MAXSTEP POISON สเต็ปรัก อาบยาพิษ

 

 

 

 

 

 

          

 

 

          "งั้นขอมัดจำไว้ก่อนละกันนะยัยแสบ จุ้บ !" หลังจากที่ได้ยินประโยคที่จะทำให้เขาได้ 'สุข' จนไม่มีวันลืมจากหญิงสาวข้างกายแล้ว อีกอย่างเธอห็หลับไปแล้วด้วย โทโมะจึงจัดการสวมกอดเธออีกครั้งและประกบจูบไปที่ปากของเธอเบาๆ ก็ไม่รู้สิ สงสัยเขาคงจะเป็นพวกชอบลักหลับละมั้ง จะต้องทำอะไรแบบนี้ตอนเธอหลับไม่รู้เรื่องไปซะทุกทีสิน่า ไม่งั้นก็คงต้องอด

 

 

 

 

 

          วันนี้ถือว่าเป็นวันดีสำหรับเขาเลยล่ะ ในเมื่อครูฝึกคนสวยของเขาประกาศออกมาแล้วว่า วันนี้เป็นวันหยุดหนึ่งวันก่อนการแข่ง ต้องพักผ่อนให้เต็มที่ งั้นเขาก็ขอพักผ่อนอยู่กับเธอไปทั้งวันทั้งคืนเลยละกัน ^^

 

 

 

 

 

 

 

..ก็คงจะได้เป็นอย่างที่เขาคิด ถ้าไอ้มือถือเจ้ากรรมมันไม่ขึ้นชื่อตัวขัดขวางความสุขน่ะ !

 

 

 

 

          "อะไรวะไอ้เขื่อน" คนเดิมทุกงาน ออกปากว่าจะเชียร์เขาคอยเอาทั้งกายและใจช่วยเขาให้สมหวัง แต่ทำไมถึงได้มาเป็นมารขัดขวางเวลาเหมาะเจาะในทุกที

 

 

          (แหมๆๆ แหมมมมมม คุณชายโทโมะครับ กระผมอยากจะทราบว่าเพื่อนตัวแสบของกระผมเนี่ย ได้อยู่กับคุณรึไม่) มาซะเป็นสำบัดสำนวนเลยเชียว แต่นั่นก็ยังคงสร้างความระแคงระคายใจให้กับโทโมะอยู่ดี จะถามถึงที่รักของเขา(?) ทำไมกัน

 

 

          "ก็อยู่ แล้วมึงมีอะไรไม่ทราบวะครับ ?"

 

 

          (นี่กูคงไม่ได้มาขัดขวางมึงใช่ป่ะ เออๆไม่ขัดหรอก เอองั้นเอางี้ไหนๆวันนี้ก็วันหยุดทั้งทีไปเที่ยวกันให้มันครบทีมครบคู่กันหน่อยเป็นไง..) เขื่อนพูดออกมามาเอาเองไปซะทุกอย่าง แต่คิดเหรอว่าคนอย่างโทโมะจะไป ได้มีโอกาสได้อยู่ด้วยกันถึงขนาดนี้แล้วทั้งทีทจะให้ออกไปเปิดหูเปิดตาเปิดโลกกว้างกับพรรคพวกนี่คงจะไม่ใช่อะไรที่เหมาะกับเขาแน่ๆ เพราะเวลาแบบนี้ อยู่กันแค่สองคน ก็เป็นการพักผ่อนที่ดีที่สุดเท่าที่เขาจะหาได้จากที่ไหนแล้วล่ะ

 

 

