A deceitful friend... เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ

เขียนโดย Miññiêê_love_tk

วันที่ 28 มกราคม พ.ศ. 2557 เวลา 22.32 น.

2 chapter

5 วิจารณ์

6,855 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 22.44 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

1)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

--- A DECEITFUL FRIEND . . . เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ ---

~ รู้แล้วว่าไม่มีทาง

รู้แล้วว่าเธอมองกัน แค่เพื่อนคนหนึ่ง

รู้แล้วเขาดีมากมาย

รู้ไหมฉันแค่น้อยใจ แต่ยังเหมือนเดิม

ยิ้มให้เธอ อยากให้รู้ว่าฉันน่ะเข้าใจ

แต่ที่เงียบไป เธอจะเคยสงสัยอาการฉันบ้างไหม

เพื่อนไม่รักแต่แอบรักเพื่อน ห้ามไม่ฟังก็ยังเลอะเลือน

ก็เธอไม่เคยคิด ก็ยังไปแอบคิด ก็สมควรเจ็บ

เพื่อนไม่รักแต่แอบรักเพื่อน ใกล้เท่าไรยิ่งอ้างว้าง

ถูกสายตาเธอย้ำเตือน เพื่อนเท่านั้นแค่นี้ที่เธอ ต้องการให้เป็น

ยังดี ที่ได้ใกล้เธอ

ยินดีที่ยังได้เป็น แค่เพื่อนคนเก่า

ยิ้มให้เธอ อยากให้รู้ว่าฉันน่ะเข้าใจ

แต่ที่เงียบไป เธอจะเคยสงสัยอาการฉันบ้างไหม

เพื่อนไม่รักแต่แอบรักเพื่อน ห้ามไม่ฟังก็ยังเลอะเลือน

ก็เธอไม่เคยคิด ก็ยังไปแอบคิด ก็สมควรเจ็บ

เพื่อนไม่รักแต่แอบรักเพื่อน ใกล้เท่าไรยิ่งอ้างว้าง

ถูกสายตาเธอย้ำเตือน เพื่อนเท่านั้นแค่นี้ที่เธอต้องการให้เป็น ~

......... ทุกถ้อยคำ ทุกคำพูด ทิ่มเเทงลงบนหัวใจ ครั้นนึกถึงเเต่ก่อน .. เขา เเละ เธอ .. เป็นเพื่อนกันก็ดีอยู่เเล้ว เเต่เธอนี้เเหละดันคิดเกินเลย ไม่ได้รู้สึกกับเขาเเค่เพื่อน เเต่ต้องเเอบรักเขาอยู่ฝ่ายเดียว .......

ร่างบางเฝ้านั่งฟังเพลงซ้ำๆ เพลงที่ศิลปินสามารถสื่อความรู้สึกออกมาได้อย่างชัดเจน ซึ่งมันก็เป็นความรู้สึกเดียวกับที่เธอกำลังเผชิญอยู่ ณ ตอนนี้

" ทำไมนะ... ทำไมกัน... ทำไมฉันต้องรู้สึกเเบบนี้กับนายด้วย "

'เเก้ว' นั่งเหม่ออยู่ที่สวนหลังบ้านของเธอ สวนหลังบ้านของเธอเเห่งนี้ ที่ที่เธอชอบมานั่งระบายความทุกข์ในจิตใจ . . .

- ตื้ด ตื้ดๆ ตื้ดๆๆ -

ร่างบางกระตุกเล็กน้อยเมื่อมีโทรศัพท์เข้ามา
เบอร์ของคนที่โทรเข้ามาทำให้เธอ ไม่อยาก เเม้เเต่จะหยิบมาดูด้วยซ้ำ เธอจึงเลือกที่จะเมินหน้าหนี ยังไม่อยากคุยกับใครตอนนี้ทั้งนั้น

กริ๊งงงงง

เสียงออดดังขึ้น ร่างบางสะดุ้งโหยง ก่อนจะหันไปดูว่าใครกัน ? ? เเต่เเล้วเมื่อหันไป.. ก็ต้องชะงัก

กริ๊งงง กริ๊งๆ กริ๊งๆๆๆๆ

" นี้ไม่รับโทรศัพท์เเล้วต้องมาตามถึงบ้านเลยเหรอ ! "

บ่นออกมาน้อยๆ ก่อนจะลุกออกมาเปิดประตูให้คนที่กดกริงหน้าบ้าน (รัวๆ) เธออย่างเลี่ยงไม่ได้

" มาเเล้วๆๆ "

ร่างบางสถบออกมาก่อนจะรีบเดิน (วิ่ง) ไปที่ประตูหน้าบ้านของเธอ

- ไม่ใช่อะไรหรอก กลัวกิ่งพัง >~< -

" เเก้ว เเก้วๆ เเก้วๆๆๆ "

ทันทีที่ออกมาถึงหน้าบ้านเท่านั้นเเหละ 'โทโมะ' เพื่อนสนิท(คิดไม่ซื่อ)ของเธอ ตะโกนเรียกโดนทันที

" โอยยย อะไรของนายเนี่ย ทำอย่างกับไม่ได้เจอกันเป็นปี "

" เเก้ว เธอ ลืม ! "

" ลืม . . ลืมม ลืมอะไรย่ะ ฉันมีอะไรให้ลืม "

พูดพลางทำหน้ากวนๆ เเลบลิ้นปลิ้นตาใส่เขา

" วันนี้เธอมีนัดกันฉันอ่ะเเก้วว "

สาวร่างบางยืนคิดอยู่ครู่นึงก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างรู้สึกผิดนิดๆ

" เอออ! จริงด้วย! ฉันลืมสนิทเลย ตายล่ะ ขอโทดนะ ขอโทดจริงๆ "

" รีบๆ ไปเปลี่ยนชุดเลยยัยเบอะ ! ถ้าช้ากว่าห้านาทีฉันจะไปเปลี่ยนให้ "

เอ่ยออกมาเเลเวยิ้มอย่างเจ้าเลห์ จนเเก้วเเทบจะวิ่งเข้าบ้านไปเปลี่ยนชุดไม่ทัน

" เดี๋ยวว !! "

" อะไรอีกล่ะคะพ่อคูนนน ไหนบอกว่ารีบ "

เเก้วพูดออกมาอย่างไม่เข้าใจ ก็ตะกี้ใครกันรีบนักรีบหนาให้เธอเข้าไปเปลี่ยนชุดหน่ะ เหอะ!

" ใจคอเธอจะให้ฉันยืนรอตรงนี้เลยรึไง? "

" เอ่อ . . เเหะๆ โทดทีๆ เข้ามาข้างในก่อนสิ "

พูดจบก็เดินกลับไปเปิดประตูให้เขาทันที พอเข้ามาถึงในบ้านเท่านั้นเเหละ ร่างสูงทิ้งตัวลงบนโซฟาจนมันอ่อนยวบ ! ไปเหนื่อยอะไรม๊าา ?

" นี่ๆ เบาๆหน่อย โซฟาฉันได้พังพอดี "

บ่นอย่างเอือมๆ ก็คนอย่างโทโมะน่ะฟังใครที่ไหนล่ะ ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุมาทีไรบ้านเธอปั่น่วนทู้กกที

" ไม่ต้องพูดเลยเเก้วรีบๆไปเปลี่ยนชุดเลย 5 นาทีอย่าลืม ไม่งั้นน . . . "

เเก้วรีบยกมือห้ามก่อนจะวิ่งขึ้นไปเปลี่ยนชุดด้วยความรวดเร็ว (มาก) เพื่อให้ทันในเวลาที่เขากำหนด ส่วนโทโมะก็ได้เเต่หัวเราะในลำคอออกมาเบาๆอย่างพอใย

ไม่นานทั้งคู่ก็ออกมาจากบ้านเเก้ว โดยมีเเก้ว นี่เเหละคอยถามเเว้ดๆๆ ตลอดทาง

" นี่โทโมะ ! ตกลงนายจะพาฉันไปไหน? "

" เดี๋ยวก็รู้น่า เธอช่วยอยู่เงียบๆได้ไหมเเก้ว รู้มั้ยว่าขับรถมันต้องใช้สมาธิ "

" ไม่รู้ ก็ฉันไม่เคยขับนี่ •^• "

" ฮึ่ย เธอนี่น่าา "

ร่างสูงพูดก่อนจะตั้งหน้าต้ังตาขับรถต่อไปให้ถึงปลายทางเร็วๆ ส่วนเเก้วก็ผล็อยหลับไปตอนไหนไม่รู้ . . .

———————————————

ฟิคเรื่องเเรกเลยยย ช่วยกันเม้นหน่อยนะ เราคงเเต่งเเค่ไม่กี่ตอนอ่ะ เดี๋ยวก็จบเเล้ว เรื่องนี้มีเเพลนไว้ประมาณ 3 ตอน เพราะเราไม่ชอบเเต่งยาวๆ เดี๋ยวเเต่งเอง งง เอง 555

.
อย่าลืมช่วยกันเม้นน้าา

ตัวละคร

สารบัญ

chapter 2