Cut NC Singular

               

                ตัวก็เล็กแรงก็น้อยคงหนีรอดเฮอะ...

 

 

 

                “อ๊ะ...อื้อ...อ...” ผมกระชากร่างของมันให้มานอนราบไปกับพื้นเตียง ขึ้นคร่อมมันทันทีที่ได้โอกาสกลัวว่าปล่อยให้ช้าไปเพียงเสี้ยววินาทีมันจะดิ้นหนีไปได้

 

 

 

                ผมชิงจูบมันอีกรอบมันทุบอกผมปั่ก...ปั่ก...อย่างไม่ยินยอม จนผมรำคาญเลยรวบข้อมือบางสองข้างขึ้นแล้วกดแนบลงไปกับเตียง

 

 

 

                ริมฝีปากบางเม้มแน่นเข้าหากันราวกับว่ากลัวสิ่งแปลกปลอมบางอย่างจะเข้าไปช่วงชิงลมหายใจของมัน คิดว่าทำแค่นี้แล้วจะหยุดความดิบของผมได้เหรอครับเด็กน้อย

 

 

 

                “อื้อ..อ...” ดวงตากลมเบิ่กกว้างตระหนกตกใจ ทันทีที่ผมละเลงนิ้วหัวแม่มือบดขยี้ตุมไตที่แข็งชูชัน จนมันเผลอเผยอริมฝีปากที่เม้มนานแสนนานขึ้น ผมรีบจัดการสอดแทรกปลายลิ้นร้อนเข้าไปสำรวจโพลงปากของมันแทยจะทันที ร่างบางดิ้นพล่านเตะขาพาดผ่านอากาศทุรนทุราย สองมือพยายามยื้อหยุดให้หลุดจากการโดนล็อก

 

 

 

                จูบที่แสนหนักหน่วงเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง ซีกหน้าหวานเบี่ยงหลบการควานลิ้มชิมไปมาจนผมดัดหลอนสลวยกลิ่นหอมรัญจวนใจแผ่สยายเต็มผืนเตียงนอนสีขาวบริสุทธิ์

 

 

 

                เริ่มไม่ไหวแล้วครับทุกคน ไม่อยากรีรออะไรไปมากกว่านี้แล้วจริงๆ อารมณ์มันพุ่งขึ้นนห้ามไม่ได้แล้ว ร่างบางๆกำลังบิดตัวเร้าไปมาต่อหน้าต่อตาผม เอวคิดกิ่วลอยเด่นกลมกลึงต่อสายตา ว่าแล้วก็ลอบกลืนน้ำลาย

 

 

 

                ผมผละออกจากร่างที่ไรเร่ยวแรงนอนหอบหายใจเข้าออกดวงตาปรือฉ่ำปากบางบวมเจ่อเผยอออกนิดๆ โอ๊ยอะไรมันจะได้อารมณ์แบบนี้ว่ะเนี่ย ว่าแล้วของขึ้น อยากรู้ว่าขึ้นจริงขึ้นเล่นต้องถอดกางเกงพิสูจน์สถานเดียว

 

 

 

                ผมรีบปลดซิปกางเกงยีนส์สีดำลงทันที ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีเทามนออกสองสามเม็ดพอให้เห็นแผงอกกำยำที่รัดแน่นไปด้วยมัดกล้ามเนื้อแข็งแรง

 

 

 

                “ไม่นะ...?...จะทำอะไรอีก” เสียงหวานเอ่ยติดขัดสลับกับกอบโกยอากาศเข้าปอด

 

 

 

                “อยู่นิ่งๆสิ จะดิ้นหนีไปไหนอีกเนี่ย” ผมว่าเสียงติดจะรำคาญเมื่อเห็นเด็กน้อยมันยันตัวมองผมนิดหนึ่งพร้อมกับร่นตัวกระเถิบถอยหนี

 

 

 

                “ไม่เอา...ไม่เล่นแล้ว พอ...อ....”

 

 

 

                “บอกแล้วไงว่าไม่ได้เล่น ไม่เข้าใจหรือไงฮ่ะ” ผมคว้าไหล่มนกดแนบไปกับเตียง ยกตัวเองขึ้นคร่อมร่างบางไม่ให้หนีหายไปไหนอีก ผมเอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักหัวเตียงแล้วรื้อค้นหยิบอะไรบางอย่างออกมา

 

 

 

                “ไม่เอา...อย่าทำนะ” ร้องเสียงดังไปก็เท่านั้น ผมจะทำซะอย่างแล้วใคจะทำไม

 

 

 

                “อยู่นิ่งๆ...” ผมจับข้อมือบางทั้งสองข้างมามัดรวมกันด้วยเข็มขัดหนังที่ผมเพิ่งจะคันเจอเมื่อกี่

 

 

 

                “ฮือ...อ...ปล่อยสิ...ฮึก...ก...”เสียงสะอื้นเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ แต่ตอนนี้ความผิดชอบชั่วดีของผมมันหายไปแล้ว มีแต่อารมณ์ของสัตว์ร้ายที่อต้องการจะเขมิบเด็กน้อย

 

 

 

                เสื้อบางของคนใต้ร่างถูกดึงทึ่งจนหลุดร่วงติดมือผมมา เด็กน้อยยังร้องไห้สะอื้นไม่หยุด ดวงตาที่เคยจ้องมองผมปิดแน่นริมฝีปากบางเม้มเข้าหาตัวเองเป็นเส้นตรง

 

 

 

                ผมก้มลงสูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆของคนใต้ร่างอย่างเพ้อฝัน ไม่คิดเลยว่ากลิ่นตัวของผู้ชายจะสามารถกระตุ้นความต้องการทางเพศของผมได้ถงขนาดนี้

 

 

 

                ลิ้นร้อนลากวนวเวียนบนแผงอกบางที่กระเพิ่มขึ้นลงอย่างยอกเย้า มีบ้างที่จะหยุดดูดดึงเม้มสร้างรอยรักกลีบกุหลาบสีแดงทิ้งตีตราความเป็นเจ้าของเอาไว้

 

 

 

                “อื้อ..อ...” ร่างบางแอ่นอกรับสัมผัสที่ถูกมอบให้อย่างไม่อิดออด เสียงสะอื้นร่ำไห้แปรเปลี่ยนเป็นเสียงครางแสนหวานแทน

 

 

 

                ลิ้นร้อนละเลงลงไปที่ยอดอกชูชันทั้งสองข้างไปมา ขบกัดสร้างความเสี้ยวให้ร่างบางต้องเผลอลืมตาขึ้นมามองอย่างตกใจ

 

 

 

                “ตรงนั้น...ไม่...อื้อ...อ...”

 

 

 

                “รู้สึกดีไม่ใช่เหรอ...”

 

 

 

 

                “ไม่...อ๊ะ...” ยังจะปฏิเสธอีกคนเรา

 

 

 

                หมับ...บ...

 

 

 

                “อ๊ะ...”

 

 

 

                “เริ่มได้ที่แล้วล่ะมั้ง” ผมยิ้มกระหย่องดีใจที่เห็นหน้าแดงๆนั้นบิดเบี้ยวแสดงความเสี้ยวซ่านลความต้องการเพิ่มมากขึ้น

 

 

 

                ผมรีบรูดฝ่ามือตัวเองขั้นลงอย่างราวเร็ว ร่างบางหลับตาแน่นกัดริมฝีปากแดงกร่ำ ร่างบางสั่นคลอนไปตามแรงกระตุ้น เสียงหอบหายใจเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ เหงื่อกายเริ่มผลุดซึมออกมา เสียงหวานครางกระเส่าไม่เป็นคำ

 

 

 

                “อ...ฮ่ะ...อึก...ก...อื้อ...อ...”

 

 

 

                “จะปล่อยก็ได้นะ”

 

 

 

                “อื้อ...อ....”

 

 

 

                “ใกล้แล้วเด้กน้อย ...”

 

 

 

                “อื้อ...อ...อื้อ...อ...อ่ะ...อ๊าส์...” และแล้วน้ำสีขาวขุ่นเมือกก็ถูกปลดปล่อยออกมาเต็มฝ่ามือใหญ่ของผม ร่างบางฟุ่บหน้าลงซุกกับเตียงอย่างหอบเหนื่อย เสียงหอบหายใจดังข้นต่อเนื่องติดต่อกัน

 

 

 

                ผมยกฝ่ามือที่เปลื้อนน้ำขึ้นมาเชยชมราวกับโรคจิต แล่บลิ้นยาวไล้เลียฝ่ามือตั้วเองค่อยเป็นค่อยไป ละเลียดลิ้มลองรสชาติคาวๆทีละนิด

 

 

 

                “ทีนี้ก็ตาฉันบ้างแล้วละเด็กน้อย” ผมงัดแท่งร้อนออกมาจากชั้นใน ใช้มือสาวแท่งร้อนของตัวเองเพื่อให้เตรียมพร้อมกับสถามการณ์ที่กำลังจะเจอ

 

 

 

                “อะไร?...” ร่างบางปรือตาถามเสียงอ่อน ผมยกย้มแทนคำตอบ จัการยกสะโพกกลมกลึงขาวจัวะน่าเจี๊ยะขึ้นลอยเนื้อเตียง โน้มตัวหยิบหมอนอนมารองสะโพกกลมกลึงที่แสนบอบบาง

 

 

 

                ถ้าผมกระแทกแรงๆมันจะหักกลามั้ยเนี่ย ผมยิ่งชอบใช้ความรุนแรงด้วยเนี่ย...

 

 

 

                “เอแล้วนะ”

 

 

 

                “เอาอะไร” เดี๋ยวก็รู้

 

 

 

                สวบ...บ...

 

 

 

                “อ๊ะ...เจ็บ...ฮึก...เจ็บ...บ....”

 

 

 

                “อืมห์...แน่นชิบ” ผมค่อยๆกดส่วนหัวเข้าไปในช่องทางด้านหลัง ครางเสียงทุ้มต่ำอย่างพึงพอใจ

 

 

 

                “เอาออกไป...ฮึก...ก....เจ็บ...บ...”

 

 

 

                “เสี่ยว...เชี่ยๆ...โคตรไดรมณ์เลยว่ะ...”

 

 

 

                “อื้อ...อ...” มือบางที่ถูกรัดด้วยเข็มขัดถูยกขึ้นมาดันแผงอกของผม แรงทุบหนักๆเป็นตัวการันตีอย่างดีว่ามันเจ็บ      

 

 

 

                “อืม...แทบเสร็จ” ผมว่าเสียงต่ำ แหงนคอขึ้นสุด แช่แท่งร้อนที่เข้าไปได้เพียงครึ่งไว้อย่างนั้น เพราะแรงตอดรัดของไอ้เด็กนี้ทำให้ผมแทบเสร็จ โชคดีที่ผมอดกลั้นได้มากพอสมควร เลยระงับอารมณ์ที่พร้อมจะแตกในทุกเมื่อได้ ถงแม้ว่าที่ปลายยอดมันจะมีน้ำปริ่มๆออกมานิดหน่อยก็เถอะ

 

 

 

                “อึ่ก...ก...อื้อ...อ...”

 

 

 

                “อีกแค่นิดเดียวเด็กน้อย” ผมก้มลงไปจูบซับที่เปลือกตาบางอย่างปลอบประโลมให้หายกลัว ดวงตากลมโตค่อยๆเปิดออก แล้วกระพริบถี่ๆทำให้หยาดน้ำตาที่ติดอยู่บนแพขนตาร่วงหล่นลงอาบข้างแก้มแดงระเรื่อ

 

 

 

                “เจ็บ...บ...” มันว่าเสียงอ่อน ตัวสั่นระริกทรมาน

 

 

 

                “อดทนหน่อยนะครับ”