รักวุ่นวุ่นของกลุ่มวัยรุ่นสุดแสบ

โทโมะเห็นอาการป็อบปี้แปลกๆไปจึงเข้าไปถาม

โทโมะ : เฮ้ย!!! ไอ้ป็อบปี้แกเป็นไรว่ะฉันเห็นแกนั่งยิ้มอยู่คนเดียวตั้งนานแหละ

ป็อบปี้ : ๐///๐ เฮ้ย!! ป่าวไม่มีไร

โทโมะ : ไม่มีไรแล้วทำไมหน้าแดงจริงว่ะ ไม่สบายหรือเปล่า

ป็อบปี้ : เปล่าๆๆๆ ไม่ไรหรอกสงสัยอากาศมันคงจะร้อนน่ะ

โทโมะ : ร้อนตรงไหนว่ะ (โทโมะงงพาเกาหัวแกรกๆ)

แก้ว : นี่! พวกนายทำไรกันอยู่หรอ?

โทโมะ : ซักผ้ามั้งเธอก็เห็นๆกันอยู่ว่าเค้าทำไรกันแล้วยังจะถามอีก

แก้ว : นี่!! นายอย่ามากวนประสาทฉันนะ

โทโมะ : ใคร ใครกวน ฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย (โทโมะทำเฉไฉ)

แก้ว : นี่!!! นาย.....

ไม่ทันที่แก้วจะได้พูดอะไรฟางก็เข้ามาขัดก่อน (แก้วคิดในใจ นี่! คนนะค่ะไม่ใช่สก็อตไบท์) 

ฟาง : แก้วไม่เอาน่า ไปนั่งเรียนเถอะ

แก้ว : อืม....ก็ได้ ฝากไว้ก่อนเถอะ

โทโมะ : แล้วอย่าลืมมาเอาคืนหล่ะ

แก้ว : เออ ไม่ลืมแน่

แล้วแก้วกับฟางก็กำลังจะเดินไปนั่งที่ แต่แล้วจู่ๆป็อบปี้ก็เรียกฟางซะก่อน (เรียกทำไมทีเมื่อกี๊เค้าคุยกัน ก็ไม่คุย)

ป็อบปี้ : ฟาง!!!!!

ฟาง : อะ อะไรเหรอ?

ป็อบปี้ : คือป็อบมีเรื่องจะคุยกับฟางอ่ะ

ฟาง : อะไรเหรอ?

ป็อบปี้เมื่อเห็นสายตาของพวกเพือนๆ ก่อนจะลากฟางออกไปจากห้อง

ฟาง : เออ ป็อบมีไรจะคุยกับฟางเหรอ

ป็อบปี้ : ไหนๆเราก็เป็นแฟนกันแล้วอ่ะป็อบขอไปนั่งเรียนกับฟางน๊า น๊าาาาาา

ฟาง : อืม ก็ได้แต่ต้องไปขอแก้วก่อนเพราะที่ตรงนั้นมันเป็นที่ของแก้วนะ

ป็อบปี้ : ได้ต้องห่วงเรื่องที่อ่ะป็อบขอแก้วตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว

ฟาง : ร้ายนักนะ

ป็อบปี้ : ถ้าป็อบร้ายแล้วฟางจะรักไหมละ

ฟาง : บ้า ๐///๐

ฝากเม้น ฝากโหวตด้วยนะ 

นอนหลับฝันดีนะจ๊ะรีดเดอร์ทุกคน