รักเราไม่มีเฮี้ยน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ปะ ป๊อปปี้ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ”ฟางวิ่งมาตามทางเจอกับป๊อปปี้ในชุดขาวที่มีเลือดออกตามปาก

และจมูกก็รีบไปประคองชายหนุ่ม

 

 

 

 

“ชะ ช่วยด้วย ฟางช่วยชั้นด้วย”เสียงของป๊อปปี้ดูอ่อนแอและพูดออกมาอย่างยากลำบาก

 

 

 

 

“ใครทำอะไรป๊อป ทำไมป๊อปเป็นแบบนี้ป๊อปบอกฟางมานะ ฮือๆ”ฟางที่เห็นป๊อปปี้อ่อนแอก็ปล่อยโฮ

ออกมา

 

 

 

 

 

“ช่วยป๊อปด้วยฟาง ช่วยปล่อยป๊อปไปที”ป๊อปปี้พูดออกมาแล้วเลือดก็ออกมาจากปากป๊อปปี้อีก ฟาง

โผเข้ากอดป๊อปปี้แน่น

 

 

 

 

“ไม่นะป๊อป ป๊อปอย่าเป็นอะไรนะ ถ้าป๊อปเป็นอะไรอีกฟางจะอยู่กับใครล่ะ ฮือๆ”ฟางร้องไห้ตกใจ

แล้วกอดป๊อปปี้

 

 

 

 

“ก็อยู่กับป๊อปไง ฟางมาหาป๊อปเดี๋ยวนี้”เสียงของป๊อปปี้ดังขึ้นฟางหันไปมองป๊อปปี้อีกคนในชุดดำ

เดินมาหาฟาง

 

 

 

 

 

“ไม่นะ นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมมีป๊อปปี้2คนล่ะ หรือว่านายคือภานุ”ฟางพูดอย่างไม่ไว้ใจ

 

 

 

 

 

“ภานุอะไรล่ะ เธอจำสามีเธอไม่ได้รึไงห้ะ มานี่ มาอยู่กับชั้น”ป๊อปปี้ในชุดดำพูดแล้วดึงแขนฟาง ฟาง

ตกใจแต่ยังไม่ยอมปล่อยป๊อปปี้ในชุดขาว

 

 

 

 

 

“ไม่นะฟาง ฟางอย่าทิ้งป๊อปไป อย่า”ป๊อปปี้ในชุดขาวดึงมือฟางแน่น ฟางตกใจและสับสนกับเรื่องที่

เกิดขึ้นทั้งหมด

 

 

 

 

“นี่มันเรื่องอะไรกัน ฟาง งงไปหมดแล้ว”ฟางมองป๊อปปี้ชุดดำที่ดำเธอกับป๊อปปี้ชุดขาวที่รั้งเธอแล้ว

พูด

 

 

 

“จะพูดมากอะไรอยู่ล่ะปล่อยฟางเดี๋ยวนี้นะ”ป๊อปปี้ชุดดำตะคอกใส่ป๊อปปี้ชุดขาว

 

 

 

“ไม่ ฟางอย่าไป ช่วยป๊อปด้วย ช่วยพาป๊อปออกไปที”ป๊อปปี้ชุดขาวยังร้องขอฟาง

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย พูดมากน่ารำคาญ อ่อนแออย่างแกควรหายๆไปซะ”พูดจบป๊อปปี้ชุดดำก็ซัดเข้าป๊อปปี้ชุดขาว

จนไอเป็นเลือดออกมาก่อนจะยกหมัดจะชกป๊อปปี้ชุดขาวอีกที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ ป๊อปปี้ อย่า”ฟางร้องออกมาก่อนจะดิ้นไปดิ้นมาแล้วร้องไห้ แก้วลืมตาตื่นขึ้นมาเห็นฟางร้อง

และดิ้นไปมาก็ตกใจ

 

 

 

“ฟางๆ ตื่น นี่มันเกิดอะไรขึ้นน่ะ”แก้วตกใจรีบไปเขย่าตัวฟางให้ตื่น ฟางลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วมองไป

รอบๆ ห้องและมองหน้าแก้วนี่เธอฝันไปหรอกหรอ

 

 

 

“สงสัยฟางฝันร้ายน่ะ ขอโทษนะที่ทำให้แก้วตื่นเลย”ฟางพูดพลางปาดเหงื่อที่เกาะตามหน้าผาก

 

 

 

“ไม่เป็นไรหรอก ไหนก็6โมงเช้าแล้ว เอางี้ ถ้าฟางฝันร้าย ตอนนี้เราลงไปทำบุญด้านล่างกันมั้ย ฟาง

จะไปสบายใจเปลี่ยนจากฝันร้ายกลายเป็นดีไง”แก้วพูดและยิ้มก่อนจะรีบล้างหน้าแปรงฟันแล้วลงมา

ชั้นล่างคอนโดกับฟางเพื่อทำบุญ โชคดีที่คอนโดของฟางอยู่ไม่ไกลจากวัดทำให้มีพระมาบิณฑ

บาตรในตอนเช้าแบบนี้

 

 

 

 

 

“แม่หนู พาแฟนแม่หนูไปทำบุญบ้างก็ดีนะ”หลวงพ่อพูดเมื่อฟางนั่งลงรับพร

 

 

 

“ทำไมคะ จะเกิดขึ้นอะไรกับแฟนหนูคะ ป๊อปปี้มีอะไรหรอคะ”ฟางรีบถามหลวงพ่อ

 

 

 

“กรรมเก่าของเค้าจะสามารถเปลี่ยนเป้นกรรมดีได้ แต่ถ้าเค้ายังไม่เปลี่ยน เค้าอาจจะต้องตาย

ได้”หลวงพ่อพูดก่อนจะเดินไป ฟางอึ้งมองหน้าแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะ ฟางฝันเห็นป๊อปปี้2คนในชุดดำกับชุดขาวทะเลาะกันงั้นหรอ”แก้วถามอย่างตกใจ

 

 

 

“ใช่ เหมือนป๊อปปี้ในชุดขาวพูดว่า ช่วยด้วย ช่วยปล่อยป๊อปออกไปที”ฟางพูดเมื่อเดินกลับเข้ามาใน

ห้อง

 

 

 

 

“แต่ป๊อปปี้ก็ไม่ได้ไปไหนนิเธอคิดมากรึเปล่าเนี่ย เอาล่ะ ไปอาบน้ำแต่งตัวไปทำงานได้แล้ว”แก้วพูด

ก่อนจะเปิดทีวีดูตอนเช้า ฟางมองแก้วนิดนึงก่อนจะเปลี่ยนเสื้อผ้าไปทำงานโดยไม่ลืมเตรียมอาหาร

ไว้ให้แก้ว

 

 

 

 

“อ้าวเฟย์เป็นอะไรทำไมหงอยแบบนี้ล่ะ”ฟางทักเฟย์ที่นั่งซึมอยู่ที่มุมหนึ่งของบริษัท

 

 

 

“ฟาง คุณแก้วเค้าไปแล้วอ่ะฟาง”เฟย์พูดแล้วร้องไห้ก่อนจะโผเข้ากอดฟาง ฟางกอดปลอบแต่ก็ไม่

สามารถได้ว่าแก้วอยู่กับเธอเพราะแก้วขอร้องเธอไว้

 

 

 

“แล้วนี่ใครมาดูแลงานแทนแก้วล่ะ รึว่าเป็นคุณแม่”ฟางถามต่อ

 

 

 

“ตอนนี้คุณโทโมะควบ2งานเลย ส่วนคุณป๊อปกับคุณท่านออกไปข้างนอก”เฟย์ตอบ ฟางจึงเดินไปที่

ห้องของแก้ว แล้วพบว่าโทโมะนั่งเคลียร์เอกสารแทนแก้วทั้งหมด ฟางเห็นแล้วล๊อกประตูเดินไปหา

โทโมะทันที

 

 

 

“แล้วก็มานั่งทำงานแทนเค้า ทั้งๆที่เมื่อคืนเป็นคนไม่สนใจเค้า นายเป็นคนยังไงกันแน่โทโมะ”ฟาง

กอดอกว่าโทโมะ

 

 

 

 

“ก็งานบริษัทมีคนออกไปแล้วชั้นต้องดูแล เพราะพี่ป๊อปก็ไม่อยู่ ถ้าเป็นคนอื่นชั้นก็ทำให้น่า”โทโมะ

ยังปากแข็ง

 

 

 

“ไม่ห่วงเค้าแล้วเมื่อคืนจะให้ฟางไปรับแก้วมาอยู่ด้วยทำไม รู้มั้ย เมื่อคืนน่ะแก้วเกือบโดนข่มขืนด้วย

นะ”ฟางพูดทำให้โทโมะที่นั่งเคลียร์เอกสารอยู่ปิดแฟ้มมองที่ฟางทันที

 

 

 

 

“ใครทำอะไรยัยนั่น เกิดอะไรขึ้น เล่ามาเดี๋ยวนี้นะ”โทโมะพูดอย่างร้อนรน

 

 

 

 

“ก็ไม่มีอะไรหรอก ยังดีที่นั้นเมาอยู่เลยไม่มีแรงชั้นก็รีบพาแก้วขึ้นแท็กซี่แล้วมาที่คอนโดทันน่ะ”ฟาง

พูดแล้วเหล่มองโทโมะที่ทำหน้าเครียดถึงเรื่องที่เล่าให้ฟัง

 

 

 

 

 

“นี่ถ้าห่วงเค้าทำไมไม่บอกตรงไปล่ะโทโมะ นายจะทำร้ายเค้าทำไมอีก”ฟางพูดแล้วนั่งลงตรงข้าม

โทโมะ

 

 

 

 

“ยัยนั่นเคยทำให้ชั้นเจ็บ ยัยนั่นเคยหลอกลวงชั้นมาก่อนนะ”โทโมะพูด

 

 

 

 

“แล้วนายเลยจะแก้แค้น นายเลยอยากให้เค้าเป็นทุกข์บ้างงั้นสิ นายรู้ตัวบ้างมั้ยว่านายเองก็ทุกข์ใจ

พอๆกับแก้วล่ะตอนนี้ นายเป็นห่วงเค้านายไม่พูด นายอยากไปหาเค้าแต่นายไม่ไป โทโมะนายอย่า

เอาทิฐิในอดีตมาทำร้ายแก้วอีกเลยนะ แก้วเค้ารักนายนะแค่ถูกป๊อปปี้ทำร้ายก็มากพอแล้ว หรือที่

นายทำนายไม่ได้แก้วนายเลยไม่คิดจะทำอะไรแบบนี้”ฟางบ่นว่าโทโมะที่เอาแต่นั่งเงียบไม่ยอมทำ

อะไร เอะอะก็อ้างว่าแก้วทำเค้าเจ็บมาก่อนๆ นี่พี่น้องคู่นี้ไม่คิดจะให้อภัยเลยรึไง

 

 

 

 

“ชั้นไม่รู้ แต่เย็นนี้ชั้นจะไปห้องเธอนะ เอ่อ พอดีจะเอาเอกสารไปให้น่ะ”โทโมะพูดแล้วทำเป็น

ทำงาน ฟางส่ายหน้าขำกับท่าทางโทโมะก่อนจะเดินไปเปิดประตูแล้วต้องตกใจเมื่อเปิดประตูไปก็

พบว่าป๊อปปี้ยืนอยู่หน้าห้อง

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมต้องล๊อคประตู นี่แอบทำอะไรกันในห้อง2คนน่ะ”ป๊อปปี้ถามอย่างหงุดหงิด

 

 

 

“ไม่มีอะไรสักหน่อยพี่ป๊อป เราก็แค่คุยกัน”โทโมะพูดแต่บอกไม่ได้ว่าคุยเรื่องแก้ว กลัวว่าป๊อปปี้จะ

ไปทำร้ายแก้วอีก

 

 

 

 

“คุยกันแล้วล๊อคประตูทำไม นี่อยากมากนักหรอถึงโร่มาหาโทโมะแบบนี้น่ะ ชั้นบริการไม่ถึงใจงั้น

หรอห้ะ อยากเป็นเหมือนแก้วรึไง”ป๊อปปี้ที่โกรธจัดว่าใส่ฟางอย่างรุนแรง ฟางมองแววตาป๊อปปี้แล้ว

ตกใจ แววตาแบบนี้เหมือนกับในฝันเมื่อคืน ไม่มีแววตาที่คอยเป็นห่วงเธอเหมือนเดิมแล้ว หรือ

ป๊อปปี้ไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไปแล้ว

 

 

 

 

“เงียบทำไม พูดความจริงแล้วมันจี้ใจดำรึไงห้ะ ผู้หญิงก็เหมือนกันหมด ร่าน หลายใจ”ป๊อปปี้ไม่หยุด

ว่าฟางต่อ ฟางที่ทนฟังคำพูดร้ายกาจของป๊อปปี้ไม่ไหวก็ตบหน้าป๊อปปี้ไปอย่างแรง

 

 

 

 

 

“พอได้แล้ว ฟางไม่เคยเป็นแบบนั้นนะ เรารู้จักกันมากี่ปีแล้ว ทำไมถึงไม่เชื่อว่าฟางไม่ได้เป็นคน

แบบนั้น”ฟางพูดทั้งน้ำตาก่อนจะผลักป๊อปปี้แล้ววิ่งหนีไปขึ้นไปบนดาดฟ้า มุมที่ตอนที่เธอมาทำงาน

ที่นี่ใหม่ๆที่ป๊อปปี้ลากเธอขึ้นมา ฟางทรุดลงร้องตรงนั้น ทำไมแววตาแบบนั้นถึงทำให้เธอกลัวแบบนี้

แล้วป๊อปปี้คนที่เธอรู้จักมาตั้งแต่เด็ก คนที่แสนดีคนนั้นไปไหนกัน

 

 

 

 

 

 

“ก็เพราะว่าผู้หญิงมันเชื่อใจไม่ได้ไงล่ะ ดีแต่หลอกลวง พอเจอของที่ดีกว่าก็ทิ้งของเก่าไปหา

ทันที”ป๊อปปี้เดินตามฟางขึ้นมาบนดาดฟ้าแล้วปิดประตูดังปัง ฟางหันไปมองป๊อปปี้อย่างหวาดกลัว

พยายามถอยห่าง

 

 

 

 

“ถ้าเรายังใช้อารมณ์ความโกรธพูดกันแบบนี้ก็ไม่ดีขึ้นหรอก เรากลับไปทำใจให้เย็นลงกว่านี้แล้วค่อย

คุยกันดีกว่า”ฟางพูดแล้วเดินหนีจะลงไป แต่ป๊อปปี้กระชากฟางแล้วกระแทกกับกำแพงอย่างแรง

 

 

 

 

“นี่จะหนีลงไปให้ไอ้โทโมะปลอบใจล่ะสิ ใช่มั้ย ห้ะ”ป๊อปปี้ตะคอกถามฟางและเขย่าจนคนตัวเล็กสั่น

ไปตมแรงของป๊อปปี้

 

 

 

 

“ฟางเจ็บ ป๊อปเป็นบ้าอะไรของป๊อป เหมือนไม่ใช่ป๊อปเลย”ฟางพูดออกมาแล้วสบตาคมนั้นอย่างไม่

เข้าใจ

 

 

 

 

“นี่คือป๊อป ป๊อปรู้ว่าป๊อปเป็นใคร ทำไม เจอไอ้โทโมะมันดีใส่นี่ถึงกับมองว่าผัวเธอเปลี่ยนไปเลยเรอ

ะ”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ หยุดหยาบคายได้แล้ว ปล่อยฟาง”ฟางทั้งดิ้นพยายามหนีแต่ป๊อปปี้กระชากฟางมาแนบอก

ก่อนจะฉีกเสื้อของฟางขาดจนเห็นบราสีหวาน

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ อย่า อื้อ”ฟางร้องด้วยความตกใจ และทุบตีป๊อปปี้เมื่อชายหนุ่มบดจูบมา ฟางทั้งดิ้นและทุบตี

การกระทำของเขามันช่างโหดร้าย เหมือนไม่ใช่ตัวของเขา ฟางดิ้นและขัดขืนมืดหนาที่ล้วงเข้ามาใน

กระโปรงและบีบเลค้นสะโพกอย่างแรง และมืออีกข้างก็ขยำหน้าอกของเธอจนรู้สึกเจ็บ

 

 

 

 

 

 

“มะ ไม่เอา ไม่เอาแบบนี้ อื้อ”ฟางเบี่ยงหน้าหนีรสจูบของป๊อปปี้แต่ก็ถูกปิดปากด้วยจูบอีกครั้ง ฟาง

เริ่มกลัวเมื่อป๊อปปี้เอื้อมมือไปปลดตะขอบราและบีบเลค้นอกสวยของเธอ ฟางกรีดร้องในลำคอด้วย

ความกลัว ดิ้นเท่าไหร่ก็ดิ้นไม่พ้น จนฟางสู้แรงชายหนุ่มไม่ไหว ปล่อยให้เขากระทำอันป่าเถื่อนแบบ

นั้นอยู่สักพักแล้วร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

 

“ถึงกับร้องไห้เลยรึไง นี่ยังไม่ถึงไหนเลยนะ”ป๊อปปี้ถอนจูบมากระซิบข้างหูฟาง ฟางได้ยินคำพูด

แบบนั้นของป๊อปปี้ก็ทรุดลงไปทั้งอย่างไม่มีแรงแล้วปล่อยโฮออกมาด้วยความกลัว

 

 

 

 

 

 

“ทำไมป๊อปทำแบบนี้ ฮือๆ ป๊อปเห็นฟางเป็นตัวอะไร”ฟางร้องไห้จนตัวสั่นแล้วกอดตัวเองแน่น

ป๊อปปี้มองฟางที่ร้องไห้แล้วอึ้งก่อนภาพที่ป๊อปปี้และฟางดีต่อกันผุดเข้ามาในหัวป๊อปปี้ ภาพที่ป๊อปปี้

เป็นวิญญาณแล้วอยู่ใกล้ฟาง รอยยิ้มของฟางในอดีตที่เขาเคยทำให้ฟางยิ้ม ฟางหัวเราะตอนนี้กลาย

เป็นภาพที่เขาทำร้ายฟางแบบนี้ ทำให้ฟางร้องไห้กลัว ทำร้ายคนที่เขารัก ป๊อปปี้กระพริบตาอีกครั้ง

เหมือนจะเวียนหัว แต่ก็ยังดูฟางที่ร้องไห้ไม่หยุด

 

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

ป๊อปปี้โยนสูทตัวนอกให้ฟาง

 

 

 

 

 

“เอาไปใส่ซะ วันนี้ถ้าเป็นไปได้ก็ลางานครึ่งวันกลับไปเลย ไม่อย่างงั้นเธอโดนหนักกว่านี้แน่”ป๊อปปี้

พูดแล้วเดินออกไปจากดาดฟ้า

 

 

 

 

 

“ฮือๆ ทำไมป๊อปกลายเป็นแบบนี้ ป๊อปคนเดิมหายไปไหน ฮือๆ”ฟางปล่อยโฮแล้วกระชับเสื้อที่

ป๊อปปี้โยนมาใส่เธอแน่น

 

 

 

 

 

 

“นี่เป็นบ้าอะไรวะเนี่ย”ป๊อปปี้เดินลงบันไดทางขึ้นดาดฟ้ามาแล้วบ่น ภาพที่เขาดีกับฟางยังเข้ามาใน

หัวไม่หยุด ทำไมทำให้ฟางเสียน้ำตาเขาถึงเจ็บปวดแบบนี้นะ

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ะ”ป๊อปปี้เกือบจะทรุด เมื่อจู่ๆเขาพยายามคิดถึงตอนที่ดีกับฟาง เขาก็ปวดหัวใจ เหมือนมีคนมา

บีบหัวใจเขาอย่างแรง

 

 

 

 

“ทะ ทำไมมันเจ็บแบบนี้”ป๊อปปี้หายใจแรงเข้าออกอย่างทรมาน เหงื่อเริ่มผุดออกมาเต็มหน้าผาก

พยายามนึกหน้าฟางก็ยิ่งเจ็บหัวใจ ก่อนจะสำลักเลือดออกมาตรงพื้นก็ตกใจอาการตัวเองเป็นอย่าง

มาก

 

 

 

 

 

 

 

 

“เลือด”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อเห็นเลือดออกมาจากปากตัวเอง ก็รีบเดินไปจากตรงนั้นทันที

 

 

 

 

 

 

 

สงสัยจูบกันนานป๊อปปี้เลยเลือดออกมั้ง55555

 

 

ป๊อปปี้เป็นอะไรทพำมถึงเลือดออกน่ะ อย่าลืมเม้นกับโหวตกันนะ