เพลิงแค้นหัวใจมาร
เขียนโดย 
อโณทัย
วันที่ 4 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 22.39 น.
แก้ไขเมื่อ 11 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 21.14 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
20)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฟางเดินตามมาทวงอย่างเลื่อนลอย เธอไม่รู้จะไปที่ไหนดี ไม่มีกะจิตกะใจ
จะคิดอะไรทั้งนั้น
"นั่นมันฟางนี่น่า"โทโมะกำลังไปหาป๊อปปี้ที่บ้านเลยขับรถผ่านมาพอดี
เขาเลยไปจอดใกล้ๆเธอ
"โทโมะ"ฟางเห็นว่าเป็นเพื่อนของป๊อปปี้ก็รีบวิ่งหนี ชายหนุ่มรีบลงจากรถ
แล้ววิ่งมาตามตัว
"เธอมาเดินอยู่แถวนี้ทำไมกัน"โทโมะถาม
"ไม่มีอะไรหรอก นายไม่ต้องมาสนใจหรอก"
"แล้วทำไมเธอไม่อยู่กับไอ้ป๊อปล่ะ"
"ฉันจะอยู่ได้ยังไง ในเมื่อเขาไล่ฉันออกมา"ฟางบอก
"ไล่งั้นเหรอ"โทโมะไม่คิดว่าเพื่อนจะทำแบบนี้
"นายอย่าบอกเขานะว่าเจอฉัน"ฟางบอก
"อืม ไม่บอก ถ้าเธอยอมไปกับฉัน"
"นายจะพาฉันไปหาเขา....ฉันไม่ไป"ฟางรีบพูด
"ฉันจะพาเธอไปอยู่ที่บ้านฉัน รับรองฉันจะไม่บอกมัน"
"ก็ได้"แล้วฟางก็ยอมขึ้นรถไปกับโทโมะ
ณ วังเสตสุวรรณ
"เฮ้อ....."เขื่อนรู้สึกเหงาพิลึกเมื่อไม่มีคนมาคอยกวนใจเหมือนเก่า
"แล้วสาวคนนั้นไม่มาหาพี่แล้วเหรอ"กวินญาติฝ่ายพ่อของเขาถามหาถึงเฟย์
"ฉันไม่คิดว่าไล่ยัยนั่นไป มันจะเหงาขนาดนี้นี่น่า"
"แหม....รักน้องแก้มบุ๋มคนนั้นแล้วล่ะสิ"กวินแซว
"ฉันอยากชิมขนมของเธอจัง เฟย์"เขื่อนพูดก่อนจะถอนหายใจ
"อยากชิมก็ไปหาเขาสิ"กวินบอก
"จะไปยังไง"เขื่อนมองกวิน
"ระดับหม่อมราชวงศ์อย่างพวกเรา แค่สืบหาแป๊ปเดียวก็รู้ที่อยู่แล้ว"กวินว่า
"ขอบใจมากนะ"เขื่อนบอกก่อนจะลุกออกไป
"ฟาง"โทโมะเรียกชื่อฟาง เมื่อเห็นเธอเอาแต่นั่งเหม่อไม่ยอมกินข้าวเลย
"โทโมะ มีอะไรเหรอ"ฟางถามหลังจากได้สติ
"ไม่มีอะไร แค่เห็นเธอดูไม่ค่อยดี"
"ดูไม่ดียังไง ฉันก็สวยเหมือนเดิม"ฟางพูดยิ้มๆ
"ฟาง ฉันรู้ว่าเธอฝืน"โทโมะมองฟาง
"เฮ้อ..."ฟางถอนหายใจยาว
"เธอเป็นอะไรรึเปล่า ทะเลาะอะไรกับมันมา"
"เปล่าหรอก เอ่อ...ฉันอิ่มแล้วล่ะ ขอตัวนะ"
"แต่เธอยังไม่ได้กินอะไรเลยนะ อ่ะ..ลองนี่ซะหน่อย"โทโมะเลื่อนชามต้ม
ยำให้เธอกิน ฟางทำหน้ายู่เพราะกลิ่นมันคาวรีบวิ่งไปอาเจียนทันที
"อาการแบบนี้ ท้องรึเปล่าวะเนี่ย"โทโมะว่าเขาก่อนจะแอบฟางโทรไปหา
ป๊อปปี้
(ว่าไง โทโมะ)
"ฉันมีเรื่องจะบอกแกว่ะป๊อป"
(อะไรวะ เรื่องไร้สาระรึเปล่า เพราะตอนนี้ฉันกำลังตามหาฟางอยู่)
"ฟางอยู่กับฉัน"
(อะไรนะ แล้วแกไปเจอฟางได้ยังไง)
"เออ เอาเป็นว่าปลอดภัยล่ะกัน ว่าแต่ฟางเขาท้องรึเปล่า"
(เนี่ยแหละ...ฉันเลยออกตามหาฟาง)
"แล้วทำไมเขาถึงออกมา"
(มันเป็นแผนของฉันเอง ฉันอยากทำให้ฟางรู้สึกเจ็บเหมือนฉันบ้าง)
"แล้วเป็นไงล่ะ เหอะ...เจ็บซะเอง"
(เอาเป็นว่าฉันฝากดูแลฟางก่อนล่ะกัน ถ้าฉันเคลียร์งานเสร็จฉันจะไป
ตามเมียฉันกลับบ้าน)
"เออๆจะดูแลอย่างดี"โทโมะบอกก่อนจะที่ป๊อปปี้จะตัดสายไป เขาจึงเดิน
ไปดูร่างเล็กว่าเป็นยังไงบ้าง
บอกเลยว่าพระนางคืนดีกันยากเพราะพี่ป๊อปอยากแก้แค้นทำแผนไล่พี่ฟาง
ก็เลยต้องทนทรมานต่อไป อิๆ
เม้นต์ด้วยคร้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
