รักที่เป็นไปไม่ได้

9.2

เขียนโดย Chapond

วันที่ 5 มกราคม พ.ศ. 2557 เวลา 01.21 น.

  65 ตอน
  668 วิจารณ์
  144.80K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 10 มีนาคม พ.ศ. 2557 14.28 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

37) 3ปีให้หลัง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ก็3ปีแล้วสินะ เมื่อไหร่พวกบอสกับแก้วจะกลับมาก้ไม่รู้ นายว่ามั้ย”มายด์พูดเมื่อมานั่งที่เรือน

กระจกกับโซ่ มายด์รู้สึกว่าโซ่ไม่ตอบก็หันขงับไปมองเลยทำให้รู้ว่าโซ่กำลังรดน้ำต้นไม้อยู่แถมยังใส่

หูฟังเลยไม่ได้ยินที่มายด์พูด

 

 

 

 

“นี่โซ่ ให้ชั้นพูดคนเดียวมาตั้งนานงั้นหรอ ไอ้บ้า”มายด์โมโหดึงเฮดโฟนของโซ่ออกแล้ววีนใส่

 

 

 

“โอ้ย หูชั้นได้แตกกันพอดี มีที่ไหนรดน้ำต้นไม้แล้วใจร้อนน่ะ แล้วนี่ไม่ไปเที่ยวที่ไหนหรอ”โซ่ถาม

ขณะที่วางกระถางลิลลี่ลงที่ชั้นวาง

 

 

 

 

“ก็มันเบื่อๆนินา แถมเบื่อที่ตึกใหญ่อีก ทั้งพี่มด ทั้งทีเจ โอ้ย วางอำนาจชะมัด ทำอย่างกับว่าบอสจะ

ไม่มีวันกลับมาอย่างงั้นล่ะ”มายด์แขวะมดกับทีเจ ที่ตั้งแต่ป๊อปปี้กับแก้วแต่งงานแล้วไปดูธุรกิจที่

ฮ่องกง ทางธุรกิจที่ไทยทีเจกลับวางมาดเป็นประธานแทนป๊อปปี้เหมือนตอนที่ป๊อปปี้ปลอมตัวไป

ไม่มีผิด

 

 

 

 

“เหอะๆ เมื่อก่อนก็เห็นดีเห็นงามกับพี่สาวเธอ แล้วอะไรเนี่ยทำให้คุณหนูขี้วีนแบบเธอเปลี่ยนไป

แบบนี้”โซ่มองมายด์ที่ชอบมาขลุกอยู่กับเขาแทนการไปอยู่กับมดอย่างที่ไปมาบ่อยๆ

 

 

 

“ถ้าจะเปลี่ยนก็เปลี่ยนตั้งแต่3ปีแล้วล่ะ”มายด์แล้วมองไปที่ท้องฟ้า คิดถึงคนที่จากไปอย่างกราฟ

แล้วถอนหายใจ

 

 

 

 

“นี่เธอยังไม่ลืมนายบอดี้การ์ดนั่นหรอกหรอมายด์”โซ่มองเห็นเพื่อนสาวก็ถอนหายใจ นี่สินะ สาเหตุ

ที่ทำให้มายด์เปลี่ยนไปแบบนี้ เพราะบอดี้การ์ดหนุ่มของมังกรดำคนนั้น

 

 

 

 

“นั่นน่ะสิ ทำไมชั้นถึงยังไม่ลืมก็ไม่รู้ มะรืนนี้ไปหลุมศพของกราฟเป็นเพื่อนหน่อยสิ เพราะมันเป็นวัน

ครบรอบวันตายของเค้า”มายด์พูด โซ่จึงพยักหน้าแทน

 

 

 

 

 

 

ครืดๆ

 

 

 

 

เสียงโทรศัพท์ที่โซ่เปิดสั่นไว้ทำให้มายด์และโซ่หันไปมองที่โต๊ะ พบว่าหน้าจอมือถือของโซ่ เป็นฟ้า

โทรมา

 

 

 

“นี่ตกลงนายกับยัยนั่นเป็นแฟนกันแล้วหรอโซ่”มายด์ถามโซ่ทันที

 

 

 

“เพื่อนกันน่า”โซ่พูดก่อนจะเดินออกไปพูดโทรศัพท์กับฟ้า มายด์แอบดูรอยยิ้มที่ออกมาจากใบหน้า

หนุ่มติสรักธรรมชาติอย่างโซ่อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนก็ยิ่งมั่นใจว่าฟ้านี่ล่ะ ได้มายึดพื้นหัวใจของโซ่

เรียบร้อยแล้ว

 

 

 

 

“เพื่อนกันทำไมต้องตัวติดกันด้วยล่ะ นายน่ะรักยัยนั่นเข้าแล้วล่ะสิ”มายด์พูดเมื่อโซ่เดินเข้ามา

 

 

 

“เถอะน่า ถ้าชั้นจะรักแล้วไงชั้นไม่เคยคิดดจะทำร้ายมังกรดำเหมือนหมอนั่นสักหน่อย”โซ่พูดถึง

ป๊อปปี้แล้วนิ่งไม่พูดอะไร

 

 

 

 

 

“แหม มีความสุขมากเลยนะที่คุยกับมันน่ะ”เขื่อนเดินเข้ามาในบ้านแล้วหงุดหงิดเมื่อเห็นฟ้าพูดคุย

โทรศัพท์กับโซ่อย่างมีความสุข

 

 

 

 

“ค่ะ มีความสุขมากเพราะโซ่เป็นคนดีมาก ไม่เคยทำให้ฟ้าเสียใจ”ฟ้าพูดแล้วจะเดินหนีแต่เขื่อนมารั้ง

แขนไว้

 

 

 

“พี่ยังรักฟ้าอยู่นะ ฟ้าพี่อยากจะขอโอกาส”เขื่อนขอร้อง

 

 

 

 

“โอกาสมันไม่มีให้พี่แล้วล่ะค่ะ พี่เขื่อนอย่าลืมนะคะว่าพี่ยังมีเฟย์ที่พี่ต้องดูแล แม้ว่าตอนนี้เฟย์ไม่อยู่

ก็เถอะ”ฟ้าพูดแล้วสะบัดมือออกจากมือเขื่อนแล้วเดินไป เขื่อนเจ็บใจเมื่อฟ้าพูดถึงชื่อยัยตัวร้ายอ

ย่างเฟย์ ที่ตอนนี้ไปเรียนต่อด้านแฟชั่นที่อิตาลีอยู่

 

 

 

 

“ถ้าไม่มีเธอเข้ามา ชั้นกับฟ้าคงไม่เลิกกัน”เขื่อนพูดอย่างเจ็บใจเมื่อ3ปีก่อนที่เขาจับได้ว่าเฟย์คือคน

ส่งรูปของเขาที่นอนกับเธอไปให้ฟ้าและเป็นสาเหตุที่เขาและฟ้าต้องเลิกกัน เขาประกาศกร้าวว่าจะ

ไม่มีวันให้อภัยเฟย์ ทำให้เฟย์เสียใจหนีไปเรียนต่อที่อิตาลีทันที

 

 

 

 

 

“ไม่ได้รักกันเป็นแฟนแต่รักกันแบบพี่น้องก็ได้นินา หัวหน้าแก้งค์เสือขาว”ฟางพูดขึ้นแล้วเดินเข้ามา

หาเขื่อนที่ยืนหัวเสียอยู่

 

 

 

 

“แล้วเลดี้คนเก่งของมังกรดำล่ะครับ เมื่อไหร่จะแต่งงานกับนายแบงค์ซักที”เขื่อนถามฟางถึงแบงค์คู่

ที่มาดูตัวเธอเมื่อ3ปีก่อน ปัจจุบันก็ยังตามจีบเธออยู่นั่นล่ะ

 

 

 

“ไม่อ่ะ ตอนนี้ไม่อยากคิดเรื่องรัก เรื่องของแก้งค์กำลังวุ่นๆไหนจะธุรกิจของมังกรดำ เรื่องชุมชนที่วัด

จีนที่อยู่ใต้การดูแลของมังกรดำอีก นี่ยังไม่นับธุรกิจการเดินเรืออีกนะ เห้อ พี่ขนมจีนคะ เดี๋ยว

เอกสารซื้อขายสินค้ากับเสือขาวช่วยเอาให้เขื่อนด้วยนะคะ”ฟางพูดแล้วรีบสั่งขนมจีนทันที

 

 

 

 

 

“จ้าworking womanจริงๆเลดี้คนนี้ ที่ไม่ด่วนเลือกแบงค์เพราะมีนายไทม์ นักธุรกิจจิวเวอรี่กับตูน

ลูกนายธนาคารใหญ่รึเปล่าน้า เลดี้สาวเสน่ห์แรง”เขื่อนแซวฟางถึงเรื่องที่มีไทม์ เข้ามาจีบฟางและ

เป็นหุ้นส่วนของบริษัทของมังกรดำคนใหม่อีกด้วย ไหนจะตูนที่ยื่นมือเข้ามาช่วยตอนนี้ฟางกำลังมี

ปัญหาด้านการเงินของมังกรดำและประกาศจีบอย่างเป็นทางการ สุดท้ายตอนนี้ฟางก็ยังเลือกใครสัก

คน

 

 

 

 

“นี่แกเปลี่ยนจากตำแหน่งหัวหน้าเสือขาวไปเป็นนักข่าวตั้งแต่เมื่อไหร่ยะ แค่ลำพังพวกนั้นถาม

ซอกแซกชั้นก็เหนื่อยขี้เกียจตอบอยู่แล้วเนี่ย”ฟางพูดแล้วนั่งลงที่โซฟาก่อนจะถอดสูทสีแดงสดออก

แล้วพิงลงที่โซฟาอย่างเหนื่อยอ่อน

 

 

 

 

 

“แหมๆ เป็นเลดี้แห่งมังกรดำ ทั้งสวย เก่งแถมเสน่ห์แรงแบบนี้น่ะใครๆก็จับตามอง”เขื่อนแซวแล้วนั่ง

ลงข้างๆ

 

 

 

 

“ภายนอกดูเพอเฟ็กแต่ภายในน่ะขมขื่น”ฟางพูดนิ่งๆทำให้โทโมะและขนมจีนที่เช้คงานอยู่ก็มานั่งดู

อาการแล้วมองปฎิทิน มะรืนนี้สินะ วันครบรอบการจากไปของกราฟ

 

 

 

 

“อย่าเสียใจเลยนะฟางเรื่องมันผ่านไปนานแล้วกราฟรู้กราฟจะเสียใจนะ”โทโมะปลอบฟาง

 

 

 

 

“นี่ยัยคุณหนู ทีหลังล่ะหัดเก็บของออกมาให้หมดได้มั้ยห้ะ ชั้นมีแค่2มือนะ มันหนักโว่ย”กั้งโวยวาย

เดินแขกพวกกล่องกระเป๋ากับรองเท้าเข้ามาก่อนจะวางลงแล้วปาดเหงื่อ

 

 

 

“ปากก็ยังว่างนินา นายก็คาบซะสิทีหลัง”ฟางเยาะ กั้งจะเข้ามาเอาเรื่องโทโมะรีบห้าม

 

 

 

 

“โอ๊ย พอเลยค่ะคู่นี้ เจ้านายกับบอดี้การ์ดอะไรทำไมเถียงกันได้ดีแบบนี้เนี่ย ต้องทำงานด้วยกันอยู่

นะคะ อะไรที่ยอมๆกันได้ก็ยอมๆกันเถอะค่ะ”ขนมจีนห้ามฟางและกั้ง

 

 

 

 

 

“ไม่มีวัน”กั้งและฟางพูดพร้อมกันก่อนจะหันไปเขม่นใส่กันต่อ ภาพที่กั้งทะเลาะกับฟางถูกฉายซ้อน

ด้วยถาพของป๊อปปี้และฟางเหมือนเหตุการณ์ทั้งหมดมันกำลังเป็นเดจาวู

 

 

 

 

“ถึงจะไม่ยอมแต่นายก็ยอมมาทำงานแทนกราฟไม่ใช่หรอกั้ง”โทโมะพูดทำให้กั้งชะงักแล้วนิ่งไป

 

 

 

“เพราะรู้ไงว่าสิ่งที่พี่ชั้นรักที่สุดคืออะไร และน้องชายที่ดีก็ควระทำให้พี่ชายมีความสุขนิ”กั้งพูดแล้ว

แอบเหล่มองฟาง

 

 

 

 

“ขอบใจย่ะ”ฟางพูดแล้วมองกั้งก่อนจะเอามือไปเช็คแฮนด์กับกั้ง

 

 

“ไม่ต้องมาจับ ยัยเตี้ย ขนลุก ไม่ต้องมาซึ้งด้วย เธอน่ะไม่ใช่สเปคขั้นหรอก”กั้งพูดแล้วเดินหนีไป

ฟางอ้าปากเหวอกับความห่ามของกั้ง

 

 

 

 

 

“หนอย ทำเป็นอวดดี เชอะ กราฟนะกราฟมีน้องนิสัยแย่งี้ได้ไง”ฟางโวยวายไม่ยอมแพ้

 

 

 

 

“กั้งเหมือนกับป๊อปปี้เลยเนาะ ไม่ยอมเหมือนกันเลย”ขนมจีนพูดทำให้ทุกคนในบ้านชะงักมอง

ขนมจีนเป็นตาเดียว

 

 

 

 

“ไหงจู่ๆพี่ขนมจีนต้องพูดถึงเค้าขึ้นมาค่ะ”ฟางนิ่งไปทันที

 

 

 

“พี่ขอโทษค่ะน้องฟาง พี่ก็แค่เห็นกั้งไม่ยอมน้องฟางเหมือนกับเค้าเท่านั้นเอง”ขนมจีนรีบพูด

 

 

 

 

“ช่างเถอะค่ะยังไงซะก็หนีไม่พ้นอยู่ดี อย่าไปพูดถึงเค้าเลยนะคะเมื่อตอนกลางวันเห็นมีเมลมาจาก

เฮียฟลุ้คมีอะไรด่วนรึเปล่าคะ”ฟางถามโทโมะต่อ

 

 

 

 

“ถึงหมวยฟาง เลดี้มังกรดำผู้ยิ่งใหญ่ของเฮียช่วงนี้เฮียยุ่งมากเลย แถมอันดาจะต้องเรียนชั้นป.4เฮีย

เลยอยากจะฝากให้ฟางเอาหลานไปเลี้ยงก่อนได้มั้ย ให้หลานเยนต่อที่ไทยแล้วเฮียจะตามไปนะ

รักนะ เฮียฟลุ้ค”โทโมะอ่านข้อความในเมลที่ฟลุ้คส่งมาให้ฟาง ฟางฟังแล้วยิ้มออกมา

 

 

 

 

“เฮียนะเฮีย แล้วนี่ต้องไปรับหลานวันไหนหรอคะพี่โทโมะ”ฟางถาม

 

 

“เครื่องมาถึงไทยพรุ่งนี้ครับ”โทโมะพูดแล้วบอกไฟล์ทที่อันดามาถึงเมืองไทย

 

 

 

“ว้าว ดีจังๆงั้นคืนนี้ฟางไปมาร์คหน้าดีกว่าพรุ่งรี้ฟางจะได้หน้าใสๆไปรับหลาน”ฟางพูดอย่างอารมณ์

ดีแล้วเดินขึ้นไปชั้นบน

 

 

 

 

 

 

 

 

วันต่อมาที่สนามบิน 

 

 

 

 

 “เดี๋ยวเครื่องลงประมาณ11โมงหรอคะ งั้นฟางไปเข้าห้องน้ำแปปนะคะ”ฟางบอกเมื่อมาถึงสนามบิน

แล้วเดินเลี่ยงไปเข้าห้องน้ำ

 

 

 

 

“ชั้นคงไม่เข้าผิดแล้วล่ะ”ฟางเดินมาหยุดที่หน้าห้องน้ำแล้วมองป้ายห้องน้ำชายแล้วคิดถึงวันแรกที่

เจอกับป๊อปปี้ที่นี่ก่อนจะเลือกเดินเข้าน้ำหญิงไปแล้วทำธุระจนเสร็จก่อนจะเดินออกมา

 

 

 

 

 

“ว้าย/ขอโทษครับ”ฟางเดินออกมาไม่ดูทางเพราะมัวแต่เก็บเครื่องสำอางลงกระเป๋าทำให้ชนกับใคร

คนหนึ่งเข้า และชายคนนั้นก็รับตัวฟางไว้ในอ้อมกอดก่อนที่ทั้งคู่จะอึ้งไปเมื่อรู้ว่าเป็นใคร

 

 

 

 

 

“ขอบคุณค่ะ”ฟางรีบผละออกจากอ้อมกอดป๊อปปี้และรีบลุกยืน ป๊อปปี้ลอบมองคนตัวเล็กที่3ปีที่ผ่าน

ไปไม่ได้เปลี่ยนแปลงกับตัวเธอเลย จะเปลี่ยนก็แค่ผมลอนยาวยาวถูกตัดและยืดตรงประมาณไหล่

กับหน้าที่ถูกแต่งให้เข้มขึ้นให้ดูดุและคมเท่านั้น

 

 

 

 

 

 

“อาป๊า”เสียงเล็กๆของเด็กผู้ชายคนหนึ่งวิ่งมากอดป๊อปปี้ทำให้ฟางหันไปมองเด็กผู้ชายที่วิ่งมากอด

ป๊อปปี้นั้นทันที

 

 

 

 

“กั้มฟ์ แล้วม๊าแก้วไปไหนแล้วล่ะครับหืม”ป๊อปปี้พูดแล้วอุ้มเด็กชายคนนั้นขึ้นมาทำให้แก้วรู้ทันทีว่า

เด็กคนนี้คือใคร

 

 

 

“ลูกของคุณหรอคะ”ฟางกลั้นใจถามป๊อปปี้

 

 

 

“อืม ลูกของชั้นกับแก้ว”ป๊อปปี้ตอบสั้นๆทำให้ฟางแอบหน้าเสียนิดนึง

 

 

 

 

“นี่ยัยเลดี้ หลานเธอมาถึงแล้วนะจะยืนทำอะไรอยู่ตรงนี้ตั้งนานเนี่ย”กั้งเดินมาบ่นกับฟางแล้วชะงัก

เมื่อเจอป๊อปปี้

 

 

 

"นี่แกจะทำอะไรยัยเตี้ยนี่น่ะ"กั้งโวยวายเข้ามาเอาเรื่อง

 

“ไม่มีอะไรหรอกกั้งไปกันเถอะ”ฟางห้ามกั้งแล้วพูดก่อนจะเดินออกไป 

 

 

"ก็มีคนดูแลดีนินา"ป๊อปปี้มองฟางและกั้งที่เดินออกไปไม่พูดอะไร

 

 

 

 

 

“เอาโกโก้ร้อนค่ะ”แก้วเดินมาสั่งโกโก้ที่ร้านกาแฟของสนามบินโทโมะหันไปมองตามเสียงที่คุ้นเคย

แล้วชะงักเมื่เห็นร่างสูงบางที่คุ้นเคย แก้ว เธอไม่ได้เปลี่ยนไปเลยนะ

 

 

“ไม่ได้เจอกันตั้งนานเลยนะครับ”โทโมะพูดเมื่อไปทักแก้ว

 

 

 

“เอ่อ ค่ะคุณมาทำอะไรที่นี่หรอคะ”แก้วชะงักก่อนจะปรียสีหน้าเป็นปกติแล้วถาม

 

 

“ผมมารับหลานของฟางน่ะ นี่กลับมานานแล้วหรอครับ”โทโมะถามต่อ

 

 

 

 

“เครื่องพึ่งมาถึงน่ะค่ะ เอ่อ ถ้าไม่มีอะไรแล้วขอตัวก่อนนะคะ พอดีลูกกับสามีรออยู่”แก้วพูดจบแล้ว

รับโกโก้เดินหลบโทโมะไป ชายหนุ่มอึ้งก่อนจะยิ้มกับตัวเอง จริงสิ แก้วแต่งงานกับป๊อปปี้ไปนานแล้ว

นิ จะมีลูกก็ไม่เห็นแปลก

 

 

 

 

 

 

 

“น้าฟาง”อันดาวิ่งไปกอดฟางเมื่อเห็นว่าฟางมารอรับตัวเอง

 

 

“มาให้น้ากอดหน่อยสิคะ คิดถึงจังๆๆ”ฟางหอมแก้มอันดาซ้ายทีขวาทีสลับกันไป

 

 

 

 

“อ๊าย อันดาคิดถึงน้าฟางที่สุดเลยค่ะ”อันดาพูดก่อนจะหันไปสวัสดีขนมจีน โทโมะ และกั้งที่มารับ

เธอพร้อมฟาง

 

 

 

 

“งั้นเดี๋ยวเราไปกันเลยเนาะใกล้เที่ยงละเดี๋ยวน้าฟางพาไปกินพิซซ่า”ฟางพูดแล้วจูงมืออันดาไปแล้ว

ต้องชะงักเมื่อเห็นครอบครัวของป๊อปปี้กำลังจะขึ้นรถแท็กซี่ ป๊อปปี้และฟางสบตากันนิ่ง ฟางมองไปที่

แก้วที่อุ้มลูกอยู่ก้รีบเบือนหน้าหนีเช่นเดียวกับโทโมะ

 

 

 

 

 

 

“เค้ามีครอบครัวไปแล้ว คุณน้องฟางเห็นแล้วก็ควรจะตัดจากเค้านะคะ”ขนมจีนพูดนิ่งๆ

 

 

 

 

 

“ค่ะ ฟางจะไม่สนใจเค้าอีกแล้ว ต่อไปนี้เราจะต่างคนต่างอยู่”ฟางพูดแล้วเดินนำทุกคนขึ้นรถไป

 

 

 

 

 

 

นี่จะเป็นPartหลังแล้วนะคะ อย่าลืมติดตามนะว่าเรื่งนี้จะเป็นยังไงต่อไป

 

ที่สำคัญเม้นกับโหวตเรื่องนี้หน่อยน้าๆๆ

 

ตัวละครบางตัวหายไป อาจจะมีตัวใหม่เข้ามาก็ได้นะ

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา