รักที่เป็นไปไม่ได้

9.2

เขียนโดย Chapond

วันที่ 5 มกราคม พ.ศ. 2557 เวลา 01.21 น.

  65 ตอน
  668 วิจารณ์
  144.82K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 10 มีนาคม พ.ศ. 2557 14.28 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

51) ทรยศต่อตัวเองnc

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไหนว่าจะพาชั้นกลับบ้าน พามาทำไมที่นี่”ฟางหันไปพูดกับป๊อปปี้ที่จอดรถที่หน้าบ้านแสงตะวันก็

รีบว่าชายหนุ่มทันที

 

 

 

 

“จะโทรบอกให้คนของเธอมารับก็ได้นะ ชั้นจะทำแผล”ป๊อปปี้เอามือกุมแผลที่ฟางกัดที่เลือดไหลมา

ไม่หยุดเข้าไปในบ้าน ฟางเห็นเลือดของป๊อปปี้ที่ไหลมาไม่หยุดก็รู้สึกผิดเดินตามชายหนุ่มเข้าไป

ด้านในก็เห็นป๊อปปี้กำลังทำแผลตัวเองอยู่ก็เดินไปนั่งข้างๆก่อนจะเอามือป๊อปปี้มาวางไว้ที่ตักตัวเอง

แล้วนั่งทำแผลให้ป๊อปปี้

 

 

 

 

“โอ๊ะ”ป๊อปปี้ร้องเมื่อฟางเอาแอลกอฮอล์ล้างแผลให้ป๊อปปี้และกระตกแขนหนี ฟางรีบล๊อคไว้

 

 

 

“จะหนีทำไมล่ะ เดี๋ยวแผลก็อักเสบไม่สะอาดหรอก”ฟางดุป๊อปปี้

 

 

 

“แหงล่ะ คนบ้ากัด แผลเลยติดเชื้อเป็นธรรมดา”ป๊อปปี้พูด ฟางหมั่นไส้กดสำลีชุบแอลกอฮอล์ลงที่

แผลอย่างแรงจนป๊อปปี้ถึงกับร้องโอ๊ยออกมาด้วยความเจ็บ

 

 

 

“สมน้ำหน้า อยากมายุ่งกับชั้นเลยต้องเป็นแบบนี้ล่ะน่า”ฟางที่แม้จะสงสารแต่นึกถึงสิ่งที่ป๊อปปี้

ทำร้ายเธอเมื่อตอนกลางวันไปก็อดว่าให้ไม่ได้

 

 

 

“ถ้ายังไม่หายโกรธ ให้กัดอีกก็ได้นะ”ป๊อปปี้พูดแล้วมองฟาง ที่รู้ดีว่าฟางคงจะโกรธมาก

 

 

 

“ถ้าเอาความเลวที่คุณทำมาให้ชั้นทั้งหมดแล้วชั้นกัดคุณนะ คุณน่ะโดนกัดทั้งตัวแล้ว”ฟางว่า

 

 

“แต่เธอก็ทั้งเคยกัดทั้งจูบมาทั้งตัวแล้วนิ”ป๊อปปี้พูดยิ้มๆ

 

 

 

“ทุเรศ คิดแต่เรื่องแบบนี้นะ เสร็จแล้วค่ะ”ฟางว่าเมื่อพันแผลให้ป๊อปปี้เสร็จแล้วจะลุกขึ้นหนีแต่ป๊อปปี้

ดึงฟางมากอด

 

 

 

 

“ปล่อยชั้นนะ ปล่อย”ฟางว่าแต่ป๊อปปี้ไม่ยอมปล่อยก่อนจะจูบลงที่หัวไหล่มนของฟาง ฟางทั้งใจเต้น

และโกรธปะปนกันไปดิ้นหนีทำให้ป๊อปปี้ดันตัวฟางไปนอนที่โซฟาโดยที่ตัวเองขึ้นคร่อมทับร่างบาง

ไว้

 

 

 

 

 

“ออกไปจากตัวชั้นนะคุณภานุ ชั้นจะกลับบ้าน”ฟางว่า

 

 

 

 

“ทำไมพูดกับสามีไม่เพราะเลยล่ะจ้ะ แบบนี้ต้องลงโทษ”ป๊อปปี้พูดจบก็บดจูบฟางลงไปทันที ฟาง

ดิ้นและทุบหลังของชายหนุ่มแต่ไม่มีท่าทีว่าป๊อปปี้จะหยุดเลย ก่อนที่จะสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปาก

สวยของฟางเพื่อหยอกล้อกับลิ้นเล็กๆของฟาง

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆ”ฟางร้องอู้อี้ในลำคอด้วยความเจ็บใจที่ทั้งโดนหลอกและต้องโดนป๊อปปี้ทำแบบนี้กับตัว

เองอีกแล้วก่อนน้ำตาจะไหลออกมา ป๊อปปี้รู้สึกถึงน้ำที่ไหลออกมาจากตาก็หยุดนิ่งก่อนจะถอนจูบ

ออกมาแล้วเช็ดน้ำตาให้ฟาง แต่ฟางเบือนหน้าหนีไม่ยอมให้เช็ด

 

 

 

 

“ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย เห็นชั้นเป็นตัวอะไรอยากจะรักก็รักอยากจะทิ้งขว้าง ทำร้ายจิตใจก็ทำงั้น

หรอ”ฟางพูดทั้งน้ำตา ป๊อปปี้สบตาฟางนิ่งก่อนจะกอดฟางไว้

 

 

 

 

“อย่าร้องไห้ได้มั้ย การที่เธอยิ่งร้องไห้ออกมาแบบนี้น่ะมันยิ่งทำให้หัวใจชั้นถูกบีบทำลายไปเหมือน

กันนะ”ป๊อปปี้พูดฟางขืนตัวเองออกแต่ป๊อปปี้ไม่ปล่อย

 

 

 

 

 

“แล้วทำแบบนี้กับชั้นทำไมล่ะป๊อปปี้ ทำไม”ฟางร้องไห้เอาหน้าซุกอกกว้างของป๊อปปี้ทั้งรักทั้งโกรธ

ปะปนกัน

 

 

 

 

“มันคือสิ่งที่ชั้นต้องทำ เดอะ ซันไม่ยอมหยุดแค่นี้แน่ถ้าชั้นไม่ตัดหน้าเอาธุรกิจนั้นมาจากเธอ”ป๊อปปี้

พูด

 

 

 

 

“พวกทีเจงั้นหรอ พวกนั้นจะทำอะไรชั้น ชั้นไม่กลัวหรอกนะ ตาต่อตา ฟันต่อฟันเลยสิ จะเล่นขี้โกง

ลอบทำร้ายกันทำไม”ฟางพูด

 

 

 

 

 

“เธอไม่กลัว แต่ชั้นกลัว ถ้าเธอเป็นอะไรไปชั้นคงต้องตายตามเธอไปแน่ๆ”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางนิ่ง

หยุดดิ้นแล้วกอดกับชายหนุ่มเนิ่นนาน

 

 

 

“ทำร้ายชั้นแล้วมากอดชั้นแบบนี้เรียกว่าตบหัวลูบหลังนะ”ฟางพูดนิ่งๆเพราะยังเคืองป๊อปปี้อยู่

 

 

 

 

 

“ชั้นบอกแล้วชั้นไม่มีวันทำร้ายเธออีกแล้ว แต่นี่ไม่มีทางเลือก พวกนั้นจะฆ่าเธอ ชั้นไม่ยอมให้เธอ

เป็นอะไรหรอก ชั้นขอโทษที่ทำร้ายเธอเมื่อตอนกลางวันแต่ชั้นจำเป็นต้องทำจริงๆ”ป๊อปปี้ผละออก

จากอ้อมกอดฟางแล้วพูด ฟางมองหน้าชายหนุ่มนิ่งก่อนจะง้างมือจะตบหน้าป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“ตบชั้น ตีชั้นเลย เอาให้หายแค้น ชั้นยอมแล้ว”ป๊อปปี้พูดก่อนจะหลับตาลงฟางมองป๊อปปี้นิ่ง

 

 

 

 

 

 

“อื้อ”ฟางช้อนหน้าป๊อปปี้มาจูบทันทีก่อนจะเคลื่อนตัวไปนั่งคร่อมป๊อปปี้ไว้โดยที่ปากทั้งคู่ยังไม่ยอม

ผละออกจากกัน

 

 

 

 

 

“ทำไมต้องยอมพวกนั้นด้วยป๊อปปี้ ทำไมกันบอกชั้นมาได้มั้ยทำไมต้องยอม”ฟางผละออกจากจูบ

ชายหนุ่มแล้วถาม

 

 

 

 

 

“เพราะมันคือครอบครัวชั้นไงล่ะฟาง ชั้นจะทรยศพ่อแท้ๆตัวเองไม่ได้”ป๊อปปี้พูดออกมา

 

 

 

 

“แม้ว่าเค้าจะเลวแค่ไหน นายก็ทำงานให้งั้นหรอป๊อป ทำไมล่ะ ทำไมถึงไม่บอกท่าน”ฟางถาม

 

 

 

 

“ท่านต้องการล้างแค้นให้แม่แสงตะวันและต้องการเห็นพวกเธอย่อยยับไป ชั้นไม่มีทางเลือก ชั้น

ยอมรับว่าเมื่อก่อนชั้นอาจจะแค้น แต่พอชั้นได้เจอเธอ ฟาง ชั้นอยากจะหยุดความแค้นและอยาก

ปกป้องเธอจากพ่อชั้น”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

“ชั้นเป็นศัตรูของพ่อนาย นายจะปกป้องได้ยังไงล่ะ”ฟางกอดป๊อปปี้แล้วพูด

 

 

 

“ชั้นพยายามจะยื้อไว้ให้นานที่สุดท่านต้องเห็นใจชั้นสิ ชั้นทำงานให้ท่านหมดทุกอย่างกะอีแค่คนที่

ลูกรักท่านก็น่าจะยอม”ป๊อปปี้พูดฟางมองป๊อปปี้อึ้งเพราะตั้งแต่คบกันป๊อปปี้ไม่เคบบอกรักเธอเลย

ฟางอ้าปากค้างจนน้ำตาไหลออกมา

 

 

 

 

 

“ร้องไห้ทำไม ไม่ต้องกลัวนะ แก้ว ชั้น โซ่จำเป็นต้องทำร้ายพวกเธอแต่เราไม่ได้ตั้งใจนะ”ป๊อปปี้เช็ด

น้ำตาให้ฟาง

 

 

 

 

“ชั้นดีใจนะที่ได้ยินคำว่ารักออกมาจากปากนาย ป๊อปชั้นรักนายนะ ฮือๆ”ฟางร้องไห้กอดป๊อปปี้แน่น

 

 

 

 

“ชั้นก็รักเธอ รักมากจนไม่อยากให้เธอเป็นอะไรเลย”ป๊อปปี้กอดกับฟางอยู่เนิ่นนาน

 

 

 

 

“อ๊ะ ป๊อปปี้ อย่านี่มันโซฟานะ”ฟางร้องเมื่อป๊อปปี้เอามือรูดซิบเดรสสายเดี่ยวของเธอลงแล้วเอามือ

ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลัง

 

 

 

 

“ในนี้มีเราแค่2คนทำตรงนี้ก็ได้”ป๊อปปี้พูดก็จูบฟางอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

“คนบ้า”ฟางเขินก่อนจะเอามือโอบรอบคอป๊อปปี้เพื่อให้ชายหนุ่มถอดชุดของเธอออกไปถนัดจากนั้น

ก็ค่อยๆถอดบราและกางเกงในตัวจิ๋วของฟางออกจนหมดจนร่างกายของฟางเปลือยเปล่าต่อหน้า

ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“จ้องอะไรเล่า ฟางอายเป็นเหมือนกันนะ”ฟางเบือนหน้าหนีด้วยความเขินเพราะป๊อปปี้เล่นถอด

เสื้อผ้าเธออกจนหมดแต่ตัวเองกลับใส่เสื้อผ้าครบหมด

 

 

 

 

 

“ก็มองเมียไง เมียสวยแบบนี้คนมันละสายตาออกไปไม่ได้นินา”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางที่เขินอยู่ยิ้มไม่

หุบก่อนจะขึ้นคร่อมแล้วถอดเสื้อเชิ้ตป๊อปปี้ออกไปแล้วโยนไปพ้นๆแล้วปลดเช็ดขัดออกมาและถอด

เสื้อผ้าให้ป๊อปปี้จนเปลือบเปล่าเหมือนกับเธอก่อนที่ฟางจะก้มลงไปที่แกนกลางของชายหนุ่มก่อนจะ

ให้ปากครอบครองจนป๊อปปี้แทบสะดุ้งด้วยความเสียงเมื่อฟางใช้ลิ้นโลมเลียตรงนั้นของเขาเหมือน

กับเป็นของเล่นของเธอ

 

 

 

 

 

“พะ พอก่อน มะ ไม่ไหวแล้ว”ป๊อปปี้เกร็งสุดตัว ฟางเงยหน้ามองนิดนึงก่อนจะค่อยๆขึ้นมาประกบจูบ

ชายหนุ่มอย่างร้อนแรงแล้วสอดเอาความเป็นชายของชายหนุ่มเข้าไปในโพรงสาวที่ฉ่ำเยิ้มไปด้วย

น้ำรักของเธอ

 

 

 

 

 

“อ๊ะ ซี้ด”ฟางร้องครางเมื่อสัมผัสกับความคับแน่นที่แทรกเข้ามาก่อนจะขยับสะโพกค่อยๆและเริ่มเร่ง

จังหวะโดยที่ป๊อปปี้ก็ตอบรับเธอเป็นอย่างดี

 

 

 

 

“ฟะ ฟาง อ๊ะ อ๊ะ”ป๊อปปี้ครางออกมากับความร้อนแรงที่ฟางมองให้ชายหนุ่มก่อนจะขบเม้มที่ที่ยอด

อกสวยที่ชูชันตรงหน้าเขาจนฟางร้องครางออกมาและเร่งความเร็วของสะโพก

 

 

 

 

“เธอเป็นของชั้นนะ เป็นเมียชั้น ชั้นไม่ยอมให้เธอเป็นอะไรเด็ดขาด อ๊ะ”ป๊อปปี้พูดและขัยบสะโพก

ไม่หยุด

 

 

 

 

“อย่าทำให้ชั้นต้องเสียใจอีกนะป๊อป อ๊ะ ชั้นให้โอกาสนายครั้งนี้ครั้งสุดท้ายแล้วนะ ซี้ด อ๊ะ”ฟางพูด

และครางด้วยความเสียวก่อนที่ป๊อปปี้จะขยับสะโพกอย่างเร็วแล้วปล่อยสายธารสีขาวเข้าไปเต็มช่อง

รักของฟาง ทั้งคู่หอบหายใจกันอย่างเหนื่อยอ่อน ก่อนที่ปีอปปี้จะถอนแกนกลางออกแล้วดันตัวฟาง

ลงไปนอนกับโซฟาโดยที่ตัวเองเอาหัวพิงซบที่อกสวย

 

 

 

 

“มานอนแก้ผ้ากันตรงนี้ไม่อายรึไง”ฟางที่กอดป๊อปปี้ไว้แล้วพูด

 

 

 

 

 

“อายก็อายนะ แต่แก้ด้วยกัน งั้นเราไปต่อกันบนห้องเถอะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะอุ้มฟางขึ้นไปต่อที่ชั้นบน

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้จะคว้าตัวฟางมากอดในตอนเช้าวันต่อมาแล้วต้องตกใจที่พบแต่ความว่างเปล่าก่อนจะ

รีบใส่เสื้อผ้าแล้วเดินลงมาชั้นล่าง“น่ากินมั้ย”ฟางชูจานอาหารเช้าแบบอเมริกันให้ป๊อปปี้ดู ในจานฟาง

บีบซอสมะเขือเทศเป็นรูปหัวใจจนป๊อปปี้อมยิ้มด้วยความเขินก่อนะนั่งลงทานอาหารเช้ากับฟาง

 

 

 

 

“เป็นไงๆ อร่อยมั้ย”ฟางถามป๊อปปี้ที่หั่นไส้กรอกเข้าปากไปแล้วเคี้ยวนิ่งๆ

 

 

 

 

 

“อย่างน้อยไม่ทำไส้กรอกไม้ ไข่ดาวไม่ไหม้ ก็กินได้แล้วล่ะ”ป๊อปปี้พูด ฟางจึงตีแขนไปที

 

 

 

 

“ไม่อร่อยรึไง ไม่เห็นจะชมเลย”ฟางย่นจมูกใส่เมื่อทานอาหารเช้าด้วยกันเสร็จแล้วและกำลังช่วยกัน

ล้างจาน

 

 

 

 

 

“ก็อร่อยนะ เอาน่าเดี๋ยวกลางวันนี้ทำอาหารให้กิน รับรอง อร่อยติดใจแน่ๆ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะหอม

แก้มฟางแล้วเดินหนี ฟางยิ้มก่อนะเอามือลูบที่แก้มตัวเองเบาๆก่อนจะเดินตามป๊อปปี้ไปที่สวนนอก

บ้าน

 

 

 

 

 

“ว้าย ป๊อปปี้ ทำอะไรเนี่ยวางฟางลงเลย”ฟางเดินออกมาตามหาป๊อปปี้ และต้องร้องเมื่อป๊อปปี้โผล่

มาจากที่ซ่อนแล้วอุ้มฟางขึ้นก่อนะพาฟางมาที่ใต้ต้นไม้แล้ววางฟางลงในเปลผูกขนาดพอ2คนนอน

ได้

 

 

 

 

 

 

“อยากอยู่ด้วยกันแบบนี้ไปนานๆเนาะ”ป๊อปปี้ที่กอดฟางไว้แนบอกแล้วพูดขึ้น ฟางเงยหน้ามามอง

ชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

“อยากอยู่เหมือนกัน เมื่อไหร่เรื่องบ้าๆพวกนี้มันจะจบลงสักทีว่ามั้ย”ฟางพูด ป๊อปปี้จึงลูบผมฟาง

อย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

“ป๊อปว่าป๊อปจะพอเรื่องพวกนี้”ป๊อปปี้พูด ฟางชะงัก ลุกขึ้นมามองชายหนุ่ม

 

 

 

 

“พอแล้วป๊อปจะทำยังไง ป๊อปบอกเองนิว่านั่นคือครอบครัว นั่นคือพ่อแท้ๆของป๊อป”ฟางพูด

 

 

 

 

“เดอะ ซันได้ทุกอย่างมามากพอแล้ว ป๊อปจะออกจากเดอะ ซันแล้วเริ่มชีวิตใหม่ เป็นคนธรรมดา

ที่รักฟางได้อย่างไม่ต้องปิดบังอะไร”ป๊อปปี้พูด ฟางอึ้ง น้ำตาไหลออกมาด้วยความตื้นตันใจโผเข้า

กอดป๊อปปี้แน่น

 

 

 

 

“ขอบคุณมากนะป๊อปที่เลือกออกมาเพราะฟาง ขอบคุณค่ะ ฮือๆ”ฟางกอดป๊อปปี้แน่นแล้วร้องไห้

ออกมาด้วยความดีใจ ป๊อปปี้ยิ้มและกอดฟางแน่น ด้วยความรักผู้หญิงคนนี้มากมายจนยากจะเอ่ย

เป็นคำพูดออกมาได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าคราวนี้ไอ้ป๊อปมันทรยศเราอีกจะเอายังไงดีทีเจ”มดพูดขึ้นในห้องทำงาน โบว์ที่ทำโอทีดึกได้ยิน

เข้าก็หยุดเพื่อแอบฟัง

 

 

 

 

 

“ง่ายๆ ถ้าคราวนี้มันเลือกเมียมันเราก็ฆ่ามันซะสิ”ทีเจพูดนิ่งๆ โบว์อึ้งตกใจมาก

 

 

 

“นี่แล้วนายพ่อไม่ว่าหรอนั่นลูกชายของเค้าเลยนะ”มดแย้ง

 

 

 

“ไม่ว่าหรอก ชั้นรู้นิสัยนายพ่อดี”ทีเจพูดยิ้มๆ

 

 

 

 

 

 

“บอสกำลังอยู่ในอันตรายเราต้องรีบบอกบอส”โบว์พูดก่อนจะรีบเดินออกไป ทีเจและมดเดินออกมา

เห็นโบว์วิ่งไปไวๆ

 

 

 

 

 

“ฆ่านังเลขานั่นเลยดีมั้ย ชักจะทำงานดีเกินไปละ”มดมองโบว์อย่างไม่ชอบใจเท่าไหร่

 

 

 

“เดี๋ยวก่อนสิจ้ะที่รัก รีบฆ่าตอนนี้จะไปสนุกอะไร”ทีเจพูดแล้วมองตามทางที่โบว์วิ่งออกไปตาเป็นมัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 ช่วงนี้ให้พระเอกนางเอกเติมความหวานกันให้พอก่อน เดี๋ยวจะต้องเสียพลังงานกันเยอะ

ในช่วงตอนต่อไป หึๆ

 

 

ช่วยเม้นกับโหวตเรื่องนี้เยอะๆหน่อยนะคะ จะได้มีกำลังใจในการคิดพล๊อตเรื่องใหม่อ่ะ

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา