หล่อหน้าใจมัดใจยัยจอมยุ่ง FP (ฉบับเอ็นซี)

9.2

เขียนโดย SchnMM

วันที่ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 20.26 น.

15 ตอน

33 วิจารณ์

34.25K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 17.58 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

8) ฉันจะเงียบใส่ นายจะทำไม?? NC++++

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

'ม๊วฟฟฟ จุ้บบบ ' ป๊อปปี้จูบหญิงสาวร่างบางที่กำลังเอื้อมมือไปปิดโคมไฟหัวเตียงอย่างหวานนนน

'อี่อ๊อปอำอะไออ่ะ (พี่ป๊อปทำอะไรค่ะ)'

'อื้ม...อืม...' ป๊อปไม่ยอมล่ะจากริมฝีปากฟางเลยสักนิด และดูเหมือนว่าเธอเริ่มหายใจไม่ออกแล้วสินะ

'อี่อ๊อป อางอายใอไอ่ออก' ฟางดิ้นและผละป๊อปออก

'มะกี๊พี่ป๊อปทำอะไรฟางค่ะเนี่ย' ฟางถาม

'กู๊ดไนท์ คิสสส ไงครับ ฝันดีนะยัยตัวแสบของพี่' แล้วป๊อปก็เอื้อมปิดโคมไปก่อนที่จะเข้านอนกอดฟางอย่างมีความสุข

เช้าแห่งความสดใส

'อื้ม...' หญิงสาวเริ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นมายังไม่ทันได้ลืมตาปรับแสงให้เข้ากลับห้องเธอก็โดนป๊อปปี้จูบอย่างหวานซึ้งอีกแล้วววว

'อี่อ๊อป อำอะไออีกแอ้วอ่ะ (พี่ปีอปทำอะไรฟางอีกแล้วค่ะ)'

'อื้ม...อือ..' ชายหนุ่มครางเบาๆกับจูบที่เขาให้แด่เธอ

'พี่ป๊อปอ่ะ!!' หญิงสาวตีเข้าที่อกแกร่งของเขา

'มอนิ่ง คิสส นะยัยตัวแสบ ไปอาบน้ำทานข้าวได้แล้วครับ'

'ค๊าาาาา ^^' ฟางลุกขึ้นไปเอาเสื้อผ้าและผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไปตามเคย

โต๊ะอาหาร

ชายหนุ่มเดินนำลงมาก่อน แล้วหญิงสาวร่างบางจึงเดินตามหลังเขามาติดๆ

'สวัสดีครับ คุณแม่'

'สวัสดีค่ะ คุณแม่' สองสามีภรรยากล่าวทักทายผู้เป็นแม่

'สวัสดีจ๊า หิวรึงยังจ๊ะหนูฟาง แม่ทำของโปรดหนูไว้ด้วย'

'กุ้งชุบแป้งทอดหรอค่ะ ฟางกำลังอยากกินพอดีเลยค่ะ ^__^'

'เดี๋ยวนี้แม่เอาใจลูกสะใภ้ใหญ่เลยนะครับ ผมคงตกกระป๋องแล้วสิ' ป๊อปพูดพลางแกล้งๆงอนตามภาษแม่ลูกหยอกเย้ากันเล่น

'ของแกก็มีนะตาป๊อป ต้มยำน้ำข้นทะเลไงจ๊ะ'

'ผมรักแม่ที่สู๊ด!!เลย' ป๊อปกอดแม่เบาๆ

'นั่งเลยจ่ะ ดูสิมีของโปรดตาป๊อปกับหนูฟางตั้งหลายอย่าง ตามสบายเลยนะลูก' ครอบครัวสุขสันต์รับประทานอาหารกันอย่างอิ่มหนำสำราญ เอ๊ะ!? ไม่ต้องตกใจว่าทำไมไม่มีฉากพ่อของป๊อปปี้เลย คุณพ่อไปดูงานที่ต่างประเทศอยู่บ่อยๆครั้งนะสิ :))

'แม่ครับ วันนี้แม่ทนเหงาหน่อยนะครับ ฮ่าๆ'

'ทำไมล่ะ ตาป๊อป'

'ผมจะพาภรรยาผมไปเปิดหู เปิดตาที่บริษัทหน่อย วันนี้น้องฟางไม่มีคิวงานใช่ไหมครับ'

' ค่ะ ' ฟางตอบรับ

บริษัท TTK กรุ๊ป

ชายหนุ่มจูงมือหญิงสาวอย่างหวานสวีทเข้ามาในบริษัท ทำให้เป็นเป้าสายตาของพนักงานในบริษัทกันทั่วหน้า เมื่อระดับผู้บริหารนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงควงภรรยาที่เพิ่งแต่งงานกันสดๆร้อนๆมาเปิดหูเปิดตาที่บริษัทของเขา.......

ห้องผู้บริหาร

'น้องฟางครับ'

'มีอะไรหรอค่ะ พี่ป๊อป'

'พี่รักน้องฟางนะ....จุ๊บ!!' ชายหนุ่มเข้าไปจูบปากหญิงสาวอย่างหื่น!กระหาย

'อื้ม...อืมมม' เสียงครางเบาๆของทั้งสอง

ก๊อก!! ก๊อก!! ก๊อก!!

'เข้ามาได้' ชายหนุ่มละจากริมฝีปากก่อนที่จะเรียกเลขาเข้ามาได้

'ผู้บริหารค่ะ คุณโฟร์ขอเข้าพบค่ะ' เลขามองหน้าฟางอย่างอ้ำๆอึ้งๆ

'เชิญเขาเข้ามาได้ น้องฟางไปนั่งที่โซฟาก่อนนะครับ' เลขาเดินออกไป

'ค่ะ พี่ป๊อป' เสียงฟางสั่นเครือเล็กน้อย แล้วโฟร์ก็เดินเข้ามาในชุดเดรสสีม่วง สั้นจู๋ บวกกัยส่วนเว้าโค้งในชุดกับปากแดงแจ๋ของเธอ

'ป๊อปขาาา โฟร์คิดถึงป๊อปจังเลย ม๊วฟฟ' โฟร์จูบปากป๊อปอย่างตั้งใจ

'โฟร์มาหาผมมีรัยหรอครับ??' ป๊อปมองโฟร์สลับมองฟาง

'อุ๊ย!! พี่ต้องขอโทษนะค่ะ ที่ไม่ได้มองน้องฟาง คิคิ '

'แล้วตกลงโฟร์มีอะไรหรอครับ??'

'ก็โฟร์คิดถึงป๊อปจนทนไม่ไหวแล้วสิค่ะ ถึงได้มาหา กลางวันนี้ไปทานข้าวกันนะค่ะ'

โฟร์กอดแขนป๊อปอย่างออดอ้อนโดยตั้งใจให้ฟางเข้าใจผิด

'แต่ว่า.........'

'นะค่ะ นะค่ะ นะๆๆๆที่รัก จุ๊บ' โฟร์จูบปากป๊อปรอบสอง

'ขอตัวนะค่ะ พอดีรู้สึกสะอิสะเอียนอยากจะอ้วก!!!' ฟางพูดกระแทกเสียงแล้วเดินออกมาจากห้องโดยไม่ฟังคำใครทั้งนั้น

'เห็นไหมโฟร์? ฟางโกรธป๊อปเลยเนี่ย' ป๊อปถอนหายใจ

'เดี๋ยวนี้โฟร์ผิดสำหรับป๊อปแล้วใช่ไหม ใช่สื้!! ได้ของใหม่ลืมของเก่าเลยนะ'

'มันไม่ใช่อย่างนั้นนะโฟร์ กลับไปก่อนนะ' ป๊อปขอให้โฟร์กลับ

'ไม่ค่ะ!!'

'ถ้าคุณกลับผมจะพาคุณไปเที่ยวจบไหม??'

'ก็ได้ค่ะที่รัก' แล้วโฟร์ก็เดินออกจากห้องไป ส่วนฟางก็แอบร้องไห้อยู่ในห้องน้ำเงียบๆ เธอเอาแต่คิดว่า.......

พี่ป๊อปใจร้าย ฮือ ฮือ ฮือ บอกว่ารักฟาง ไหนบอกจะไม่มีคนอื่นอีก พี่ป๊อปหนอพี่ป๊อป ฟางโกรธพี่ป๊อปแล้ว ฟางจะไม่คุยกับพี่เลย...

ฟางปาดน้ำตาแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำหญิงเธอนึกได้ว่าลืมกระเป๋าไว้ในห้องทำงานของป๊อปเธอจึงกลับไปเอา..

'น้องฟางหายไปไหนมา' ป๊อปถามแล้วจับแขนฟาง

'..........................' ฟางบอกตัวเองไว้ว่าจะไม่คุยกับพี่ป๊อป

'น้องฟางอย่าเงียบใส่พี่รู้ไหมครับ พี่ไม่ชอบ'

'..................' เธอเบือนหน้าหนีป๊อป

'น้องฟาง!!! ตอบพี่เถอะจะด่า จะว่าอะไรก้ได้อย่าเงียบได้ไหม' ป๊อปเริ่มบีบแขนฟางแรงขึ้น

'นี่เราจะไม่ตอบพี่ใช่ไหม??'

'............'

'ฟาง!!!!!!!!!' ป๊อปบีบแขนเธอจนขึ้นรอยแดง

'...............'

'ได้!! จะไม่ตอบใช่ไหม งั้นพี่จะทำให้ฟางตอบพี่เอง!!' ป๊อบเดินไปล๊อคประตู แล้วกลับมาผลักร่างหญิงสาวที่เอาแต่ยืนแข็งทื่อ ลงไปที่โซฟาก่อนที่เขาจะปลดพันณการของทั้งสองออกด้วยความโมโห ร่างเล็กเอาแต่ร้องไห้และก็ยังไม่พูดในขณะที่เขาซุกไซร้ซอกคอขาวของเธออย่างหื่นกระหาย อีกทั้งยังฝากรอยรักไว้มากมาย เขาเริ่มจู่โจมที่ข้างล้างของเธอโดยใส่แกนหลางขอเขาเข้าไปโดยที่เธอยังไม่พร้อมสักนิด ทำให้เธอเจ็บขึ้นมาทันที...

'โอ๊ย!! ฮือ ฮือ ฮือ' เธอร้องไห้ออกมาอย่างหนัก แต่ชายหนุ่มกลับไม่สนใจยิ่มเพิ่มแรงเข้าไปอีก

'จำไว้ที่คือโทษฐานของคนที่ทำให้พี่ไม่พอใจนะ ฟาง!!'

' พี่ป๊อป ฮือ ฮือ อย่าทำแบบนี้ฟางเจ็บ'

'เสียใจฟาง ทนไปหน่อยนะพี่หยุดไม่ได้แล้ว' ชายหนุ่มอัดแรงเข้าไปอีกหลายทีทำให้เขาขึ้นสู่ฝั่งฝันก่อนที่จะปล่อยลำธารขาวขุ่นเข้าสู่ร่างกายของหญิงสาวที่ธอเจ็บปวดทรมานกับความป่าเถื่อนของเขาจนสลบไป...

' พี่รักฟางนะครับ' เขากระซิบข้างหูคนตัวเล็กเบาๆก่อนที่จะหยิบเสื้อผ้ามาใส่ให้เขาและเธอก่อนที่จะอุ้มเธอมาส่งที่บ้านแล้วขับรถออกไป

ห้อนนอน

'อืม...' ฉันรู้สึกตัวและตื่นขึ้นมาในห้องนอนที่คุ้นเคย ฉันรู้สึกเจ็บเอามากๆทั้งร่างกายและจิตใจ แล้วจู่ๆก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น..

ก๊อก!! ก๊อก!! ก๊อก!!

'เชิญค่ะ'

'คุณฟาง ตื่นแล้วหรอค่ะ พอดีคุณป๊อปบอกว่าคุณยังไม่ได้ทานอะไรเลยให้ฉันเอาข้าวต้มขึ้นมาให้ค่ะ' คนรับใช้พูดพร้อมยกข้าวต้มมาวางไว้ข้างๆเตียง

'ขอบคุนค่ะ ' พอฉันพูดคนรับใช้ก็เดินออกไป ส่วนข้าวต้มฉันก็ไม่เหลียวแลมันสักนิด ฉันจะทรมานตัวเอง ไม่กงไม่กินแล้ว!!!!!!!!!

ตอนเย็น

ป๊อปเดินเข้ามาในห้องก็พบหญิงสาวที่นั่งเหม่อลอย หันหน้าหนีเขาแล้วเขาก็เหลือบไปเห็นชามข้าวต้มที่ไม่มีรอยแตะต้องหรือรับประทานสักนิด

'ทำไมไม่กินข้าวห่ะ ยัยตัวเเสบ' ป๊อปพูดแล้วลูบผมฟางเบาๆ

'ฉันไม่หิว' ฉันต้องตอบเขาไปเพราะถ้าเงียบใส่เดี๋ยวก็โดนแบบตอนกลางวันอีก

'งั้นลงไปกินข้าวเย็นกันนะ คุณแม่รออยู่' ชายหนุ่มพูดจบแล้วฉันก็ต้องตามเขาลงไปอยู่ดี แล้วคิดหรอว่าฉันจะกินไม่มีทาง!!!!!!!

โต๊ะอาหาร

ทุกคนกำลังลงมือกินข้าวรวมถึงยัยหวายกับพี่ออสตินด้วยวันนี้คุณแม่เชิญทั้งสองมาร่วมทานอาหารด้วย...

'อ่าว หนูฟางวันนี้อาหารไม่ถูกปากหรอลูก ถึงไม่กินเลย' แม่ถาม

'ขอโทษค่ะแม่ คือหนูไม่หิวค่ะ' ฟางก้มหน้าลง

'ทำไมไม่กิน!! เธอไม่ยอมกินข้าวตั้งแต่กลางวันแล้วน่ะ' ป๊อปขึ้นเสียงใส่

'นี่!! ตาป๊อปอย่าขึ้นเสียงใส่น้องสิลูก'

'ยัยฟาง กินไรหน่อยเถอะแกร์เดี๋ยวเป็นลมเป็นแร้งตายไปทำไงล่ะ' ยัยหวายพูดกับฉัน

'ตายไปก็ดีสิ! จะได้ไม่โดนคนใจร้ายทำร้ายเอา' ฉันพูดพลางมองค้อนไปที่ป๊อปปี้

'ฟาง!! เดี๋ยวนี้ว่าพี่ใจร้ายแล้วหรอ?' ป๊อปกระชากแขนฟาง

'ไอ้ป๊อป!!! น้องสาวกู' ออสตินผลางขึ้นทำให้ป๊อปยอมปล่อยแขนฟาง

'นี่ทะเลาะกันใช่ไหม?? บอกมาเลยนะเรื่องอะไร' แม่ถาม

'ฮือ...ฮือ...ฮือ' จู่ๆน้ำตาที่กลั้นไว้มันก็ไหลรินสะงั้น ปกติฉันไม่ได้ร้องไห้ง่ายขนาดนี้นะ

'ฟางเป้นอะไร' ออสติน หวานและแม่พูดพร้อมกัน แล้วหันหน้าไปมองป๊อป

'ฟา..ฟางไม่เป็นไร ฮือ ฮือ'

'ตาป๊อป!!!!!!!! บอกแม่มาเลยนะ'

'คือวันนี้โฟร์มาหาผมที่ทำงานครับ เราสองคนก็เลยทะเลาะกันครับแม่'

'กรรมแท้ๆเลย --' หวายพูด

'งั้นหนูขอตัวนะค่ะ พี่ออส ยัยหวาย คุณแม่' ฟาง

'จ่ะๆๆ' แม่ตอบส่วนคนที่เหลือก็พยักหน้า ฟางก็เดินขึ้นห้องไป

....................................................................................................................

รู้สึกว่าป๊อปปี้หื่น + เถื่อนเลยนะเนี้ย สงสารฟางจังเยย T^T แต่เดี๋ยวก็คงถึงตาฟางเอาคืนบ้างแล้วล่ะมั้ง ฮ่าๆๆๆ จะมี NC บางตอนนะค่ะ ตามที่ไรเตอร์บอกไว้ แหะๆ