[KRIS EXO] ปีศาจร้ายหัวใจชมพู
เขียนโดย
ministawberry
วันที่ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 17.29 น.
แก้ไขเมื่อ 25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 20.16 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1) เเรกพบนายไร้ชีวิต
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"เเม่ค้ะ... อาหารเช้าหนูหล้ะ"
ร่างกายอ่อนเพลียจากการนอนไม่เพียงพอ ร่างบางค่อยๆเดินมาที่โต๊ะอาหาร พร้อมเสียงท้องร้อง
"จ้อกกกกกกกกกๆ" เพราะความหิว
"อยู่นี้จ้าาาาา คัพเค้กลูกอาหารมื้อนี้กินให้อร่อยน้ะลูก ค่อยๆกินน้ะจ้ะ" ผู้หญิงที่เป็นเเม่เเสดงสีหน้าเอ็นดูร่างบางที่เอาเเต่ สวาปาม อาหารตรงหน้าอย่างไม่พูดไม่จา
อ้าาาาาส์... เสียงชื่นใจจากการกระดกน้ำอึกเบอเริ้ม หญิงสาววางเเก้วลงบนโต๊ะอาหารที่มีผ้าปูสีชมพูลายลูกไม้
"ไปล้ะน้ะค้ะเเม่... รักเเม่น้ะค้ะจุ๊ปปป" หลังจากจุ๊ปร่ำลาเเล้ว สาวน้อยก้อเดินไปหาคนขับรถถที่ยืนรออยู่ทางโรงรถ เเล้วก้อขึ้นรถไปโรงเรียนเเบบมึนๆ
เเอ้ดดดดดดดดดดดดดดดดด..ง
เสียงรถยนต์คันโตของคัพเค้กมาจอดอยู่ที่โรงเรียนที่มีชื่อว่า "เอสเอ็มปริ้นเเอนด์ปริ้นเซรท"
โรงเรียนเเห่งนี้เป็นโรงเรียนของพวกคนดัง พวกนี้ส่วนมากจะเป็นคนหน้าตาดีเเละฐานะดี ทุกๆคนมีด้านดีเด่นเป็นของตัวเอง เเต่ก้อน้ะ... ทุกอย่างดีหมดเเต่ยกเว้น...
"นิสัยเเละอัธยสัยห่วยเเตกมาก!" ฉันก้อเป็นคนนึงที่มีดีในตัว สิ่งที่ดีในตัวฉันก้อคงมีการเรียนหน้าตาเเต่ใครจะไปรู้หล้ะว่าเกิดมาสวยเเล้วมันจะยุ่งเเเบบนี้
เพราะผู้หญิงใน โรงเรียน นี้ก้อเกลียดฉันไปเเล้วครึ่งค่อนโรงเรียน เเต่ก้อเหอะใครเเคร์อ้ะ เชอะ!
เเต่อันที่จริงฉันเเคร์มากเลยเเหละ เพราะเด็กผู้หญิงโรงเรียนน้ไม่ได้ปกติเหมือน โรงเรียนอื่นพวกนางบ้าพลังกันสุดริดเเบบว่า เอ็ะอะเอ้ะอะ ก้อตบๆๆๆๆๆ ฉะนั้นฉันจึงเลือกที่จะนิ่งๆดีที่สุด.....
ตึ่งงงงงงงงงงงง!!!! เสียงดังมาจากทางล็อกเกอร์ฝั่ง A คงจะมีเรื่องกันอีกเเน่ๆ พวกผู้หญิงผู้ชายฝั่งนั้น ชอบทะเลาะกันบ่อยๆ เพราะเรื่องการเเย่งงานเเสดงอะไรพวกเนี้ย
อ้อๆ ลืมบอกไปโรงเรียนนี้เเบบฝั่งเป็น 3 ฝั่งคือ
-A คือฝั่งเด็กเก่งด้านการเเสดงออก
-B คือเด็กเก่งด้านฝั่งวิชาการ (นี่เเหละฝั่งที่ฉันอยู่)
-C คือเด็กเก่งกีฬา
เเต่น้ะ พากเด็กฝั่ง B จะเป็นเด็กเรียนไปส้ะหมด
ไม่ต้องตกใจที่ฉันเเลดูไม่เป็นเด็กเรียนเอาซะเลย ฉันเป็นคนนิ่งๆ ไม่พูดเท่าไหร่ ไม่มีเพื่อน
ชอบอยู่คนเดียว ฉันคุยกับตัวเองประจำ เเต่ฉันไม่ได้บ้าน้ะ บางทีก้อเหงาเเต่ช่างเหอะ!
คัพเค้กเดินผ่านตึกAไปอย่างช้าๆ เพื่อจะไปตึก B เเต่ทว่ายัยเจนคู่อริฉันมันก้อไม่ค่อยจะลดละฐิทิที่จะหาเรื่องฉันเลย... ฉันหยิบหูฟังขึ้นมาใส่เพื่อจะได้ไ่ได้ยินยัยนี่ด่าทอ จ่างๆนานาซึ่งฉันทำอย่างนี้ทุกครั้งที่ยัยนี่มาหาเรื่อง
เเต่รางสังหารณ์บอกฉันว่าวันนี้ฉันจะไม่รอดจาเนื้อมือยัยนั่น โถ่... ดูการเเต่งตัวยัยนี่สิ่ยั่งกะศาลพระภูมิ
"พรึมพัมอะไร ยัยเอ๋อ!!!" เฮ้อออออ...
ฉันไม่รอดจริงๆสิ่น้ะ
คัพเค้กยังคนทำเป็นไม่เห็นเเล้วเดินต่อไปเรื่อยยยยเเค่ฝีเท้าเริ่มถูกเร่งจากความกลัวตรงหน้า
"จะไปไหน ยัยเอ๋อ!" ยัยเพื่อนของเจนนี่ผีไม่มีศาล คนตัวเอ้ยยยย... สองคนเดินมาขวางหน้าฉัน
"ฉันถามว่าจะไปไหน ตอบบบบบ!!" ยัยศาลพระภูมิเดินมาสมทพอยู่ตรงหน้า เเล้วตะคอกใส่ฉันอย่างดัง จนทำให้ทุกคนหันมาสนใจหมดเลย เเม้กระทั่งคนที่กำลังดู เด็กตึก A ที่ทะเลาะกันอยู่ในตึกก้อต้องออกมาดูหน้าตึก (โรงเรียนนี้นี้ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านจริงๆ)
ฉันยังคงก้มหน้าก้มตากดไอโฟนในมือเเล้วทำหน้าทำตาสนุกสนานทั้งที่ในใจ กลัวเเทบตาย
"ไม่ตอบใช่ไหน?? ได้" ยัยศาลพระภูมิเจนกระชากเสื่อสูทที่เป็นผ้าชั้นดีซื้อมาตั้ง 35,000 เเกกล้าดียังไงห้ะ ....
"ทนฉันต้องทน อย่าไปตอบโต้ๆๆๆ" ฉันพรึมพัมเบาเพื่อให้ใจเย็นลง
"เเกนี่ไม่เหมือนเด็กตึก B เลยน้ะ ไม่เห็นเหมือนเด็กเรียนสักนิดเลย" ยัยนั้นพูดไปเเต่ฉันก้อยังคงฟังเพลงต่ออออ
"นี่!!! ฟังฉันบ้างสิ่" ยัยศาลพระภูมิขวางไอโฟนฉันไปต่อหน้าต่อตา ห้ะ..ง ยัยนั่นทำเเบบนี้ได้ยั่งง้ายยยยยย
ฉันเงยหน้ามาสบตากับยัยบ้านั้น ส่งสายตาโกธรเเค้นสุดๆ
"เงยหน้าเเล้วหรอยัยป๊อดดด!" ยัยนั้นส่งสายตาเหยียดหยามาให้ ไม่ไหวล้ะโว้ยยย!!!
"กล้าดียังไงยัยบ้าเธอคิดว่าเทอเป็นใคร!!! ฉันไม่กลัวเทอหรอกน้ะมาเล้ยยยย จะตบใช่ไหม?? มาสี้ๆๆๆ ขอโทดน้ะค้ะเเม่หนูทนไม่ไหวเเล้ววววว
"
เป๊ะะะะะ!!!
ฉันตบยัยนั้นไปจังๆ สะใจชะมัด
"นี่เเก... เเกตายเเน่" ยัยเจนกำลังกางมือเตรียมตบฉันเต็มที่เเต่ก้อเถอะน้ะ ฉันยอมให้เเกตบที่นึงก้อได้จะได้หายกันไปเบย เเกจะได้ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน
คัพเค้กหลับตาปี๊รอฟ่ามือเรียวของยัยเจน อย่างหวั่นๆ
หมับบบบบบบ...
"ทำอะไรกัน... เธอคิดว่าเธอจะทำอะไรกันนนน?? ยัยพวกนี้" หัวหน้าประธานนักเรียนจอมเย็นชา ทำหน้าไร้ความรู้สึก ส่วนด้านหลังเป็นหนุ่มๆ เพื่อนของคริสที่ยืนกันอยู่เป็นเเถวทางด้านหลัง
กลุ่มของคริสเป็นกลุ่มที่มีคู่อริมากที่สุด... เพราะด้วยหน้าตาของทั้ง 12 คนทำให้พวกเด็กนักเรียนผู้ชายพากันหมั้นไส้ไปหมด เเละด้วยอำนาจเงินตราของคริสเพราะด้วยความที่คริสเป็นลูกของประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ที่มีเงินมหาสารเป็นอันดับ 1 ของโลก เเละเพื่อนๆของพวกเขาก้อไม่เเพ้กัน
-ชานยอล เขาเป้นลูกของบริษัททำรถส่งออกทั่วโลก
-เเบคฮยอน เขาเป็นลูกของนักการเมืองคนดังเเห่งประเทศ
-เลย์ เขาเป็นลูก ผ.อ ที่เป็น ผ.อ กว่า 112 โรงเรียน
-ลู่หาน เขาเป็นลูกขอขเจ้าของร้านอาหารกว่า 200 สาขา
-เฉิน เขาเป็นลูกของพระเอกชื่อดังระดับโลก
-ดีโอ เขาเป็นลูกของเจ้าของกิจการห้างดัง
-เซฮุน เขาเป็นลูกของเจ้าของโรงเเรมที่มีสาขากว่า 140 เเห่ง
-ซูโฮ เขาเป็นลูกนายกของประเทศ
-ซิ่วหมิน เขาเป็นลูกของทะนายที่เก่งๆที่สุด
-ไค เขาเป้นลูกของผู้กำกับเงิน 1,000,000
-เทา เขาเป็นลูกนักธุรกิจอาหารชื่อดัง
กลับมาที่ฉันต่อ...
"ปะปะป่าววว.. เราไม่ได้ทำอะไรกันใช่ไหม คัพเค้กกกก
" ยัยเจนทำหน้ายิ้มสยองส่งมาให้ฉันจะไม่ให้ตามน้ำไปได้ยังไงล้ะ
"อ้อๆ ชะชะชะชใช่..." ฉันก้อยิ้มสยองกลับไป หึหึ..
"นี่พวกเทอไปที่ห้องปกครองด้วยน้ะ " คริสปล่อยเเขนยัยเจนเเบบเย็นชาไร้ความรู้สุกใบหน้าเเลดูไม่มีชัวิต
รอติดตามตอตต่อไปน้าาาา
ใครรุ้วิธีเอารูปใส่ในนี้บอกด้วยน้ะ




คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้

รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