หนี้แค้นแสนรัก

9.6

เขียนโดย Chapond

วันที่ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.29 น.

  63 ตอน
  696 วิจารณ์
  188.49K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 22.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3) เป็นแค่ทาส

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

วันต่อมา

 

“เห้อ กว่าจะเสร็จ”ฟางเดินลงมาจากห้องนอนป๊อปปี้แล้วพูดขึ้นพลางปาดเหงื่อ ตั้งแต่เมื่อวานที่ป๊อปปี้พาเธอมาอยู่ที่นี่ เขาก็จัดการสั่งให้เธอทำงานแทบไม่ได้พัก

 

 

“แกเป็นใครน่ะ เข้ามาในห้องป๊อปปี้ทำไม”สาวสวยคนหนึ่งพูดเสียงเกรี้ยวกราดที่เห็นฟางเดินออก

มาจากห้องนอนป๊อปปี้

 

 

“คือ ชั้นมาทำความสะอาดห้องน้ำให้คุณป๊อปค่ะ”ฟางพูดก็จะนึกอ๋อในใจ นี่สินะหวาย 

 

 

“โกหก ทำไมไม่ใช้คนใช้ล่ะ บ้านนี้มีคนใช้ตั้งเยอะแยะ ทำไมต้องหล่อนด้วย แล้วหล่อนน่ะเป็นใคร

กันยะ”ผู้หญิงคนนั้นว่า

 

“ชั้นเป็นเมียคุณป๊อปค่ะ”ฟางตอบตามตรงทำให้ร่างบางตรงหน้าแทบจะกรี้ดออกมา

 

 

“หน้าด้านแกโกหก คงจะเป็นคนใช้ใหม่สิท่า บอกมานะว่าแกคิดจะมาอ่อยแฟนชั้นน่ะ”ผู้หญิงคนนั้นโมโหเดิน

เข้ามาจิกหัวฟางทันที

 

 

 

“โอ๊ย คุณ ชั้นเจ็บนะคะ”ฟางร้องด้วยความเจ็บ

 

 

“เจ็บนะสิดี จะได้รู้ว่าอย่าหน้าด้านมายุ่งกับแฟนชาวบ้านอีก”ผู้หญิงคนนั้นพูดก่อนจะผลักฟางล้มลง

เกือบตกบันได

 

 

 

“หวาย เกิดอะไรขึ้นเนี่ย”ป๊อปปี้เดินเข้ามาหาแฟนสาวทันที

 

 

 

“ป๊อป ยัยนี่เป็นใครกันถึงได้ออกมาจากห้องป๊อปแบบนี้ แถมมันยังบอกว่ามันเป็นเมียป๊อปอีก”หวายโวยวายแล้วชี้ไปที่ฟางที่นั่งกุมหัวที่ถูกตนเองกระชากผมไปเมื่อกี้

 

 

 

“ก็แค่ทาสรับใช้คนใหม่น่ะหวายอย่าไปสนใจเลย ยัยนี่พูดเพ้อเจ้ เมียอะไรล่ะ ป๊อปมีหวายแค่คนเดียวนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มให้แฟนสาว

 

 

“ทาสบ้าอะไรจะสวยแบบนี้ บอกมานะป๊อป นังนี่เป็นเมียของป๊อปจริงๆใช่มั้ย ป๊อปนอกใจหวายงั้น

หรอ”หวายโวยวายไม่หยุด

 

 

 

“หวาย ฟังผม ผมไม่มีวันลดตัวไปเกลือกกลั้วกับลูกฆาตกรที่ฆ่าพ่อแม่ผมหรอกนะ แค่คิดก็กลัวเลือด

สกปรกๆพวกนั้นจะเข้ามาเปื้อนปผมอยู่แล้ว”ป๊อปปี้ว่าก่อนจะโอบเอวหวายไว้

 

 

“อะไรนะ นังนี่น่ะหรอคือลูกของคนที่ฆ่าคุณลุงคุณป้า”หวายมองกลับมาที่ฟางอย่างทึ่งๆ

 

 

“ในเมื่อกฎหมายเอาผิดพวกมันไม่ได้ ผมนี่ล่ะจะเป็นคนจัดการพวกนี้ให้ได้รับโทษที่พวกมันควรรับ

อย่างสาสม”ป๊อปปี้มองฟางด้วยสายตาที่คับแค้นใจ

 

 

“ดีค่ะ เพราะใครที่มันทำร้ายป๊อปก็เหมือนมันทำร้ายหวายเหมือนกัน”หวายยิ้มเยาะพลางมองกลับไปที่ฟางด้วยสายตาดูถูก

 

 

“นั่งบื้ออะไรล่ะ ไปเก็บของแล้วเตรียมอาหารเย็นให้ชั้นกับหวายสิ”ป๊อปปี้ตะคอกใส่ฟาง ฟางรีบวิ่งไปทันที

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยชั้นนะ ไอ้บ้าพวกนี้ปล่อยยยย”ทางด้านแก้วร้องโวยวายเมื่อถูกลูกน้องโทโมะมัดมือมัดเท้าเข้ามาใน

บ้านก่อนจะโยนแก้วลงไปกับพื้นพรมรับแขกในบ้านโทโมะ

 

 

“เจ็บนะ โยนกันมาได้ไงเนี่ย”แก้วร้อง

 

 

 

“โทโมะขา นี่ใครหรอคะ หรือว่าเป็นอีหนูคนใหม่”สาวสวยคนหนึ่งเดินเข้ามาคล้องแขนโทโมะไว้

 

 

“อะไรนะ อีหนูคนใหม่ของโทโมะหรอแบมไม่ยอมนะคะโทโมะ”แบมสาวอีกคนที่นั่งที่โซฟาก็ร้อง

แล้ววิ่งมาเกาะแขนโทโมะอ้อนทันที

 

 

“บ้า ชั้นไม่มีวันจะเป็นอีหนูของใคร ชั้นไม่ได้ขายตัวนะ”แก้วร้องโวยวาย

 

“นี่ยังไม่หมดฤทธิ์อีกหรอเธอน่ะ”โทโมะพูดขึ้นแล้วทำหน้าเอือมๆ

 

 

“แน่นอนคนอย่างชั้นมันแรงเยอะอยู่แล้วจะทำไม”แก้วพูด

 

 

“งั้นเก็บแรงไปไว้ใช้บนเตียงดีกว่านะ อย่าเสียเวลาตรงนี้เลย”โทโมะพูดแล้วยิ้มยั่ว

 

 

 

“อ๊ายยย ชั้นบอกแล้วไงชั้นไม่ใช่ผู้หญิงขายตัวนะ ชั้นไม่มีวันยอมเป็นของนายเด็ดขาด”แก้วร้องโวยวาย

 

 

“ได้ไง พ่อแม่เธอขายเธอให้กับชั้นแล้วนะ”โทโมะพูด

 

 

“นี่ ถ้านายอยากมากนายก็ไปหาผู้หยิงคนอื่นสิ และอีกอย่างนายก็มีเมียอยู่แล้วตั้ง2คนนายจะ

มักมากไปถึงไหน ไอ้บ้ากาม”แก้วโวยวายว่าโทโมะฉอดๆ

 

 

“ปากดีนัก อยากจะรู้พอเธอเป็นของชั้นแล้วเธอยังจะพยศกับชั้นอยู่มั้ย”โทโมะว่า

 

 

“อ๊ายยยย ไม่มีวัน ชาติหน้าตอนบ่ายๆหรอกน่ะที่ชั้นจะยอมเป็นของนาย”แก้วว่า

 

 

“ไม่ต้องรอถึงขาติหน้าหรอก เร็วๆนี้ล่ะ”โทโมะยิ้มเจ้าเล่ห์ ทำให้แก้วง้างหมัดจะชกโทโมะแต่ชายหนุ่มหลบได้ทัน

 

 

“แล้วนี่ต้องให้พิมทำยังไงกับผู้หญิงคนนี้หรอคะ”พิมถามโทโมะต่อ

 

 

“พิม ช่วยดูแลยัยนี่หน่อยสิ จัดการให้ยัยนี่เป็นกุลสตรีทีนะครับ”โทโมะพูดก่อนจะเดินขึ้นไปบนบ้าน

 

 

 

“มาเดี๋ยวชั้นช่วยแกะนะ พวกนั้นมัดเธอซะแน่นเลย”พิมนั่งลงแก้มัดให้แก้ว

 

“พิม จะไปช่วยมันทำไมอ่ะ มันจะมาเป็นเด็กใหม่โทโมะนะ”แบมโวยวาย

 

 

“เราขัดอะไรคุณโทโมะเค้าไม่ได้หรอกถ้านี่คือความต้องการของเค้า”พิมพูดก่อนจะพาแก้วไปที่ห้อง

ที่โทโมะโทรมาสั่งให้จัดให้แก้ว

 

 

“นี่เธอเป้นเมียหมอนั่นหรอ”แก้วถาม

 

 

“ไม่ใช่หรอก ชั้นไม่ใช่เมียเค้า”พิมยิ้มแก้วมองพิมก่อนจะนั่งลงที่เตียง

 

 

“แล้วทำไมพวกเธอถึงยอมเค้าล่ะ หมอนี่ดูท่าทางร้ายกาจจะตาย”แก้วพูดแล้วนึกถึงโทโมะที่ตั้งท่า

จะนอนกับเธออย่างเดียวตลอด

 

 

“ไม่หรอก ถ้าเธออยู่ที่นี่ไปนานๆเธอจะรู้ว่าคุณโทโมะเป็นคนดีจริงๆ เอาล่ะเธอพักผ่อนเถอะ”พิมพูด

ก่อนจะเดินออกไปจากห้องของแก้ว

 

 

 

“ดีตรงไหน หื่นกามน่ะสิไม่ว่า”แก้วพูดแล้วนึกถึงโทโมะอย่างแค้นเคือง

 

 

 

 

 

บ้านป๊อปปี้

 

 

“ชักช้าอะไรล่ะ ไม่เอาอาหารมาเสิร์ฟอีกรึไง”ป๊อปปี้ว่าฟางที่ทยอยช่วยแม่บ้านเอาอาหารมาเสิร์ฟที่โต๊ะ

 

 

“นี่ เดินให้มันดีๆหน่อยสิยะถ้าแกงหกรดชั้นขึ้นมานะ แกเจอดีแน่”หวายว่า ฟางจึงค่อยๆวางถ้วย

แกงอย่างระมัดระวัง

 

 

“จะไปไหน”ป๊อปปี้ถามฟาง

 

 

“ก็ไปหลังครัวสิคะพวกคุณจะได้ทานข้าวสบายๆไม่ต้องมองหน้าลูกฆาตกรอย่างชั้น”ฟางพูดประชด

 

 

“ปล่อยเธอให้ละสายตาชั้นเธอก็ได้หาทางจัดการชั้นเหมือนที่พ่อเธอทำไงล่ะ อยู่ที่นี่คอยรับใช้พวก

ชั้น ส่วนพวกเธอมีอะไรไปทำก็ไป”ป๊อปปี้พูดก่อนจะสั่งสาวใช้คนอื่นไปทำงานของตัวเอง ฟางอึดอัด

แต่ไปไหนไม่ได้ก็จำเป็นต้องยืนอยู่ที่เดิมเพื่อรอให้ป๊อปปี้เรียกใช้

 

 

“นังฟาง เติมน้ำหน่อยสิ”หวายว่า ฟางรีบเอาน้ำไปเติมให้หวายทันที

 

“เอาไวน์มาให้ชั้น”ป๊อปปี้สั่ง ฟางก็รีบไปเปิดไวน์ให้ป๊อปปี้แล้วรินให้ทันที

 

 

 

“อ๊ะ แกงนี้น้ำหมดไปเอามาเติมหน่อยสิยะ”หวายว่าก่อนจะสั่งให้ฟางเอาหม้อแกงมาเติมให้หวาย

ป๊อปปี้แอบเหล่มองฟางที่ถือหม้อมาอย่างทุลักทุเล จังหวะนั้นเองฟางเดินผ่านหวายแล้วลื่นน้ำที่

หวายแอบเทไว้ทันที

 

 

 

โพล้ะ

 

 

หม้อแกงร้อนๆตกลงกับพื้นทันที

 

 

“แกทำบ้าอะไรของแกห้ะ ทำไมซุ่มซ่ามแบบนี้”หวายโวยวาย

 

 

“ฟางขอโทษค่ะ ฟางไม่ได้ตั้งใจ”ฟางพูดแล้วจะหาผ้ามาเช็ด

 

“ไม่ต้องเอาผ้ามาเช็ด เอากระโปรงเธอนั่นล่ะเช็ด”ป๊อปปี้สั่ง ฟางและหวายอึ้ง

 

 

“คุณป๊อป แต่ว่ามัน”ฟางจะพูด

 

 

“มันอะไร อย่าลืมเธอมันเป็นแค่ทาสกล้าขัดคำสั่งชั้นรึไง”ป๊อปปี้ว่า

 

 

“ค่ะ”ฟางพูดก่อนจะค่อยๆก้มเอากระโปรงจะเช็ดน้ำแกงที่หล่นกับพื้น

 

 

“เช็ดให้มันเร็วๆสิ อืดอาดอะไรห้ะ”ป๊อปปี้ว่าฟาง

 

 

“สงสัยยัยนี่จะกลัวเปื้อนสินะคะ เพราะแกงที่พื้นมันสกปรกจะตาย”หวายว่า

 

 

“ไม่มีอะไรในบ้านสกปรกไปกว่าเลือดฆาตกรอย่างเธอแล้วล่ะ”ป๊อปปี้ว่าก่อนจะเดินมาใกล้ฟางแล้ว

คว้าเหยือกน้ำเหยือกหนึ่งมาด้วย

 

 

 

ซ่า

 

 

 

ป๊อปปี้เอาเหยือกน้ำราดลงหัวฟางจนหมดเหยือก

 

 

“ป๊อป”หวายอึ้งตกใจกับสิ่งที่ปป๊อปปี้ทำ

 

 

“ก็ล้างคราบสกปรกไงล่ะ ช่วยเธอล้างคราบน้ำแกงนะเนี่ย”ป๊อปปี้ยิ้มเยาะ ฟางที่ข่มอารมณ์ไว้ตั้งแต่

ตอนในห้องน้ำเริ่มคุมอารมณ์ไม่อยู่

 

 

“คุณป๊อปคะ มันจะมากไปแล้วนะ”ฟางทนไม่ไหวลุกขึ้นมาว่าป๊อปปี้ทันที

 

 

“กล้าดียังไงมาขึ้นเสียงกับชั้นห้ะ ยัยลูกฆาตกร”ป๊อปปี้ตะคอกใส่ฟาง

 

 

“คุณทำเหมือนกับชั้นไม่ใช่คน คุณทำเกินไปแล้วนะคะ”ฟางว่า

 

 

“เกินไปแล้วยังไงชั้นบอกแล้วไง ลูกฆาตกรอย่างเธอไม่จำเป็นต้องมีความสงสาร”ป๊อปปี้ว่าก่อนจะผลักฟางล้มลงในกองน้ำแกงที่หกรดพื้น

 

 

“คนเลว”ฟางว่าป๊อปปี้

 

 

 

 

“เลวงั้นหรอ งั้นดี”ป๊อปปี้พูดจบก็เอาพวกอาหารบนโต๊ะราดใส่ฟาดไม่เว้นแม้แต่จานข้าวที่ป๊อปปี้จัดการ

เอาข้าวในนั้นมายีหัวจนเลอะไปทั่วตัวฟางจนหมด

 

 

 

“จัดการทำความสะอาดด้วยล่ะ ยัยทาส”ป๊อปปี้พูดจบก็จูงมือหวายออกไปนอกบ้านทันที ฟางนิ่งอึ้ง

ก่อนที่น้ำตาใสๆจะไหลออกมาจากตาของเธอทั้ง2ข้าง

 

 

 

 

“ฮือๆ”ฟางร้องไห้ออกมาก่อนจะลุกขึ้นเก็บของ

 

 

 

“ตายแล้วฟาง”โบว์ที่ได้ยินเสียงรถป๊อปปี้ออกไปก็เดินมาจากบ้านอีกหลังข้างๆบ้านป๊อปปี้เข้ามาก็

เจอฟางที่เลอะไปด้วยเศษอาหารก็เข้ามาหาฟาง

 

 

“ฮือๆฟางมันผิดมากรึไง คุณป๊อปถึงได้ร้ายกับฟางแบบนี้”ฟางร้องไห้ก่อนจะลุกขึ้นเก็บเศษอาหาร

และจานชาม โดยมีโบว์ช่วย

 

 

 

“ไม่เป็นไรนะฟาง อดทนไว้ ชั้นจะอยู่ข้างเธอเองไปอาบน้ำเถอะ”โบว์พูดกับฟาง

 

 

“ขอบคุณมากนะคะ ขอบคุณ”ฟางยิ้มก่อนจะปาดน้ำตาทิ้งแล้วเดินกลับไปที่ฝั่งคนใช้เพื่ออาบน้ำ โบว์

มองตามด้วยความสงสารแต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ เพราะตั้งแต่ที่สูญเสียพ่อแม่ไปป๊อปปี้ก็กลายเป็น

คนละคนเลย

 

 

ป๊อปปี้เรื่องนี้จะร้ายเพราะเสียพ่อแม่และน้องสาวไป เอาน่าเดี๋ยวเกลียดมากเท่าไหร่จะ

ทำให้รักกันมากเท่านั้นเลยนะ ตอนนี้หาช่องใส่มุมหวานๆอยู่นะอย่าเศร้าๆ

 

เม้นกับโหวตด้วยนะๆๆๆ

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา