Princess of hell ค้นใจยัยตัวร้าย

" ติ๊ก..ต่อก..ติ๊ก ก "

เสียงนาฬิกาดังไปมาท่ามกลางบรรยากาศที่แสนจะน่าเบื่อในตอนนี้ฉันและเพื่อนอีกสามคน

ต้องมานั่งเซ็งรอผู้อำนวยการที่แสนจะห่วยแตกเพื่อรอคำตอบรับเอกสารย้ายโรงเรียนให้เป็นทางการ

ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อขอให้มานะฉันคงไม่มีทางมานั่งทนรอแบบนี้หรอก ให้ตายสิ ! 

นอกจากจะย้ายที่เรียนใหม่เพราะเบื่อที่เรียนเก่าแล้วยังต้องมาเจอเรื่องน่าเบื่ออีก เซ็ง !

คิดถูกมั้ยเนี่ยที่ย้ายเนี่ย นั่งหาวจนจะกินยุงได้ทั้งฝูงอยู่แล้วนะ -_- !

" แอ๊ด..ดดดด... "

และแล้วก็มีเสียงประตูสวรรค์ดังขึ้นหลังจากที่ฉันและเพื่อนนั่งรอมากว่าครึ่งชั่วโมงเผยให้เห็น

ตาแก่รูปร่างอ้วนท้วมหัวล้านใส่แว่นกลมดิ้กก้าวเท้าเดินเข้ามาพร้อมซองเอกสาร แหม่ - -..

" ขอโทษที่มาช้า.. ฉันชื่ออินซาเป็น ผอ. ของมหาวิทยาลัยแจอินแห่งนี้ "

ตาแก่หัวล้านนั่นก้าวเข้ามาพร้อมแนะนำตัวพรางเดินตรงมาจนถึงเก้าอี้ประจำตำแน่งของตนเอง

ก่อนจะเลื่อนเก้าอี้แล้วนั่งลงเปิดซองเอกสารเพื่อดูรายระเอียด

" อ่า.. ซงคังยู ฮันซึลกิ ปาร์คแชวอน ยูมีโซ นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปทางมหาวิทยาลัยแจอินขอต้อนรับ ^^ "

ผอ. อินซา เอ่ยก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาโปรรอยยิ้มหวานบาดใจวัยชราใส่พวกฉัน แย่จริง

คืนนี้ฉันจะฝันร้ายมั้ยนะ - - 

" ขอบคุณค่ะ "

พวกฉันทั้งสี่เอ่ยอย่างพร้อมเพรียงก่อนจะลุกขึ้นยืน โค้งตัวแล้วหันหลังเปิดประตูเดินออกจาก

ห้องนั้นอย่างไม่สนใจอะไรอีก ให้ตายเถอะให้รอเพื่อฟังประโยคโคตรสั้นแค่เนี้ยะ ? สาระมาก -_-

อ้อ ขอแนะนำตัวเลยก็แล้วกันนะ :)

ฉัน ซงคังซู ลูกสาวตระกูลซงครอบครัวฉันเป็นเจ้าของธุระกิจเล็กๆอยู่หลายแห่ง

ธุระกิจอะไรน่ะหรอ ?อย่าอึ้งเชียวล่ะ ถ้าฉันจะบอกว่า.. เกมส์เซ็นเตอร์น่ะ ฮะ ๆ

เฮ้ อย่าดูถูกล่ะ ฉันรวยมากนะ ! ฉันมีเพื่อนสนิทอยู่สามคน สามคนเชียวนะ ^^

ไม่ใช่ว่าฉันไม่มีคนคบหรอกนะ ! ฉันแค่เลือกคบคนเฉย ๆ ไม่ชอบพวกแบบ.. สตอน่ะ 555 :P

แนะนำคนแรกเลยแล้วกัน

คนแรกคือ ยู มีโซ ลูสาวตระกูลยู

มีโซเป็นลูกสาวเจ้าของภัตรคารระดับห้าดาวอยู่หลายแห่งหลายประเทศ

มีโซเป็นลูกสาวคนเดียวของบ้านหล่อนจึงมีสิทธิ์ได้รับมรดกทั้งหมด 100% เต็ม

นั่นจึงเป็นเหตุทำให้มีโซกลายเป็นคนดังในวงแวดสังคมและมีบรรดาเหล่าปลิงที่หวังผลประโยชน์

คอยหว่านคอยล้อมเพื่อหวังผลประโยชน์และจากเธอเยอะแยะ แต่..

มีโซใช่ว่าจะอ่อนซะที่ไหนล่ะ อย่าเสี่ยง :)

คนต่อมา ปาร์ค แชวอน ลูกสาวคนเดียวของตะกูลปาร์ค

บ้านของแชวอนเป็นเจ้าห้องห้างสรรพสินค้าตั้งอยู่หลายประเทศหล่อนมีสิทธิ์ช็อปฟรีตลอดชีพ

และหยิบได้ทุกสิ่งที่ต้องการสามารถชี้สั่งอะไรก็ได้ดั่งใจต้องการ

ยัยบ้านี่ น่าอิจฉาชะมัด คุณว่างั้นมั้ย ? :)

และ คนสุดท้าย ฮัน ซึลกิ ยัยบ้านี่ไม่ต้องพูดถึงเธอเป็นคนที่โคตรจะน่าอิจฉาเลยทีเดียว

เพราะอะไรน่ะหรอ ? ก็เพราะครอบครัวของซึลกิเป็นเจ้าของโรงแรมห้าดาวแทบจะทั่วโลกเลยล่ะ

เว่อร์ไปรึเปล่า ? แต่ฉันว่าไม่นะ เสียใจจังที่จะต้องบอกว่า.. มันคือเรื่องจริง :)

ฉัน มีโซ แชวอน และซึลกิพวกเราไม่ได้สนิทกันตั้งแต่เด็กเราสนิทกันมาตั้งแต่ชั้นมัธยมต้น

ถึงจะไม่สนิทกันตั้งแต่เล็กแต่เราก็รู้จักนิสัยใจคอกันดีพอค่ะ

รู้ดีเลยทีเดียว ไม่เหมือน.. พวกไร้สมองที่เอาแต่นินทาชาวบ้าน บางกลุ่ม น่ะนะ ^^

" คังยู แยกกันตรงนี้นะ "

กรรม นี่ฉันแนะนำตัวนานไปหรอ.. ไม่รู้ตัวเลยแฮะว่าเดินมาจนถึงหน้ามหาวิทยาลัยแล้ว -_- ;

" ดูท่าว่า ตั้งแต่มาส่งพวกเราพวกเขาคงจะรอเรามาตลอด ชัวร์ - - "

แชวอนเอ่ยขึ้นพรางพยักเพยิดหน้าให้พวกเราทั้งหมดหันไปมองทางหน้าวิทยาลัย

ซึ่งนั่นก็ทำให้่พวกเราทั้งหมดหันไปมองตามๆกัน  " (   -_) -_) -_) -_) "

" คงจะรอรับพวกเรากลับบ้านเลยแหละมั้ง "

มีโซพูดขึ้นพรางส่ายหัวไปมา ละอามากหรอหล่อนน่ะ -_- 

" ก็ดีแล้วนี่จะได้ไม่ต้องมาบ่นว่ารอนาน " ซึลกิยืนกอดอกพูดขึ้น

" ฮะๆ งั้นแยกย้ายกันตรงนี้เลยก็แล้วกัน กลับบ้านดีๆนะ " ฉันเอ่ยลาเพื่อนๆพร้อมส่งยิ้มให้

" เช่นกัน :) " พวกเธอเองก็ยิ้มให้ก่อนจะแยกย้ายขึ้นรถใครรถมัน

" กลับบ้านเลยนะคะ ลุงอึนซิง " ฉันเอ่ยปากบอกลุงคนขับรถประจำตัวก่อนจะเอนหลังพิงเบาะหลัง

หยิบไอโฟนขึ้นมาเล่นคั่นเวลา

" ครับ คุณหนู.. "

                                                                              ... Next ...