจ็บปวดลึกๆ
"ฟางถ่ายหนังเสร็จแล้วไงป๊อป ฟางเคลียร์ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วนะ ทำไมป๊อปถึงไม่รอฟาง ทั้งๆที่...มันก็อีกแค่แป๊ปเดียว"
"ฟางถ่ายหนังเสร็จแล้วไม่ใช่หรอวะ แกยังจะมานั่งงอนอะไรอีก"
เขื่อนเอ่ยอย่างรำคาญใจ เมื่อเจ้าตัวที่เป็นฝ่ายขอห่างกลับมานั่งไล่ดูรูป ดูคลิป ความจิ้นของแฟนคลับคู่จิ้นตัวเอง
'เขื่อนเห็นแล้วเพลียครับ โอ้ววววว'
"ฉันไม่ได้งอนซะหน่อย ใครบอกแก"
"โอ้ยยยยย ไอหมีปากหนัก ปากแข็ง ฉันถามแกจริงๆเหอะ แกไม่อยากกลับไปใช่เธอกับฟางเหมือนเดิมรึไง"
"ก็ฟางเค้าไม่ได้ใช่เธอกับฉันนี่"
คำตอบของป๊อปปี้ทำเอาเขื่อนยกมือกุมขมับด้วยความปวดหัว ไอบอสของเค้าคนนี้มันทั้งขี้งอน ขี้น้อยใจ ขี้หึง แถมยังงี่เง่าอีกต่างหาก แต่ก็เอาเถอะ ถ้าไม่ใช่กับฟางมันก็ไม่เป็นแบบนี้กับใคร
"แกถามเค้าแล้วเรอะ"
"ไม่ต้องถามก็รู้"
โอเค บวกอาการคิดเองเออเองแบบโครตไม่สนใจคนรอบข้างไปด้วยอีกหนึ่ง เค้าเริ่มจะสงสารฟางขึ้นมาแล้วที่มี(ว่าที่)แฟนงี่เง่าแบบนี้ นี่ฟางมองว่ามันน่ารักได้ยังไงกันนะ?
"แกบ้าหรือแกโง่วะไอป๊อป รู้อะไรมั้ย ฟางเค้าแคร์แกมากนะไอป๊อป"เขื่อนตะโกนใส่ป๊อปปี้อย่างอดไม่ได้
"แล้วแกมาทิ้งเค้าไปแบบนี้ได้ยังไงวะป๊อป แกทิ้งหัวใจตัวเองไปได้ยังไง"
"..."
"เป็นฉันนะ ต่อให้เค้าไม่ได้รักฉัน ไม่ได้ชอบฉัน ไม่ได้รู้สึกอะไรกับฉันแม้แต่นิดเดียวก็เถอะ"
"..."
"ฉันก็ไม่มีวันที่จะทิ้งเค้าไปเหมือนแกหรอก!"
เขื่อนเอ่ยเมื่อนึกถึงเรื่องราวของตัวเองกับเฟย์ขึ้นมา แน่ล่ะ ถึงเค้าจะดูสดใส ร่าเริง บ้าบออยู่ตลอดเวลา แต่ในใจเค้าก็ยังแอบเจ็บทุกครั้งที่เห็นเฟย์ลงรูปคู่กับแฟนของเธออยู่ดี แต่เค้าก็พอใจกับสถานะตรงนี้...เพื่อนที่สนิทที่สุดของเฟย์ และเค้า ก็จะไม่มีวันทิ้งเธอไปเด็ดขาด
"ถ้าวันไหน ฟางเค้าไปมีคนใหม่ แกอย่ามาร้องไห้เสียใจกับฉันล่ะกัน"
"..."
"ในเมื่อแกยังมีโอกาส แต่แกก็ไม่แม้แต่จะคว้าโอกาสนั้นไว้"
"..."
"อย่าปล่อยให้คนที่แกรักต้องหลุดมือไป เหมือนฉัน เหมือนไอโมะ"
"..."
"ฉันบอกแกได้แค่..."
เขื่อนหยุดพูดไปเมื่อป๊อปปี้พุ่งตัวเข้ามากอดเค้าไว้ ทั้งสองกอดกันแน่นในทันที
"ขอบคุณมากเขื่อน ขอบใจ"ป๊อปปี้เอ่ยอย่างซาบซึ้ง เขื่อนยิ้มออกมาอย่างเป็นสุข
"ไม่เป็นไรเว้ย กูรักมึงนะ"
"เออ งั้นกูรีบไปก่อนนะ"
ป๊อปปี้คว้าของจำเป็นบนโต๊ะทำงานอย่างเร่งรีบเตรียมออกจากห้อง
"มึงจะไปไหน?"