          (อ้ะๆ ห้ามปฏิเสธเชียวนะครับคุณมึง ถ้ามึงไม่อยากให้กูโทรไปหาแก้วเอง เพราะยัยลิงเผือกนั่นยังไงมันก็ต้องมา ตกลงตามนี้นะ เจอกันหน้าตึกตอนเที่ยงตรง) แต่ไม่ทันที่จะตอบปฏิเสธ เพื่อนตัวดีของเขาก็ตัดสายทิ้งไปซะดิ้อๆ แถมยังตกลงเอาเองอีกต่างหาก แต่ที่เขื่อนพูดมันก็ถูก แก้วชอบเที่ยวกับเพื่อนกับฝูงอย่างกับอะไรดี ไม่ว่ายังไงแก้วก็ต้องไป เขื่อนรู้ดี และเขาเองก็ด้วย

 

 

 

 

 

 

11.00 PM

 

 

 

          "นี่ยัยแสบ ตื่นได้ละ วันนี้เรามีทริปกันนะ" โทโมะสะกิดเรียกคนที่นอนอยู่ในอ้อมกอดของตัวเอง ถึงจะพูดไม่เพราะไม่มีจ้ะจ๋าเหมือนคนอื่นๆ แต่นี่แหละคือความจริงใจสำหรับเขา

 

 

          "ฮื้อ ทริปไร ใครจะไปหนายย =~=" คนที่ได้ยินก็ตื่นขึ้นมางัวเงียแต่ก็ยังไม่ลืมตา

 

 

          "พวกไอ้ป็อปมันจะไปเที่ยวกัน ไปมั้ยล่ะ" เพราะรู้ว่าแก้วชอบออกเที่ยวกับเพื่อนฝูงขนาดไหนเขาจึงพูดยอกย้อนเพื่อให้เธอได้มีความกระตือรือร้นขึ้นมาบ้าง แต่ไม่ช่วยเลย

 

 

          "ไปเด้ ไปกี่โมงฮ้า ~0~" คนสวยหาวหวอดๆแต่ก็ยังไม่ลืมตาขึ้นมาซักที มีความรู้สึกว่าทำไมเสียงมันถึงได้ใกล้หูจัง แก้วค่อยๆลืมตาขึ้นมามองช้าๆ..

 

 

          "เที่ยงตรงที่หน้าตะ เฮ้ยๆ โอ้ยยยย เธอทำบ้าอะไรอีกแล้วเนี่ย" เมื่อได้ลืมตาขึ้นมาคนสวยก็พบว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดของคนที่เธอนั้นรู้ว่าใคร ก็ด้วยสัญชาตญาณอีกนั่นแหละ แก้วถีบเข้าไปที่หน้าท้องของคนฉวยโอกาสทันที โทโมะล้มกลิ้งตกเตียงลงไปนอนกุมท้องตัวขดอยู่ที่พื้น เขารู้สึกเจ็บจี๊ดอย่าบอกใครเลยล่ะ ก็เธอน่ะแรงน้อยๆซะที่ไหน ผู้หญิงบ้าอะไร รุนแรงชะมัด

 

 

          "เอ๋า ขอโทษทีนะ ไม่ได้ตั้งใจ~" แก้วแกล้งทำเป็นใสซื่อทำตาบ๊องแบ๊วพร้อมกับจิ้มนิ้วชี้เข้าหากันเหมือนเด็กๆ แทนที่โทโมะจะเห็นแล้วเข้าใจแล้วบอกเธอว่าไม่เป็นไร แต่กลับหงุดหงิดเอามากๆซะงั้น นี่เธอคิดว่าทำแบบนี้แล้วคนอย่างเขาจะไม่รู้รึไง ก็ทำไม่เหมือนนี่ -_-

 

 

          "ได้แก้ว เล่นอย่างงี้ใช่มั้ย" โทโมะตั้งท่าได้แล้วก็ยืนขึ้นประจันหน้ากับคนที่กำลังกวนประสาทเขา

 

 

          "เล่นไร ไม่ได้เล่นนะ ก็บอกแล้วว่า ไม่ ได้ ตั้ง จายยยยยย ฮ่าๆ วะ เว้ยย !" แก้วได้ทีก็หัวเราะสะใจออกมา แต่กลับถูกบุกรุก(?) จากคนที่ยืนเท้าเอวอยู่ด้วยการผลักตัวให้นอนราบไปกับที่นอนแบบที่เธอไม่ได้ทันตั้งตัว แววตาของเขาในตอนนี้เหมือนกับเสือที่กำลังโกรธจัดอยู่อย่างไงอย่างงั้น

 

 

          "ออกไปเลยนะ ถ้าพี่ไม่ออกพี่โดนหนักแน่" เพราะว่าโดนคร่อมตัวอยู่และก็ไม่มีวี่แววว่าจะหลุดหนีไปได้ แก้วเลยขู่ว่าจะทำร้ายเขา แต่นั่นไม่ได้ทำให้เขากลัวเลยซักนิด แถมยังยักคิ้วหลิ่วตาล้อเลียนเธออีกต่างหาก

 

 

          "ก็อยากเล่นไม่ใช่เหรอ นี่ไง เดี๋ยวเล่นด้วย"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

          "ฮะๆ โอ้ยพอๆ ฮ่าๆๆ พี่หยุดโอ้ย ฮ่าๆๆ จักจี้ ฮะๆ" ถ้าคุณคิดว่าเขาจะรุนแรงกับเธอ ขอบอกว่าคุณคิดผิด เพราะวิธีการเอาคืนในแบบของเขาคือจี้ไปที่จุดอ่อนของเธอ นั่นก็คือการโดนจักจี้นี่แหละ 

 

 

          "นี่แน เล่นดีนัก เจอแบบนี้เข้าไปจะว่ายังไง ฮ่าๆๆ" ยิ่งแกล้งเธอแล้วทำให้เธอยิ้มหัวเราออกมาได้ยิ่งทำให้เขามีความสุข ถ้ารู้ว่าเล่นแบบนี้แล้วเธอจะหายงอนได้ง่ายๆเขาจะทำมันซะทุกวันเลย

 

 

          "เฮ้ยแก้ว แก้ว เป็นอะไรไปน่ะ.. แก้ว !" อยู่ดีๆคนสวยที่นอนอยู่ใต้ร่างของเขาก็หยุดนิ่งแล้วสลบเหมือดลงไปเสียอย่างนั้น โทโมะตกใจเป็นเอามาก เขาประคองร่างของแก้วเข้ามาในอ้อมแขนของตัวเองแล้วเขย่าใบหน้าของเธอเพื่อเรียกสติ

 

 

          "แก้ว พี่ขอโทษ ตื่นสิพี่ขอโทษ โธ่คนดี ตื่นขึ้นมาเถอะ ได้โปรด.." เขาก้มลงซบใบหน้าไปที่ไหล่ขาวของเธอ มีความรู้สึกอยากจะฆ่าตัวเองตายที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้ แต่ก่อนจะพูดจะคิดอะรไปมากกว่านั้น..

 

 

          "หึหึ ย้ากกกกกกกกกก ปั้ก !" จู่ๆ ร่างน้อยๆที่นอนแน่นิ่งก็พุ่งทะยานกำปั้นอันหนักหน่วงเข้ามาที่หน้าท้องของชายตรงหน้า ปก้วผลักโทโมะออกจากตัวแล้วร้องลั่นอย่างผู้ชนะ

 

 

 

 

 

ใช่.. เธอชนะ  ก็แค่แกล้งสลบเพื่อให้เขาเลิกจี้จุดอ่อนของเธอ ซึ่งมันก็ได้ผล

 

 

 

