พิสูจน์รัก จุมพิตหัวใจ..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

พรึ่บ !

 

 

 

 

"เอ่อ.."แก้วพูอะไรไม่ออกเพราะตอนนี้มีคนเป็นสิบมายืนดักเธอเเละฟางเอาไว้

 

 

 

 

 

"คือ.."ฟางเองก็พูดอะไรไม่ออกเช่นกัน คนพวกนั้นไม่พูดอะไรได้เเต่จ้องเธอเป็นตาเดียว

 

 

 

 

 

"พวกเธอเป็นใคร"จู่ๆก็มีเสียงผู้ชายคนนึงดังขึ้นทำให้คนที่ยืนดักชั้นไว้ก็หลีกทางให้ชายคนนั้นเดินเข้ามา ถ้าจำไม่ผิดนั่นมันนายป๊อปปี้ โจทย์ยัยฟางหนิ

 

 

 

 

 

"คือ ว่าพวกเรามีเรื่องจะคุยกับพ่อแม่นาย"ฟางพูดทำให้คนพวกนั้นชักปืนขึ้นมาเล็งแก้วกับฟางทำให้ฟางจับมือแก้วเเน่น

 

 

 

 

 

"เธอกล้าดียังไงมาเรียกชั้นว่านายรู้มั้ยว่าชั้นเป็นใคร"ป๊อปปี้พูดเสียงดัง ดุจังว่ะ T^T ฟางคิดเเล้วจับมือแก้วเเน่นขึ้น

 

 

 

 

 

"คือ ฟังชั้นก่อนนะคือพวกเรามีเรื่องจะมาคุยกับพ่อกับแม่ของเอ่อคุณค่ะ"แก้วพูดทำให้ป๊อปปี้หันไปพยักหน้าเเล้วคนพวกนั้นก็เก็บปืนเข้าไป

 

 

 

 

 

"เเล้วเธอเป็นใคร"ป๊อปปี้พูดเเล้วมองแก้วกับฟางหัวจรดเท้า

 

 

 

 

 

"เค้าเป็นแขกของแม่เอง"แม่ของป๊อปปี้/โทโมะ ก็เดินออกมาทำให้ทุกคนต้องหลบทาง

 

 

 

 

 

"แม่มีอะไรกับพวกนี้ครับ"ป๊อปปี้หันไปถามคนเป็นแม่

 

 

 

 

 

"แม่ว่าเราเข้าไปคุยกันข้างในดีกว่าตามชั้นมา ส่วนป๊อปปี้ลูกมีงานก็ไปทำซะเดี๋ยวจะสาย"แม่พูดจบก็หันหลังเดินเข้าไปในบ้าน ป๊อปปี้เดินผ่านแก้วฟางก็หยุดเเล้วใส่เเว่นกันแดดก่อนจะเดินออกไปพร้อมลูกน้องอีก3คน

 

 

 

 

 

"หู้วววว"แก้วเเละฟางถอดให้ใจ

 

 

 

 

 

"เกือบตายเเล้วไหมละเรา เเต่หมอนั่นขี้เก๊กชะมัด"ฟางพูดเเล้วจับมือแก้วเข้าไปข้างใน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นั่งสิ"แม่ของป๊อปปี้/โทโมะพูด แก้วกับฟางจึงนั่งลง

 

 

 

 

 

"พวกเธอรู้ใช่ไหมว่าหน้าทีของพวกเธอต้องทำอะไร"แม่ของป๊อปปี้/โทโมะพุด

 

 

 

 

 

"ทราบค่ะ"แก้วกับฟางพูดพร้อมกัน

 

 

 

 

 

"ในระยะเวลา 5 เดือนต่อจากนี้พวกชั้นจะต้องไปดูงานที่ต่างประเทศ เเต่เธอทั้งสองคนก็ต้องทำให้ลูกชายของชั้นทั้งสองคนเลิกกับยัยผู้หญิงสองคนนี้มห้ได้"แม่ของป๊อปปี้/โทโมะพูดเเล้วยื่นซองอะไรบางอย่างมาให้ แก้วจึงเปิดดูเเล้วเป็นรูปของหญิงสาวสองคน

 

 

 

 

 

"เเล้วพวกเราจะเข้าถึงตัวของลูกชายคุณยังไงละค่ะ"แก้วถาม

 

 

 

 

 

"ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้น ชั้นจะให้เธอทั้งสองคนเป็นผู้ติดตามลูกชายของชั้นเอง"แม่ของป๊อปปี้/โทโมะพูด

 

 

 

 

 

"เอ่อค่ะ"แก้วตอบ

 

 

 

 

 

"ตั้งเเต่วันนี้พวกเธอมาพักที่นี่ ชั้นเตรียมห้องไว้สองห้องเเล้ว"แม่ของป๊อปปี้/โทโมะพุด

 

 

 

 

 

"ขอบคุณมากนะค่ะ"ฟางเเละแก้วพูดพร้อมไหว้

 

 

 

 

 

"เอาละพรุ่งนี้ชั้นเเละสามีชั้นจะต้องไปดูงาน ชั้นหวังว่าเธอสองคนจะทำงานนี้สำเร็จ เเต่วันนี้พวกเธอไปเก็บของใช้ที่จำเป็นมา"แม่ของป๊อปปี้/โทโมะพูด

 

 

 

 

 

"ค่ะ"แก้วกับฟางพูดจบเขาจึงเดินไป

 

 

 

 

 

"รู้สึกกลัวยังไงไม่รู้อะแก้ว"ฟางพูด

 

 

 

 

 

"กลัวก็ต้องทำละ เพราะงานนี้เป็นงานแรกของเราเลยนะ เราต้องทำให้ได้สิ เเค่ทำให้คนเลิกกันมันจะไปยากอะไร"แก้วพุด

 

 

 

 

 

"ก็ขอให้มันง่ายแบบนั้น งั้นเราไปเก็บของมากันเถอะ"ฟางพูดเเล้วเดินออกจากบ้านหลังนั้นมาอีกทีก็ตอนเย็น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"พวกเธอเป็นใครเข้ามาที่นี่ได้ยังไง"เสียงของใครคนนึงพูดทำให้แก้วเเละฟางต้องหันไปมองหันที

 

 

 

 

 

"พวกเธอขึ้นมาทำอะไรบนนี้"ชายคนนั้นพูด หือ มองหน้าดีๆเเล้วนี่มันนายโทโมะ อะไรนั่นนิ โอ้ยจะเอาปืนมาจ่ออีกไหมเนี่ย T^T แก้วคิด

 

 

 

 

 

"ชั้นถามทำไมไม่ตอบ"โทโมะตะโกนทำให้แก้วเเละฟางสะดุ้ง

 

 

 

 

 

"เอ่อ คือ"ฟางจะพุดเเต่อึกอัก โทโมะจึงเข้ามาลากแก้วเเละฟางลงบันไดไปที่โต๊ะอาหารทันที

 

 

 

 

 

"นี่มันเจ็บนะ"ฟางพูด

 

 

 

 

 

"นี่ปล่อยพวกเราน่ะ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แม่ครับพ่อครับสองคนนี้เป็นใคร"โทโมะพุดเมื่อเดินมาถึงโต๊ะอาหาร

 

 

 

 

 

"นี่พวกเธออีกเเล้วหรอ"ป๊อปปี้หันมาพูด

 

 

 

 

 

"เอาละพวกเธอมานั่ง"แม่ของป๊อปปี้/โทโทะสั่ง ฟางเเละแก้วจึงมานั่ง

 

 

 

 

 

"แม่จะขอบอกไว้ตรงนี้เลยนะ ป๊อป โทโมะ ต่อไปนี้สองคนนี้จะเป็นผู้ติดตามลูดไปไหนต้องไปด้วยกัน ไม่ว่าจะเวลาไหนทั้งนั้น เเละลูกน้องที่คอยดูแลลูกไม่ต้องเเล้ว เด็กสองคนนี้จะดูเเละลูกๆเอง"แม่ของป๊อปปี้/โทโมะพูด

 

 

 

 

 

"เเต่สองคนนี้เป็นผู้หญิงนะครับแม่จะช่วยอะไรได้"ป๊อปปี้แย้ง

 

 

 

 

 

"ใช่ครับ"โทโมะสนับสนุน

 

 

 

 

 

"ถึงยังไงก็ไม่มีใครเข้ามาทำร้ายพวกลูกอยู่เเล้ว เเละระหว่างที่แม่ไปดูงานต่างประเทศแกกับหนูสองคนนี้ต้องอยู่บ้านหลังเดียวกันไปไหนก็ต้องไปด้วยกัน"แม่ของป๊อปปี้/โทโมะพูดเชิงบังคับ

 

 

 

 

 

"แม่ครับ"โทโมะพูดเชิงจะแย้งเเต่แม่มองหน้า

 

 

 

 

 

"ก็ได้ครับแม่"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

"เห้ย ได้ไงละครับ"ป๊อปปี้แย้งแม่จึงมองหน้า

 

 

 

 

 

"ครับ"ป๊อปปี้ตอบอย่างหงุดหงิด

 

 

 

 

 

"อ๋อ แม่ลืมบอกไปหนูคนนี้ชื่อฟางจะติดตามแกนะตาป๊อป ส่วนคนนี้ชื่อแก้วจะติดตามแกนะตาโทโมะ"แม่ของป๊อปปี้/โทโมะพูด

 

 

 

 

 

"เอาเป็นว่ากินข้าวกันได้เเล้ว"แม่ของป๊อปปี้/โทโมะพูดเเล้วกินข้าว เมื่อทุกคนกินข้าวกินของหวานเสร็จจึงแยกกันขึ้นห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ห้องแก้ว

 

 

 

 

"โหยเราอยู่ในดงเสือรึเปล่าเนี่ย"แก้วพูดเเล้วล้มลงนอนบนเตียง

 

 

 

 

 

"น่ากลัวชะมัด"ฟางที่เดินตามมาก็พูด

 

 

 

 

 

"เราจะรอดไหมเนี่ย"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"ต้องรอดสิไม่รอดได้ไงละ"ฟางพูด

 

 

 

 

 

"พวกนั้นโหดชะมัดฟางระวังตัวด้วยละ"แก้วพูดเเล้วจับมือฟาง

 

 

 

 

 

"ฟางระวังตัวเเน่ แก้วเองก็ด้วยนะ"ฟางพูด

 

 

 

 

 

"เห่อออ พรุ่งรี้จะเจออะไรอีกบ้างเนี่ย"แก้วพูดเเล้วนอนลง

 

 

 

 

 

"แก้วฟางกลับห้องก่อนนะง่วงเเล้ว"ฟางพุด

 

 

 

 

 

"โอเค แก้วไปส่ง"แก้วพูดเเล้วจะลุกขึ้น

 

 

 

 

 

"ไม่เป็นไรแก้วเดี๋ยวฟางไปเองห้องก้อยู่เเค่นี้เอง"ฟางพูด

 

 

 

 

 

"งั้นฝันดีนะ"แก้วพุด

 

 

 

 

 

"ฝันดีจุ๊บ"ฟางพูดเเล้วเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

_____________________________________________________________________

 

 

โว้ยยยย น่ากลัวจุง 5555555

 

 

 

เม้นกันหน่อยน้าาาาาาา