"ไปหาฟาง"
"มึงรู้หรอว่าเค้าอยู่ไหน"
ป๊อปปี้ชะงักขาที่จะก้าวออกจากประตูก่อนจะหันมามองเขื่อนที่ยิ้มอย่างมีเลศนัย ป๊อปปี้ยิ้มถูกใจแล้วเดินกลับมากอดคอเขื่อน
"งั้นก็ช่วยนำทางกูไปทีนะครับ สุดหล่อ"
"ฉลาดสมกับเป็นมึงจริงๆ"เขื่อนยิ้มออกมาบ้าง
"แน่นอน"
"หลงตัวเองว่ะ"
~ก๊อกๆ~
เสียงเคาะประตูเรียกให้ฟางที่กำลังดูรูปจากอัลบั้มของเธอกับป๊อปปี้อยู่สะดุ้ง มือบางรีบซ่อนอัลบั้มไว้ใต้ผ้าห่มอย่างรวดเร็ว พลางปรับสีหน้าให้เป็นปกติก่อนจะเดินไปเปิดประตู
"ป๊อป"
เสียงหวานครางเบาๆเมื่อเห็นร่างสูงที่คิดว่าคงไม่ได้เจออีกถ้าไม่มีงานร่วมกันยืนอยู่ตรงหน้าเธอ ฟางเรียกสติให้กลับมาก่อนจะเอ่ย
"มีอะไรหรอ"
"ขอเข้าไปหน่อยได้มั้ย"เสียงเรียบๆของป๊อปปี้ทำเอาฟางใจแป้ว แต่ก็ฝืนยิ้มออกมา
"ได้สิ"
ป๊อปปี้นั่งลงบนโซฟาตัวที่แสนคุ้นเคย ใช่ เค้ามาที่นี่บ่อยมาก ห้องส่วนตัวในคอนโดแห่งหนึ่งของฟาง...
"เดี๋ยวฟางเอาน้ำมาให้นะ"
ฟางเลี่ยงเดินออกไป สายตาคมกวาดมองไปรอบๆห้อง มันยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ตู้เก็บของที่เค้าช่วยต่อให้ ทีวีที่เค้าเคยมานั่งดู การวางของที่เค้าเคยช่วยเธอจัด แม้กระทั่งหมีพูห์ตัวที่เค้าซื้อมาตั้งไว้ก็ยังอยู่ที่เดิม...
"อ่ะ"มือนุ่มวางแก้วน้ำรูปหมีพูห์ลงบนโต๊ะ แก้วน้ำของเค้าที่ทำเนียนเก็บไว้ในห้องครัวเธอ...
"ยังเก็บไว้อยู่อีกหรอ"
"ก็...รอเจ้าของมันมาเอาคืน"ฟางตอบโดยไม่สบตา อันที่จริง เธออยากให้มันยังอยู่กับเธอเสียมากกว่า เผื่อว่าวันไหน เค้าจะกลับมาใช้มัน
"งั้นไม่เอาคืนได้มั้ย ฝากไว้กับฟางได้รึเปล่า"ปอปปี้เอ่ยพร้อมจ้องมองใบหน้าหวานของอีกคนที่นั่งอยู่ที่โซฟา ฟางสบตาป๊อปปี้อย่างไม่เข้าใจ
"จะเอาไว้กับฟางทำไมล่ะ แล้วเวลาป๊อปจะใช้จะทำยังไง"
"ก็มาใช้ที่ห้องนี้ไง ได้รึเปล่าล่ะ"ป๊อปปี้เอ่ย ฟางนิ่งไปก่อนจะตัดสินใจเอ่ยออกมา
"ป๊อปหมายความว่ายังไงกันแน่"
"ก็..."ป๊อปปี้วางแก้วน้ำลงบนโต๊ะ เดินไปหยุดและคุกเข่าลงตรงหน้าร่างเล็กของฟาง
"ป๊อป ทำอะไร ลุก"มือนุ่มรั้งให้ป๊อปปี้ลุกขึ้นด้วยความตกใจ หากแต่มือเล็กกับโดนมือเรียวจับเอาไว้ ก่อนที่จะถูกนำมาทาบลงบนตำแหน่งหัวใจของร่างสูงแทน
"รู้มั้ย ว่าในนี้...ไม่ว่านานแค่ไหน ไม่ว่ายังไง มันก็ยังเป็นฟาง"
####################################################
เค้าหยุดแล้วน้า ช่วงนี้ก็อาจจะมาอัพให้ได้ทุกๆวันเลย 555
ตามสัญญานะ ป๊อปปี้กลับมาหาหัวใจแล้ว แต่พี่ฟางจะว่ายังไง ต้องติดตามตอนต่อไปนะคะ
รักพี่เขื่อนสุดๆๆๆ รักคนเม้น คนโหวต คนอ่านด้วย
เม้นเยอะได้หวานนนนน น้ำตาลเรียกพี่แน่นอนค้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
