เมื่อไหร่จะชอบผมสักทีล่ะครับ my princesses

-

วันที่ 6 มกราคม พ.ศ. 2557 เวลา 15.55 น.

  3 ตอน
  0 วิจารณ์
  5,846 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 9 มกราคม พ.ศ. 2557 14.53 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2) จุดเริ่มต้นของความอันตราย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

โรงเรียนxxxxx(ขอสงวนชื่อโรงเรียนไว้ล่ะกันน่ะค่ะ)ตอนเย็นที่ห้องเรียนม.2ซึ่งถ้าตามปรกติแล้วนักเรียนในห้องก็กลับกันหมดแล้วแต่ก็ยังคงเหลือนักเรียนชายหญิงกลุ่มนึงที่ยังนั่งเล่นกันอยู่ตามปรกติหลังจากขึ้นม.2ก็เป็นได้....

"เฮ้ย!ไอ้พวกไม่ใช่เวรทำความสะอาดก็ออกกันไปเด่!!คนจะทำเวรรรร"เด็กสาวผิวสีแทนผมหยิกมัดรวบตึงตะโกนบอกเหล่านักเรียนชายหญิงที่กำลังนั่งคุยกันอย่างสนุกสนาน

"เอาน่าฯมันก็เป็นแบบนี้ทุกวันนี่ครับท่านแม่"เด็กสาวผิวค่อนข้างขาวตัวอวบมัดผมรวบตึงจับบ่าของเด็กสาวผมหยิกแล้วพูดอย่างเหนื่อยใจเพราะยังไงซะเหตุการณ์มันก็เป็นแบบนี้ไปตามปรกติอยู่แล้วเพราะถึงไล่ยังไงมันก็ไม่ไปกันอยู่ดีนั่นแหละเลยปล่อยเลยตามเลย

"ไม่ยงไม่เย็นมันแล้วโว้ยยยยยพอตูจะทำเวรทีไรพวกมันก็ก่อกวนกันทุกทีขืนครั้งนี้ทำไม่สะอาดมีหวังได้โดนทำโทษแหงแซะเอ็งพูดได้น่ะไอ้ไนซ์เวรเองวันศุกร์นี่ฟระแล้ววันศุกร์พวกมันก็รีบกลับบ้านด้วยห้องเลยไม่รกมากไง!"เด็กสาวพูดพร้อมกับหยิบไม้กวาดมาตีเด็นสาวที่ชื่อว่าไนซ์

"โอ้ย!ท่านแม่ใจร้ายยยยยยการ์ตูนช่วยตรูด้วยยย"ไนซ์ร้องหาคนที่ชื่อว่าการ์ตูนให้ช่วยตนเองเมื่อเห็นว่าตนโดนแม่บังเกิดเกล้าทำร้าย

"เอาน่าแพรเดี่ยวเค้าช่วยทำเวรเองก็ได้ในเย็นฯก่อน"การ์ตูนพูดพร้อมกับเดินไปหยิบไม้กวาดเพื่อที่จะช่วยเพื่อนของตัวเองทำเวรทำกรรมเอ้ย!ทำเวรทำความสะอาดห้องเรียน

 

"เอาน่าแพรเดี่ยวเค้าช่วยทำเวรเองก็ได้ใจเย็นฯก่อน"แล้วการ์ตูนพูดพร้อมกับเดินไปหยิบไม้กวาดพร้อมกับเดินไปาแพร เฮ้อ~เกือบโดนโวยแหะยังไงก็ดีแล้วล่ะที่การ์ตูนมาช่วยไม่งั้น...คงนึกสภาพศพไม่ออกจริงฯแหะตอนนี้ผมก็นั่งอยู่ในห้องเรียนล่ะน่ะก็อยู่กับเพื่อนฯกลุ่มเดิมฯแต่ก็แอบคิดล่ะน่ะว่าถ้าย้ายออกจากโรงเรียนนี้ไปจะได้เจอเพื่อนแบบนี้อีกหรือเปล่าอาจจะเจอเพื่อนที่มันปรกติกว่าพวกนี้ก็ได้ล่ะมั้งเพราะรอบตัวผมน่ะมีแต่พวกไม่ปรกติกันทั้งนั้นล่ะน่ะ^ ^

"แทน!เหม่ออะไรของมึงอยู่ว่ะกูเรียกมึงมาตั้งหลายรอบและ"เอ๊ะ!นี่ผมเหม่อจนไม่ได้ยินเพื่อนเรียกเหรอเนี่ยแย่จริง!

"เออฯโทษทีฯว่าแต่มีไร?"ผมถามเพื่อนที่เรียกผมเมื้อกี้

"ได้ไงเมื่อกี้ไม่ได้ฟังเลยงั้นดิ-*-"เอ~นั่นสิน่ะว่าแต่เมื่อกี้มันจะถามว่าอะไรว่ะ!!

"เอาฯก็เมื่อกี้ไอ้เอินมันถามมึงว่าถ้าจู่ฯเพื่อนสนิทมาสารภาพรักมึงจะทำอย่างไร"ไแ้บอลพูดพร้อกับตบหัวผมเอ~ถ้าเพื่อนสนิทมาสารภาพรักเหรอ...หึ!คงเป็นไปไม่ได้หรอกเพราะเพื่อนสนิทผมน่ะเป็นผู้ชายนี่น่ะฮ่าฯมันคงเป็นไปไม่ได้หรอก

"ก็แหงอยู่แล้วล่ะมันคงเป็นไปไม่ได้หรอกเพราะยังไงซะพวกมึงก็ผู้ชายทั้งแท่งกันอยู่แล้วถ้ามาสารภาพรักกะกูก็คงบ้ากันไปแล้วว"ผมพูดตามความจริงไป

"แล้วถ้าเกิดจู่ฯมันเป็นเรื่องจริงขึ้นมามึงจะว่ายังไงแทน..."เห๊ะ!ไอ้บอลมันหมายความว่ายังไงของมันมันคงพูดเล่นฯล่ะม้างงงง

"แล้วถ้าเกิดกูบอกว่า....กู-ชอบ-มึงล่ะแทน"แค่ประโยคนั้นประโยคเดียวที่ทำให้ผมกับเพื่อนในห้องค้างกันไป3วิ

ม...เมื่อกี้มันว่ายังไงน่ะ=[]=ไอ้บอลมันบอกว่าชอบผม!!!

"มึงอย่ามาล้อเล่นกับกู!ไม่ตลกน่ะไอ้เชี่ยบอล''ผมพูดพร้อมกับตบหัวมันไปทีนึงด้วยความโมโห

"แล้วถ้าเกิดว่ากูไม่ได้ล้อเล่นล่ะ"เห้ยฯมึงพูดเฉยฯไม่ต้องเอาหน้าที่หล่อน้อยกว่ากูเข้ามาไกล้ฯก็ได้!ขนกูลุกซู่หมดแล้ว!!

"ฮะฯกูว่ามึงล้อเล่นแน่นอน"ผมก็ยังคงใจดีสู้เสือต่อไปมันจะจับกูปล้ำตรงนี้เลยป่าวว่ะดูสายตามันดิหน้ากลัวชิบ

"แล้วถ้ากูทำแบบนี้แล้วมึงยังจะคิดว่ากูเล่นฯอยู่อีกไหม"ไอ้บอลมันพูดจบพร้อมกับดึงหน้าผมเข้าไปประกบปากต่อหน้าเพื่อนฯทุกคน

"อื้อ!"ร่างบางประท้วงอยู่ในลำคอพร้อมกับทุบคนตรงหน้าเพื่อเป็นการเตือนว่าตนเริ่มขาดอากาศหายใจแล้ว

ร่างสูงค่อยฯผละออกอย่างช้าฯอย่างเสียดาย

"อ..ไอ้เชี่ยบอลมึงทำอย่างงี้ทำไม"ร่างบางพูดพร้อมกับปิดใบหน้าที่แดงระเรื่อของตัวเองด้วยกระเป๋านักเรียน

"ก็แน่อยู่แล้วไม่ใช่ไงถ้าเพราะกู-ไม่-ได้-รัก-มึงแล้วกูจะทำแบบนี้ทำไม- -"หลังจากที่ร่างสูงพูดจบเพื่อนฯของร่างบางก็พากันแซวกันทั้งหมดยกเว้นร่างโปร่งที่กำลังมองร่างสูงอย่างอาคาต...

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา