Love is เพราะเธอทำให้ผมรักเป็น

      เช้าวันต่อมา ป๊อปปี้ตัดสินใจแล้วว่าจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง แต่หัวใจไม่เปลี่ยน รักฟางคนเดียวเท่านั้น ต่อให้ตายจากกันก็ไม่มีวันเปลี่ยนใจ แต่ถ้ามีคนใหม่เค้าคงไม่มีทางเสียฟางไปแน่

ป๊อปปี้เริ่มจากการจัดย้ายสิ่งของที่รกเต็มห้องนอนของเค้า ฝุ่นเยอะเหมือนกันนะเนี่ย

      ปึง

    เสียงสิ่งของกระทบลงกับพื้น เอ๊ะ นั่นมันกล่องใบนั้นเป็นกล่องที่ป๊อปปี้ใช้เก็บรูปต่างของเค้าและ...ฟาง ป๊อปปี้เปิดกล่องออกมาดูแล้วอมยิ้ม

   ก่อนจะเดินไปที่หัวเตียง ซึ่งบนผนังมีแผ่นแม่เหล็กติดอยู่ ป๊อปปี้เอารูปตัวเองกับฟาง ไปติดทีละรูปๆอย่างบรรจง ทำไปยิ้มไป อ้าก ฟางน่ารัก

อีกบ้านหนึ่ง

    ฟางกำลังจัดห้องนอนของตัวเองอยู่เช่นเดียวกับบ้านอีกหลังหนึ่งที่ฟางยังไม่รู้ว่าเป็นของใคร ฟางเปิดกระเป๋าเดินทางออกเพื่อจะเอาเสื้อผ้าเข้าตู้ และ จัดเครื่องสำอางบนโต๊ะเครื่องแป้ง

    เคร้ง

   เสียงของบางสิ่งบางอย่างหล่นมาจากกระเป๋าเครื่องสำอางของฟาง ฟางก้มลงเก็บและพบว่ามันคือ...แหวนแต่งงานของเธอและป๊อปปี้ ฟางเจอมันหล่นอยู่ที่เตียงในวันนั้น

   แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเก็บมาทำไม เก็ยมาให้ป๊อปปี้รู้หรอ ว่าเธอต้องการสิ่งหนึ่งเพื่อให้นึกถึงเค้า

   "หม่ามี้คะ ฟินหิวข้าวแล้ว หม่ามี้ฟินหิว"

  เสียงของลูกตัวน้อยนามว่าฟินเรียกร้องฟาง ทำให้ฟางวางแหวนแต่งงานไว้ที่โต๊ะเครื่องแป้ง พอฟางออกจากห้องนอนเพื่อไปทำอาหารให้ฟินกิน แหวนวงนั้นสะท้อนกับแสงอาทิตย์ส่องไปยังห้องนอนป๊อปปี้

  "โอ๊ยแสงอะไรวะเนี่ย แสบตาชะมัด หิวจังไปหาอะไรกินดีกว่า"ว่าแล้วก็เดินออกไปที่ห้องครัว โดยไม่สนใจลำแสงมี่ส่องเข้ามาในห้องนอนของเค้า

   "บ้าจริง ไม่มีอะไรกินเลยวะ"ป๊อปปี้สบถออกมาก่อนจะเดินมาใส่รองเท้าผ้าใบหน้าบ้านแล้วเดินออกจากซอบตัวเอง ผ่านมาซอยหนึ่ง เพราะอะไรก็ไม่รู้ทำให้ป๊อปปี้หยุดเดินแล้วหันไปมองบ้านหลังหนึ่งที่เค้าเคยได้ยินคำว่าฟาง

   ป๊อปปี้มองสักพักก่อนจะเดินออกไป

  ร่างเล็กกำลังมองใครบางคนที่จ้องบ้านเธออยู่ ผ่านกระจก 'นั่นใครนะหน้าคุ้น พี่ป๊อปหรอ หวังว่าคงจะไม่ใช่นะ'

 ฟางกำลังกลัวใจตัวเองเมื่อเจอป๊อปปี้

 ป๊อปปี้กำลังอยากเจอฟางด้วยความคิดถึงมาสองปี

อู้เย๊เค้ามาอัพแล้วนะเตง

อยากอ่านเม้นด้วยเน้อออ