          "ฮ่าๆๆๆ โอ๋ๆ เจ็บมะเจ็บมะ โถคุณโทโมะก้ามปู ทำไมไปนอยกุมท้องแบบนั้นล่ะ คิกๆ จัดการธุระของพี่ซะนะ แล้วไปส่งฉันที่บ้านด้วย รอข้างนอกนะคะ แบร่ :p" ได้ทีคนสวยจอมวางแผนก็เอาใหญ่ แกล้งคืนผู้ชายที่กำลังทำหน้าคาดโทษเธออย่างเจ็บปวด ก็จะให้ทำยังไงล่ะ เขาแกล้งเธอแบบนี้ ก็รับกรรมตามสนองคืนไปสิ แฟร์ดีออกนี่นา

 

 

          "ฝากไว้ก่อนเถอะยัยตัวแสบ ! โอย จุกชะมัด" อุตส่าห์เป็นห่วงแทบบ้า ไหนเธอถึงกลับมาทำร้ายเขา(อีกครั้ง)แบบนี้ ถ้าไม่ติดที่ว่ารักนะ เขาต่อยคืนไปนานละ ผู้หญิงก็ผู้หญิงเถอะ เฮอะ !

 

 

 

 

 

 

          ผ่านไปได้ครึ่งชั่วโมงหลังจากจัดการกับธุระของตัวเองแล้ว โทโมะก็เดินออกมาพร้อมกับกระเป๋าเป้ใบโปรด คราวนี้จะไม่ขอแกล้งไม่ขอแอ้มอะไรแม่ตัวดีของเขาอีกแล้ว แต่จะเข้าไปหาดีๆทำตัวเป็นลูกศิษย์ที่น่ารักของเธอไปดีกว่าถ้าไปทำอะไรเผลอๆกับเธอมีหวังชีวิตนี้ร่างกายช้ำตายแน่ๆ

 

 

 

'โทษฐานที่ทำให้รอนาน ขอเจ้าพอร์ชคันนี้ไปจอดเล่นหน่อยนะคุณลูกศิษย์ เจอกันหน้าตึกนะคะ ;)'

 

 

          ที่หน้าประตูห้องมีโพสอิทสีส้มแปะไว้ และลายมือเจ้าของโพสต์นี้ไม่ใช่ใครที่ไหน เขารู้ดีอยู่แล้ว

 

 

          "เราได้เห็นดีกันแน่ ยัยตัวแสบเอ๊ย !" โทโมะโกรธฟึดฟัดได้ซักพักก็ต้องจำยอมไปขึ้นแท็กซี่และมุ่งตรงไปที่ๆหนึ่งที่ไม่ใช่หน้าตึกอย่างที่นัดไว้ แต่จะไปที่บ้านของเธอ

 

 

          "ลูกพ่อรอก่อนนะ เดี๋ยวพ่อจะไปทวงลูกมาจาก 'แม่' เอง"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

          "เฮ้ย ! มาได้ไงวะเนี่ย" ดูคนสวยที่แต่งตัวน่ารักจนผิดหูผิดตาอย่างแก้วจะตกใจมากเนื่องจากว่าเมื่อเดินออกมาจากบ้านของตัวเองอย่างลั้ลลาแล้วขึ้นมานั่งบนรถยนต์คันหรูที่ยืมเจ้าของมาขับแล้ว ดันมาเจอกับไอ้ตาเจ้าของรถมานั่งหน้าเชิดอยู่บนรถซะนี่

 

 

          "ตกใจรึไง ขโมยลูกชายฉันมาไม่ขออนุญาต ร้ายนักนะยัยตัวแสบ" โทโมะยักคิ้วหลิ่วตายียวนกวนประสาทคนสวยที่นั่งอยู่ด้านข้างคนขับอย่างเยาะเย้ย

 

 

          "ลูกชาย ? นี่พี่กลายพันธุ์ออกลูกเป็นรถตั้งแต่เมื่อไหร่กัน และใครล่ะเป็นแม่ เบนท์ลีงั้นสิ ?" 

 

 

          "อยากมาเป็นแม่ให้มันมั้ยล่ะ ฮื้อ :)" 

 

 

          "หะ หุบปากไปเลยนะ -//- ก็ทำให้รอนาน ฉันกลัวไปไม่ทันนัดเลยมาก่อนนี่ผิดด้วยเหรอ" แก้วได้ยินแบบนั้นก็หลบหน้าเขาแล้วเปลี่ยนเรื่องทันที

 

 

          "ขนาดฉันยังรอเธอมาตั้งสามปี เธอรอฉันแค่ครึ่งชั่วโมงไม่ได้รึงไง" คำพูดที่เหมือนจะไม่ใส่ใจอะไร พูดเพียงแค่ลมปาก แต่ถ้าฟังดีๆมันดูจะสื่อความหมายออกมาได้เจาะจงเอามากๆ และมันก็ทำให้ใครบางคนหยุดชะงักไปได้ในทันทีทันใด

 

 

          "พะ พี่ว่าไงนะ ?"

 

 

          "ปล๊าว รีบไปเถอะ พวกนั้นรอละ.. จ้องอะไรอยู่ได้เล่า ต้องการอะไรจากตัวฉันรึไง ฮื้ม" โทโมะรีบบอกปัดๆออกไปก่อนที่เธอจะคิดไปใหญ่ แต่เธอกลับจ้องหน้าเขาไม่เลิก เขาเลยหยอดมขใส่เธอและยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆเพื่อให้เธอได้มีสติมาต่อกรกับเขา และก็ได้ผลดังใจ

 

 

          "ฮึ่ย ตลกละ รีบไปสิ" แก้วสะบัดหน้าหนีออกจากการจ้องหน้าของเขาและมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยสีหน้ามู่ทู่ ก็ดูเขาพูดเข้าสิ พูดแบบนั้น.. เป็นใครใครก็คิด..ถ้าเป็นคุณจะคิดมั้ยล่ะ ?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

          รถคันหรูจอดอยู่ที่หน้าตึกแห่งการเป็นศิลปิน พร้อมๆกับรถอีกสองคันที่จอดรอไว้อยู่แล้ว โดยที่มีเจ้าของรถทั้งสามนั้นยืนพิงประตูรถกันอย่างวางมาด ซ้ำยังมีผูโดยสารข้างกายที่คอยส่งสายตาให้กับผู้มาใหม่อย่างไม่ขาดสาย

 

 

          รถพอร์ชคันหรูถูกเลื่อนหลังคารถลงทันทีที่รถจอดสนิท โทโมะถอดแว่นตาสีชาออกแล้วมองไปที่หญิงสาวข้างกายที่นั่งหน้ามุ่ยไม่ยอมหยุด เขาส่ายหน้าเบาๆให้กับท่าทีเด็กน้อยของเธอ ก่อนจะเดินไปพูดคุยกับเพื่อนร่วมวงที่นัดกันมาเฮฮาปาร์ตี้

 

 

          "ไงวะ กว่าจะมาได้ เป็นไงล่ะมึง สมใจมึงยัง" เขื่อนเดินเข้ามาคล้องคอของโทโมะให้ไปรวมตัว

 

 

          "ก็ยังไม่ถึงขั้นนั้น เอ้อฟาง ยัยตัวแสบผู้แสนมั่นใจกลับมาแล้วเกินพันเปอร์เซ็นต์ เธอวางใจได้" โทโมะพูดอย่างชื่นชมตัวเองพร้อมกับยักคิ้วอย่างยียวน

 

 

          "นายนี่เก่งนะ ง้อยัยแก้วได้ภายในคืนเดียว" เฟย์ยิ้มเยาะเมื่อได้ยินประโยคนั้น พร้อมปรายตามองเพื่อนสาวที่นั่งหน้ามุ่ยอยู่ในรถอย่างเอือมระอา ทำไมชอบทำเป็นเด็กๆ -_-

 

 

          "เพื่อนเธอน่ะแสบไม่ใช่เล่นเลยล่ะขอบอก ฉันช้ำไปทั้งตัวแล้วเนี่ย" โทโมะบอกแล้วเปิดคอเสื้อที่คลุมคอของเขาให้ดูเป็นหลักฐาน

 

 

          "แน่ล่ะ ยัยนี่มันระดับนักรบอิสราเอล" จินนี่เสริม

 

 

          "แล้วแก้วเป็นไรวะ นั่งหน้ามุ่ยเชียว ไม่ยอมลงมาด้วยล่ะ" ปอปปี้ถามบ้างเพราะตอนนี้ทุกคนอยู่ด้วยกันครบคู่ครบจำนวน ขาดก็แต่แม่ตัวดีของโทโมะนั่นแหละที่ไม่ยอมลงมา

 

 

          "ก็ยัยแสบนี่สิ ขโมยรถฉันไป ฉันก็เลยไปทวงคืนถึงบ้าน" โทโมะพูดแล้วยักไหล่ ทุกคนหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน ผิดกับคนที่รั่งอยู่บนรถได้ยินบทสนทนาทั้งหมดก็มีอาการที่เรียกว่า 'งอน' ติดอยู่บนหน้ผาก

 

 

          "ฮ่าๆ เปิ่นจริงๆเลยน้องสาวเรา ไปกันเถอะพรรคพวก ฉันอยากเที่ยววว วู้ว !" เคนตะกระโดดโลดเต้นเป็นลิงน้อยสมฉายา

 

 

          "ไปไหนวะ ?" โทโมะถาม

 

 

          "ไปในที่ที่ยัยแก้วชอบไปน่ะ" ฟางพูดทิ้งท้ายก่อนจะอมยิ้มออกมาและขึ้นไปนั่งบนรถของแฟนหนุ่มของตัวเอง โทโมะเดินเกาหัวแกรกๆไปที่รถพอร์ชสีดำขลับของตัวเองแล้วนั่งจ้องหน้าหญิงสาวข้างกาย

 

 

          "มองอะไรฮะ !" คนสวยหันมาทำหน้างอนใส่เขาเมื่อรู้สึกได้ว่าโดนจ้องอย่างเห็นได้ชัด

 

 

          "เธออยากไปไหน"

 

 

          "ไม่อยากไปแล่ว พากันนินทาฉันสนุกมากมั้ยล่ะ เฮอะ !" เป็นไปอย่างที่คิดว่าเธอต้องงอน แต่มีอย่างเหรอที่คนอย่างโทโมะคนนี้จะไม่ง้อ

 

 

          "ไม่เอาน่า เดี๋ยวพาไปเที่ยว เดี๋ยวซื้อลูกโป่งให้ด้วยนะ :)" เขาพูดล้อเลียนเธอเป็นการใหญ่ ทำให้แก้วหันหน้ามาเถียงเขาทันควัน

 

 

          "ไม่ใช่เด็กนะ !!"

 

 

จุ๊บบ ~

 

 

          "เอ้ะ ! ลวนลาม" โทโมะเห็นเธอหันมาเถียงก็รีบจัดการจุ๊บไปที่ปากเจ่อๆของเธอเบาๆ เขายิ้มอย่างพอใจเมื่อเห็นคนข้างๆหน้าแดง ใครว่าเขาลวนลาม เธอก็ไม่ได้ขัดขืนเขานี่ จริงมั้ยล่ะ ?

 

 

          "ก็เธอน่ารัก"

 

 

          "-/////- ไปเลยไป้ พูดมาก" เห็นมั้ยล่ะ น่ารักอย่างนี้ใครจะไม่รักล่ะ เขาก็รักเธอไปตั้งนานแล้วนี่นา..

 

 

---

เอาปายเลยแบบสวีทวี้ดวิ้ววว ฮ่าๆ

ขอโทษที่บอกจะอัพเมื่อวาน พอดีงานเข้า อย่าโกรธกันนะตัวเอง -/\-