หนี้แค้นแสนรัก

 

 

 

 

 

 

“จะนอนนานมั้ยห้ะ อย่าลืมสิว่าเธอมีงานที่ต้องทำอีกนะ รึว่าเมื่อก่อนที่ชั้นไม่ทำอะไรเธอมันทำให้เธอคิดว่าตัวเองเป็นเมียแต่งของชั้นจริงๆ หึบอกไว้

เลยนะว่าชั้นไม่มีวันหลงมารยาเธออีกแล้ว อ้อ แล้วอีกอย่างนะ ที่เธอบอกว่าเธอจะไปจากที่นี่ชั้นไม่มีวันปล่อยเธอไป เธอทำชั้นเจ็บมากเท่าไหร่ เธอ

ต้องชดใช้มากเท่านั้น”ป๊อปปี้พูดขณะใส่เสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อยแล้วหันไปมองฟางที่นอนขดตัวเองอยู่ในผ้าห่มหันหลังให้เขาอยู่

 

 

 

“นี่ ชั้นพูดไม่ได้ยินหรอ ว่าลุกได้แล้ว หรือว่าติดใจบทรักของชั้น ห้ะ”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางหันขวับไปมอง แล้ว

ป๊อปปี้ชะงักเมื่อเห็นฟางยังไม่หยุดร้องไห้ ตากลมโตของฟางมีตาไหลออกมาไม่หยุดขนแก้มเนียน

สวยมีแต่คราบน้ำตา

 

 

 

 

“ชั้นบอกแล้วไง อย่ามาทำเป็นบีบน้ำตาเรียกร้องความสงสารจากชั้น ชั้นไม่มีวันเห็นใจเธออีกแล้วรีบแต่งตัวแล้วไปทำงานต่อ

ซะ”ป๊อปปี้รีบเดินออกจากห้องฟางไปทันที

 

 

 

“ฮึก ฮือๆ”ฟางกลั้นสะอื้นไว้ไม่อยู่กอดเข่าร้องไห้ตรงนั้นพักใหญ่ก่อนจะปาดน้ำตาทิ้งแล้วลุกไปใส่เสื้อผ้า

 

 

 

 

 

“เห้ย เบาๆ”โทโมะพูดแล้วห้ามป๊อปปี้ไม่ให้ดื่มเหล้าหนักเพราะเขาต้องขับรถกลับบ้านอยู่

 

 

“นี่นึกยังไงเปลี่ยนบรรยากาศมากินบ้านโทโมะมันวะ เดี๋ยวบรรดาเมียๆมันก็ได้เพ่งกะบาลพวกเรา

พอดี”เขื่อนพูดแล้วดื่มเหล้าต่อ

 

 

“ตอนนี้มีเมียเดียวแล้วโว่ย”โทโมะพูด

 

 

“จะยังไงก็ช่างเถอะ ไอ้ป๊อป กูว่ามันไม่เกินไปหน่อยหรอวะที่กลับมาใจร้ายกับฟางเหมือนเดิมทั้งๆที่

ทุกอย่างกำลังจะดีขึ้นแล้วแท้ๆ”เขื่อนพูด

 

 

“มารยาของยัยนั่นน่ะสิ ต่อไปนี้ชั้นจะไม่ยอมให้ยัยนั่นทำตัวอ่อนต่อโลกเรียกคะแนนสงสารจากชั้น

อีกแล้ว”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“มึงอยู่กับฟางมาตั้งนานมึงน่าจะรู้นะว่าฟางเป็นคนยังไง แก้วเองเค้าก็ยืนยันแน่นอนว่าฟางไม่มีทาง

จะทำแบบนั้น”โทโมะพูดขึ้น

 

 

“ละไงเมื่อก่อนไม่ทำ แต่เดี๋ยวนี้อาจทำก็ได้ เหอะ”ป๊อปปี้ส่ายหน้าไม่เชื่อ

 

 

“มันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ๆ พี่สะใภ้กูไม่มีทางจะทำตัวแบบนั้น”เขื่อนยังยืนยันไม่เชื่อ

 

 

“พวกมึงไม่ได้ไปเห็นแบบที่กูเห็นนี่หว่าเลยพูดได้”ป๊อปปี้พูดแล้วดื่มเหล้าต่อเรื่อยๆ

 

 

“ถึงกูจะเห็นกับตากูก็ไม่เชื่ออยู่ดี เรื่องนี้มันต้องมีมูล”เขื่อนพูด

 

 

“แต่กูเชื่อในสิ่งที่ตากูเห็น มันชัดเจนอยู่แล้วว่ายัยนั่นน่ะที่จริงแล้วคือยัยจอมยั่วผู้ชายมาติด

กับ ทำตัวเป็นผู้หญิงใสซื่อให้ย่าชั้นเห็นใจแล้วกะจะจับชั้นสิท่า”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“ซึ่ง1ในนั้นก็คือมึง ที่ติดกับดักหัวใจของฟางไปแล้ว”โทโมะพูดเพราะมองเพื่อนตัวเองออกเช่น

เดียวกับเขาที่สุดท้ายก็ตกหลุมรักแก้วอย่างถอนตัวไม่ขึ้น

 

 

 

“พูดมาก กูจะกินเหล้าโว้ย”ป๊อปปี้เปลี่ยนเรื่องแล้วดื่มเหล้าต่อไม่พูดอะไร เขื่อนและโทโมะมองหน้า

กันแล้วส่ายหน้า

 

 

 

 

 

“ค่อยๆดิวะโทโมะ”เขื่อนพูดขณะที่หามป๊อปปี้กลับมาที่บ้าน

 

 

“ทะ ทำไมคุณป๊อปถึงเมาแบบนี้ล่ะคะ”ฟางที่เปิดประตูบ้านให้ก็ตกใจแล้วช่วยโทโมะกับเขื่อนพา

ป๊อปปี้ไปที่ห้องนอน

 

 

 

“อ้วกก”ป๊อปปี้จะอ้วก ฟางรีบหากังน้ำข้างๆรองอ้วกให้ป๊อปปี้ก่อนจะรีบไปหาผ้าเย็นๆมาซับหน้าให้

ป๊อปปี้ โทโมะและเขื่อนมองหน้ากันแล้วมองการกระทำของฟางสลับกัน

 

 

“แล้วนี่แครอลกับโบว์ไปไหนแล้วล่ะ”เขื่อนถามขึ้น

 

 

“คุณโบว์ไปงานเลี้ยงกับคุณลุงยังไม่กลับ ส่วนคุณแครอลคืนนี้นอนที่คอนโดของเธอน่ะค่ะ”ฟางตอบ

 

 

“งั้นคืนนี้ชั้นฝากฟางดูแลเพื่อนตัวดีของพวกเราหน่อยนะ ไปดีกว่า เมียท้องอยู่ต้องไปดูแล”โทโมะ

พูดแล้วรีบเดินออกไป

 

 

 

“ไปก่อนนะพี่สะใภ้ เดี๋ยวเข้าบ้านเกินเที่ยงคืนเฟย์จะอาละวาด”เขื่อนพูดแล้วรีบเดินตามโทโมะ

ออกไป ฟางหันมามองป๊อปปี้ที่เมาหลับไปแล้วก็จัดการเช็ดตัวให้ชายหนุ่มก่อนจะถอดเสื้อผ้าแล้ว

เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ป๊อปปี้แล้วทำความสะอาดพวกอ้วกของป๊อปปี้จนเสร็จเรียบร้อย

 

 

 

 

 

“ทำไมถึงทำแบบนี้”ป๊อปปี้ละเมอออกมาฟางรีบเข้าไปดูแลป๊อปปี้

 

 

 

 

“ทำไมถึงไปนอนกับมันฟาง ทำไม”ป๊อปปี้ละเมอออกมาอีกครั้งก่อนจะมีน้ำตาไหลออกมา ฟางอึ้ง

เมื่อเห็นแบบนั้นก็ปาดน้ำตาให้เขาก่อนที่เธอจะร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

 

“ฟางเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมฟางถึงไปนอนตรงนั้นไป ฮือๆ ฟางขอโทษนะคะที่ทำให้คุณป๊อป

ต้องเสียใจแบบนี้”ฟางร้องไห้ก่อนจะกอดป๊อปปี้ไว้ เขาเสียใจขนาดนี้กับเรื่องของเธอ ทำไมนะต่อให้

เขาร้ายกับเธอมากมายแค่ไหนเธอกลับไปอยากหนีไปจากเขาเลย กลับยอมให้เขาทำร้ายแบบนี้

ยอมเป็นทาสของป๊อปปี้แค่คนเดียวเท่านั้น

 

 

 

 

 

 

“มึงว่าไอ้ป๊อปมันจะร้ายกับฟางไปถึงเมื่อไหร่กันวะ”เขื่อนพูดขณะที่โทโมะและเขื่อนแวะมาสูบบุหรี่ที่

สวนสาธารณะก่อนจะกลับบ้าน

 

 

 

“ไม่รู้ว่ะ แต่ที่แน่ๆ พวกเราต้องช่วยกันหาหลักฐานมาช่วยฟาง เพราะกูว่านะฟางไม่ใช่คนแบบนั้น ดู

อย่างเมื่อกี้สิ ถ้าเป็นสาวรักสนุกจะดูแลไอ้ป๊อปมันขนาดนั้นเลยหรอ”โทโมะพูด

 

 

“ดูแลไม่พอนะ รักไอ้ป๊อปเข้าแล้วด้วย ไม่งั้นฟางจะยอมให้ไอ้ป๊อปโขกสับหรอวะ”เขื่อนพูด

 

 

 

“สงสารความรักคู่นี้ว่ะ”โทโมะพูด

 

 

“ทำมาเป็นพูดดีๆ ละเรื่องรักๆใครๆหลายเมียของเพื่อนโทโมะล่ะครับ เคลียร์รึยัง”เขื่อนพูด

 

 

 

“กูพูดกับพิมแล้ว ถือว่ากูบอกแล้วถ้ามีความคิดที่โตเป็นผู้ใหญ่พอ พิมจะต้องหยุดในสิ่งที่พิมคิดจะ

ทำ”โทโมะพูดนิ่งๆ

 

 

 

“ทำไมวะ พิมทำอะไรแก้วหรอ”เขื่อนถาม

 

 

 

“เอาเป็นว่าตอนนี้กูไม่รู้ แต่ที่แน่ๆพิมเคยทำร้ายแก้วมาแล้ว และใส่ร้ายเรื่องทุกอย่างให้กับแบม”โท

โมะพูด

 

 

 

“เออ พูดถึงแบม จำวันที่มึงให้กูสืบเรื่องแบมได้มั้ยวะ ได้เรื่องละนะ ตอนนี้เหมือนกับแบมจะหลบไป

พักอยู่กับเพื่อนสมัยเด็กของเธอ และโลกกลมมากที่นายเควินเพื่อนสมัยเด็กของแบมน่ะทำงานที่

เดียวกับที่ทำงานใหม่ของเฟย์ด้วย”เขื่อนพูดเพราะวันก่อนไปรับเฟย์ที่ทำงานแล้วเจอแบมมารอกลับ

บ้านพร้อมเควินทั้งคู่เลยสืบจนรู้ว่าเควินกับแบมคือเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยเรียนอยู่

 

 

 

 

“ถ้าแบมจะเริ่มใหม่กับไอ้เควินอะไรนั่นก็ดีสิ แบมจะได้ไปมีอนาคตที่ดี”โทโมะพูด

 

 

 

“โห เดี๋ยวนี้พ่อเสือเค้าสิ้นลายแล้วหรอเนี่ย”เขื่อนทึ่งเมื่อเห็นโทโมะไม่สนใจสาวๆที่ไหนเลย

นอกจากแก้วแค่คนเดียว

 

 

 

“ก็อยากเป็นพ่อที่ดีกับลูก เป็นสามีที่ดีให้แก้วนี่หว่าเลยต้องปรับปรุงตัวกันหน่อย”โทโมะพูดแล้วยิ้มๆ

ก่อนที่เขื่อนและโทโมะจะแยกย้ายกลับบ้านของตัวเองไป

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้ลืมตาตื่นมาในตอนเช้าแล้วเอามือกุมหัวเพราะเมื่อคืนดื่มหนักไปหน่อยเลยมีอาการแฮงค์ แต่

แล้วต้องรู้สึกเหมือนมีใครมานอนกอดเขาอยู่ พอป๊อปปี้มองลงมาต้องแปลกใจที่เห็นฟางนอนหลับ

อยู่โดยที่คนตัวเล็กนอนกอดเขาไม่ปล่อย

 

 

 

“มานอนอะไรตรงนี้เนี่ย”ป๊อปปี้พูดเบาๆ ตอนแรกเขากะว่าจะปลุกฟางแต่พอมองตัวเองที่ถูกฟาง

เปลี่ยนเสื้อผ้าให้แล้วนึกถึงเมื่อคืนที่เขาหนีฟางไปดื่มเหล้าบ้านโทโมะ นี่พวกนั้นคงจะพาเขากลับมา

ที่บ้านสินะ ป๊อปปี้มองฟางที่หลับอยู่ด้วยสายนิ่งไม่พูดอะไร ก่อนจะเอื้อมมือไปลูบผมฟางอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

“อื้ออ”ฟางเริ่มขยับตัวทำให้ป๊อปปี้รีบชะมือกลับแทบไม่ทัน ฟางขยี้ตาตัวเองแล้วหายก่อนจะลืมตา

อย่างงัวเงียเหมือนกับเด็ก ป๊อปปี้มองฟางอย่างสับสน นี่น่ะหรอผู้หญิงที่ชอบยั่วผู้ชาย หรือว่านี่คือ

มารยาของเธอ

 

 

 

“คะ คุณป๊อปตื่นแล้วหรอคะ”ฟางลืมตามามองป๊อปปี้ตกใจ

 

 

 

“นานพอที่จะรู้ว่าเธอกล้ามากที่กลับขึ้นมานอนบนนี้”ป๊อปปี้ปรับสีหน้าเป็นดุเหมือนเดิมฟางรีบหลบตา

ป๊อปปี้ทันที

 

 

 

“ฟางขอโทษค่ะที่ฟางเผลอมานอนที่นี่”ฟางก้มหน้ายอมรับผิด

 

 

“มารยาจะปั่นหัวชั้นอีกล่ะสิ นี่กะจะยั่วชั้นใช่มั้ย”ป๊อปปี้เยาะ ฟางมองหน้าป๊อปปี้ก่อนจะรีบลุกหนี

 

 

 

“ฟางไม่เคยคิดจะปั่นหัวคุณ ถ้าคุณป๊อปตื่นแล้วก็ไปจัดการกับตัวเองเถอะค่ะ เดี๋ยวฟางจะทำข้าวต้ม

ให้คุณทานแก้แฮ้งค์”ฟางพูดแล้วเดินหนีป๊อปปี้ลงไปทันที

 

 

 

 

 

“เห้อ สุดท้ายเค้าก็ใจร้ายกับฟางเหมือนเดิมอีกแล้วเอเคลร์”ฟางพูดขณะที่ให้อาหารเอแคลร์ เอ

แคลร์เมื่อเห็นฟางเศร้าก็เดินไปเลียที่มือฟาง

 

 

 

“ว้ายไม่เอาเอเคลร์ จักจี้นะ”ฟางยิ้มเมื่อเอแคลร์พยายามจะเล่นด้วย

 

 

“ตัวเล็กนิดเดียวแล้วเล่นกับหมาเดี๋ยวก็โดนหมางับหรอก”ธามไทเดินเข้ามาพูด

 

 

 

“นะ นาย เข้ามาได้ไง”ฟางตกใจรีบถอยห่างโดยมีเอแคลร์ขู่

 

 

 

“ก็ประตูอยู่นั่น ว่าจะมาหาแครอล ไม่ต้องขู่เลยเจ้าหมาน้อย”ธามไทพูดแต่เอแคลร์กลับเห่าธามไท

แล้วกระโดจนจะทำร้าย

 

 

 

“ว้ายไม่เอาเอเคลร์อย่า”ฟางร้องตกใจแล้วรีบดึงธามไทหนีทำให้ทั้งคู่ล้มลงไปนอนทับกัน

 

 

 

 

“ว้าย นังฟางนี่แกได้กับเพื่อนชั้นไม่พอแล้วยังจะมารื้อฟื้นกันต่อที่บ้านชั้นหรอ”แครอลกลับเข้ามา

เห็นก็โวยวายเสียงดังจนป๊อปปี้ออกมาเห็นฟางที่นอนทับธามไทอยู่

 

 

 

“นี่จะกลับไปกินของเก่าอีกหรอห้ะ มานี่”ป๊อปปี้กระชากฟางออกมาจากตัวธามไทแล้วลากฟางขึ้นรถ

ไปทันที

 

 

 

 

“พี่ป๊อป จะไปไหนน่ะพี่ป๊อป”แครอลโวยวายจะตามไปแต่ธามไทดึงแขนแครอลไว้

 

 

“ยังจะตามไปอีกหรอ ดูแค่นี้ก็รู้ว่าพี่เธอน่ะรักพี่สาวคนนั้น”ธามไทพูด

 

 

“ปล่อยนะ ชั้นไม่ยอมให้นังลูกฆาตกรมาเป็นพี่สะใภ้ชั้นหรอก”แครอลสะบัดมือธามไทออก

 

 

“แต่ยังไงเธอก็ปฏิเสธมันไม่ได้หรอกว่า2คนนั้นรักกัน ต่อให้จะวางแผนจัดฉากให้พี่เธอเข้าใจผิด

ก็ตาม”ธามไทพูดทำให้โบว์ที่เดินเข้ามาได้ยินก็รีบแอบฟัง

 

 

 

 

“แต่ยังไงตอนนี้พี่ป๊อปก็เกลียดยัยนั่นแล้ว นี่ก็คงจะเกลียดกันมากกว่านี้สินะ ขอบใจนะที่มาได้

จังหวะพอดี”แครอลเยาะ

 

 

 

“แต่ที่ชั้นมาในวันนี้ชั้นไม่ได้มาทำให้พี่เธอเข้าใจพี่สาวคนนั้นผิดอีกหรอกนะ ที่ชั้นมาก็เพราะจะมาท

วงสิ่งที่เธอติดชั้นไว้หลังจากที่ชั้นรับปากจะช่วยเธอ”ธามไทพูด

 

 

 

 

“ตะ แต่ ชั้นยังไม่พร้อม”แครอลอึกอักจะเดินหนีแต่ธามไทคว้าตัวไว้ก่อนจะบดจูบอย่างร้อนแรง

 

 

 

“ชั้นให้เวลาเธอมาหลายอาทิตย์ตอนนี้พร้อมได้แล้วล่ะ ทำไม ทำลายความรักพี่เธอจนลืมสัญญา

ของเราแล้วรึไงว่าจะต้องแลกอะไรกับชั้น”ธามไทเยาะ

 

 

 

“นี่นายอยู่ฝ่ายไหนกันแน่เนี่ย”แครอลดิ้นในอ้อมกอดธามไท

 

 

 

“ข้างเธอเหมือนเดิมนั่นล่ะ แต่ตอนนี้ชั้นแค่มาทวงสัญญา ไม่อย่างงั้น ชั้นจะแฉให้พี่เธอรู้ว่าจริงๆแล้ว

เธอน่ะคือคนที่อยู่เบื้องหลังการจัดฉากวันนั้น อื้อ”ธามไทพูดแต่ถูกแครอลจูบปิดปากไปก่อน

 

 

 

“ถ้าจะทำก็รีบทำ ตอนนี้พี่ป๊อปคงไม่อยู่ไปห้องชั้นละกัน”แครอลนิ่งแล้วค่อยๆพูดออกมาโดยที่หน้า

แดงจัดก่อนจะเดินนำธามไทขึ้นไปชั้นบนบ้านที่ห้องนอนของเธอ

 

 

 

“เรื่องทั้งหมดมันเป็นแบบนี้หรอกหรอ”โบว์นิ่งอึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้พาฟางไปไหนน่ะ แล้วหวังว่าตอนหน้าธามไทจะยอมช่วยฟางนะ อิอิ