หนี้แค้นแสนรัก

9.6

เขียนโดย Chapond

วันที่ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.29 น.

  63 ตอน
  696 วิจารณ์
  188.50K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 22.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

45) เข้าใจผิดnc

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมไม่รับสายนะ”ป๊อปปี้โทรหาฟางเมื่อกลับมาถึงบ้าน แล้วหงุดหงิดเมื่อฟางไม่รับสาย

 

 

 

“เป็นไงมั่งคะพี่ป๊อป ฟางรับสายรึยัง”โบว์เดินมาถามป๊อปปี้ทันที

 

 

 

“ไม่อ่ะ หรือว่าจะไปเยี่ยมแก้วที่บ้านโทโมะนะ”ป๊อปปี้คิดก่อนจะโทรหาโทโมะ ซึ่งโทโมะก็บอกว่า

ฟางไม่ได้มาหาแก้วที่บ้านนี้เลย

 

 

 

“นี่พี่ฟางไปไหนล่ะคะทำไมถึงยังไม่กลับมา”เฟย์เดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับเขื่นแล้วถามหลังจากที่รู้

ว่าพี่สาวหายตัวไปจากบ้านตั้งแต่เย็น

 

 

“ตอนแรกพี่คิดว่าฟางจะไปหาเฟย์กับแก้วแต่นี่ไม่ได้อยู่กับใครเลยสักคน แล้วนอกจากเฟย์ แก้วแล้ว

มีใครที่ฟางสนิทด้วยอีกมั้ยอ่ะ”ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

“กั้งก็บอกว่าฟางไม่ได้ไปหาเค้าเหมือนกัน ตอนนี้กั้งกำลังตามหาฟางจากบ้านเพื่อนที่เคยเรียนด้วย

กันมาก่อนน่ะค่ะ”โบว์พูดแล้วคุยกับกั้งต่อ

 

 

“งั้นเอางี้เดี๋ยวเฟย์จะไปหาพี่แก้วที่บ้านแล้วช่วยกันตามหาที่ที่พี่ฟางชอบไปละกันค่ะ”เฟย์พูดแล้ว

เดินออกไปกับเขื่อนอีกครั้ง ป๊อปปี้พยายามกดโทรศัพท์โทรหาฟางอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

“ทำไมไม่ติดนะ โธ่โว้ย”แครอลเดินปึงปังหงุดหงิดลงมาด้านล่าง

 

 

“ทำไม มีอะไรรึเปล่าแครอล”ป๊อปปี้ถามน้องสาว

 

 

 

 

“พี่จำธามไทที่มาจีบแครอลตอนไฮลสคูลได้มั้ย วันก่อนเค้ามาชวนแครอลไปทานข้าว แต่วันนี้เพื่อน

แครอลบอกว่าธามไทไปกอดกับสาวกลางห้างอ่ะ แล้วส่งรูปมาด้วยดูสิ”แครอลแกล้งเอารูปในมือถือ

ให้ป๊อปปี้ดู ทำให้โบว์และป๊อปปี้อึ้ง เพราะในภาพเป็นภาพที่ธามไทกำลังกอดกับฟาง ก่อนอีกภาพ

จะเป็นภาพที่ธามไทยื่นถุงเสื้อผ้าให้ฟาง

 

 

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้อึ้งเมื่อภาพในนั้นคือคนที่เขากำลังตามหาอยู่

 

 

 

“อะไรนะ ยัยลูกฆาตกรหรอกหรอ มิน่าหน้าคุ้นๆ หนอย แล้วนี่นังนั่นหายไปไหนแล้วล่ะ ใช้ให้ไปซื้อ

ของแค่นี้ยังไม่กลับมาอีกหรอห้ะ นี่จะถึงเวลานอนแครอลแล้วนะ แครอลจะมาร์คหน้าเนี่ย”แครอล

แกล้งโวยวาย

 

 

 

 

“ตอนนี้พวกเรากำลังตามหาฟางกันอยู่ แต่นี่ทำไมฟางถึงไปอยู่กับเพื่อนแครอลได้ล่”โบว์ถาม

 

 

“นั่นน่ะสิโบว์ เนี่ย แครอลพยายามโทรหาธามตั้งแต่เมื่อกี้ละนะ ทำไมยังไม่รับก็ไม่รู้มันน่าหงุดหงิด

ใจชะมัด”แครอลแกล้งทำเป็นโมโหหงุดหงิดธามไท

 

 

 

“หรือว่าเค้า2คนรู้จักกันแล้วจะอยู่ด้วยกัน”แครอลแกล้งทำเป็นสันนิษฐานให้ป๊อปปี้ได้ยินแล้วทำเป็น

กดมือถือโทรหาธามไทต่อ

 

 

 

“งั้นแครอลบอกพี่มา ว่าบ้านไอ้ธามมันอยู่ที่ไหนกัน”ป๊อปปี้เริ่มหงุดหงิดแล้วถาม

 

 

 

“เดี๋ยวนะคะเดี๋ยวแครอลหาที่อยู่แปปนึง พี่ป๊อปฝากมือถือกดโทรออกหาธามไทที”แครอลทำทีเป็น

ฝากมือถือไว้ที่ป๊อปปี้ก่อนจะทำเป็นหาของ แล้วตอนนั้นเองไลน์ของแครอลก็ดัง เป็นไฟล์ภาพ

ป๊อปปี้เผลอกดไปดูทันที

 

 

 

 

“ตายแล้ว”โบว์เห็นป๊อปปี้จะปามือถือแครอลก็รีบดึงไว้แล้วเห็นภาพในมือถือก็อึ้ง

 

 

 

 

“มีอะไรหนอคะพี่ป๊อป โบว์ ว้าย มะ ไม่จริงน่า”แครอลทำเป็นมาดูแล้วแกล้งตกใจก่นจะเริ่มบีบน้ำตา

ออกมา

 

 

 

“ทำไมยัยนั่นถึงทำแบบนั้น”ป๊อปปี้อึ้งเมื่อภาพนั้นคือภาพที่ธามไทและฟางนัวเนียกันบนเตียงโดยที่

ทั้งคู่อยู่ในผ้าห่มไม่สวมอะไรเลยสักชิ้น

 

 

 

“สุดท้ายธามก็ไม่เคยรอแครอลจริงๆด้วย ปากบอกว่ารักแค่คนเดียวทำไมถึงทำแบบนี้”แครอลแกล้ง

ทรุดตัวร้องไห้โบว์รีบเข้ามาประคอง

 

 

 

 

“เดี๋ยวนะคะ มีที่อยู่เด้งขึ้นมานี่คะ”โบว์พูดแล้วบอกที่อยู่ของโรงแรมก่อนที่ทั้งหมดจะรีบไปที่โรงแรมนั้น

 

 

 

 

 

 

“ผมถามให้แล้วนะครับโบว์ มีคนที่บอกมาเปิดห้องจริงๆอยู่ที่ห้องxy”กั้งที่โบว์นัดให้มาล่วงหน้าที่

โรงแรมเพื่อถามห้องบอกป๊อปปี้และพวกแครอลก่อนที่ทั้งหมดจะวิ่งขึ้นไปที่ชั้นนั้น

 

 

 

 

 

ปังๆๆๆ

 

 

 

 

“ทำไมไม่เปิดวะ กั้งเอากุญแจสำรองไขเร็ว”ป๊อปปี้พูดแล้วบอกให้กั้งที่มากับพนักงานของโรงแรมไข

กุญแจให้

 

 

 

 

ทันทีที่ประตูเปิดออกมา ป๊อปปี้ต้องอึ้งเมื่อเห็นภาพที่เขาไม่อยากจะเห็น สภาพฟางนอนกอดก่ายกับ

ธามไทไม่ใส่อะไรเลย เสื้อผ้ากระจัดกระจายเต็มห้อง และที่สำคัญมีซองถุงยางที่แกะแล้วอยู่ในห้อง

นั้น

 

 

 

 

“อะไรเนี่ย”ธามไททำเป็นลุกขึ้นมางัวเงีย ป๊อปปี้เดินเข้าไปง้างหมัดชกธามไท ส่วนแครอลก็รีบ

เข้าไปเขย่าฟาง

 

 

 

“แก นังฟาง มันจะมากไปแล้วนะชั้นใช้ให้แกไปซื้อของทำไมแกมานอนกับเพื่อนชั้นแบบนี้”แครอล

โวยวายทำให้ฟางงัวเงียลืมตาตื่น

 

 

 

 

“คะ คุณแครอล ว้าย ทำไมฟางมาอยู่ในสภาพนี้ได้คะ”ฟางตกใจเมื่อเห็นสภาพตัวเองก็รีบเอาผ้าห่ม

คลุม

 

 

 

“ไม่คิดเลยนะว่าที่แท้แล้วเธอต้องการผู้ชายมากขนาดนี้”ฟางหันไปตามเสียงเห็นป๊อปปี้ยืนข้างหลัม

องฟางด้วยสายตาเย็นชาและเจ็บปวด

 

 

 

“นะ นี่มันอะไรกันคะ คุณ ที่ชนชั้นเมื่อบ่ายนี่ทำไมเราถึง”ฟางอึ้งเข้าไปใหญ่เมื่อเห็นธามไทในสภาพ

เหมือนกับเธอ

 

 

“คุณน่ะเจอผมที่ห้างแล้วเราก็มาต่อกันที่นี่คุณชวนผมเองนะ อย่าลืมสิ”ธามไทพูด ฟางอึ้งร้องไห้

ออกมา

 

 

 

“มะ ไม่จริงนะคะมันไม่ได้เป็นอย่างที่พวกคุณคิดกัน กั้ง คุณโบว์ ฮือๆ”ฟางร้องไห้ออกมา

 

 

“มาฟาง ใส่เสื้อผ้าก่อนนะ”โบว์พาฟางไปใส่เสื้อผ้าเช่นเดียวกับธามไทที่ใส่เสื้อผ้าเมื่อออกมานอก

ห้องฟางสบตากับป๊อปปี้ที่เบือนหน้าหนีก็ยิ่งร้องไห้

 

 

 

 

“พี่สาวถ้าไม่มีอะไรแล้วผมกลับแล้วนะ ถ้าอยากเมื่อไหร่โทรหาผมละกันเบอร์ที่จดตรงมือไง”ธาม

ไทพูดยิ้มๆเมื่อฟางแบมือมาก็ช้อคเพราะมีเบอร์ธามไทจริงๆ

 

 

 

“ธาม หยุดเดี๋ยวนี้นะธาม”แครอลแกล้งโวยวายวิ่งตามธามออกไป

 

 

 

“อยากมากถึงขั้นต้องมาที่โรงแรมขนาดนี้เลยหรอ”ป๊อปปี้พูดขึ้นหลังจากเงียบมานาน

 

“มันไม่จริงนะคะคุณป๊อป ฟางไม่ได้”ฟางพยายามพูด

 

 

 

“พอได้แล้ว ที่ชั้นเห็นมันยังไม่ชัดพออีกหรอไงห้ะ ผู้หญิงสุดท้ายมันก็ดีแต่มาหลอกลวงไม่เว้นแต่

หน้าตาใสซื่อย่างเธอ เสียแรงนะที่ชั้นอุตส่าห์ไว้ใจ ไม่ทำอะไรไปเหมือนคืนนั้น ใครจะไปรู้ว่าลึกลง

ไปข้างในแล้วเธอมันจะร่านอยากได้มากถึงขนาดนอนกับผู้ชายแปลกหน้าที่เจอกันวันเดียวแบบ

นี้”ป๊อปปี้พูดจบฟางก็ตบป๊อปปี้หันทันที

 

 

 

 

“ทำไมคุณไม่ฟังฟางเลย ฟางไม่ใช่คนแบบนั้นนะ”ฟางร้องไห้แล้วพูดออกมา

 

 

 

“งั้นหรอ งั้นมานี่”ป๊อปปี้พูดจบก็กระชากลากฟางไปกับตัวเองโดยที่ห้ามไม่ให้โบว์และกั้งตามไป

 

 

“คุณป๊อปฟางไม่ไปนะคะ ปล่อยฟาง”ฟางดิ้นโวยวายพยายามแกะตัวเองให้หลุดจากมือป๊อปปี้แต่ไม่

หลุด

 

 

 

“อยากมากนักใช่มั้ยทำไมไม่บอกชั้นล่ะ เธอรู้มั้ยว่าผู้ชายที่เธอไปนอนด้วยน่ะเป็นเพื่อนน้องชั้น เธอ

ยังจะร่านได้อีกนะ”ป๊อปปี้ด่าว่าฟางจนฟางทนไม่ไหวตบป๊อปปี้หันอีกครั้ง ชายหนุ่มหันมามองฟาง

โกรธจัดก่อนจะกระชากฟางลงรถไปแล้วขับรถออกไปอย่างเร็วและมาจอดที่โรงแรมม่านรูดแห่ง

หนึ่ง

 

 

 

“คุณพาฟางมาที่นี่ทำไม ฟางจะกลับบ้าน”ฟางตกใจ

 

 

“ไม่ต้องมาทำใสซื่อ ชั้นไม่เชื่อเธออีกแล้ว ลงมานี่”ป๊อปปี้พูดจบก็กระชากฟางลงรถไปกับเขาก่อน

จะโยนขึ้นไปบนเตียงอย่างไม่ไยดี

 

 

 

“คุณป๊อป อย่าทำอะไรบ้าๆนะคะ”ฟางร้องไห้ถอยหนีติดขอบเตียง

 

 

 

 

“เหอะ บทบาทใสซื่อยังจะเล่นมันอยู่อีกนะ ทั้งๆที่ชั้นน่ะรู้เรื่องหมดแล้วว่าเธอน่ะด้านในมันเน่าขนาด

ไหน ดี ในเมื่อธาตุแท้เธอเป็นคนต้องการผู้ชายมากขนาดนี้ ยังไงซะชั้นเป็นเจ้าของชีวิตเธอ ชั้นนี่ล่ะ

จะสนองเธอเอง จะได้ไม่ไปร่านแล้วติดโรคที่ไหนไงล่ะ”ป๊อปปี้พูดจบก็กระชากฟางมาไว้ใต้ร่างเขา

ก่อนจะก้มลงบดจูบฟางอย่างร้อนแรงก่อนจะเอามือล้วงเข้าไปในเสื้อแล้วบีบขยำอกสวยคู่นั้น

 

 

 

 

“อื้อ ยะ อย่า”ฟางเบือนหน้าหนีแต่ป๊อปปี้ไม่ฟังกระชากเสื้อผ้าฟางฉีกออกอย่างไม่สนใจว่าฟางจะ

เจ็บมากน้อยแค่ไหนก่อนะดึงเดรสสวยของฟางที่ขาดเป็นชิ้นๆโยนลงกับพื้นทำให้ฟางเหลือแค่ชุด

ชั้นในสีหวาน

 

 

 

“อ๊ะ ไม่นะคะ อย่า”ฟางร้องเมื่อตัวเองจะคลานหนีแต่ป๊อปปี้กระชากฟางกลับมาที่เดิมก่อนจะแกะ

ตะขอบราแล้วกระชากมันออกมาแล้วก้มลงดูดเม้มอกสวยของฟางสลับกันไปมาอย่างหื่นกระหาย

 

 

 

“อ๊ะ มะ ไม่นะคะ อย่า”ฟางร้องขาดช่วงไม่ทั้งกลัวทั้งเสียวปนกันก่อนจะเผลอเอามือโอบรอบคอ

ป๊อปปี้ไว้

 

 

 

 

“หึ โดนเล้าโลมแค่นี้ติดเครื่องไวจริงๆ ไม่แปลกที่เธอพึ่งผ่านศึกร้อนรักของเธอมา”ป๊อปปี้พูดจบก็

กระจากกางเกงในตัวจิ๋วของฟางออกมาจนตอนฟางในสภาพเปลือยเปล่า ป๊อปปี้ใช้มือข้างหนึ่งรวบ

มือฟางไว้ก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปในช่องรักของฟาง2นิ้ว

 

 

 

“อื้อ ยะ อย่า เจ็บ”ฟางร้อง

 

 

 

“ทำไม ทั้งที่ผ่านบทรักมาแท้ๆยังฟิตแน่นดีจริงๆ”ป๊อปปี้เยาะก่อนจะรัวนิ้วเข้าออกอย่างเร็วจนฟาง

เกร็งด้วยความเสียว

 

 

“ยะ อย่าค่ะ พอแล้ว”ฟางร้องเมื่อถึงฝั่งฝันแล้วต้องตกใจเมื่อป๊อปปี้เอาน้ำหวานของเธอที่ติดนิ้วขึ้น

มาดูดชิม

 

 

 

“นี่น่ะแค่ออเดิร์ฟจะร้องอะไรนักหนา หรือว่าลีลาเพื่อนแครอลมันไม่ถึงใจห้ะ”ป๊อปปี้พูดจบก็ถอด

เสื้อผ้าแล้วกระแทกแกนกายของเขาเข้าไปขนมิดด้าม ฟางร้องกรี๊ดออกมาก่อนจะเผลอเอามือโอบ

รอบลำคอชายหนุ่ม

 

 

 

 

“มาดูกันว่าลีลาชั้นจะสู้หนุ่มนั่นของเธอได้มั้ย”ป๊อปปี้พูดแล้วขยับแกนกายของเขาเข้าออกจากช้าเริ่ม

เร็วสลับกันไปมา

 

 

 

“พะ พอแล้ว ฟางไม่ได้นอนกับเค้า ฮือๆ ฟางเจ็บนะคะ”ฟางร้องไห้ออกมา

 

 

 

“อย่ามาทำตัวเป็นสาวบริสุทธ์หน่อยเลย เธอน่ะเคยนอนกับชั้นแล้ว กะอีกแค่รื้อฟื้นกันนิดหน่อยะมา

ร้องไห้คร่ำครวญอะไรกัน”ป๊อปปี้พูดแล้วจับฟางพลิกคว่ำก่อนที่จะสอดแกนกายของตัวเองเข้าไปจน

สุด

 

 

 

 

“มะ ไม่นะ พอแล้ว อ๊ะ เจ็บ ฮือๆ”ฟางร้องไห้และขอร้องป๊อปปี้ให้พอแต่ไม่มีท่าทีที่ป๊อปปี้จะหยุด

เลย ชายหนุ่มกระแทกสะโพกไปอย่างเร็วและแรงจนร่างบางสั่นตามจนหน้ากลัว

 

 

 

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊า”ป๊อปปี้ครางออกมาก่อนจะปล่อยธารสีขาวฉีดเข้าไปในตัวฟางแล้วนอนพักซักพักแล้วจับ

ฟางพลิกมาด้านหน้าโดนไปถอนแกนกายของเขาออกแล้วก้มลงทำคิสมาร์กไว้ตามลำคอจนถึงเนินอก

 

 

 

“อย่าทำแบบนี้ ฮือๆ”ฟางร้องไห้ออกมาและพยายามเอามือดันตัวป๊อปปี้ไปแต่กลับไม่มีแรง

 

 

 

“ทำไม กับมันล่ะครางชอบละสิ เจอบทรักที่ป่าเถื่อนบ้างไง เผื่อเธอจะชอบแนวนี้”ป๊อปปี้เยาะก่อนจะ

ดูดเม้มอกสวย

 

 

 

 

“ไม่เอา พอแล้ว ฮือๆ”ฟางร้องไห้ออกมาแล้วขอร้องป๊อปปี้อีกครั้ง

 

 

 

 

“เธอไม่มีสิทธ์มาสั่งชั้น นี่คือบทลงโทษที่เธอจะได้รับจากเจ้าชีวิตของเธอ”ป๊อปปี้พูดจบก็จัดการกับ

ฟางโดยที่ฟางไม่เต็มเลย

 

 

 

 

 

ต่อไปนี้ฟางคงต้องกลับไปเป็นแบบเดิมแล้วล่ะ เห้อออ สงสารจังง

 

 

 

อย่าลืมเม้นกับโหวตเยอะๆนะ

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา