นักสืบหน้าใหม่หัวใจสีชมพู

-

เขียนโดย ANJell

วันที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 17.18 น.

  7 ตอน
  7 วิจารณ์
  12.54K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 04.17 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1) เหตุบังเอิญ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

          "รุ่นพี่ครับ รู้สึกว่าพวกมันจะไปทางนั้นนะครับ" เด็กหนุ่มในชุดนักเรียนม.ปลายสวมปลอกแขนสีน้ำเงินโดยสัญลักษณ์คือรูปวิทยุอันบ่งบอกถึงความแตกต่างจากนักเรียนทั่วๆไป กำลังจับจ้องไปที่เส้นทางการหลบหนีของคนร้ายที่เหมือนจะลักพานักเรียนหญิงคนหนึ่งไปเป็นตัวประกัน หนุ่มน้อยใส่ชุดนักเรียนเอ่ยถามกับรุ่นพี่ของเขาที่มาด้วยกันเพื่อข้อความเห็นจากรุ่นพี่อาวุโสที่ดูมีความคิดมากกว่าตน

 

          "งั้นก็ดี รีบไปกัน" รุ่นพี่ผู้มากประสบการณ์สวมปลอกแขนสีดำสัญลักษณ์รูปเคียวด้ามยาวยืนขึ้นและลุกวิ่งไปตามทางที่รุ่นน้องบอกทันที สีหน้าเอาจริงเอาจังของเขาบ่งบอกถึงความมุ่งมั่นอย่างเปี่ยบล้นแต่ก็แฝงไปด้วยผลประโยชน์บางอย่างที่น้อยคนนักจะล่วงรู้

 

          "หยุด!อยู่ตรงนั้นแหละไอ้คนหื่นกาม ปล่อยตัวประกันแล้วยอมมอบตัวซะ" เสียงแหลมแสบแก้วหูของหนุ่มน้อยดังขึ้นพร้อมกับมือที่ถือปืนเล็งไปที่เด็กนักเรียนรุ่นราวคราวเดียวกันที่กำลังใช้มีดปลายแหลมจี้ที่คอของหญิงสาว ท่ามกลางเสียงกรีดร้องของเธอทำเอาเด็กหนุ่มคนร้ายแทบจะรำคาญลูกกะตา

 

          "หนวกหูโว้ยยย! เดียวก็ตัดลิ้นขาดซะหรอก"

 

          "ไม่ได้การล่ะ ขืนเป็นแบบนี้ตัวประกันได้รับบาดเจ็บแน่" เด็กหนุ่มรุ่นพี่ที่เหมือนจะทราบสถานการณ์ก็รีบนึกแผนการณ์เด็ดๆขึ้นมาทันที เขายืนนิ่งและวิเคราะห์แผนที่คิดไว้อย่างละเอียด

 

          "เอายังไงดีครับรุ่นพี่ ตัวประกันจะไม่ไหวแล้วนะครับ" หนุ่มรุ่นน้องเห็นท่าไม่ดีจึงรีบแจ้งต่อรุ่นพี่ทันที แต่ไม่ว่ายังไงเรื่องนี้ก็มีวิธีแก้ เมื่อหนุ่มรุ่นพี่ควักเอาอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกขึ้นมา ลักษณะคล้ายกับปืนฉีดน้ำนั่น ทำเอาเด็กหนุ่มคนร้ายหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ

 

          "ฮ่าๆๆๆๆ นี่พวกแกเพี้ยนไปแล้วหรือไงกันห่ะ เอาของเด็กเล่นมาจับคนอย่างฉันเนี่ยนะ ฮ่าๆๆๆๆ"

 

          "เดี๋ยวก็รู้" หนุ่มรุ่นพี่ยิ้มเยาะในใจก่อนจะเล็งไปที่ใบหน้าของเ้ด็กหนุ่มคนร้าย ทันทีที่เหนียวไก ลำแสงสีฟ้าก็พวยพุ่งไปที่ใบหน้าของเป้าหมายแต่ก่อนจะถึงเป้าหมายที่เ้ด็กหนุ่มได้เล็งไว้นั้น ก็เผอิญกับก้อนหินขนาดกำปั้นสวนกับลำแสงนั่นทันที และตรงไปที่ใบหน้าของคนร้ายอย่างรวดเร็ว

 

          "อะ..อะไรเนี่ย อ๊ากกกกกก!" เด็กหนุ่มลงไปเกลือกกลิ้งทุรนทุรายกับพื้นอย่างเจ็บปวดทรมาน เมื่อสบโอกาสหนุ่มรุ่นน้องรีบควักกุญแจมือแล้วตรงไปที่คนร้ายทันที แต่ก็ต้องชะงักเมื่อหญิงสาวแปลกหน้าวิ่งตัดหน้าเขาไปเสียก่อน และดูเหมือนเธอคนนั้นจะใส่ชุดนักเรียนโรงเรียนเดียวกันกับพวกเขาซะด้วย

 

          "ไอ้เลวเอ้ย" หญิงสาวแปลกหน้าลั่นวาจาเสียงดังและลงมือกระทืบไปตรงร่างที่ดิ้นทุรนทุรายกับพื้นด้วยความโกรธแค้น ทำเอาหนุ่มทั้งสองรีบรุดไปห้ามในทันที เพราะเกรงจะทำให้ผู้ต้องหาตายด้วยเท้าน้อยๆของเธอเสียก่อน

 

          "ปล่อยฉันนะไอ้บ้า อย่างพวกแกน่ะรีบๆหลบออกไปเลยไป" 

 

          "เลิกพล่ามซะทีเถอะยัยโง่" หนุ่มรุ่นพี่กล่าวด้วยวาจาที่รุนแรงทำเอาหญิงสาวหยุดโวยวายทันทีพร้อมกับเอียนสายตามาที่ใบหน้าของชายหนุ่ม และทวนคำพูดของเขาอีกครั้ง

 

          "นายว่าใครโง่นะ?" 

 

          "รู้ไหมว่ากำลังทำอะไรลงไป" หนุ่มรุ่นพี่ยกมือชี้ไปที่ร่างคนร้ายที่เมื่อครู่ยังดิ้นไปดิ้นมาอยู่นั้น แต่บัดนี้ร่างนั้นกำลังนอนแน่นิ่งคล้ายกับคนตาย ก่อนที่เขาจะพูดตอกย้ำอีกครั้ง 

 

          "เธอกำลังทำให้งานของฉันเสียรู้ไหม" 

 

          "อะไรของนาย ไอ้บ้านี้มันสมควรโดนแล้วไม่ใช่หรือไง" หญิงสาวแปลกหน้าชี้ไปที่ร่างนั้นบ้าง ก่อนจะหันมาชี้ที่ใบหน้าของหนุ่มรุ่นพี่อย่างเอาเรื่อง

 

          "หรือว่านายก็เป็นพวกเดียวกับมัน ตายซะเถอะแก!" หญิงสาวแปลกหน้าตวัดเท้าหมายจะเตะไปที่คอบางๆของหนุ่มรุ่นพี่ แต่ก็ต้องหยุดการกระทำนั่นลง เมื่อหนุ่มรุ่นน้องที่อยู่ใกล้ๆพยายามจะอธิบายให้เธอคนนั้นฟัง

 

          "คือว่า พวกเราน่ะเป็นเจ้าหน้าที่ภาคสนามจาก Stop K-os น่ะครับ พอดีได้ข่าวว่ามีคนร้ายลักพาเด็กผู้หญิงในโรงเรียนไป พวกเราก็เลยติดตามจับกุมตามหน้าที่น่ะครับคุณผู้หญิง" หนุ่มรุ่นน้องอธิบายด้วยวาจาไพเราะน่าฟัง ทำเอาหญิงสาวแปลกหน้านิ่งไปสักพักก่อนจะฉายแววนางร้ายขึ้นมาอีกครั้งเมื่อสบกับสายตาที่เยียดหยามของหนุ่มรุ่นพี่

 

          "เชอะ ที่แท้ก็พวกหน่วยงานกะปิน้ำปลานี่เอง มิน่าล่ะโรงเรียนนี้ถึงได้มีแต่โจร ก็เพราะพวกนายมั่วแต่เก็กหล่อแบบนี้น่ะสิ แถมไอ้วิธีการบ้าๆนั่นอีก คิดเรอะว่าพวกโจรมันจะกลับตัวกลับใจเป็นคนดีน่ะ ฝันไปเถอะ"

 

          "นี่เธอพูดให้มันดีๆหน่อยนะ Stop K-os น่ะ ถูกสร้างขึ้นตั้งแต่เธอยังนั่งแคะขี้มูกกินด้วยซ้ำ" หนุ่มรุ่นพี่วางสายตาเฉียบเย็นใส่ พร้อมคำพูดที่แทงใจดำของเขา ทำเอาหญิงสาวแปลกหน้าแทบคลั่ง

 

          "มันจะมากเกินไปแล้วนะ" หญิงสาวแปลกหน้าไม่รอช้าที่จะสั่งสอนเจ้าคนป่าเถื่อน เธอก้าวเท้าออกไปอย่างรวดเร็วพร้อมๆกับกระโดดและออกแรงถีบเต็มแรง เป้าหมายของเธอก็คือ ใบหน้าของหนุ่มรุ่นพี่ 

 

          "รุ่นพี่โทโมะ อันตรายครับ!" 

 

ตอนแรกน่ะครับ ไม่รู้ว่าสนุกกันหรือป่าวนะ ยังไงก็ขอคอมเม้นดีๆเพื่อเป็นกำลังใจด้วยนะครับ 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา