หนี้แค้นแสนรัก

9.6

เขียนโดย Chapond

วันที่ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.29 น.

  63 ตอน
  696 วิจารณ์
  188.48K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 22.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1) จุดเริ่มต้น

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

ที่วัดแห่งหนึ่งในจังหวัดนครปฐม

 

 

 

“แม่คะ ฟางมาเยี่ยมแม่นะคะ วันนี้ฟางจะมาบอกแม่ว่าฟางตอนเรียนจบแล้วนะคะ ”ฟางวางดอกไม้ลงที่หน้าหลุมศพของนิตยาผู้เป็นแม่ของเธอแล้วมองผู้หญิงที่มีรอยยิ้มที่สวยงามที่สุดในความทรงจำเธอก่อนจะเดินไปที่หลุมศพอีกหลุมของจิตรา

 

 

 

"สวัสดีค่ะน้าจิตรา ขอบคุณนะคะ ที่ช่วยดูแลฟางเหมือนแม่แท้ๆอีกคน"ฟางพูดพลางวางดอกไม้ลงแล้วนึดถึงจิตรา ภรรยาใหม่ของพ่อเธอ ที่มักจะถามไถ่ดูแลเธอไม่ขาดตกบกพร่องเลยแม้แต่น้อย

 

 

 

“พี่มาทำอะไรที่นี่”เฟย์ น้องสาวของฟางเดินเข้ามาหาฟาง

 

“พี่แค่จะมาบอกแม่กับน้าจิตราว่าตอนนี้พี่เรียนจบแล้วน่ะ”ฟางบอก

 

 

 

“เสร็จแล้วใช่มั้ย ก็ออกไปสิ”เฟย์ไล่ ทำเอาฟางแอบสะดุ้งตกใจ

 

 

 

“เฟย์ พูดกับพี่ดีๆหน่อยได้มั้ย อย่างน้อยเราก็เป็นพี่น้องกันนะ”ฟางพูดอย่างตัดพ้อ

 

 

 

“ใครเค้าอยากจะนับญาติกับเธอ ”เฟย์พูดก่อนจะเดินหนีเอาน้ำไปเปลี่ยนแจกันให้แม่ตัวเองแล้วนึกเจ็บใจที่แม่ของเธอมักจะชอบเปรียบเทียบเธอกับฟางเสมอทังๆที่ฟางก็ไม่ใช่ลูกแท้ๆแบบเธอ

 

 

 

 

“เฟย์เป็นยังไงบ้าง”ฟางถามเฟย์

 

 

“ก็ดี ยังไม่ตาย”เฟย์พูด

 

 

“พี่เรียนจบแล้ว พี่จะมารับเราไปอยู่ที่บ้านคุณท่านกับพี่ และพ่อด้วยคุณท่านเค้าใจดี ต้องรับพ่อเข้าทำงานอีกครั้งแน่ๆ”ฟางพูดแล้วยิ้มให้

 

 

“ไม่ เฟย์ไม่มีวันจะไปอยู่กับเค้า ถ้าพี่จะเอาเฟย์ไปอยู่บ้านเฟย์ยอมขายห้องเช่าแล้วหนีไปตายเอาดาบหน้าดีกว่า แล้วพี่ ไม่ละอายใจบ้างหรอที่พ่อเป็นคนฆ่าลูกคุณนายแล้วก็แม่พี่ไป ยังจะไปทำงานกับเค้าอีก โง่สิ้นดี”เฟย์ว่าก่อนจะวิ่งหนีฟางไป ฟางมองหน้าแล้วส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจก่อนจะกลับมาที่สวนคุณนายสมร เจ้าของสวนผลไม้และตลาดน้ำขนาดใหญ่ของนครปฐม หลังจากที่แม่ของเธอเสียตั้งแต่เธอยังอยู่ม.3 แม่ของฟางที่ทำงานให้คุณนายสมรอยู่แล้วทำให้คุณสมรก็รับดูแลฟางต่อจนเรียนจบ

 

 

 

 

“ไปไหนมาหรอฟาง”เสียงทักทายของชายคนหนึ่งทักฟางก่อนจะเดินเลาะเข้าไปในบ้าน

 

 

“ไปหลุมศพของแม่มานะ ไปบอกท่านว่าฟางเรียนจบแล้ว แล้วนี่กั้งจะไปไหนหรอ”ฟางถามกั้งเพื่อนบ้านข้างสวนคุณนายสมรของเธอ

 

 

 

“จะออกไปตลาดน่ะ เดี๋ยวมะตืนนี้ก็ต้องย้ายของเข้ากรุงเทพแล้วเพราะพึ่งได้งานไป”กั้งบอกแล้วยิ้ม

 

 

“จ้า ยินดีด้วยนะ ฟาลขอตัวก่อนนะกั้ง”ฟางยิ้มก่อนที่จะเดินเลาะเข้าไปในบริเวณบ้าน พลางเดินดูบรรยากาศร่มรื่นของตัวบ้านเลยไม่ทันได้มองว่ามีใคนคนหนึ่งเดินอยู่

 

 

ตุบ ฟาง ชนเข้ากับแผ่นหลังของใครคนหนึ่งก่อนที่จะเซล้ม ชายคนนั้นรีบประคองกอดฟางเอาไว้

 

 

“กลับมาแล้วหรอฟาง มาก็ดีแล้ว จะได้เข้าไปคุยกัน"ย่าสมรเดินออกมาเห็นฟางเข้าก็รีบออกคำสั่งก่อนที่ฟางจะเดินเข้ามาในตัวบ้าน

 

 

 

 

"ไม่เจอกันตั้งนาน โตเป็นสาวสวยเชียวนะหนูฟาง"สุธีร์ยิ้มและชมเธอด้วยความเอ็นดู

 

 

 

"เข้าเรื่องเถอะครับคุณลุงคุณย่า ทำไมถึงได้สั่งให้ป๊อปมาถึงที่นี่ด่วนแบบนี้"ป๊อปปี้ที่เดินเข้ามาในตัวบ้านก่อนฟางนั่งลงแล้วพูดขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์

 

 

"ได้ เข้าเรื่องเลยแล้วกัน ป๊อป หลานต้องแต่งงานกับหนูฟางตามคำสั่งของย่า"สิ้นเสียงหญิงสูงวัย ทำให้ป๊อปปี้ตกใจหันขวับไปมองหน้าฟางที่นั่งอยู่กับย่าสมรอย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อ แม่ นั่นพ่อแม่จะไปไหนน่ะ แล้วนี่ใคร เห้ย ปล่อยนะจะมาเอาข้าวของในบ้านชั้นไปไม่ได้

นะ”มีด้านหนึ่ง แก้วถามพ่อแม่ก่อนจะร้องโวยวายเมื่อเห็นชายชุดดำ3-4คนมาขนข้าวของออกปากบ้านเธอ

 

 

“แก้ว ปล่อยมือเดี๋ยวนี้นะ ให้เค้าขนไปเถอะ”พ่อแก้วว่าห้ามลูกสาว

 

 

“ทำไมล่ะพ่อ พ่อไปยอมพวกนี้ทำไม เป็นโจรรึเปล่าก็ไม่รู้”แก้วโวยวาย

 

 

“ชั้นว่าพ่อแม่เธอต่างหากที่เป็นโจร เล่นเสียพนันจนต้องขายบ้านขายรถยังไม่เลิกเล่น จนต้องติดหนี้

ชั้นเกือบ30ล้าน”ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาพูด

 

 

“อะไรกัน นี่พ่อแม่ขายบ้านหลังนี้เพราะพนันหรอ แก้วบอกแล้วไม่ใช่หรอ ถ้าพ่อแม่อยากเล่นพ่อแม่

ก็เล่นแต่อย่าทำให้พวกเราไม่มีที่ซุกหัวนอนทำไมพ่อแม่ทำแบบนี้”แก้วโวยวาย

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

“อีแก้ว ชั้นเป็นพ่อเป็นแม่แกนะแกมาว่าชั้นฉอดๆแบบนี้ อีลูกเนรคุณ”แม่แก้วว่าแก้วทันทีหลังจากตบหน้าแก้ว

 

 

“ใช่ แทนที่จะช่วยกันหาทางแก้แต่นี่แกกลับมาว่าพ่อแม่ฉอดๆแบบนี้แกมันลูกอกตัญญู”พ่อแก้วว่าทำให้แก้วเอามือกุมแก้มแล้วน้ำตาซึม

 

 

 

“ลูกคนนี้อย่างน้อยก็ทำงานหาเลี้ยงบ้านนะ นี่แก้วยังเป็นลูกอกกตัญญูอีกหรอ”แก้วว่ากลับบ้างอย่าง

อัดอั้น เพราะแก้วต้องเรียนและทำงานหนักเพื่อหาเลี้ยงตัวเองและเอาเงินมาให้ครอบครัว

 

 

“เออ ลูกกตัญญูเพราะแกมันตัวซวยเรียนทำไมให้เปลืองตัง พวกชั้นไม่มีปัญญาเลี้ยงแกนะ”แม่แก้วว่า

 

 

 

“แก้วไม่ยอมหรอกนะ ถ้าไม่เรียนแล้วจะให้แก้วขายตัวรึไง”แก้วว่า

 

 

“ถ้ามันได้เงินก็ขายไปสิ”แม่แก้วพูด แก้วอึ้งน้ำตาไหลไม่คิดว่าพ่อแม่ตัวเองจะพูดแบบนี้

 

 

 

“จริงสิ ขายงั้นหรอ คุณโทโมะครับ เท่าที่ได้ยินมาว่าคุณเองก็ชอบพวกสาวๆสวยๆไม่ใช่หรอครับ นี่

ลูกสาวผมมันก็ทั้งสาวทั้งสวยและไม่มีแฟนอีก คุณไม่สนใจซื้อมันไปหรอครับ”พ่อแก้วถามโทโมะทันที

 

 

 

“พ่อ ทำไมพูดแบบนี้”แก้วร้องตกใจ

 

 

“อีแก้ว เงียบ ใช่ค่ะ ชั้นเลี้ยงมันมากับมือเชียวนะคุณไม่ลองดูๆหน่อยหรอ”แม่แก้วพูด

 

 

“แล้วชั้นเอาลูกพวกนายไปแล้วจะได้อะไร นี่ลูกของพวกนายนะทำไมตัดสินใจอะไรง่ายๆแบบนี้”โทโมะอึ้งเหมือนกันไม่คิดว่าพ่อแม่แก้วจะขายแก้วได้

 

 

 

“มันไม่ใช่ลูกแท้ๆของผมหรอกคุณโทโมะ พ่อผมเก็บมันมาจากถังขยะหน้าซ่องโน่นแล้วเอามาเลี้ยง

ให้เป็นลูกผม”พ่อแก้วพูดทำให้แก้วช๊อคกับความจริงที่รับรู้

 

 

 

“พ่อ ไม่จริงใช่มั้ย”แก้วอึ้ง

 

“มันเป็นความจริงอีแก้ว ความริงแล้วเลือดในตัวแกมันก็คือเลือดของผู้หญิงชั่ว ที่ขายตัวที่ซ่องนั่นล่ะ

ไม่ใช่ลูกของพวกชั้น”แม่แก้วพูดจบแก้วก็ทรุดลงปล่อยโฮออกมา

 

“ถ้าแกจะตอบแทนบุณคุณที่พ่อชั้นเก็บแกมาเลี้ยงล่ะก็ ไปอยู่กับคุณโทโมะซะ”พ่อแก้วพูด แก้วส่ายหน้าทันที

 

“แก้วไม่ขายตัว แก้วไม่ทำ ฮือๆ”แก้วร้องไห้หนัก

 

 

“อย่ามาบีบน้ำตา คุณโทโมะคะ ช่วยสงเคราะห์พวกชั้นหน่อยเถอะค่ะ อย่างน้อยก็เอามันเป็นอีหนูไว้

ดูเล่นก็ได้”แม่แก้วพูดยิ่งทำให้แก้วร้องไห้หนักกว่าเดิม โทโมะมองก่อนจะนิ่งคิดอะไรบางอย่าง

 

 

“งั้นผมจะซื้อลูกสาวพวกนายไว้ก็ได้ เท่าไหร่ล่ะ”โทโมะพูด

 

