พิสูจน์รัก จุมพิตหัวใจ..
เขียนโดย 
TKda
วันที่ 10 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 18.56 น.
แก้ไขเมื่อ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 13.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
15) เสียงหัวเราะเเละรอยยิ้มของมาเฟีย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"อยากอาบน้ำ พาไปหน่อย"โทโมะพูด
"บ้าไง อาบน้ำแผมก็เปลื่อยนะสิ คิดได้เนาะ"แก้วดุ
"เเล้วจะเอายังไง เธฮจะเช็ดตัวให้ชั้นมั้ยละ"โทโมะพูดเซ็งๆ
"มันก็ต้องเป็นแบบนั้นนั่นละ"แก้วพุดก่อนจะลุกไปเอากะละมังน้ำอุ่นๆ พร้อมผ้า
"ถอดเสื้อดิ"โทโมะพูดเเล้วยิ้มๆ คิดจะแกล้งแก้ว
"ระ รู้เเล้วย่ะ"แก้วพูดเเล้วกะกระดุมมือสั่นๆ เพราะไม่เคยทำแบบนี้เลย
"เฮ้ นี่เธอจะมือสั่นทำไม"โทโมะแกล้งพูดดังๆจนแก้วสะดุ้งโยง
"ว๊าย ไอ้บ้าพูดเบาๆสิ ชั้นตกใจนะเว้ย"แก้วพูดเเล้วหันไปมองหน้าโทโมะตอนนี้หัวเราะคิกคัก
"หัวเราะบ้าอะไร"แก้วหันไปว่า
"หัวเราะเธออ่าแหละ ถามจริงๆเถอะไม่เคยถอดเสื้อผ้าให้ผู้ชายเลยรึไง ฮ่ะๆ"โทโมะพูดขำๆ
"เฮ้ นายขำ พระเจ้า พึ่งเคยเห็น"แก้วพูดเเล้วทำตาเป็นประกาย โทโมะพึ่งรู้ตัวก่อนจะหุบยิ้มทันที
"อะไรของเธอ ตาฝาด"โทโมะพูดเเล้วเบือนหน้าหนี จะขำทำไมว่ะเนี่ย โทโมะคิด
"เอ้าหรอ คิกๆ"แก้วเเซวๆ
"เร็วๆ ชั้นเหนียว"โทโมะเปลื่อยนเรื่อง
"ครับผม"แก้วพุดเเล้วปลดกระดุมให้โทโมะจนหมด ก่อนจะชุมน้ำเเล้วบิดหมาดๆ เเต่ก็ไม่กล้าโดนตัวโทโมะได้เเต่มือสั่นๆ
"เป็นไรเนี่ย -_-"โทโมะพูดเซ็งๆ ก่อนจะจับมือแก้วมาวางไว้บนอกแก้วตกใจหน้าแดง
"อะ อะไรของนายเล่าปล่อยมือดิ จะเช็ดเเล้ว"แก้วพูดเเล้วเบือนหน้าหนี
"นี่เธอเขินชั้นหรือไง"โทโมะพูด
"คะ ใครเขินนายย่ะ"แก้วปฏิเสธ
"เ้อ้าหรอ ชั้นก็นึกว่าเธอหลงเสน่ห์ซิกเเพคชั้นซะอีก"โทโมะพุด
"ใครมันจะไปหลงกัน พูดมากน่า"แก้วพูด
"แก้ว"เสียงกวังพูดทำให้แก้วเเละโทโมะหันไปมองทันที กวังยืนหน้าประตูเห็นแก้วกำลังจะเช็ดตัวให้โทโมะพูดหุบยิ้มลงทันที
"อ้าวกวัง มาพอดีเลยเช็ดตัวให้นายนี่หน่อยสิ แก้วทำไม่ถนัดอะ"แก้วพุด
"ไม่ถนัดหรือเขิดชั้นกันเเน่"โทโมะพูดเเล้วยักคิ้วให้แก้ว
"ใคร ใครเค้าเขินนายกัน ไม่มีหรอก หลงตัวเอง ชิส์"แก้วพูด
"ไม่เขินเธอก็เช็ดให้ชั้นดิ"โทโมะพูดเเล้วยักคิ้วเชิงท้าๆ
"ได้ เเค่เช็ดตัว"แก้วพูดก่อนจะสบักมือออกจากกามกุมของโทโมะ เเล้วเช็ดตัวให้ทันที โทโมะหันไปมองหน้ากวังเเล้วยักคิ้วนิดๆ กวังจึงเดินจ๋อยออกไป
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด"เสียงฟางกรี๊ดลั่นห้อง
"หยุด!!"ป๊อปปี้พูดเสียงดังฟางจึงหยุดกรี๊ดทันที
"ทำไมนายถึงมานอนบนนี้ได้อะ"ฟางพูดเเล้วถอยห่าง
"เธอต่างหากที่มานอนบนนี้ได้ยังไง เธอน่ะนอนข้างล่างไม่ใช่หรอห๊ะ"ป๊อปปี้พูดฟางนึกไปนึกมา
"เห้ยนาย ลงมานอนข้างล่างนะ"ฟางพูดเมื่ออกมาจากห้องน้ำ
"เรื่องอะไรชั้นจะต้องลงไปนอนข้างล่าง"ป๊อปปี้เถียง
"นายจะมานอนเตียงเดียวกับชั้นไม่ได้นะ"ฟางพายายามพูด
"ทำไม เเล้วเตียงเนี่ยมันต้องเป็นของชั้น เพราะชั้นจ่ายตังค์"ป๊อปปี้พูด
"นายต้องไปนอนกับพื้น"ฟางพูดเเล้วชี้ไปข้างเตียง
"เธอคิดว่าเธอเป็นใครมาสั่งชั้นไปนอนพื้อน"ป๊อปปี้พูด
"นายเป็นผู้ชายนายก็เสยสละบ้างสิ"ฟางพูดอีก
"ไม่อะ"ป๊อปปี้พูดเเล้วนอนกอดหมอนสบายใจ
"นี่นาย นายเป็นผู้ชายรึเปล่าเนี่ย"ฟางว่า
"จะพิสูจน์มั้ยละ"ป๊อปปี้พูด
"ไอ้บ้ากาม หึ้ย"ฟางพูดเเล้วดึงหมอนมาวางข้างๆเตียงเเล้วนอน
"ไงนี่เธอขึ้นมาทำไมห๊ะ"ป๊อปปี้พูดเเล้วค่อยๆขยับเข้าใกล้ฟาง ฟางก็ได้เเต่ถอย ถอยจน
ตุ้บ!
ถอยจนฟางตกเตียง -_-
"โอ้ยเจ็บๆๆๆๆ"ฟางพูดเเล้วขยี้หัวเล็กน้อย
"ฮึก คิกฮ่าๆๆ"ป๊อปปี้พายายามกลั้นขำเเต่ทำไม่ได้เลยระเบิดออกมา
"ขำบ้าอะไร"ฟางว่า
"กลัวชั้นขนาดนั้นเลยหรอ หึ"ป๊อปปี้พูดเเล้วเลิกหัวเราะเปลื่ยนเป็นมายิ้มเเทน
"ยิ้มกระชากใจมากอะ"ฟางมองรอยยิ้มของป๊อปปี้เเล้วเผลอพูดออกมาป๊อปปี้ขมวดคิ้วก่อนจวิ่งไปดูกระจกว่าตัวเองยิ้มจริงๆ ก่อนจะหุบยิ้มเเล้วหันมาหาฟาง
"เธอมันบ้า เพ้อฝัน"ป๊อปปี้พูดฟางถึงกับหลุดออกจากผวังค์
"อื้อหื้อ อย่าบอกว่าเมื่อกี้ชั้นฝัน -_-"ฟางพูด
"นั่นแหละ"ป๊อปปี้พูดก่อนจะเข้าห้องน้ำไป
"นี่ชั้นหลับกลางอากาศเลยหรอเนี่ย-_-"ฟางพูดก่อนจะเกาหัว
"ยิ้มทำไมว่ะ"ป๊อปปี้พรึมพรำเบาๆก่อนจะสะบัดควมคิดนี้ออกจากสมองไป
_________________________________________________________________________________________
พระเอกเรายิ้มออกมาหัวเราะออกมาเเล้วสิ คิกคิกๆ >M<
ติดตามตอนต่อไปน้าาาา
เม้นเยอะน้าาาาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
