Love Plan ซุปตาร์ขี้เก๊ก & แฟนคลับจอมหยิ่ง

                               @ In Bangkok @

     ณ มหาลัยจักวาลในห้องเรียนของคณะมโหฬารศาสตร์ชั้นปีที่1 << [สมมุติจ๊ะไม่รู้ชื่อจะใหญ่ไปไหน:ไรเตอร์] นักศึกษาภายในคณะต่างจับกลุ่มนั่งพูดคุยหยอกล้อซุบซิบกันไปมาอย่างสนุกสนานเพื่อรออาจารย์มาเข้าสอนในคาบแรกยามรุ่งเช้า แต่ในอีกมุมหนึ่งของห้องมีเพียงหญิงสาวที่นั่งอยู่คนเดียวจับจ้องมองรอบๆห้องเรียนสี่เหลี่ยมๆที่รู้สึกว่าการพูดคุยสนทนากันไปๆมาๆของเพื่อนรวมคณะนั้นมันชั่งน่าเบื่อยิ่งนัก

          "เฮ้อ~ ฉันไม่น่ารีบเข้ามาเลยให้ตายเถอะ!! น่ารำคาญชะมัด" หญิงสาวพูดบ่นพึมพำอย่างเบื่อหน่ายพร้อมหยิบไอพอตคู่ใจออกมาจากกระเป๋าแล้วเสียบหูฟังเร่งเสียงเพลงให้ดังเท่าที่สุดเพื่อจะกลบเสียงพูดคุยของเพื่อนในคณะให้หายไปจากการรับฟังของเธอได้

          "อายส์ อายส์ ยัยอายส์~" เสียงตะโกนของหญิงสาวปริศนาคนหนึ่งที่พึ่งผลักประตูเข้ามายังภายในห้องเรียนกึ่งเดินกึ่งวิ่งตรงมายังเพื่อนสาวสุดที่เลิฟของเธอที่กำลังฟังเพลงสบายใจหลับตาพรึ่มไม่รับรู้อะไรในโลกภายนอก แล้วนั่งลงเก้าอี้โต๊ะเรียนข้างๆของเพื่อนที่เธอได้ตะโกนเรียกชื่อเมื่อสักครู่นี้ 

          "โอ้ยๆ นี่แกไม่ได้ยินที่ฉันเรียกเลยใช่มั้ยเนี่ย!!"หญิงสาวร้องครวญคราญ สีหน้าบ่งบอกว่าอารมณ์เสียเป็นที่สุดขณะกำลังดึงหูฟังของเพื่อนสาวออกจากหูทั้ง2ข้างของคู่บทสนทนาของเธอ 

     เมื่อหญิงสาวรู้สึกได้ว่ามีคนกำลังดึงหูฟังเสียงเพลงอันไพเราะออกจากภวังค์ของเธอดังนั้นจึงลืมตาขึ้นมาพร้อมอ้าปากที่จะด่าคนที่กระทำเช่นนี้เพราะขัดความสุขของเธออย่างสุดๆ แต่เธอยังไม่ได้จะพูดก็มีเสียงหนึ่งแทรกเข้ามาก่อนที่เธอจะพ่นคำด่าใส่คนข้างๆ

          "หยุด หยุด หยุดเลยฉันรู้ว่าแกกำลังจะด่าฉัน!!"

          "แต่ก่อนที่แกจะด่าฉันเนี่ย ฉันมีเรื่องขอร้องอยากจะให้แกช่วย" (T^T)

          "ถ้าแกรับปากที่จะช่วยแกจะด่าฉันอะไรก็ได้ฉันรับได้หมด" หญิงสาวพูดพร้อมอ้อนวอนทำหน้าอยากจะร้องไห้ใส่คนข้างๆคู่บทสนทนาของเธอ

     เมื่อหญิงสาวเห็นเช่นนั้นว่าคนที่ดึงหูฟังของเธอก็คือ ยัยแคท เพื่อนสนิทคนเดียวของเธอที่ขณะนี้ทำหน้าอยากจะร้องไห้เธอก็รู้สึกสงสารจับใจจากเมื่อครู่ว่าจะโกรธเมื่อเห็นเช่นนี้แล้วเธอก็คงโกรธไม่ลงเลยจริงๆ

          "เห็นแกทำหน้าแบบนี้แล้วฉันด่าไม่ลงเลยจริงๆว่ะ" หญิงสาวพูดบ่นพึมพำ

          "อ๊ะๆ ว่ามาแกมีเรื่องอะไรจะให้ฉันช่วย??" หญิงสาวถามไปยังเพื่อนสนิทของเธอที่ตอนนี้ทำตาวิ้งๆเป็นประกายกำลังรอคอยคำตอบจากเธอ

          "คือ~ แกต้องสัญญาก่อนนะว่าแกจะรับปากช่วยฉันจริงๆอ่ะ" (>< )//

          "อือๆ ฉันสัญญา ทีนี้แกจะบอกได้ยัง??" หญิงสาวขมวดคิ้วเป็นปมเพราะความสงสัย

          "เอิ่ม~ เรื่องที่ฉันอยากให้แกช่วยก็คือ................"

ติดตามตอนต่อไป
______________________________________________________________

เป็นไงบ้างกับผลงานชิ้นแรกพอสนุกมั้ย?? ^^

ยังไงก็ฝากติดตามด้วยน้าาาา

ผลงานในนามปากกา ปะการังสีคราม

ผู้แต่งอายุ16นะจ๊ะ <<< ตอนแรกเข้ามาอ่านนิยายของคนอื่นๆอายุน้อยๆทั้งนั้นเลยแต่เก่งมากเลยจริงๆ