“หนี้ทั้งหมดของผมครับ”พ่อแก้วพูดโดยไม่ลังเลอะไรเลย

 

 

“ไม่นะพ่อ”แก้วพูด แต่ช้าไปแล้วโทโมะเซ็นเช้คเพิ่มให้อีก20ล้าน

 

 

“นี่ถือว่าเป็นค่านายหน้า แล้วก็ออกไปจากชีวิตผู้หญิงคนนี้ด้วยเข้าใจมั้ย”โทโมะพูด

 

 

“แน่นอน มันไม่ใช่ลูกพวกผมผมจะเก็บมันไว้ทำไม”พ่อแก้วพูดอย่างร้ายกาจก่อนจะจูบลงที่เช็คเงินสด หนี้ไม่มีแถมได้เงินมาเพิ่มอีก20ล้านฟรีๆนี่มันมีความสุขจริงๆ

 

 

 

“เห้ย นั่นแกจะไปไหนน่ะ”พ่อแก้วถามขึ้นอย่างตกใจเมื่อเห็นแก้วลุกขึ้นเตะพวกลูกน้องโทโมะแล้ววิ่งหนีไป

 

“แก้วจะไม่มีวันขายตัว ไม่มีวัน”แก้วตะโกนก่อนจะวิ่งขึ้นแท๊กซี่ไป

 

 

“ตายละพี่จะทำยังไงดี”แม่แก้วพูด

 

 

“ชั้นรู้ว่ามันจะไปไหน”พ่อแก้วพูดก่อนจะยิ้มออกมากับแม่แก้ว

 

 

“คุณโทโมะไม่ต้องห่วงครับ นังแก้วมันมีเพื่อนสนิทแค่คนเดียวมันคงจะไปที่บ้านของเพื่อนมัน เดี๋ยว

ผมจะตามมันมาให้คุณโทโมะเอง”พ่อแก้วพูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

“คุณย่า คุณย่าก็รู้ว่าผมมีแฟนแล้วทำไมต้องให้ผมแต่งงานกับลูกฆาตกรคนนี้ด้วย”ป๊อปปี้โวยวายไม่พอใจ

 

 

“ให้มันน้อยๆหน่อยเจ้าป๊อบ ฟางเค้าเป็นลูกของดำรงค์ก็จริง แต่ฟางก็คือลูกของนิตยาคนสนิทของย่า และนี่คือสิ่งที่ย่าจะต้องตอบแทนนิตยาด้วยการหาคนดีๆมาดูแลฟางเค้า”ย่าสมรรีบพูด

 

 

"แค่ส่ลเสียให้เรียน มีที่ซุกหัวนอนก็ดีนักหนาแล้ว จะอยากเรียกร้องอะไรอีก"ป๊อปปี้ว่าแล้วหันขวับไปมองฟาง

 

 

 

"แต่นี่คือคำสั่งของย่า ถ้าป๊อบไม่อยากทำก็แล้วแต่ แต่สมบัติและธุรกิจทั้งหมดของบ้านเรา ย่าจะยกให้โบว์และสุธีร์ทั้งหมด ส่วนแกก็ไปแต่คัว อยากจะรู้เหมือนกันถ้ามีแค่ตัวแล้วแฟนของหลานจะทนรักกันอยู่ได้มัเย"ย่าสมรว่า

 

 

 

 

"ป๊อบ อย่างน้อยก่อนที่พ่อแม่เราจะเสียเค้าก็เคยคุยเรื่องนี้กับนิตยาแม่ของหนูฟางเค้ามาก่อนนะ ยังไงซะ ก็ทำตามความต้องการของพ่อแม่ก่อนไม่ได้รึไง"สุธีร์ช่วยพูดมห้หลานเข้าใจอีกครั้ง

 

 

 

"แล้วเธอไม่มีปากรึไงห้ะ จะถูกคลุมถุงชนแต่งงานแบบนี้แล้วแท้ๆ"ป๊อปปี้พาลว่าฟาง

 

 

 

"มันคือความต้องการของพวกคุณท่านฟางก็จัดไม่ได้หรอกค่ะ"ฟางตอบกลับมาก่อนที่จะหลบสายตาคมที่จ้องเธออยู่

 

 

"นี่คงกะจะจับชั้นล่ะสิ เลยยอมตกลงไปแบบนี้"ป๊อปปี้ว่า

 

 

"เปล่านะคะฟางไม่เคยคิดต้องการอะไรเลย มันคือสิ่งที่คุณท่านต้องการ ฟางก็จะทำคุณป๊อบไม่รู้หรอคะว่าคุณท่านป่วยอยู่"ฟางว่า

 

 

"ใช่ ย่าป่วยอยู่ ต้องบินไปต่างประเทศเพื่อรักษาตัว น่าต้องการให้มีคนดีๆมาดูแลฟางเค้า และเราคือคนที่ย่าเลือกแล้ว นี่คือคำสั่งของย่า"ย่าสมรออกคำสั่ง

 

 

 

"ก็ได้ แต่ผมขอให้การแต่งครั้งนี้ไม่มีการจดทะเบียนสมรสเพราะการแต่งงานครั้งนี้ไม่ได้เกิดจากความรักและเพื่อเป็นเครื่องยืนยันว่ายัยนี่ไม่ได้คิดจะจับเรา ถ้าเธอตกลงชั้นก็ยินดีรับข้อเสนอ"ป๊อปปี้ยื่นคำขาด

 

 

 

"ก็ได้ค่ะฟางตกลง"ฟางถอนหายใจก่อนที่จะยอมตกลง

 

 

 

โครม

 

 แจ่แล้วก็มีเสียงดังทางหน้าบ้านของย่าสมรทำให้ทั้งหมดต้องรีบออกไปดูทันที

 

 

“เห้ยพวกแกทำอะไรแก้วน่ะ”กั้งที่เจอกับแก้วที่หนีคนกลุ่มหนึ่งมาในบ้านก็รีบทัก

 

 

“ว้าย กั้ง แก้ว”ฟางร้องอย่างตกใจเมื่อพวกนักเลงจะทำร้ายเพื่อนตัวเองก็พยายามจะไปช่วยแต่ป๊อปปี้รั้งไว้

 

 

 

ผลัวะ

 

 

“กั้งระวัง”ฟางร้องอย่างตกใจเมื่อกั้งวิ่งมาช่วยแก้วแล้วถูกต่อยจนล้ม

 

 

“ทำเพื่อนชั้นหรอไอ้ก้ามปู”แก้วคว้าไม้หน้าสามมาฟาดที่หัวไอ้ก้ามปูที่ต่อยกั้ง

 

 

 

ปัง

 

 

 

“พอได้แล้วเลิกก่อเรื่องในบ้านชั้นสักที”ย่าสมรเดินไปหยิบปืนลูกซองยิงขึ้นฟ้าทำให้ทั้งหมดอยู่ในความเงียบ ก่อนที่พวกคนสวนของน่าสมรจะจัดการไล่พวกนักเลงที่ตามแก้วมาให้กลับออกไป

 

 

 

 

“ถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ก็ตะได้เข้ามาคุยเรื่องงานแต่งงานต่อ เพราะชั้นต้องการให้พวกเธอแต่งงานกันเร็วที่สุดก่อนที่ชั้นจะไปต่างประเทศเพื่อรักษาตัว

 

 

"ถ้าจะให้ทันกำหนดการที่คุณแม่ ไปต่างประเทศเดือนหน้าก็เหลือเวลาอีกไม่กี่อาทิตย์นะครับ"สุธีร์ตกใจ

 

 

"เอ่อ ขอโทษนะคะ นี่ใครจะปต่งงานกับใครหรอคะ"แก้วแปลกใจก่อนที่จะรีบถามขึ้น

 

“งานแต่งงานของชั้นเองยัยแก้ว ชั้นจะแต่งงานกัยคุณป๊อบ”ฟางตอบ

 

 

“อะไรนะ แต่งงาน”กั้งและแก้วได้ยินเรื่องจากฟางก็ร้อออกมาอย่างตกใจ

 

 

เรื่องนี้จะลองทำให้ฟางกับแก้วมีชะตากรรมคล้ายๆกัน ถ้ารักแก้วรักฟางเม้นกับโหวตเยอะๆ

เรื่องนี้ด้วยน้าาา

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา