"Just break ห่างกันซักพัก"

8.9

เขียนโดย Sunshiney_PF

วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 21.04 น.

  43 chapter
  607 วิจารณ์
  84.66K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 24 กันยายน พ.ศ. 2557 21.05 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

6) "ลงตัว Balance"

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"โอ้ยยยย นี่พวกแกห่างกันซักพักแล้วใช่มั้ยเนี่ยยย!"เขื่อนโวยวายขึ้น เมื่อเห็นป๊อปปี้กับฟางกลับมาสวีตวิ้ดวิ้วดังเดิม ทั้งที่ก่อนหน้านี้เฉยใส่กัน

จนพาพวกเค้าต่างปวดหัวปวดประสาทกับการทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นของทั้งสองกันเป็นแถบๆ

"เออ ห่างแล้ว"ป๊อปปี้ตอบพร้อมโอบเอวบางของฟางมาแนบตัว

"กูประชด!"เขื่อนตึงตังใส่

"กูรู้"ป๊อปปี้ตอบกวนๆ ก่อนจะได้รับการถองศอกใส่หน้าท้องแกร่งจากคนตัวเล็กทันที

ป๊อปปี้ยิ้มน่ารักให้ฟาง ทำเอาฟางอดยิ้มตามไม่ได้ ร่างสูงกอดคอร่างเล็กเดินไปซ้อม

'ทำไมนายถึงน่ารักขนาดนี้นะป๊อปปี้'

ฟางคิดระหว่างเดินไปซ้อมคอนเสริต์ด้วยกัน

ขอให้อยู่แบบนี้ไปนานๆนะ ^^

"ขอบคุณนะคะที่มาส่ง"เสียงหวานเอ่ยกับโชเฟอร์หนุ่มสุดหล่อ

"ครับผม"ป๊อปปี้ยิ้มน้อยๆ ฟางเปิดประตูรถจะลง แต่...

"ป๊อป ทำไมไม่ปลดล็อกอ่ะ"

"ขอคุยอะไรด้วยหน่อยได้มั้ย แป๊ปเดียว"

น้ำเสียงจริงจังของร่างสูงทำให้ฟางขมวดคิ้ว

"อื้อ"

"ป๊อปยืนยันคำเดิมนะฟาง ไปเคลียร์ให้เรียบร้อย"

"ป๊อป...รอฟางได้ใช่มั้ย"เสียงหวานเอ่ยอย่างไม่มั่นใจ

ป๊อปปี้คลี่ยิ้มอบอุ่น โน้มตัวลงไปกอดร่างเล็กไว้แนบกาย เอ่ยเบาๆข้างใบหูบอบบาง

"I always waiting for you'

ประโยคสั้นๆนั้นทำเอาร่างเล็กยิ้มกว้าง สองมือบางโอบเอวหนาของร่างสูงไว้แน่นเช่นกัน

"ขอบคุณนะป๊อป"

ป๊อปปี้ทิ้งตัวลงนอนพักผ่อนบนเตียงหนานุ่ม นัยต์ตาคมหลับพริ้มอย่างมีความสุข

ตอนนี้เค้าแฮปปี้กับชีวิตมากมายจนไม่น่าเชื่อ ทั้งงาน การเต้น การร้องที่พัฒนาขึ้นมาก ทั้งเพื่อนที่ตอนนี้ได้มารวมตัวกันเกือบครบแกงค์ ทั้งเรื่องต่างๆรอบตัว และที่สำคัญที่สุด คือเค้ากลับมา'ใช่เธอ'กับคนตัวเล็กได้เหมือนเดิม อะไรมันจะลงตัวขนาดนี้ มีความสุขสุดๆ

ขอให้ความสุขนี้อยู่กับเค้าไปนานๆล่ะกันนะ อย่าได้จากไปไหนอีกเลย

เพราะถ้าต้องเสียคนตัวเล็กไปอีกครั้ง

เค้าคงทนรับความเจ็บปวดนั้นไม่ไหวอีกต่อไป...

"พี่ฟาง"เสียงของเฟย์ดังขึ้นทันทีที่ฟางเปิดประตูเข้ามาในห้อง

"มีอะไรหรอ"เสียงหวานถาม

"พี่กับพี่ป๊อป...กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วอ่อ"

"อ...อื้อ"ร่างเล็กตอบเขินๆ

"กรี๊ดดดดดด เฟย์ดีใจจัง ต่อไปนี้ เฟย์จะได้ไม่ต้องเห็นพี่สาวเฟย์นั่งรอโทรศัพท์อีกแล้วววว"

"อ...อะไร ใครรอ"ร่างเล็กทำมึน

"แหมมมมม อย่าให้พูดเลยดีกว่า"เฟย์ล้อ

"เดี๋ยวไปบอกข่าวดียัยแก้วก่อนน้าาาา"เฟน์ยิ้มทะเล้น ฟางหน้าแดงด้วยความเขิน เฟย์หัวเราะชอบใจก่อนจะเดินออกไป

ฟางวางกระเป๋าถือลงบนเตียงนุ่ม

"อ่อ เฟย์ว่าพี่ห่างๆหนุ่มๆในกองหน่อยก็ดีนะ เดี๋ยวพี่ป๊อปจะหึงตาย"เฟย์โผล่หน้ามาอีกครั้งพร้อมเอ่ยทีเล่นทีจริง

"ยัยเฟย์!"หมอนใบสวยถูกยกเตรียมขว้าง เฟย์รีบปิดประตูหนีไป ฟางทิ้งตัวลงพักผ่อนด้วยความเหนื่อยจากการซ้อม คำพูดของเฟย์ไหลเข้ามาในสมอง ฟางคิดแล้วส่ายหน้าอย่างไม่ใส่ใจ

"ป๊อปไม่คิดมากกับเรื่องพวกนี้หรอกน่า"

##########################

แต่งสดอีกหนึ่งตอน ขอโหวตกับเม้นหน่อยน้าาาาา ช่วงนี้ก็หวานๆไปก่อนเนอะ เดี๋ยวค่อยดราม่าาา

ว่าแต่...พี่ป๊อปไม่คิดมากจริงหรอคะพี่ฟางงงง????

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา